Motel "U Selene"

Victoria · Gość

//Ulica

Victoria pośpiesznie weszła do motelu szukając nowych zapachów. Wyczuła wampirzą woń i ruszyła przed siebie nie oglądają się. Stanęła przed drzwiami jednego z pokoi i zapukała.

/Przed pokojem Junette

Gość

/ulica
doszedł do motelu stosunkowo szybko.
oprał się o ścianę budynku i czekał.

Junette Kowalska

wodospad księżycowy/

June uśmiechnęła się do Daniela.
- Tak bezwstydnie cię wykorzystuję. Spojrzała mu w oczy.
Przysunęła się do niego i cmoknęła go delikatnie w policzek. Po chwili jednak zawstydzona spuściła wzrok.
- Przepraszam. Poprostu cieszę się że cię widzę.

Gość

-Hej-mruknął podnosząc jej brodę-lubię być wykorzystywany.
Powiedział zaśmiewając się cicho.
po chwili spoważniał.

Junette Kowalska

Chwyciła go za rękę i przytuliła się do niego.
- W takim razie nie będziesz miał nic przeciwko abym cię przytuliła? Powoli wchodziła po schodach, wtulona w jego ramie . Po chwili była tuż przy drzwiach do pokoju.
/pokój Junette

Gość

-Nie ma problemu.
Powiedział obejmując ją. Chłód jej ciała odpadał mu.

/pokój June ^^

Victoria · Gość

Kiedy już oddaliły się od pokoju Jareda, Victoria zabrała głos.
-Wystąpiły pewne problemy, a mianowicie Junette do pokoju przyszła ze swoim chłopakiem, który bynajmniej nie jest wampirem. No i cóż, podstawowa reakcja, zaczęła się na mnie drzeć. W między czasie odkryłam, że jej chłoptaś o nas wie, bo mieszkał we Włoszech. Poprosiłam ją, żeby nie tykała Jareda, a ona, że się mnie nie boi i że nie będę jej rozkazywać. Po tym wpadłam do was.
Victoria obserwowała reakcje Anny Marie, a jak podejrzewała na jej twarz wpełzł niepokój.
-To... co robimy? - Spytała nieśmiało

Anna Marie

| Pokój nr. 6

- Ta czerwonooka ma w pokoju człowieka ?! - oburzyła się. Zdziwiło ją również, że chłopak znał wampiry z Włoch. Jak oni mogli być tak nieodpowiedzialni ?! jej złość przeszła na dawnych towarzyszy. - Myślisz, że mu coś zrobi ? - spytała. June się ich nie bała? W razie czego Anna Marie miała pewną przewagę - hipnozę, która służy jej jako tajna broń.

Victoria · Gość

-Chyba nie. Lubi go i twierdzi, że jest w stanie sie pohamować. Chociaż... Ona jest młoda... ma dopiero 23 lata... Jednak coś czuję, że będzie się chciała na mnie zemścić i nie wiem, czy nie poprzez Jareda...

Anna Marie

- Jak to ? - spytała zaskoczona - Dlaczego miałaby się mścić ? Czymś ją bardzo zdenerwowałaś ?

Victoria · Gość

Victoria zastanowiła się i zaczęła przeszukiwać swoją pamięc.
-Pozwolisz, że ją zacytuję: "-Hm... z bandą weganów? I myślisz że pokonacie mnie? Mnie? - Tu się zaśmiała - Victorio, jesteś żałosna. Myślisz że możesz mówić co mam robić?!" Nie wiem, czy mogę traktować to jak ostrzeżenie, ale nie dokończyłam sprawy i muszę tam wrócić.

Anna Marie

Anna Marie westchnęła. - Przeciwniczka 'wegetarianów', huh ? - spytała nie oczekując odpowiedzi. Była zirytowana. - Teraz nie za bardzo możemy coś zdziałać. Nie mamy powodów żeby tam wkroczyć.. Dopiero jak wykona jakiś nierozważny ruch przeciwko nam .. - powiedziała zastanawiając się.

Victoria · Gość

-No cóż, w takim razie nie mam tu nic do roboty. - Victoria uśmiechnęła się smutno do Ann. Wynajmę tu pokój. Będę miała ludzi na oku. Ta wampirza świruska jest nieobliczalna.
-Jared coś podejrzewa. Dowie się prędzej czy później. - Westchnęła zrezygnowana. - Ale nie mów mu tego. Staraj się chronić tą tajemnicę.
Victoria przestępowała z nogi na nogę. Jaka ja jestem nienormalna. Przejmuje się losem nowych znajomych, z których jeden mógłby być moją przekąską. To przeczy prawom natury.
-Jaby coś było nie tak, to znajdziesz mnie po zapachu. A! I jeszcze coś. Była u niej jakaś nowonarodzona. Chiara... Strasznie się bała i czuła się winna, że mnie wpuściła. troche mi jej szkoda, ale cóż...

