Chatka Steel'ów

Blanka

-Same to się dzieci robią, jak mówił mój ojciec.- burknęła udając powagę.

Adam

- Zdradze ci sekret - nachylił się do jej ucha i wyszeptał powstrzymując śmiech, cicho, zeby Amelia nie usłyszała - Dzieci to się same zdecydowanie nie robią... oszukał cię...

Blanka

Oparła czoło o jego bark.
-Jesteś palnięty...- chichotała tak wtulona w niego.

Adam

- Wspominałaś kilka razy - zachichotał z twarzą w jej włosach - przeszkadza ci to?

Blanka

-Tyćkę, wiesz? - pokiwała łepetyną. Zbliżali się juz do końca lasu.

Adam

- To się przyzwyczaj - bezwiednie zwolnił kroku - bo to się raczej nie zmieni...

Blanka

-Się zobaczy, a teraz mnie postaw.- powiedziała jakby nigdy nic. Amelia już straciła wigor, szła sobie taka smętnawa tuląc do siebie swoją i Blanki figurkę.

Adam

Postawił Blankę, przytulił mocno i delikatnie musnął ustami jej policzek.
- Się nie zobaczy... się przyzwyczai... - spojrzał na Amelię - Ale ją to chyba poniosę, co? Jeszcze się potknie o własne nogi... - pokiwał głową. Chwycił małą na ręce. - Chodź, księżniczko, odstawimy Cię do łóżka

Blanka

-Aha...- dziewczynka się do niego przytuliła jakby nigdy nic.
-Jak uwazasz to za sposób na zycie to spoko, noś nas na zmianę. - zaśmiała się Blanka idąc równo z nim.

Adam

- Mogę wziąć Was obie, ale to raczej nie byłoby zbyt wygodne - spojrzał na nią rozbawiony - a sposób na życie to ja mam zupełnie inny - spojrzał jej prosto w oczy.

Blanka

-Tak? Jaki?- spojrzała na niego zaciekawiona. Amelia zdołała usnąc przytulona do swoich wilkow.

Adam

Adam spojrzał na nią przenikliwie. Nie odpowiedział. Patrzył tylko z uśmiechem, który zaczynał się w oczach i nigdy nie docierał do ust....

Blanka

Odwróciła wzrok.
-Dobra, nie pytałam...- machnęła rękoma.

Adam

Uniósł kąciki ust w lekkim uśmiechu
- Blanka... - szepnął - podejdź do mnie na chwilę, proszę..

Blanka

Podeszła do niego.
-Tak?- spojrzała na niego pytająco. Miała nadzieję, ze nie zapomni, że ma Amelię na rękach.

Adam

Ustawił się tak by Amelia nie przeszkadzała mu, a jednocześnie by jej nie upuścić. Nachylił się nad Blanką i pocałował ją krótko, mocno i namiętnie. Niechetnie odsunął się
- Ty... - powiedział tylko i spojrzał jej głęboko w oczy. Ty jesteś moim życiem

Blanka

-Lepiej milcz.- powiedziała z lekko zawstydzonym uśmiechem i musnęła jego twarz palcami. Cholera wie co jej po głowie łaziło, bała się, chciała i nie wiedziała dlaczego na raz.

Adam

- Chodź - uśmiechnął się ciepło. Oczy na chwilę zrobiły się wilcze... Pałał pożądaniem, miłością, chęcią opieki... Chciał ją chronić przed całym światem, chciał widzieć jej uśmiech, chciał czuć jej ciepło, jej dotyk, chciał by była szczęśliwa... - Chodź - powtórzył i spojrzał na nią swoimi oczami - odstawię Cię do domu... - przytulił się policzkiem do jej dłoni.

Blanka

-I odłożysz małą do łóżka- dodała mu kwestię. Zabrała dłoń z jego twarzy i patrzcie no państwo las się skończył. Życie teraz własnie w tej chwili wydawało się być łatwe.

Adam

- Odłożę małą do łóżka - zgodził się z usmiechem - zrobię Ci kawy, albo herbaty...

Blanka

-Gosposia się znalazła...- połozyła palec na usta udając zamyślenie.
-Ale nie, czekaj... To mój dom i to ja tam jestem gosposią...

Adam

- Nie jestem zadną gosposią -warknął cicho.

Blanka

-No widzisz.- spojrzała na niego krzywo.
-I nie powarkuj na mnie, z łaski swojej.- uśmiechnęła się jak to ona, niby od niechcenia. Wyszli z lasu.

//gdzieś, gdzie Adaś uzna za stosowne kontynuować.

Adam

- Jakoś mi tak to samo wychodzi - warknął ponownie, jednak już ciszej. Spojrzał na nią spode łba - mogłabyś sobie nie zartować w ten sposób?

//dom Blanki

Adam

// dom Blanki

Wpadł do domu jak wariat. Nerwowo przeszukiwał komodę w poszukiwaniu tego małego cacka. W końcu znalazł... Nie ważne, że wyglądało to jak po przejściu tornada... Posprząta kiedy indziej... Zacisnął dłoń na pudełeczku i wybiegając trzasnął drzwiami. Właściwie skoro już był na tyle głupi, żeby zacząć temat to należało go dokończyć. Co się może zdarzyć strasznego... Najwyżej go odrzuci tak? A wtedy... nie chciał myśleć nawet o tym co wtedy zrobi...

