Biblioteka miejska

Lily

Speszył ją jego wzrok i spuściła swój. Jego słowa miały sens ale przecież się do tego nie przyzna.
- Teoretycznie powinnam być u kuzynki ale nie będę jej przecież na głowie siedzieć - powiedziała ze spuszczonym wzrokiem

Benjamin

- Takeo ma dwa gościnne pokoje - powiedział nagle, odwracając się do nich. Miał nadzieję że go tym nie uraził, bo spróbował mu dopomóc. Zamknął książkę i spojrzał na nich z ciekawością. Najwyżej mnie przeklną...

Takeo

Spojrzał na Bena, odsuwając się od Lily. Położył rękę na oparciu krzesła i przytaknął słowom Bena, wpatrując się w dziewczynę uważnie.
- Właśnie. Jak chcesz możesz się wprowadzić. Tylko błagam, powiedz że nie masz psa? - tutaj lekko jęknął, bo kot obecnie był jego oczkiem w głowie.

Lily

- Psa nie mam - odparła.
- Mogę na jedną noc bo mnie ojciec z ciotką zabiją jak zadzwonią do Marianne a mnie tam nie będzie - powiedziała.

Benjamin

Zabrał dwie książki, które wybarał. Podszedł do kontuaru i oddał jej kobiecie aby odhaczyła je na liście. Kiedy to zrobił podszedł znów do nich i przysiadł na jednym z krzeseł, oczekując na dalszy ciąg wydarzeń.

Takeo

- No to może pokażemy ci dom? - zaproponował Lily wesołym tonem. Po jego bólu i wspomnieniach nie zostało wiele.
- no i coś ugotuję, bo pewnie głodni jesteście? - podniósł delikatnie kąciki ust.

Lily

- Możesz mi pokazać - powiedziała. Zawsze ją ostrzegano, że nie powinna chodzić z nieznajomymi itp. ale skoro ona miała wszystko w dupie to i to też.

Benjamin

- Wiesz jak do mnie trafić - rzekł do Takeo. Juz dawno zapomniał co to jest śniadanie. Ziewnął i przeciągnął się wyciągając przed siebie długie nogi. Wstał po chwili i wymaszerował raźnym krokiem na ulicę

/ Ulica

Takeo

- Poczekaj chwilkę. - powiedział do Lily. Wstał i wziął książkę w dłonie. Zniknął na chwilę za regałami. kiedy książkę wypożyczył, wrócił do Lily. Z lekkim uśmiechem podał jej dłoń.
- To chodź. Pokażę ci. Niebieski dom. - powiedział, stwierdzając iż musi pomalować niedługo dom, gdyż mówiąc 'niebieski dom' kojarzył mu się z ta bajka dla dzieci.

Lily

Zdziwiła się kiedy podał jej dłoń ale złapała go.
- Ok - powiedziała niepewnie i zasunęła krzesło.

Takeo

- To ruszamy w świat - mruknął wesoło. Pociągnął dziewczynę delikatnie za rękę, by wyciągając z dusznej biblioteki. Drugą dłoń włożył do kieszeni, w poszukiwaniu kluczy.

//Ulica

Lily

Poszła za nim.
- Tak. Jutro będe musiała chyba i tak iść do Marianne i poprosić żeby nic im nie mówiła - powiedziała wychodząc z biblioteki.

/ ulica

Veronica

/Mieszkanie Ver

Weszła do pomieszczenia w środku nocy, za pomocą telekinezy wyłączając alarm. Zapaliła światła tylko nad pułkami książek. Żarówki ciepło oświetliły obwoluty książek. Przejechała palcem po kilku z nich. Nudziło jej się. Potrzebowała zająć czymkolwiek czas.

Victor

/Ulica

Wszedł do środka. W pomieszczeniu paliły się tylko światła nad półkami. Victor usiadł sobie na jednym ze stolików przeznaczonych do czytania i rozglądał się po bibliotece.

Veronica

Nie mogła poczuć jego zapachu- nie oddychała. Z gracją przemieszczała się pomiędzy półkami. Spięła włosy, tak by nie opadały jej na kark. Zaczęła cichutko podśpiewywać... W końcu nie wiedziała, że nie jest sama.

Victor

Nadal nie wydawał żadnych dźwięków. Przysłuchiwał się melodii śpiewanej przez Ver. Uśmiechnął się pod nosem. Z nudów wyciągnął paczkę fajek i zapalił jedną.

Veronica

Starała się uspokoić. Victor dziś naprawdę poszarpał jej nerwy. Kiedy jednak nucenie stawało się coraz bardziej nerwowe. Bez większego myślenia przewróciła jeden z regałó.
-Dupek! -warknęła.

Victor

- Hm? - spojrzał przez ramię na przewrócony regał. No i w końcu zobaczył Ver. - Że niby ja? - zapytał ze zdezorientowaną miną wskazując palcem na siebie.

Veronica

-Co Ty tu..?! -zaczęła kompletnie zdziwiona. Nie dokończyła jednak pytania. Trzymaną w ręku książką wycelowała w jego głowę.
-Tak Ty! -warknęła marszcząc nos.

Victor

Złapał książkę zanim zdążyła ugodzić go w głowę. Rzucił książkę na podłogę. - Ale... dlaczego? - zapytał i zaciągnął się fajką. Jego podbródek był jeszcze trochę ubrudzony krwią.

