Salon

Gaspard

-Nie w moim świecie. - Powiedział jakże filozoficznym tonem i wyciągnął bluzę Leah spod drugiego końca kanapy.
-Teraz to ja cię będę szantażował. - Mrunął szaleńczym głosem i przycisnął bluzę do piersi

Leah

-JA się bez niej obejde... Ty bez slipek nie mógłbyś... -mruknęła patrząc na niego powątpiewająco.

Gaspard

-Miałem 50 innych par w szufladzie obok łóżka. - Mruknął tonem stwierdzającym, że Leah jest niepełnosprytna.
-A twoja bluza zastąpi mi drzwi, póki ich nie kupię.

Leah

-trzeba było założyć któreś z nich... .-wzruszyła ramionami idąc w stronę wyjścia. Nie będzie go narażać na swoją obecność dłużej.

Gaspard

Aha, okej...
-Powodzenia. - Mruknął klepiąc ją po tyłku.

Leah

-Łapy precz od mojego tyłka... -uśmiechnęła się patrząc na niego.

Gaspard

-Nie udawaj, że ci się to nie podoba, kochana. - Powiedział patrząc na nia z góry.

Leah

-Tobie się podoba.... -wyszczerzyła się do niego. Wyciągnęła bluzę z jego ręki i naciągnęła na siebie.

Gaspard

-Jakie to było sprytne... - Powiedział tonem pełnym udawanej pochwały.
-Więc idziesz do tego swojego eks, czy postanawiasz zostać z tym obecnym? - Spytał przysuwając się do niej niebezpiecznie blisko.

Leah

-Człowieku lecz sie! -mruknęła zarzucając mu ramiona na szyję.
-Ian nie jest moim eks... Nie każdy facet, którego znam jest moim byłym... -dotknęła jego nosa swoim noskiem.

Gaspard

-To kim? Psychoterapeutą od spraw seksualnych? - Spytal przekrzywiając łeb i wbijając w nią przenikliwe spojrzenie

Leah

-Co? -spojrzała na niego zdziwiona odsuwając się.
-O co Ci chodzi?- zmierzyła go zdziwionym wzrokiem. Odgarnęła włosy ręką.

Gaspard

Przycisnął ją do ściany zagradzając drogę ucieczki na bok własnymi rękami. Przysunął do niej swoją twarz.
-Pytam w takim razie kim jest dla ciebie Ian? - Szepnął muskajhąc jej usta. Nawet na Iana nie spojrzy po pocałunkach i seksie z nim.

Leah

-Przyjacielem! -warknęła wściekła. Odsunęła go od siebie. Nie miała ochoty na pocałunki. W dalszym ciągu nie rozumiała do czego Gaspard pije.

Gaspard

-Uspokój się, kobieto! - Krzyknął. Jako, że nie był na przygotowany i nie utrzymywał równowagi, o mało co nie runął na tyłek. W porę jednak złapał się lampy, żarówki, of kors, miażdżać ją w ręce i wbijając tysiąc kawałeczków szkła w skórę.
-Kurva... - Syknął marszcząc brwi.

Leah

-Brawo...-warknęła- Jestem spokojna. Tylko nie wiem co mi insynuujesz! -mruknęła wyraźnie niezadowolona. Podeszła do niego biorąc w swoje ręce jego dłoń.
-Daj... Wyciągnę Ci szkło.... -oznajmiła spokojnie.

Gaspard

Wyszarpnął rękę.
-Dzięki, łaskawco. Pójdę do Dei, ona to załatwi bez durnych wykładów. - Wiedział, ze ją to zaboli. I niech, cholera, boli! Za najmniejszą głupotę się wścieka

Leah

-Więc skoro nie potrafisz mnie słuchać to idź do cholery do niej... Bo rozpieprzyłeś sobie rękę... -mruknęła nadal zła. Ale wcale nie z powodu Dei. Wiedziała, że próbuje zagrać na jej emocjach... A ona już dawno przestała wściekać się na dziewczynę. Zmierzyła go wzrokiem.

Gaspard

-Ciebie słuchać?! - Wrzasnął strzepując jednocześnie trochę szkła z ręki. W miejscu pustych dziur powoli powstawały wąskie blizny.
-Ja cię mam słuchać, dobrze usłyszałem? - Spytał kpiącym tonem. - CIEBIE?!

Leah

-Powiedziałeś, że nie zamierzasz słuchać moich durnych wykładów więc... Droga wolna... -wzruszyła ramionami. Nie da się wyprowadzić z równowagi.

Gaspard

Uśmiechnął się jadowicie.
-Rzeczywiście, droga wolna. - Mruknął wychodząc Nie zatrzasnął za sobą drzwi. Powód był prosty: leżały gdzieś tam hen daleko xD

//ulica

Leah

Była wściekła. Tak, że niemal mogłaby zagryźć. Weszła na górę po Jose i chwilę poźniej już opuściła dom Gasparda.

