Wyspa Santorini

Diego Torres

Spojrzał w końcu na nią.
- Nie do końca. Całę moje ludzkie życie wychowywano mnie w dziedzinach sztuki i tak mi zostało. Czasem jednak wole poznęcać się nad kim czy coś - powiedział nadal opanowanym tonem z cwanym usmiechem na twarzy.
- Tak jak teraz zachowuję się bardzo rzadko - dodał ciszej. Nadal patrzył prosto w oczy dziewczyny.

Lizzy Brown

Zdziwiła się lekko.
-Lubisz się znęcać? Ładnie z Twojej strony - pokazała wszystkie zęby.
Zaśmiała się głośno wpatrując w jego oczy. może wypada się nim zainteresować trochę bardziej? Pokręciła przecząco głową do swych myśli i odwróciła wzrok.

Diego Torres

Uśmiechnął się szeroko.
- Po prostu sprawka siły woli, zaprezentowałbym Ci to ale nie mam narazie na kim - powiedział wesoło i mrugnął do niej. Zamyślił sie na chwilkę i bacznie obserwował dziewczynę.

Lizzy Brown

Zastanowiła się chwilę.
-Pokaż mi to... -zmrużyła oczy - na mnie...- wyszeptała z dziwną pewnością.

Diego Torres

Uśmeichnął się cwanie.
- jesteś pewna? - spytał patrząc jej w oczy. Gdy sięupewnił zaczął pokaz. Skupił się i na dekolcie dziewczyny powstało rozcięcie. Diego postarał się żeby zaznała podwujną dawkę bólu. Tak więc rozciął jej skórę z mocnym dla niej bólem, po chwili kawałek Skóry Elizabeth upadł na ziemię. Teraz zadał jej tylko mocny ból. Co można było porównać do bólu odczuwanego przez człowieka gdy któś wpija mu nóż w gardło tylko że ten odczuwała wampirzyca. Przestał po chwili i potrzył na wykrzywiona jeszcze grymasem bólu twarz dziewczyny.
- i jak? - spytał spokojnie.

Lizzy Brown

Nie spodziewała się, że ta prezentacja będzie aż tak bolesna. Nie mogła wykrztusić ani słowa, wykrzywiła za to twarz w bólu i zacisnęła mięśnie. Dopiero gdy skończył z jej piersi wydał się charkot. Popatrzyła na niego ze wściekłością.
-Przegiąłeś chłopczyku.. - powiedziała sapiąc, wciąż warcząc.

Diego Torres

Uniusł delikatnie brew.
- Sama chciałąś ... - mruknął pod nosem. Zaśmiał się słysząc charkot. Obserwował dziewczynę i był w pełni gotowy żeby zadać jej ból.
- Na twoim miejscu nie próbowałbym - mruknął i dla udowodnienia że ma rację zadał jej jeszcze odrobinę czystego bólu ale nie tak mocnego jak przed tem

Lizzy Brown

Syknęła cicho.
-Radziłabym Ci tego więcej nie robić - warknęła - Chciałam, ale liczyłam , że to będzie coś mniejszego - powiedziała ze wściekłością.
-A Ty nazbyt wykorzystałeś moje przyzwolenie.

Diego Torres

Uniusł delikatnie brew.
- Nie wykorzystałem nazbyt - powiedział z delikatną wesołością.
- A czy nie powtórzę to się zastanowię - Powiedział i sprawił by przeszedł dziewczynę delikatny "prąd" bólu. Uśmeichnął się cwanie i patrzył dziewczyni wyzywająco w oczy.

Lizzy Brown

Roześmiała się jedyni, czując kolejną "falę" bólu, tym razem słabiutką.
-Kopiesz pod sobą dołek.. - zaczęła ze spokojem - za mało o mnie wiesz i dlatego bawisz się w takie rzeczy..
Roześmiała się ponownie.

Diego Torres

Posłął jej cwany uśmiech.
- Nie boję się. Z resztą nie mam ochoty Cię krrzywdzić - powiedziął żartem i uśmiechnął się.

Lizzy Brown

-Gdybyś nie miał na to ochoty to byś tego nie robił- stwierdzała spoglądając na swój pocięty dekolt.

Diego Torres

Spojrzał na nią.
- To ty chciałaś prezentacji, z resztą pytałem się czy na pewno tego chcesz- powiedział spokojnym i w miarę opanowanym tonem.
- I nie martw się, niedługo się zagoi - dodał i umiechnął się niewinnie

Lizzy Brown

Zawarczała cicho w odpowiedzi.
-Daruj sobie..
Przyglądała się bliźnie ze wściekłością a potem ten sam wściekły wzrok przeniosła na Diego.
-Bawi Cię to? - spytała widząc jego uśmiech.