Anna Marie

- Będę robić wszystko co w mojej mocy, by ją zachować dla siebie - uśmiechnęła się. Przez ten krótki okres czasu od kiedy poznała Victorię bardzo ją polubiła. Była jej ogromnie wdzięczna za jej chęć pomocy - Nie wiem jak ci się odwdzięczę .. - podziękowała jej. Wróciła do pokoju Jareda. Mam nadzieję, że się już na mnie nie gniewa.. pomyślała z uśmiechem. Ale jak ja mu to wszystko wytłumacze ?!

| Pokój nr.6

Victoria · Gość

/Pokój V.

Victoria · Gość

Victoria wyszła na korytarz i podążyła w stronę wyjścia na dwór. Nie miała planów co do tego, gdzie się udać. Pewnie pójdzie do lasu, zapolować, bo niby gdzie miała się udać w środku nocy. Co prawda niedługo zacznie świtać, ale postanowiła nie przeszkadzać Annie Marie i Jaredowi. Jak coś ma się stać, to i tak się stanie. westchnęła w duchu. Przechodząc obok pokoju nr 6 usłyszała gwałtownie zbliżające się kroki, ale postać najwyraźniej się zatrzymała. Wreszcie Victoria dotarła do wyjścia i udała się w stronę lasu.

/Las

Selene

/Ulica

Selene wysiadła z samochodu i skierowała się ku wejściu do motelu.
- Mam nadzieję, że będzie pan zadowolony z pobytu tutaj - odezwała się do mężczyzny.

Adam Knight

/Ulica

Spojrzał na nią z politowaniem. - Dzięki - Podszeł do bagażnika i wyciagnął dużą podróżną, czarną torbe. Odstawił ja na ziemie i siegnął po kolejny pakunek. Tym razem był to pokrowiec na gitarę. Zamknał bagażnik. Chcąc nie chcąc wybrał podobny kierunek jak jego poprzedniczka. Wszedł do środka. Podszedł do kontuaru i zadzwonił.

Junette Kowalska

June z impetem wypadła z pokoju, rude włosy nabrały czerwonego wręcz koloru.
Z podobną siłą wbiegła do pokoju reymonda.

/pokój reymonda

Selene

- Nie musi pan dzwonić - powiedziała z uśmiechem, odkładając części telefonu na bok. Stanęła za kontuarem i zajęła się gościem, załatwiając formalności związane z zakwaterowaniem.

Adam Knight

Jego opanowana twarz nie zdradziła niczego. Czy to miasteczko jest naprawdę takie małe, że.... Stał tam wysoki, dobrze zbudowany, o hardym spojrzeniu. Jak zwylke robił wrażenie człowieka niezwykle nieprzystępnego. Czekał z niecierpliwością aż ona skończy.

Selene

- Uprzedzam, że gdyby się coś panu nie podobało, miałby pan jakieś zastrzeżenia, uwagi proszę mi powiedzieć - powiedziała oficjalnym tonem, którego nie lubiła. - Gdyby spotkał pan kogoś innego tutaj, proszę powiedzieć, że szuka pan Selene. Zjawię się tak szybko jak to będzie możliwe - wyrecytowała stałą formułkę. Humor dziewczyny znowu się zmniejszył. Prowadzenie motelu nie było w końcu spełnieniem jej marzeń.

Adam Knight

Ciężko westchnał sądząc ze go przedrzeźnia, spojrzał na nią gniewnie. - Poproszę klucze.

Selene

- Już, spokojnie! - powiedziała poważnie, ale i smutno, nie rozumiejąc dlaczego Adam się zdenerwował. Sięgnęła po klucze i podała mu je. - Proszę - dodała.

Adam Knight

-Dziękuję. - warknął, a później widząc jej minę dodał spokojniejszym tonem - Który pokój?

Selene

Jaki milutki! Zajmujesz się wszystkim, jesteś miła, a tu takie podziękowanie! I to żeby jeszcze się tak przed zachowywał przy włascicielce - mruknęła w myślach. - Ja tu się wykończę kiedyś!
- Ósemka - odpowiedziała krótko, siadając ze smutną miną na fotelu za kontuarem. - Życzę miłego pobytu w motelu - dodała uprzejmie i szczerze.

