Mieszkanie Evana

Selene

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Selene

/Bar/ulica

- No, dalej już sobie poradzę - powiedziała, nieco się szarpiąc, by ją w końcu puścił. - Chciałabym, by noga trochę odpoczęła, poza tym. ile można siedzieć w kurtce, co? - potargała mu włosy palcami.
- No, możesz mnie puścić.

Gość

Położyl ją dopiero kiedy weszli do mieszkania. Zdjął jej płaszcz a potem swój.
Objąl ją delikatnie od tyłu.

Selene

- No, no. no - nie pozwalaj sobie na zbyt wiele - zaśmiała się, odwracając się ku niemu.
- Zrób lepiej tę herbatkę, a potem pogadamy - mrugnęła do niego raz jeszcze.

Gość

- Jasne - westchnął ciężko i poszedł do kuchni zrobił dwie herbaty i postawil je na stole.
- Gotowe - poklepał miejsce na fotelu

Selene

- Dzięki - odpowiedziała. Zanim wrócił, zdążyła już zdjąć swoje buty i stabilizator. Położyła się wygodnie na kanapie, prostując obie nogi.
- Nie ma to jak odpoczynek po ciężkim dniu, w cieple, spokoju - sięgnęła po kubek i upiła trochę herbaty.
- Tego mi było trzeba.

Gość

Rozpalił ogień w kominku i Usiadł obok niej na kanapie.
- Tak. Wreszcie spokój - westchnął głaszcząc ją po łydce delikatnie bo nie wiedział gdzie ją boli a nie chciał jej zrobić krzywdy

Selene

- Ale potrwa on tylko 15 minut, tyle mi potrzeba do regeneracji sił właśnie. Trzeba się zająć muzykę i tyle - odparła, poprawiając nogawkę krótkich spodni w kratkę. Zakryła wielkiego siniaka.

Gość

- Czemu tylko 15 minut? Jest noc - spojrzał za okno a potem jak poprawia spodnie. Wziął jej rękę i podwinął spodnie odsłaniając siniaka.
- Coś Ty robiła? - pokręcił głową i musnął wargami siniaka

Selene

- Zostałam napadnięta, w lesie. Kilka tygodni temu. Miałam złamaną nogę i rękę, kilka żeber, ale z nimi już jest ok. Poza tym mam jeszcze pełno siniaków, blizn i zadrapań. Aaa, no i wykrwawiłam się prawie na śmierć. To chyba wszystko.

Gość

- Więcej nie będziesz sama chodzić do lasu - założył jej włosy za ucho i oparł się rękom za jej głową.
- Jeszcze coś Ci sie stanie - zbliżył się jeszcze bardziej do niej

Selene

- Chyba w ogóle nie będę wchodzić do lasu. Wolę zdecydowanie plaże. No właśnie... plaża. Muszę się kiedyś wybrać do La Push. Piękniejszego miejsca tu nie znajdziesz.

Gość

- Możemy sobie kiedyś zrobić wypad na plażę. Tak na cały dzień - znów ją leciutko pocałował. Nie wiedział na ile może sobie pozwolić więc się hamował na tyle ile umiał.

Selene

- Chciałabym bardzo. W prawdzie atmosfera nie sprzyja piknikom na plaży ani kąpieli, bo niestety jest "trochę" na to za zimno, ale... pospacerować chyba można - wzruszyła ramionami. - Hmmm - mruknęła coś pod nosem, zastanawiając się co powiedzieć. W ogóle, zastanawiając się jaki temat teraz zacząć. Włącz jakąś muzykę co? - zwróciła się do niego po chwili milczenia. Tak, potrzebowała teraz neutralnego tematu. - Jakie masz ulubione piosenki?

Gość

Wstał z nad niej i włączył jakąś muzykę. Była cicha i spokojna, taka nastrojowa. Usiadł obok niej.
- W sumie nie wiem, nie zastanawiałem się nad tym głębiej - westchnął i rozsiadł się na kanapie

Selene

- Łeee, co takie smęty puszczasz, chcesz żebym zasnęła? - szturchnęła go w ramię. - No wiecie co?! - wywróciła oczami. - Poza tym nie zasypiaj mi tu tylko bo... Kurcze, niepotrzebnie wypiliśmy sobie piwko - skrzywiła się. - Chciałam jeszcze dziś jechać po swoje rzeczy, do domu. Wprowadzę się do kuzynki od razu.

