Syberia

Aya

Zaśmiała się.
-Nawet jak wyglądam jakbym się przeczołgała przez bagna?-spytała.
oparła się o niego jednym bokiem.

Gość

- Nawet i tak. Popatrz na mnie. - Cały był uwalany krwią. - Cóż, oboje nie wygladamy najlepiej. - uśmiechnął się ciepło.

Aya

-Masz racje.
Przyznała opierając mu głowę na ramieniu.
Zapatrzyła się w dal.
-Louis-szepnęła śpiewnie.-boję się.
Przynała.
-Boję się tego, co mogę przynieść kolejne dni.

Gość

Doskonale wiedział co moze się stać. - Ciebie tam nie było. Nie martw się.

Aya

-Kto powiedział, że martwię się o siebie?-spytała prawie wyrzucając mu niedomyślność.
Jak mógł myśleć, że boi się o siebie

Gość

- Ja martwię się o ciebie a to wystarczy. - trącił ją lekko głową by dodać jej otuchy - Nic się nie stanie. - Chciał w to wierzyć.

Aya

ZAśmiała sie.
-Żadne z nas w to nie wierzy tak naparwdę.
Powiedziała pewna.
Zawsze musiała dziać się coś nie tak.
Westchnęła.

Gość

- Niestety tak... Ty uciekniesz, gdziekolwiek chcesz. Twój dar jest wspaniały. Możesz mieć wszystko - przysunął kosmyk jej włosów do swojego nosa. Chciał ją zapamiętać.

Aya

-Co mi po ucieczce?-spytała cicho.
Wstała. Podała mu dłonie.
-Chodź pójdziemy po Natali.

Gość

- My? - zapytał ale wstał posłusznie. Ujął jej dłoń. Była nieporównywalnie miękka do jego.

Aya

-A czemu by nie?-spytała.
Uśmiechnęła się do niego.
-Lizzy chciała Natalie, birę cię jako pomocnika, gdyby sparwiała kłopty.
Zastanowiała się chwilę.
-Myślę, że będzie musiała kupić cieplejsze rzeczy.
dodała na końcu.

Gość

- Jak chcesz. Ona zawsze sprawia jakieś kłopoty... - westchnął

Aya

-Właście to nie chcę.
Mruknęła podchodząc do niego troszkę bliżej.

Gość

- Nie chcesz? Dlaczego? - Kiedy była blisko nie mogł się powstrzymać by nie dotknąć jej włosów.

Aya

-Bo mnie irytuje.
Przynała uśmiechając się.
-Swoim zachowaniem, w stosunku do Ciebie.
Wyznała.
Lubiła gdy dotykał jej włosów

Gość

- To da się wytrzymać - przyznał z uśmiechem. - W końcu ja nie byłem też do końca fer w stosunku do niej.

Aya

Westchnęła.
-Nie obchodzi mnie to-wyznała.
Spojrzała na niego.
-Czy byłęś far, czy nie. Nie powinna i już

Gość

- Nie mówmy o niej. Proszę...

Aya

-Okej-zgodziła się szybko
Zerknęła za niego.
-O czym chcesz rozmawiać?
spytała usmiechając się figlarnie.

Gość

Widząc jej uśmiech on również się rozpromienił. - O czymkolwiek. O pogodzie. - zaśmiał się radośnie.

Aya

-Zimno tu nie sądzisz?
Zpytała z udawaną powagą. Po chwili efekt ten zburzył uśmiech, któy zagościł na jej twarzy.

Gość

- Oczywiście. - pokiwał głową przedrzeźniejąc nielubianego profesora - w końcu to Syberia, panienko...

Aya

Roześmiała się.
Puściła jego dłonie i potarła ręką o rękę, tak jak to robiła gdy jeszcze była człowiekiem i był jej zimno.
-przydałby się rozgrzać.
Powiedziała, a jej oczy byłsnęły.

Gość

Przygarnął ją do siebie ramieniem. Jemu nie było zimno.

Aya

Roześmiała się.
A potem, gdy już się uspokoiła, wydostała się spod jego ramienia.
Stanęła przed nim, bardzo blisko i oparła dłonie na jego torsie.
Spojrzała mu w oczy.

Gość

Popatrzył na nią. Ma takie ładne oczy.. Zatracił się w nich.

Aya

Jęknęła
-Po prostun mnie pocałuj.-poprosiła cicho z uśmiechem.
Gdy ten wpatrywał się w jej oczy.

Gość

Wsunłął rękę pomiędzy jej włosy. Pachniały tak pięknie. Oszałmiały go. Delikatnie jakby się bał że to miraż dotknął jej ust swoimi. A po chwili już oboje się w tym zatracili.

Aya

Westchnęła cicho i przesunęła rękę na jego szyję.
wpierw pocałował je, lekko. Jakby się bał, że ja zmiażdży.

Gość

Poprzestał na tym. Bał się że jej coś zrobi. Odsunął się delikatnie. Uśmiechała się tak wspaniale. Było to dla niego aż za duzo jak na jeden raz. Pogładził jej policzek patrząc w oczy.