Diego Torres

Zaśmiał się cicho widząc jej reakcję.
- Może tak, może nie - powiedział przekornie. Według niego nie musiała tego wiedzieć. Jak to może nie śmieszyć? mruknął do siebie w myślach, nadal obserwując dziewczynę

Albert

/Miasteczko

Dobiegł do klifów w wampirzym tempie. Na klify jednak wspiął się normalnie. Wyczuwał dwa zapachy. Jeden nie tyle go niepokoił, co denerwował.

Lizzy Brown

Jej irytacja powoli sięgała zenitu. Opanowała się wiedząc , że jej agresja działałaby wyłącznie na jej niekorzyść.
-Pieprzysz głupoty - odwróciła wzrok.
-Nie rób tego więcej..- powiedziała wstając - odechciało mi się tu siedzieć

Diego Torres

Nadal obserwował dziewczynę.
- Pożyjemy zobaczymy - odpowiedział jej tak, rzeby znów ją delikatnie zdenerwować. Też wstał i oparł sie o drzewo.
- A dokąd to się wybierasz? - spytał obojętym tonem. Wyczuwał jakiegoś innego wampira, to też miał się na baczności.

Albert

W końcu dotarł na szczyt klifów. Ogarnął obraz wzrokiem. Pokaleczona Lizzy, za nią jakiś pewny siebie facet. Nie wiedział jak ma sobie tłumaczyć wściekłość, która nagle w nim wybuchła. Stał jednak w miejscu. Jeden fałszywy krok, a zrobisz coś czego będziesz żałował...

Lizzy Brown

Prychnęła zdenerwowana i wzruszyła ramionami -Na plażę by... - zaczęła . Wyczuła zapach Alberta, a potem go zobaczyła. Stała w bezruchu wpatrując się w niego tępo. Na jej twarzy zaczął pojawiać się lekki uśmieszek.

Diego Torres

Spojrzał na nowoprzybyłego. Będzie wesoło, ciekawe kto to... Diego zlustrował go wzrokiem i spojrzał na jego oczy. Czerwone.. Zrobił krok w jego stronę.
- Witam - powiedział trochę wesołym tonm i stanął w pewnej odległości od nich.

Albert

Spojrzał na rany na ciele Lizzy. Oczywistym było, że sama sobie ich nie zrobiła, to nie w jej stylu. Albert przeniósł wzrok na wampira. Zmierzył go morderczym spojrzeniem. Czuł, że w tym momencie blokuje dwa dary i potrafił mniej więcej rozróżnić który jest jaki. - Ty jej to zrobiłeś... - to nie było pytanie, lecz stwierdzenie. Albert w mgnieniu oka znalazł się przy wampirze i przycisnął go do drzewa. Jako, że był starszy i bardziej doświadczony w walce, można powiedzieć, odgórnie znał wynik ewentualnej walki. Uderzył wampira z piąchy w twarz.

Lizzy Brown

Popatrzyła jak Albert przyciska Diego do drzewa , a potem tłucze go w twarz i uśmiechnęła się teraz szeroko i dumnie.
-Mówiłam , że przegiąłeś - zwróciła się do Diego.
-Miło Cię widzieć Albert...- uśmiechnęła się jeszcze promienniej i usatysfakcjonowana czekała na to co zdarzy się dalej.

Diego Torres

Spojrzał śmiało z oczy mężczyzny. Wiedział że jest bardziej doświadczony. Gdy dostał w twarz uśmiechnął się cwanie.
- Ona sama tego chciała - mruknął do niego i sprzedał mu kopa w krocze. Tak, na początek... Mrunknął do siebie w myślach, wiedząc że jest to słaby punkt każdego mężczyzny. Nadal mieżył go wzrokiem czekając na jego ruch.

Albert

Udało mu się lekko odsunąć i dostał kopa obok, a nie w sam środek. W ogóle nie słuchał słów wampira. Nie miał ochoty się z nim użerać, szukał jak najszybszej drogi pozbycia się go. Pomysł wpadł mu do głowy. Sprzedał wampirowi kopa w brzuch, a ten odleciał kilka metrów, prosto w kierunku krawędzi klifu.

Lizzy Brown

Przyglądała się im zadowolona. Nie odzywała się , bo nie chciała im przerywać. Stała dumna w ciszy. Zastanawiała się tylko, przez zaledwie chwilkę, czy Diego aby na pewno zasłużył na tego rodzaju traktowanie. Szybko doszła do wniosku , że tak i mogła czerpać satysfakcje z postępowania Alberta.

Diego Torres

Podniusł się szybko z ziemi i w jednej chwili znalazł się koło Alberta. Spróbował dyskretnie użyć swojej mocy ale nic to ie dało Wyłącznik. Stał przed nim wyprostowany i patrzył mu w oczy.
- Jeżeli chcecie pogadać sami powiedzcie.. - mruknął i odpiegł w bok z dala od krawędzi. Nadal mieżył mężczyznę wzrokiem a dziewczynę olał.

