Dom Takeo

Takeo

- Już się boję myśleć, co będzie później. A, z góry uprzedzam, że gotować zbytnio nie umiem, więc licz na Hiku.
Uśmiechnął się do siebie, i gdy tylko znikła w salonie, wziął w dłoń jej walizkę i jednym skokiem znalazł się na górze. położył jej bagaże w pokoju i pośpiesznie zmienił pościel na świeżą. Po niecałej minucie, góra dwóch, wrócił do salonu.

Hikari

Patrzył na białowłosą dziewczynę, nic nie mówiąc. Nie mógł zaprzeczyć, że była dość ładna. Białe włosy do niej pasowały, a sama w sobie miała urok. Patrzył na nią, nie odrywając wzroku. W pewnej chwili popatrzył gdzieś w bok. Tak nagle.

Gość

Spojrzała na nich obu i znowu uniosła brew, dobierając w myślach słowa
- Jestem Iku i.. - zacieła się po czym lekko uniosła kąt wargi - ..tak, ładnie tu -zaśmiała się lekko, nie wiedząc co powiedzieć. Była cieńka w poznawaniu nowych ludzi. Przed przeprowadzką przebywała w małym gronie dobrych przyjacioł, a teraz była tu zupełnie sama.

Takeo

Starał się nie robić dużego hałasu, właściwie, żadnego hałasu. Podszedł do Hikari'ego, niby ot tak, normalnie, jednak jego kroki nie były słyszalne. Pochylił się nad nim, myśląc, czy się przestraszy. Przytknął swoje wargi do jego szyi.
- Założę się, że smakujesz wybornie... - Wymruczał dość przerażająco, jak wygłodniały ptak do swej robaczkowej ofiary. Spojrzał na Iku.
- Takeo, właściciel tego domu, lat dziewiętnaście, imprezy dozwolone, używanie moich rzeczy do pielęgnacji włosów zabronione i życzę miłego pobytu. - Powiedział szybko, prawie głosem zazwyczaj słyszanym w radiu - szybki, bez emocji i nieco bezsensowny.

Hikari

W ogóle nie spodziewał się taki'ego. Cały czas był wielce zainteresowany ścianą. Wcześniej jednej przestawił się dziewczynie, rzucając beznamiętnie swoje imię, nie odrywając wzroku od swojego "punktu zainteresowania". Czując czyjeś wargi na swojej szyi, zadrżał, chociaż od poprzedniego razu mówił sobie, ze już nic takiego nie będzie. Wiedział - tym razem vampir zrobił to specjalnie. Odwróci głowę, lecz nie drżał, ani nie wykazywał już większych objawów strachu. Chciał coś powiedzieć, kiedy to Takeo zwrócił się do Iku, po cym sam też przeniósł na nią wzrok.

Gość

- Ma się rozumieć, postaram się.. chyba.. tak właśnie - przeniosła wzrok na ściany w chwilom zastanowieniu, stała przy wejściu jak ten kołek, zrobiła jakiś bez sensowny ruch wargami - Nie bede wam przeszkadzać - wyszczerzyła się i skierowała swe kroki do własnego pokoju /nmm/

Takeo

- Tak, właśnie, a ja potem lakieru do włosów nie znajdę. Pomijając, że nie wiem gdzie go położyłem. - Mruknął cicho i spojrzał na Hiku. Podniósł go i usadowił się na jego miejscu. Posadził go sobie na kolanach.
- I jak wrażenie?

Hikari

Zdziwił się z jaką łatwością ten może e go podnieść lecz rozważanie "vampir" wyjaśniało wszytko. Mimo wszytko na jego kolanach poczuł się nieco nieswojo.
- Chodzi Co o I... Iku? - spytał nie czekając na odpowiedź ciągnął dalej - wydaje się być,hym... miła? - powiedział cicho, gdyż nic innego nie przychodziło mu do głowy.
- A nawiasem... musiałeś? - mruknął, mając na myśli zaskoczenie go i "udawanie" głodnego vampira.

Takeo

Poprawił Hikari'ego na kolanach, przyciągając nieco bardziej do siebie. Spojrzał na niego.
- Mam nadzieję, że się zaprzyjaźnicie. - Odrzekł wesołym głosem, chociaż Iku sprawiała wrażenie, że na sam widok dziecka by wiała.
- Co musiałem? - Spojrzał nieco zdziwiony, po czym klepnął się w czoło. - A czemu nie? Pięknie pachniesz, a pozatym słodko wyglądasz.

Hikari

- Tyaaak - mruknął cicho, lecz zarz się ożywił.
- Co?! Słodki?! - jego głos można było słychać prawie w całym domu. - Pod jakim względem tak uważasz?! Mam 15 lat! - jęknął, myśląc, iż Takeo, jest TYLKO 4 lata starszy, a nie można takiego - go, nazwać słodkim. Nie widział w sobie nic słodkiego...

