Ulice

Isten

/Dom Rachel

Szedł wolno, myśląc o tym, co zrobić. Czuł się pusty, samotny i wytarty ze wszystkich emocji. Gubił się we własnym świecie, nie mógł sobie pomóc w żaden sposób. Czuł tylko, że chce zmienić swoje życie na dobre.

Edward

/ ??

Szedł ulicą, w jak największym cieniu. Nagle wyczuł zapach ,który czuł w kamienicy. Rozglądając się dostrzegł mężczyznę .
- Isten? - podszedł do neigo

Isten

Mężczyzna n dźwięk swojego imienia spojrzał w stronę, z której dochodził głos.
- Tak - odpowiedział krótko.

Edward

- Jestem Edward , brat Alice - przedstawił się szybko.
- możemy pogadać?

Isten

- Brat Alice - powtórzył cicho. - Alice...
Zamilkł na chwilę, patrząc na chłopaka.
- Tak, możemy.

Edward

- Pójdziemy do mieszkania? Carrie jest bezpieczna w Forks - powiedział i pociągnął go w stronę ciemnej uliczki

Isten

- Tam, pójdźmy tam - powiedział cicho. nadal był nieco nieobecny. Ciałem był w Biloxi jednak duchem...
- Gdzie jest Carrie, gdzie Alice? - zapytał.

Edward

- Carrie w Forks, jest bezpieczna ale bardzo tęskni za Tobą a Alice, jest... -westchną- nie moge Ci powiedzieć ale też wszystko w porządku - szedł w stronę kamieniy

Isten

- Miała zobaczyć coś ważnego i wyjechała? - spytał zdziwiony.
- Przykro mi, że nawet nic nie powiedziała.

Edward

- Kazała mi Ciebie odnaleźć. Musiała szybko wyjechać, może kiedyś Ci to wytłumaczy - spojrzał na niego - ona się o Ciebie martwiła - dodał

Isten

- Nie wiem czy potrzebnie. Nie zasługuję na to - powiedział poważnie i nieco głośniej.
- Wiesz zapewne co chciałem zrobić, prawda? - zapytał.

Edward

- Ona Cię lubi i martwi się o Ciebie - wytłumaczył kopiąc jakiś kamień na ulicy.
- Nie wiem. Alice nic więcej mi nie powiedziała, tylko to ,że mam Cię znaleźć - dodał

Isten

- Nie trzeba było. I tak wyjeżdżam. Muszę spędzić kilka dni w Europie. Wszystko sobie poukładać. Ale muszę napisać do Carrie. nalezą jej się wyjaśnienia.

Edward

- Lepiej by było gdybyś ją odwiedził. Jest trochę zagubiona. Mógłbyś jej powiedzieć,że wrócisz do niej i wszystko będzie ok i że ja się nią zajmę - ni spytał ni stwierdził. Patrzył na niego uważnie

Isten

- Może wrócę z tobą, zaszyję się na trochę w Seattle, a potem wrócę. I może wezmę ją ze sobą w podróż. Davidowi to nie będzie chyba przeszkadzać - westchnął.

Edward

- Byłaby zadowolona. To jak wracamy do Seattle? - spytał już trochę zadowolony, że będzie mógł spotakć sie z Emmą

Isten

- Najpierw chodźmy po moje rzeczy. Co jak co, ale gitary i jedynego dobytku nie zostawię - powiedział cicho i ruszył nieco szybciej niż normalny człowiek ku kamienicy.

/Kamienica