Albert

Spojrzał z pogardą na wampira. - Tchórz. - prychnął. Odwrócił się, złapał Lizzy za ramię gwałtownie i pociągnął za sobą. - Chodź. - mruknął tylko. Ani razu nie spojrzał jej w twarz. W tej chwili traktował ją tak jak tamtego wampira. Wciąż nie mógł się uspokoić. Zaczął schodzić z klifów.

Lizzy Brown

Albert złapał ją za ramie i zażądał by poszła z nim. Zażądał. Warknęła wściekle i zatrzymała się w połowie drogi, wyrywając się .
-Chyba Ci odbiło, co?
Rzuciła mu mordercze spojrzenie, ani myślała się ruszyć.

Diego Torres

Warknął za mężczyną. Debil mruknął w myślach. Nadal go obserwował. Gdy usłyszał głos Elizabeth, zastanowił się chwilę czy wrazieczego jej nei pomóc. Pożucił jednak ten zamiar i usiadł na skale która była odpowiednio oddalona od tamtej pary. Starał się nie słuchać tego co mówią. Zaczął cicho nucić, by ich zagłuszyć w swoich uszach.

Albert

- Mi odbiło? Mi?! - warknął. Złapał ją jeszcze raz i pociągnął w dół klifów. Tym razem uścisk był na tyle mocny, że Lizzy nie miała szans się wyrwać. Albert był w końcu silniejszy. Dotarli na sam dół.

Lizzy Brown

Próbowała stawiać jakikolwiek opór, ale była bez szans. Gdy dotarli na dół warknęła:
-Puścisz mnie czy nie?
Myślała , że to będzie wyglądać trochę inaczej.

Diego Torres

Gdy poszli, zszedł ze skały i usiadł za krawędzi klifu. Nie miał zamiaru ich słuchać więc pogrążył się w rozmyślaniach patrząc na fale i starając się słuchać tylko szumu fal.

Albert

Kiedy byli na dole puścił ją i odszedł kilka kroków. Spojrzał na nią wzrokiem w którym ból mieszał się z wściekłością. - Dlaczego? Dlaczego ich zabiłaś? - zapytał prosto z mostu.

Lizzy Brown

Więc o to mu chodziło. Spuściła wzrok , na jej twarzy pojawiła się mieszanka żalu i wstydu. Odkręciła się do Alberta plecami.
-Ja...- zawahała się - Nie wiem... żałuję...- zacisnęła pięści - Przepraszam..- tylko tyle była w stanie wydusić.

Albert

- To wszystko miało wyglądać inaczej... - mruknął. Wściekłość powoli ustępowała. - Miałem tu wrócić, przeprosić cię i wcisnąć pierścionek na palec. Tak, miałem to zrobić. - wbił wzrok w ziemię. - Ale teraz... Była taka podobna do mojego własnego dziecka, sam nie mogłem w to uwierzyć... Zabiłaś ją. Nie wiem czy jestem w stanie ci to wybaczyć. - mówił coraz ciszej. Słowa same wydobywały się z jego ust, nie kontrolował ich.

Lizzy Brown

Nie potrafiła spojrzeć mu w twarz, ciągle stała tyłem. Co jakiś czas wydusiła jedynie głupie "przepraszam" i nie była w stanie powiedzieć więcej. W końcu udało jej się.
-Nic mnie nie usprawiedliwia... - zaczęła cicho, nie była w stanie wyobrazić sobie życia bez Alberta i była gotowa błagać.
-Nie zostawiaj mnie... - powiedziała czując że schodzi poniżej pewnego poziomu - ...proszę..- coraz niżej.

Albert

Zdziwiły go lekko jej słowa. Lizzy nie zwykła przepraszać, co dopiero prosić. Czuł się rozbity. Z jednej strony czuł wielki żal o to co się stało, z drugiej jednak... chciał z nią zostać, wziąć w ramiona, tak jak kiedyś. W rezultacie nie zrobił nic. Stał jak taki kołek i wpatrywał się w plecy Lizzy.

Lizzy Brown

Zastanawiała się czy ma powiedzieć coś więcej i tak zachowała się zupełnie inaczej niż normalnie. Odkręciła się powoli w kierunku Alberta , zmusiła się do podniesienia głowy i spojrzenia mu w oczy. Czułą się potwornie źle.
-Przee.. przepraszam - powiedziała raz jeszcze.

Albert

Gdy tak spoglądał w jej oczy, coś w nim pękło. Jego myśli były teraz czyste i klarowne. Zapomniał o czynie jakiego dopuściła się Lizzy. Bez wahania podszedł do niej i przyciągnął ją do siebie. Wtulił twarz w jej włosy, tak jak to robił zawsze.