Veronica

-Bo jesteś debilem Victor.... -mruknęła za pomocą telekinezy sprzątając po sobie. Zbliżyła się do niego raz po raz zerkając na jego brodę.

Victor

Zastanowił się przez chwilę. Nie przypominał sobie żadnych debilnych akcji w jego wykonaniu ostatnimi czasy. Spojrzał na Ver nierozumiejącym wzrokiem. - No ale... dlaczego? - zapytał jeszcze raz i zaciągnął się fajką.

Veronica

-A czy zawsze musi być jakiś powód? -zapytała wyciągając mu papierosa z ust. Zaciągnęła się i uspokoiwszy się z powrotem oddała mu fajkę.

Victor

- Hm. - nie skomentował tego. Wziął od niej fajkę i przyłożył ją z powrotem do ust. Zaciągnął się mocno i wypuszczając dym zapytał: - Co tu robisz?

Veronica

-To samo pytanie mogę zadać tobie... -mruknęła już o niebo spokojniej. Uśmiechnęła się delikatnie. Dłonią starła mu ślady krwi z brody.

Victor

- Jestem tu bo ty tu jesteś. A dlaczego ty tu jesteś? - zapytał. Starła mu krew z brody. Uśmiechnął się w zamian. Zaciągnął się papierosem.

Veronica

-Nie mogłam wysiedzieć w domu... Widocznie mam coś po Tobie... -wyszczerzyła się. Odgarnęła grzywkę na bok.

Victor

- Chociaż coś. - zaśmiał się cicho. Był teraz dziwnie spokojny. To zapewne sprawka wypitej krwi i papierosa. No i towarzystwa najwyraźniej. Patrzył na dziewczynę rozjarzonymi, krwistoczerwonymi tęczówkami.

Veronica

-Polowałeś jeszcze dzisiaj? -spojrzała zdziwiona przyglądając się jego oczom. Zmarszczyła brwi.

Victor

- Złożyłem wizytę w szpitalu. - powiedział uśmiechając się pod nosem. - Nie czujesz? - zapytał. On nadal czuł zapach szpitala na swoim ubraniu. No i zapach Emmy. A raczej jej krwi.

Veronica

Podeszła bliżej, by wciągnąć powietrze. Uśmiechnęła się delikatnie.
-Dziewczyna. Młoda... Dość słaba... Nie bała się Ciebie... -wyszczerzyła się- I ten obrzydliwy zapach innej krwi. Byłeś w szpitalu?

Victor

- Taa. - potwierdził. - Może ona się nie boi... Ale ten jej ciotowaty rudzielec na pewno. O nią. - uśmiechnął się z satysfakcją. - Nawet nie wiesz jak dobra jest jej krew. - powiedział mrużąc lekko oczy.

Veronica

-Powiedziałam Ci już dlaczego to robi... -wzruszyła ramionami- To jest ta forma uczuć, której Ty nigdy nie doświadczysz... -mruknęła. Wbiła wzrok w ziemię. Ostatnio się nad tym nawet zastanawiała. Co czuła do Victora wiele lat temu? Kochała go?

Victor

- Być może. Ale jakoś nad tym nie ubolewam. - wzruszył ramionami bacznie ją obserwując. Skrzyżował ręce na piersi zastanawiając się o czym teraz myśli Ver.

Veronica

Spojrzała na niego ze spokojem. Gdyby tylko mogło jej serce z pewnością by krwawiło. Tęskniła za nim. Tego była pewna. Od chwili, kiedy kilka setek lat temu opuściła go wiele razy myślała o tym, że jej go brakowało. Jednak będąc tu... Starała się ukryć wszystkie swoje uczucia. Nie chciała ich znać.
-Myślałam, że pożegnaliśmy się już na dziś... -mruknęła starając się nie okazywać większych emocji.

Victor

- Możemy pożegnać się jeszcze raz... - mruknął, uśmiechając się pod nosem. - Jeśli chcesz, oczywiście. - rzucił na dywan peta i zdeptał go butem, robiąc dziurę w materiale na podłodze.

Veronica

-Wtedy to pożegnanie byłoby naszym ostatnim... -mruknęła lustrując go wzrokiem.

Victor

- Daj spokój, Ver... - mruknął. Jako że dziewczyna stała dosyć blisko, złapał ją w pasie i przyciągnął do siebie. Musiał spojrzeć lekko w górę, ponieważ cały czas siedział na stoliku. - Wiem, że tęskniłaś. - wymruczał, wciąż się uśmiechając.

Veronica

-Jesteś tego taki pewny? -zapytała mimo wszystko opierając ręce na jego ramionach. Spojrzała na niego z oczekiwaniem na odpowiedź.

Victor

- Tak. - odpowiedział szczerze. Właśnie w takich chwilach, kiedy był najedzony najsmaczniejszą krwią, spalił papierosa i towarzyszyła mu piękna kobieta, a zewsząd otaczała ich tylko cisza. Właśnie w takich chwilach robił się najbardziej normalny na tyle na ile było go stać. Uparcie gapił się w jej oczy. - Tęskniłaś, bo ja też tęskniłem. - otoczył ją w pasie ramionami. Tyle, że dopiero teraz to do mnie dociera.