Takeo

Roześmiał się, słysząc jego oburzenie. Podniósł dłoń i przejechał palcem od policzka do brody, zaznaczając kość żuchwy. Spojrzał na niego jeszcze czerwonymi tęczówkami.
- Słodziutki. Śliczny, słodki, młodziutki i zawsze bojący wykonać się jakikolwiek ruch, Hikari-kun. - Wystawił mu lekko język

Hikari

- JA?! - burknął robiąc się cały czerwony. Kto wie czy speszyło go to, czy ze złości; chociaż ze złości nie zdarzało się jeszcze tak.
- Wcale nie! ja? Ja się boję wykonać jakikolwiek ruch?! - mruknął patrząc na niego z ukosa.

Takeo

- Tak, ty. - Powiedział, bawiąc się kosmykami jego włosów. Złapał go palcami za podbródek i nieco uniósł.
- Dałeś się posadzić na kolanach, nawet nie protestując, praktycznie wszystko wykonujesz jak ktoś cię poprosi, żadnej twojej inicjatywy. - Mruknął, może trochę niezadowolony.

Hikari

- To, że teraz dałem się posadzić, nie znaczy, ze ja nie mam żadnej inicjatywy - przypomniał sobie z Yoru, jak po raz pierwszy się ruszył.
- A niby na coś czekasz, hym? - mruknął, zakładając ręce na piersi jak małe dziecko.

Takeo

- Nie widzimy się pierwszy raz. A upiłeś się z własnych chęci ^.^? - Zapytał, z niewinnym spojrzeniem, wlepionym w Hikari'ego. Widząc założone ręce, wymamrotał jeszcze raz całą formułkę, kończąc ją słowami "Hikari-kun".
- Czekam, oj czekam. - Wymamrotał, nie odrywając od niego wzroku
.

Hikari

- A upiłem się przez.... A nie ważne. Ale, ba! I uważasz że to "nic"?! Tss... - burknął z niezadworowaniem, słysząc ponownie co o nim sądzi Takeo, co go tak irytowało, jak i z lekka peszyło.
Kiedy vampir wypowiedział swoje ostanie słowa, znieruchomiał, lecz po chwili pod wpływem impulsu nie patrząc na konsekwencje, ani nic innego wpił się w usta Taki'ego. Całował go z zmysłowo, i powoli, chcąc umilić czynność. Robił to na tyle ostrożnie by nie zadać sobie bólu po niedawno zrobionym kolczyku. Ręce natomiast nie pozostawały bierne. Jedną dłońwtopił w jego włosy, a drugą położył na udzie.

Takeo

Otworzył szeroko oczy, gdy Hikari go pocałował. Nie tego się spodziewał, szczególnie po nim. Jednak odwzajemnił pocałunek i po chwili odsunął go nieco od siebie.
- Myślałem, że zapytasz, na co czekam, a mianowicie czekałem na pytanie, na co ja właściwie czekam. Chciałem ci oznajmić, że się przeprowadzamy. - Pogłaskał piętnastolatka po policzku.

Hikari

Także spokojnie, osunął się od jego warg i wysłuchał go. Wziął także swoją rękę z włosów Taki'ego, lecz ręka na udzie pozostała.
- Przeprowadzka? Gdzie? Co? Jak?
Spytał, nagle jakby zapominając, o tym co zrobił przed chwilą.

Takeo

- Na obrzeżach. Niestety,w mojej postaci, hałas centrum jest nie do zniesienia. Wyobraź sobie, że słyszysz ulicy który są na drugim końcu ulicy. I tak z każdej strony. Kapiąca woda, szelest torebek foliowych w sklepie, myte naczynia, i tak wszystko w obrębie tych kilkunastu budynków. - Wzdrygnął się. Nie było to miłe uczucie. Słyszeć wszystko i to dokładnie, parę razy głośniej.
- To jak, zbieramy się? Część rzeczy powinna już tam być. Zanim przyszedłeś została większość przewieziona.

Hikari

Wzdrygnął, że słysząc, iż to na obrzeżach miasta.
- Ja i tak nie mam dużo rzeczy - powiedział spokojnie patrząc mu prosto w oczy.
Zamyślił się chwilę, na temat który go interesował
- Mogę Ci zadać pytanie?

Takeo

-Ale wypadałoby ci powiedzieć, że się przeprowadzamy, nie? - Takeo zachichotał cicho. Spojrzał pytająco na Hikari'ego, oczekują owego pytania. Odchylił się trochę do tyłu.

Hikari

- Yhym - mruknął. Westchnął cicho, po czym przystąpił do swojego pytania.
- Vampirem... Zostałeś dobrowolnie?
Cały czas miał patrzył niego, w ogóle nie zwracając wzroku gdzieś indziej. Oczekiwał odpowiedzi, która przyszła mu na myśl kiedy usłyszał o powodzie przeprowadzki.