Adam Knight

Popatrzył na nią chwilę dłużej niż to normalnie potrzebne. Zastanawiał sie czy jej nie przeprosić ale uznał że juz i tak wyszedł na gbura, jak zwykle w takich sytuacjach sie zdarzało i nic tego nie zmieni. - Proszę się tak nie smucić z mojego powodu - dodał z rezygnacją - To mój talent, zrażanie do siebie ludzi. - Wział klucz i zostawił Selene sama z miną-zagadka.

Selene

Selene patrzyła za nim, dopóki nie zniknął jej z oczu.
- Jakby cię wszyscy traktowali jak powietrze, też byłbyś smutny - powiedziała cicho do siebie. - A tym bardziej, gdybyś skazany był od zawsze na coś, czego nie lubisz i nawet nie miał sięz kim podzielić swoimi myślami - oparła głowę na rekach, które położyła na kontuarze.

Selene

Dopiero teraz zdała sobie sprawę z tego, że na kontuarze nadal leżał portfel Adama. No tak, to się zdarza - pomyślała. Podniosła się i wzięła zgubę do reki. Postanowiła od razu iść do pokoju mężczyzny, by zwrócić mu jego własność. Wzięła głęboki oddech i poszła na górę pod pokój numer 8.

/Pokój nr.8

Selene

/Pokój nr.8

Selene wróciła na dół i włączyła radio, które stało na półce za nią. Zaczęła cicho nucić piosenkę, którą słyszała i zajęła się składaniem telefonu. Kiedy w końcu jej się to udało, zaczęła przeglądać stare dokumenty i porządkować papiery.
Nadal śpiewała kiedy na dole zjawił się Adam. Przerwała i odłożyła na bok papiery.

Adam Knight

/ pokój nr 8

Odetchnął głeboko, kiedy go zobaczyła, a podchodząc do niej modlił się w duchu o cud.. - To co... - zaczął niepewnie - nadal masz ochotę... - nie znalazł w sobe siły aby dokończyć. Co ja robię? Jego twarz nie zdradziła rozterek. Upodabniał się skutecznie do kamiennego posągu jakim był po części.

Selene

- Czyżbyś żałował swojej propozycji? - spytała łagodnie, widzac jego minę. - Ja chętnie bym skorzystała. To byłaby dla mnie miła odmiana - powiedziała cicho.

Adam Knight

Kurczę, ale się wkopałem... Spokojnie... - Nie, dlaczego tak sądzisz? - był prześmieszny, kiedy podejmował próbę naturalnego uśmiechu.

Selene

- Nie dokończyłeś pytania. Jakbyś po prostu znał odpowiedź i był nieco zrezygnowany. Ale mogę się oczywiście mylić - w co raczej watpię - dokończyła w myślach.

Adam Knight

Cały się spiął w sobie i to juz musiała zauważyć. Postanowił nie dać za wygrana i tym razem zmobilizował swoje siły aby ją przekonać do wyjścia. - Wiesz jeżeli nie odpowiada ci moje towarzystwo, nieznajomego poniekąd -wtrącił - to zrozumiem jeśli zrezygnujesz. - Stał czekajac w napięciu na odpowiedź.

Selene

- A kto powiedział, że mi nie odpowiada twoje towarzystwo? - uśmiechneła się zadziornie. - Ja lubię poznawać nowych ludzi. I dlatego bardzie chętnie pójdę z tobą na tę kawę.

Adam Knight

- To...fajnie - wykrztusił. Pragnac jak najszybciej zmienić temat zapytał - Jak telefon?

Selene

- Jak widać jest w jednym kawałku - uśmiechnęła się promiennie, patrząc na komórkę leżącą na kontuarze. - I co najważniejsze działa.

Adam Knight

Fajnie - mruknął pod nosem - Ubieraj się. Jeśli nadal podtrzymujesz swoją decyzję.- Pomyślał ze jeśli zaraz nie wyjdą to najzwyczajniej ucieknie jak 10 -latek. Zacisnał dłonie w pięści. Nie zauważyła tego ponieważ ukrył je w kieszeniach.

Selene

Sel narzuciła na siebie czarny sweterek i odezwała się.
- Jestem gotowa, możemy iść - uśmiechnęła się do niego i podeszła do drzwi. - Rozluźnij się, ja nie gryzę - zażartowała.