Las

Susannah Mare · Wysłany: Pon 20:14, 29 Mar 2010 Temat postu:

-Susannah.
W prostym, odruchowym geście wyciągnęła rękę do Alecto. Jednocześnie zbliżyła się nieznacznie do kobiety, na tyle blisko, by poczuć bijący od niej chłód. Poczuła, jak ogarnia ją zimno, nie mające wiele wspólnego z lekkim okryciem.
Zmarszczyła brwi.
-Ty jesteś...-a niech tam, zaryzykuje. Najwyżej ją wyśmieje.-Jesteś wampirem?

Alecto · Wysłany: Wto 8:09, 30 Mar 2010 Temat postu:

Uścisnęła jej dłoń, jednak zaraz ją puściła.
Uśmiechnęła się na słowa Susannah. Pokręciła głową, nie przestając się uśmiechać.
- Nie - rzekła - jestem dhampirem. Pół-wampirem. Mój ojciec był wampirem - wyjaśniła.
- Gdybym była wampirem, strasznie bym śmierdziała. Oczywiście tylko i wyłącznie dla ciebie i innych wilkołaków. - Uśmiechnęła się ponownie.
- A ty śmierdziałabyś jak... - przypomniała sobie popularne wśród wampirów określenie - ...mokry pies.
- My, pół-wampiry, jesteśmy bardziej zbliżeni do ludzi. Mam w końcu krew i jem normalne, ludzkie jedzenie - powiedziała.
- Ale mam 150 lat. - Westchnęła. Nawet nie zauważyła, kiedy tak bardzo się postarzała.
Zaczęła liczyć dni. Rzeczywiście, sto pięćdziesiąte urodziny obchodziła miesiąc temu.

***

Minęło trochę czasu. Alecto odprowadziła Susannah do ulicy pobiegła przed siebie.

/Gdzieś/

Jacques

/Ulica chyba

Kiedy tylko minął pierwsze drzewa dzielące go od ulicy, szybko zrzucił z siebie zbędne ciuchy i przywiązał je sobie do nogi. Przemienił się i pognał lasem. Z początku wydawało mu się, że w ten sposób jakoś odreaguje, że to wkurzające napięcie zniknie wraz z przemianą. Pomylił się jednak. Zaraz po pierwszym przebiegniętym kilometrze tamto nieprzyjemne uczucie wróciło ze zdwojoną siłą. Jacqu najwyraźniej zapomniał, że pod postacią wilka wszystkie doznania i emocje są silniejsze. No i zmysły... Wciąż wwiercał mu się w nos zapach tamtej dziewczyny. słodko!, co się ze mną dzieje?! Miał ochotę zerwać się i pobiec do Forks. Jedyne jednak na co miał teraz odwagę to bezcelowe bieganie po lesie. Chciał się zmęczyć tak bardzo by później przespać parę dni i o wszystkim zapomnieć.

/Biega gdzieś jak debil

Matt Petterson

Przez całą drogę biegł, przystaną bo spodobało mu się to miasteczko. Postanowił się po nim rozejrzeć.

Nadine Moon

Wiedziałyśmy, że wampiry nie mają wstępu do La Push. Jednak musiałyśmy rozwikłać zgadkę. Doszłyśmy do samego środka lasu. Było tu mroczniej niż gdziekolwiek indziej. Zobaczyłyśmy postać w kapturze. Odwróciła się i wycelowała w nas sztylet.
- To pułapka. Uciekajmy.- krzyknęłam, ale po chwili leżałam na ziemi a z brzucha ciekła mi krew.

Marcy Blue

Zobaczyłam że postać ta zbliżala sie do mnie. Postać ta zamachnela mi przed twarza nozem i rozciela rzemyk z mojej szyi. Postac ta chwycila moj wisiorek i uciekla. O co w tym chodzi pomyslalam po czym schylilam sie do Nadine i zabralam ja do Jacoba. Tylko on moze mi pomóc. Nawet jeśli jestem wampirem...