Takeo

Położył swoją chłodną dłoń na drobnej rączce Hikari'ego, spoczywającej na jego udzie.
- W sumie... Można tak powiedzieć. Spotkałem pewnego wampira. Połamał mnie trochę. Poszedłem do dziewczyny, matki Shoko. Ona była w tym czasie z innym. Próbowałem się zabić. Kiedy przyjaciel doprowadził mnie do stanu używalności. poszedłem do tego wampira. Chciałem być znów zdrowy. Dla Ryu i dla siebie. Chciałem jednak zrezygnować, ale jednak on podjął już decyzję. - Mężczyzna wzruszył ramionami.

Hikari

Drgnął czując chłodną dłoń na swojej.
- Czyli ostatecznie nie chciałeś, tego. Żałujesz? - spytał, tym razem przenosząc wzrok na podłogę, i przyglądał się jej. Siedział w ciszy oczekując na odwiedź.

Takeo

Westchnął głęboko, głaszcząc jego dłoń.
- Tak, zapewne żałuję. Nie mogę zjeść obiadu, normalnego obiadu, który nie składa się z krwi. Nie bije mi serce, jestem zimny... Mój umysł ogarnia czasem żądza krwi, tracę kontrolę nad sobą. To jest naprawdę... trudne.

Hikari

Pod jakimś względem, to co słyszał go przerażało, tak jak fakt, iż zawsze słyszał, że vampiry są bardzo złe, a tu siedzi jednemu na kolanach.
Swój wzrok przeniósł ku Takeo. Popatrzył na niego chwilę, po czym praktycznie bez namysłu przybliżył się i przytulił. Trwał tak w ciszy, czując zimno od vampira. Było mu jednak dobrze.

Takeo

Objął chłopaka, przytulając do siebie. Pocałował go w głowę. Różnił się od brata, dużo. Może to dlatego, że nadal był dzieckiem? Ryu zawsze zapracowany, milczący, patrzący na wszystko sucho i poważnie. Tylko przy Hikari'm się jakoś ożywiał.

Hikari

Mruknął cicho, po czym bardziej się w niego wtulił. Swoją rękę położył przy jego szyi, po czym zaczął delikatnie gładzić skórę vampira. Mało jeszcze o nim wiedział, chociaż miał nadzieję, że najbliższym czasie pozna go dużo bliżej. No cóż, przynajmniej zna jego prawdziwe oblicze.

Takeo

Podniósł się, trzymając Hikari'ego w dłoniach. Utkwił w nim wzrok i posłał mu uśmiech. Pocałował w policzek i postawił na ziemię.
- Przejdziemy się z Shoko, akurat się budzi. Wtedy wszystko zostanie przeniesione do nowego domu. Dobrze? - Takeo zapytał nastolatka, po czym zniknął za drzwiami. Poszedł do pokoju niemowlaka. Spokojnie zajął się wszystkim - wkrótce była czysta, sucha, w świeżych ubrankach i najedzona. Najwięcej czasu zajęło karmienie. Musiało zostać wykonane w tym powolnym, ludzkim tempie. A nóż, zaczęłaby się krztusić lub jeszcze gorzej.

Hikari

Kiwnął głową po czym odprowadził chłopaka wzrokiem. Westchnął cicho, po czym jeszcze rozejrzał się po domu, w którym wszytko się zaczęło. Zachichotał cicho, przypominając sobie ostatnią kłótnię z bratem. Nie idąc po Takeo, usiadł na skraju kanapy czekając cierpliwie na niego.

Takeo

Kiedy już wszystko było dokładnie sprawdzone, włożył ostrożnie dziewczynkę do wózka. Uważnie przyglądała się swoimi błękitnymi oczami otoczeniu.
- Hiku-kun! - Zawołał Takeo, otwierając drzwi i wyprowadzając wózek.

Hikari

Ostatecznie myślami zagłębił się tak głęboko, iż sam się pogubił. Do rzeczywistości przywrócił go wołający głos Taki'ego. Ocknął się z zamyślenia. - Już! - krzyknął w stronę drzwi, po czym wstał i rozciągnął swoje ręce. Wziął głęboki wdech, po czym wydech i poszedł w stronę owych osób w domu. Widząc wózek, podszedł szybszym krokiem i zerknął na małą.

Takeo

- To myślę, że... pójdźmy do parku. - Powiedział wesoło i wyszedł z ogródka domu, zerkając to na małą, to na Hikari'ego. Odrzucił szybkim ruchem głowy na bok, niewidocznie. Ruszył w stronę parku, wolno, by Hikari mógł za nim nadążyć.

/Park

Hikari

- Ym! - powiedział kiwając głową. Jego ton był wesoły, był jak małe dziecko cieszące się z życia, sam nie wiedział czemu. Z uśmiechem na twarzy - nie wiedząc czemu - szedł koło Takeo.

/Park