// dom Blanki

Dea

//Forks / szpital rejonowy

Zaparkowala przed domem Adasia
-Jestes pewien ze sobie poradzisz? - przybrala ton nadopiekunczej babci. Jeszcze chwila a parsknie smiechem. - Zalatwie swoje sprawy i przyjade po ciebie, ok?

Mark

//Szpital

=Rany, Dee... - Wywrócił oczami zsiadając z motoru. - O ile dobrze pamiętam, to jestem od ciebie trochę starszy. - Zachichotał. Nachylił się i cmoknął ją w policzek. - Jedź już, nie ma sensu, żebyś tu stała bezczynnie.

Dea

- Rany Mark... - zasmiala sie - rzecczywiscie jestes staaaaary - powiedziala to w taki sposob, ze nie mogl sie nie rozesmiac - Jak przyjade to pogadamy sobie kolezko. Jak Irlandka z Irlandczykiem - pokazala mu jezyk i juz jej nie bylo

//dom Em Razz

Adam

Adam usłyszał motor. Wyszedł przed dom. Rudzielec juz znikal za zakrętem. A przed domem stal Mark.
- O kurde Stary, wybacz - Adas trzepnal sie w leb. Z tego wszystkiego zapomnial o Marku. - Mialem za duzo na łbie i zapomnialem. Wchodz... - przepuscil chlopaka w drzwiach.

Mark

-Nie ma sprawy. - Rzucił z powitalnym uśmiechem. Wszedł do domu i pierwsze co mu się rzuciło w oczy to piękny widok na klify. - Fajnie sie tu urządziles. - Pochwalił z niezbyt mocnym zapałem. Nadal był ciekawy co kombinuje to małe - rude.

Adam

- Uspokaja - rzucił Adam. - Mark, mój wujek, wyjechal do jakiegos sanatorium i odwiedzic znajomych. Wróci za 2-3 miesiace. - rzucił w strone Marka klucze -trzymaj. Dół jest twój. Do tego czasu zdecydujesz czy chcesz tu zostac czy tez nie - chodziło mu o la Push oczywiscie. W Adamie zaszla subtelna zmiana. Teraz był alfa. Miał stado pod opieka. Zrobil sie moze odrobineczke bardziej zdecydowany, decyzyjny. Emanowala od niego nowa siła. - Jeżeli zdecydujesz sie zostać... Wyremontujemy ci jeden z tych opuszczonych domów - uśmiechnął się. - Piwo? - uniósł brew kierując się do kuchni.

Mark

-Dzięki. - Włożył klucze do kieszeni. - I się napije. - Ruszył za Adamem do kuchni i opadl na jeden z kuchennych krzeseł. Wypuścił głośno powietrze, a cała szara rzeczywistość powróciła.

Adam

Adaś wyjął zimne piwo z lodówki i podał Markowi. Wyjał drugie i otworzył. klapnał tyłkiem na krzesło obok. Przez chwilę w milczeniu przypatrywał się Markowi.
- Wiesz Mark. Ja cię lubię. Ale ruda... rudą się opiekujemy. - westchnął - nikt jej tu nie da skrzywdzic, więc jeżeli tylko.. wiesz co chce powiedziec.. to bardzo cie prosze.. daj spokój. Ona miala cieżkie zycie. - mówił spokojnie. Nie zamierzał go urazić. To raczej przyjacielska rada. W dodatku szczera.

Mark

Zrozumiał przekaz aż za dobrze i zaśmiał się krótko.
-Nie, Adam. Ja rozumiem. Nie powiem, że nie myślę o niej w TEN sposób, bo byłoby to kłamstwo. Ale życie jest zdecydowanie za krótkie, zeby narobić sobie wrogów. Więc, hmm, możesz być spokojny. - Wypił kilka łyków zimnego piwa i odstawił puszkę na stolik. Zimny napój dobrze mu zrobił.

Adam

Adam rozluźnił się nieco, ale spojrzał na niego uważniej.
- No to co cię tak zmieniło? Ostatnim razem, o ile się nie mylę, przedstawiałeś nieco inne stanowisko - napił się piwa i wyciągnął przed siebie nogi.

Mark

-Ludzie się zmieniają. - Wzruszył ramionami. Nie wszyscy naokoło musieli wiedzieć, że umiera. Wypił jeszcze łyk i rozsiadł się wygodnie na kanapie. - Bywa. A co u ciebie?

Adam

- Trochę się zmieniło - stwierdził Adam z dziwnym wyrazem twarzy. - Stado przesżło pod moją opiekę... Zareczyłem się... - napił się jeszcze. - Zobaczymy jak będzie.

Mark

-Zaręczyłeś się, zostałeś alfą. Gratuluje. - Powiedział jakimś takim dziwnym głosem, bo niby trochę podziwu, niby trochę zazdrości, ale chyba nie do końca. - A jak ma być? Będzie dobrze.

Adam

- Tia - westchnął - Moja narzeczona chce jeździć do Forks. - warknął - Sama. A wiesz co tam jest.. Przecież tam śmierdzi na odległość. Pijawy - zawarczał. - I to teraz więcej. Namnożyło się ich. Byłeś tam?

Mark

-No, byłem. - Westchnął. Pobyt w Forks umilał mu pierdolnięty doktorek i pielęgniarka ze skłonnościami samobójczymi. - Będą się mnożyć i mnożyć, będą przyjeżdżać, widząc, że mogą kogoś sobie tam znaleźć. Na przyjaciela, o ile można mówić o przyjaźni w wypadku pijawek. A ona... hm... Wie?