Aya

Uśmiechnęła się do niego.
W tej chwili nie chciała niczego więcej.
To jest starczało dostatecznie.

Gość

Pokiwał głową. - Co zrobimy? Nie możemy zostawić Elizabeth samej... - mimo tego że chciał ją opuścić nie mógł tak postąpić.

Aya

-Nie wiem.
Westchnęła. Widziała, że prędzej czy później wrócą do tego tematu.
-Jakieś pomysły?-spytała

Gość

- Żadnych - pokręcił z rezygnacją głową.

Lizzy Brown

Patrzyła poirytowana na Louisa i Versace. Po pierwsze Lizzy stworzyła go dla siebie, i chodź nic do niego nie czuła, denerwowały ją ich umizgi. Po drugie Natalie siedziała sama w magazynie . W każdej chwili mogła zginać.. znaleźli by ją , jeśli już tego nie zrobili.
Puściła bezwładnie notes, pozwoliła mu upaść na ziemię , wstała powoli i wściekła rzuciła – Versace sprowadź tu Natalie, mogą ja zabić.. - niecierpliwie warczała.
Rozejrzała się dokoła, w dali widać było jezioro... trzeba by się wykąpać pomyślała, jednak odłożyła to na później. Oddychała głęboko i równomiernie próbując się uspokoić. Poczuła coś na stopie., jakaś jaszczurka weszła jej pod sukienkę, strząchając ją z nogi zauważyła , że notes otworzył się... Automatycznie odczytała jedno kilka zdań ” Dziś rano Aro zabrał mnie do pustej komnaty gdzie czekała na mnie czwórka wampirów. Robili mi pranie mózgu. „
Podniosła notatnik z ziemi, strząchnęła z niego garstkę pisaku i przekręciła na pierwsza stronę.
”Jeśli teraz to czytasz, Lizzy, zapewne spotkaliśmy się. Przepraszam. Mam nadzieję, że te zapiski wyjaśnią, choć trochę, moje zachowanie. „ Ręce zaczęły jej się trząść, nogi ugięły się same, opadła na ziemię .
„Wróciłem dziś do Voltery. Aro stwierdził, że chce mnie 'naprawić'. ”
Sam jest zepsuty... psychopata i rządny władzy kretyn...- mruknęła.
„Nie wiem, jak zamierza tego dokonać. Na razie nic się nie dzieje. Właściwie... nie wiem dlaczego to piszę. Nie wiem dla KOGO to piszę. Przecież ich już nie ma. Pozostawiły po sobie wielką pustkę, której nie potrafię wypełnić. Może po prostu mam nadzieję, że się ułoży? Przeczuwam, że stanie się coś strasznego, coś, co na zawsze zmieni moje... istnienie. Czuję, że MUSZĘ to tu opisać. Więc piszę.”
Koniec . To był dzień pierwszy... Przekręciła kartkę, zamknęła na chwile oczy, wstrzymała oddech... Nie była pewna czy chce czytać dalej, jednak zrobiła to automatycznie. Podniosła powieki i spojrzała niepewnie na zapisana kartkę... Przeczytała tą , a potem następna i kolejna stronę.
”Dzień Czwarty
Właściwie nie wiem po co to piszę. Nie czytałem poprzednich stron. Nie chcę. Dzisiaj znów się mną zajmowali. Chcą pozbyć się mojego sumienia, bym przez to stał się skuteczniejszym zabójcą. Nie mam nic przeciwko. Chcę tylko by zrobili to szybciej. Ponoć Aro szykuje dla mnie niezłą misję... „
Kolejnych dni nie było. Elizabeth wstała . Teraz była zła... O ile wcześniej była wściekła o tyle teraz była jak opętana. Każdy element jej ciała gotowy był spalić Aro żywcem. Nawet włosy wydawały się nastroszone jak u lwa.
Zastanawiała się co ma zrobić... Objęła rękami kolana i przerzucała spojrzenie z notatnika na Versace i odwrotnie.
Najpierw trzeba było sprowadzić Natalie.. To było mniej ważne, ale trzeba było ja ochronić.. Potem chciała osobiście zjawić się we Włoszech..
Podbiegła to Versace
- Sprowadź Natalie.. teraz..

Aya

Spojrzała najpierw na Lousia, potem na Lizzy.
Podniosła w górę brwi.
-Janse.
Mruknęła.
Zamknęła oczy.
Seattle, Magazyn, Natalie.
Pomyślała i zniknęła.

/Seatlle|Stary magazyn

Gość

- Co zrobimy Elizabeth? - zapytał spoglądajac na nią.

Lizzy Brown

- Nie wiem... ja ma swoje plany... Ty się bardzo zbliżyłeś do Versace.. jesteś wolny -mruknęła - macie moje błogosławieństwo - Koniec rozmowy , miała inne problemy.

Gość

Zrozumiał ją. Usiadł na ziemi czekajac aż wróci Versace.

Lizzy Brown

Nastroszyła brwi. Czekanie doprowadzało ja do szaleństwa.
- Versa nie mam czasu.. proszę..