Gość

- Przykro mi - rozłożył bezradnie ręce.
- Jutro Cię rano zawiozę jeśli będziesz chciała - pogłaskał ją po policzku i kciukiem przejechał po jej wargach uśmiechając się lekko przy tym

Selene

- Nieee, jakoś to się da załatwić. Wezmę taksówkę. Nie chcę awantury w domu, więc wolę po cichu pozbierać swoja rzeczy i zrobić to dziś, gdy rodziców nie ma w domu - pokręciła głową. Ścisnęła jego dłoń. - Ciepła. Moje ręce już chyba nigdy takie nie będą. Ale tym bardziej miło cię ściskać - uśmiechnęła się W duchu ganiła się za to, co robiła, wiedziała, że igra z ogniem, ale cóż - potrzebowała bratniej duszy i prawdziwego szczęścia. A czuła, że coś ich łączy i nie jest to tylko miłość do metalu i związek zespołowy. Miała nieodparte wrażenie, że on zrozumiałby ją dokładnie i nie zganił za to, co robiła. Że mogliby zarówno porozmawiać otwarcie jak i zwyczajnie - pomilczeć przez chwilę.

Gość

- Na pewno chcesz już jechać? - pogłaskał ją kciukiem po dłoni delikatnie. Zbliżył się ostrożnie i pocałował ją najpierw delikatnie a potem rozchylił jej wargi językiem i znów zaczął ją całować tylko zachłanniej.Położył ją przy tym delikatnie na kanapie. Domyślał się że albo jej się spodoba albo dostanie za to nieźle. Ale cóż...raz się żyje ;p

Selene

- Ekhm - chrząknęła znacząco. - Przepraszam, ale to raczej za wcześnie, na takie gesty - trochę spochmurniała, ale wcale nie była na niego zła. Po prostu wiedziała, ze nie powinna się tak zachowywać. Odsunęła go delikatnie od siebie, ale nie puściła jego reki. - Możesz jechać ze mną, jeśli chcesz. Przyda mi się ktoś od dźwigania rzeczy - uśmiechnęła się nieśmiało. - Chyba, że nie chcesz pomóc? - wprawdzie była jeszcze słaba po wypadku, jednak stopniowo i tak pewnie by sobie dała radę.

Gość

Odsunął się od niej tak jak tego chciała. Pomińmy fakt, że dla niego niegdy nie było za wcześnie na nic <lol2>
- Mogę pojechać z Tobą jeśli chcesz - oparł się o kanapę i odchylił lekko głowę do tyłu

Selene

- Gdybym nie chciała, nie proponowałabym tego. Z resztą... zobaczysz piękne, ośnieżone Forks i pójdziesz ze mną na kawę. Tak w ramach rozgrzania i małej nagrody za pomoc. Wchodzisz w to?

Gość

- Niech będzie - zerknął na nią. Nie wykazywał żadnych emocji, jak przy ich pierwszym spotkaniu

Selene

- Jesteś na mnie zły, prawda? Albo nie spodobała ci się moja reakcja. Nic na to nie poradzę - wstała i wzięła kubek z herbatą. Dopiła resztę i odniosła go do kuchni. Gdy wracała, trochę pociągając słabszą nogą, potknęła się i przewróciła, mało co nie trafiając głową w stolik.
- Kur** - przeklęła ze złością.

Gość

Wywrócił oczami kiedy zadała mu pytanie i wstała. Nic nie odpowiedział bo po co miał kłamać a tak po prostu jej nie powie , że mu się nie spodobała jej reakcja. Siedział sobie kiedy nagle Sel się potknęła. Wstał szybko i podbiegł do niej. Wziął ją na ręce i położył na kanapie.

Selene

- Dzięki, ale sobie poradzę - burknęła pod nosem. - Muszę się w końcu nauczyć chodzić, do naszego debiutu na scenie nie zostało już wiele czasu. Trzeba się znowu nauczyć chodzić o własnych siłach - powiedziała nieco ironicznie. Nie lubiła pokazywać jak jest słaba.
Założyła stabilizator na nogę.
- To jak, jedziesz ze mną? - spojrzała na niego z nadzieją w oczach.

Gość

- Jadę - pocałował ją w czoło.
- Przepraszam - spojrzał jej w oczy i trącił jej nosek swoim.

Selene

- w porządku - uśmiechnęła się smutno. - Daj mi trochę czasu. Ledwo się znamy, choć i tak czuję jakąś więź z tobą. Niech to będzie dla ciebie pocieszeniem - przytuliła go na chwilę. - Jesteś naprawdę wyjątkowy, wiesz? I masz w sobie coś, co mówi mi, że mogę ci zaufać. Ale naprawdę daj mi sięz tym wszystkim jeszcze oswoić. A teraz chodźmy - wstała z kanapy i poczłapała po swoje buty.