/Dom Clearwaterów.

Gaspard

//Skądś na pewno xD

Wszedł do domu, przez niemożliwie artystyczną dziurę w miejscu drzwi. Rozejrzał się dookoła. Od jego wyjścia nic się nie zmieniło, oprócz kilku silniejszych zapachów. Camille i...
-Ian. - Wywarczał, ale nie miał ochoty na kłótnie. Rozwalił się na kanapie w salonie i włączył jakiś odmóżdżający kanał.

Po paru miniutach przerzucania z kanału na kanał stwierdził, ze ta telewizja nie jest jego warta i wstał. Powędrowal do kuchni po coś do jedzenia,

//Kiczyn Very Happy

Dea

// MDPP

Dea podeszła do domu i pierwsze co jej się rzuciło w oczy to masakryczna dziura zamiast drzwi.
- Gas? - zajrzała niepewnie. Reszta pokoju wyglądała normalnie. Nieśmiało weszła do środka - Gaspard! - krzyknęła głośniej wtulając Josie w siebie, co by jej słuchu nie uszkodzic.

Embry

Jose westchnęła cichutko w ramionach dziewczyny. Nadal nakręcała na palce włosy dziewczyny. Wsadziła kciuk do buzi rozglądając się po pomieszczeniu niezadowolona.

Gaspard

//kuchnia

Wszedł i pierwsze, co mu sie w oczy rzuciło, to zdziewienie i niepokój na twarzy Dei. W jej ramionach cicho gadała Josephine. Podszedł do nich.
-Robisz za listonosza? - Spytał unosząc brwi. Usmiechnął się do dziewczynki.

Dea

- Właściwie to miło spędzam czas z moją prawie siostrzenicą. Chciała iść do taty... - zaśmiała się odgarniając rude włosy z twarzy. - A ty widzę wystrój wnętrz zmieniasz... - rozejrzała się wokół - taki troszkę chyba zbyt nowoczesny dla mnie...

Embry

-Mnie też... -wymamrotało cichutko dziecko wyciągając łapkę w stronę taty, co by sie przywitać. Burza blond loków skutecznie przysłoniła jej pyszczek.

Gaspard

-Wypadek przy pracy. - Usprawiedliwił się i zmierzył ją badawczym wzrokiem. Coś się zmieniło.
-Co rude to wredne. - Mruknął z cwanym uśmiechem odbierając ostrożnie Josephine Dei. Bądź co bądź była dość ciężka.

Dea

Zmruzyła oczy.
- Nie jestem wredna Gas... - obruszyła się trochę, ale za chwilę się uśmiechnęła cwanie - właściwie znam takiego jednego... co to powinien być rudy bo jest wredny.... - pokazała mu język.

Embry

Josephine wtuliła się w tatę opierając pyszczek na jego karku. Pocałowała go w policzek.
-Lisek! -mruknęła mu do ucha pokazują na Deę. Nadal dzielnie w ręku trzymała kwiatek od dziewczyny. Uśmiechnęła się cieplutko a na jej policzkach pojawiły się urocze dołeczki.

Gaspard

-Chciałbym go poznać. - Mówił, niby-zamyślony.

-Popatrz, dostałaś nowy etat. - Uśmiechnął się do Dei po słowach Jose. Pogłaskał ją po nosku.

Dea

- Spójrz w lustro - Dea pacnęła go w łeb. Leciutko....
- I wiem - zachichotała - myslę, ze to ze względu na kolor włosów. Zostałam liskiem...

Embry

Jose pisnęła radośnie wsuwając rękę we włosy ojca, jednak te nie dały się tak łatwo nawijać na palce, chociaż były już dość długie.

Gaspard

-Moze... - Wzruszył ramionami robiąc głupie miny do córki.
-Bardzo cię zmaltretowali? - Spytał troskliwym tonem Jose.

Dea

Dea zaśmiała się.
- Słyszałam, ze dużo się działo, Gas... - Dea rozsiadła się na kanapie - Jose... Jose to bardzo przeżywa... Martwi się. Wiesz, ze możecie na mnie liczyć, prawda? - spojrzała na pseudobrata uważnie.

Gaspard

-Działo sie sporo, to fakt. - Westchnął przypominając sobie te wszystkie kłótnie.
-Jako na opiekunkę do dziecka czy pełnoetatowego lisa? - Spytał grobowo poważnym tonem unosząc brew do góry.

Dea

- Jako rodzinę Gas. - westchnęła zrzucając trampki i podkulajac nogi. - I zrób mi herbaty - pokazała mu język.

Embry

Josephine kurczowo ścisnęła szyję ojca. Nie chciała go puścić stęskniła się.

Gaspard

-Ty robisz lepszą. - Teraz zrobił minę a'la kot ze Szreka xD
-Josie, idź do tej rudej czarownicy jeszcze na chwilę, muszę jej zrobić herbaty. - Powedział chichocząc i odklejajac łapki małej od swojej szyi