Gość

- Jeśli tego chcesz - westchnął i wstał za nią. Podał jej płaszcz i sam wsunął swoje buty i płaszcz i szaliczek też ubrał xd

Selene

- Zaraz powinniśmy złapać taksówkę - zasznurowała glany dokładnie, ubrała kurtkę i wyciągnęła jeszcze z torebki czarną gumkę do włosów. Zebrała ręką włosy i związała je w kitkę.
- Gotowy? To idziemy - wyciągnęła do niego rękę z uśmiechem, mając zamiar nie puszczać go aż do momentu, gdy wsiądą do taksówki.

Gość

Złapał ją za rękę i musną wargami jej policzek. Wyszli na ulicę, złapali taksówkę i pojechali do Forks.

// forks,oboje, zacznij xd

Selene

/Ulica

Kiedy chłopak pomógł jej z torbami, weszła do salonu. Znajomy zapach jego perfum roznosił się po wnętrzu. Uśmiechnęła się.
- Gdzie mogę dostać jakiś kącik? - zapytała cicho, ściągając płaszcz. W mieszkaniu było ciepło i przyjemnie. - Chyba, ze naprawdę zostaje mi tylko kanapa xD

Gość

Zamknął drzwi na klucz i wniósł je torby do jednej z sypialni.
- Tutaj . Łazienka jest,szafa i wszystko. Rozgość się - pogłaskał ją po ramieniu a sam zdjął z siebie koszulkę i udał się w stronę swojej sypialni

Selene

- Dzięki - poczekała aż pójdzie i wyciągnęła z torby kilka rzeczy. Poszła się odświeżyć, a kiedy wróciła spod prysznica, zabrała się za wypakowywanie swoich rzeczy, Ubrania powkładała do szafy, a na biurku postawiła zdjęcia i inne drobiazgi.
Kiedy skończyła, usiadła na łóżku po turecku. Zastanawiała się czy iść do Evana, by mu jeszcze raz podziękować, czy już dać mu spokój.
Pociągnęła ciemne spodnie dresowe, na gołe stopy i wpatrzyła się w jeden punkt.

Gość

Sam od razu zasnął kiedy wszedł do łóżka. Spał jak zabity. Zakryty kołdrą po uszy. Jak małe dziecko normalnie xD Chrapał co jakiś czas.

Selene

Wstała z łóżka, po czym usiadła przy biurku. Wyciągnęła kartkę papieru, Parlami. Il tuo silenzio guarda dentro. Non resisterò. E' un attimo, E' un attimo, io non ce la farò. Walk on by. You walk on by. Wondering why. Wandering from you Falling at your side Wandering from youHealing my desire. Stumble in your soul. Give yourself to me. Hurting your desire. Healing mine...

Na papier spłynęło kilka pojedynczych łez, gdzieniegdzie zamazując słowa, które napisała... Dokończyła tekst, po czym zgasiła lampkę.
Podeszła jeszcze do okna, by popatrzeć na widok zasypiającego miasta. Sama nie była już śpiąca. jej znużenie przepadło już dawno, jeszcze gdy jechali. nie chciała, bała się spać...

Gdy na zegarze pojawiła się już bardzo późna godzina, dopiero wtedy położyła się do łóżka. Wtuliła się w poduszkę, zaciskając mocno powieki.
Zasnęła... Jednak wcale to nie był dobry sen. We śnie ponownie pojawił się wampir, który chciał ją zabić. Śmiał się, bił ją, nie słuchał jej głosu... A pomoc nie nadchodziła...

Gość

Spał i spał kiedy usłyszał jakieś krzyki czy piski.Niechętnie wstał z łóżka i poszedł do Sel. Usiadł na brzegu łóżka i pogłąskał ją po policzku.
- Skarbie już cicho...to tylko zły sen - szepnął czule

Selene

Obudziła się zlana potem. Z jej oczu płynęły łzy. Znowu nie potrafiła nad tym zapanować. Po raz kolejny nie potrafiła odpocząć.
Kiedy Evan usiadł przy niej, na łóżku, nadal płacząc, przysunęła się do niego i przytuliła mocno. Bała się tych koszmarów, nie chciała by to wracało.
- Pomóż... mi... - wystękała cicho przez łzy. - Proszę... - dodała ciszej, obejmując go mocno, jakby bojąc się, że zaraz zniknie, albo że jest częścią tego snu i rozpłynie się zaraz w nicość.

Gość

- Cicho już - uspokajał ją - nigdzie nie idę - wsunął się pod kołdrę i wtulił ją w swoją klatkę piersiową.,
- To był tylko sen. Możesz spać spokojnie - pocałował ją w czubek głowy głaszcząc po plecach