Sala chorych

Bella · Gość

j/w
Jak nie wiesz co to szpital to masz problem. Na pewno musisz tu przyjść...

Bella · Gość

//szkoła, parking, cholera wie co...

Przyjechała tym głupim ambulansem. Chuchano na nią, jakby była posklejana ledwo co. Zrobili rezonans i zostawili siedzącą na łóżku za białą firanką. Pukała paznokciami w ramę szpitalnego 'łoza'.

Edward

/Parking przed szkołą

Edward powoli wkroczył do szpitala. Pierwszy raz od jakiegoś czasu bał się. Bał się gniewu ojca. Jak mógł być tak nieodpowiedzialny? Już słyszał jego rozgniewane myśli. Tak... Sam chętnie spaliłby się na stosie. Westchnął głęboko i korzystając ze swojego wrodzonego wdzięku zapytał pielęgniarkę, gdzie znajdzie pannę Swan. Ogólnie nie lubił szpitali. Sama myśl, że mógłby się tu pojawić wcześniej napawała go przerażeniem. Krew. Wszędzie mógł ją spotkać i nie zawsze mógł sobie poradzić. Wszedł do sali w której leżała Bella i ku jego radości, nikogo więcej nie było. Tylko ta bezmyślna dziewucha.

Bella · Gość

Usłyszała ciche kroki, jakby ktoś łaskawie dotykał posadzki. Podniosła wzrok, juz mniej bojownicza.
-Nie powiesz mi, co nie?- spytała jakby nigdy nic. Przestała pukać i zaplotła ręce na kolanie podciągając je pod brodę.
-Masz miłego ojca, nie wiem do kogo się wrodziłeś... Może Cię w szpitalu podrzucili.- wywróciła oczami. Zebrało się jej na uszczypliwości.
-A i z moją głową wszystko dobrze, wiesz?

Edward

-Carlisle nie jest moim biologicznym ojcem. Nie wiem czy zauważylaś, ale ma z 30 parę lat i jest blondynem. Wzorku Ci nie badali? -zapytał poważnie, ale roześmiał się.
-Dobrze się czujesz?-zapytał po chwili.

Bella · Gość

-Do dupy, bo kłamiesz i nie chcesz mi powiedzieć prawdy.- kiwnęła głową.
-No ale wiesz, do rodziców się człowiek wradza zachowaniem. To raczej nie genetyczna sprawa. Gdzieś umknąłeś ojcu w nauce dobrego zachowania i prawdomówności.- zaśmiała się. Posunęła się na łóżku w bok, opierajac na zabandażowanej ręce.
-Siadaj.

Edward

-Nie kłamię Bello. Stałem obok... Musiałaś tego nie zauważyć, kiedy zanurkowałaś w aucie po książki... -mruknął siadając, ale na krześle, które sobie podstawił obok łóżka.

Bella · Gość

-A wiesz, że się na Ciebie gapiłam?- spytała bezczelnie.
-Nie stałeś tam, jestem pewna. Człowiek nie porusza się tak szybko, to też pewne. Ty Cośiu Ty... Bella i Coś. Fajnie. Nadal Ci nie wierzę, Cośiu.- wgapiała sie w niego intensywnie studiując kolor jego oczu.
-Ostatnio miałeś ciemne oczy, wiesz?

Edward

-Bella jesteś nawiedzona. Mówił Ci to już ktoś? I po prostu ciesz się, że żyjesz. Nie wnikaj. Dla własnego dobra zostaw to w spokoju... -mruknął niezadowolony, ale delikatnie sie uśmiechnął.

Bella · Gość

-a jak zaczniesz mi wmawiać coś innego, to też mam CI uwierzyć?- podniosła jedną brew pytająco.
-I ja wcale nie jestem nawiedzona, nie wiesz cyz mogę sobie już iść?- rozejrzała się.

Edward

-Chyba czekamy na Twojego ojca. Carlisle już po niego zadzwonił... -mruknął Edward celowo omijając pierwsze pytanie.

Bella · Gość

-Nie. Weź mnie schowaj...- ramionka jej opadły i mała niewinna dziewczynka. Włosy zsunęły się na twarz. Podniosła na niego błagalny wzrok.
-Normalnie nie wypuści mnei z domu przez tydzień, bo każde auto jest niebezpieczne.

Edward

-Może to jakieś wyjście żebyś dożyła 30 urodzin... -zaśmiał się.

Bella · Gość

-Pilnuj swojej trzydziestki!- oburzyła si.
-Ja sobie radzę. Nawet bardzo dobrze. Nie znasz się...- wykładała po swojemu machajac paluchem w powietrzu.

Edward

-Nie wsadź sobie tego palca w oko....-westchnął spoglądając na nią z dziwna troską.

Bella · Gość

-Dobry pomysł. - westchnęła. Usłyszała niedaleko głos doktora Cullena i swojego ojca.
-No to litanię czas zacząć.

Edward

-Będziesz się modlić? -roześmiał się zerkając na jej reakcję.

Bella · Gość

-Nie, ale nigdy ne słyszałeś jak ojciec wylicza oc by sie mogło stać, co na pewno się stanie, a czego trzeba uniknąć. Na następną biologię przyjdę z długopisem oblejonym w waciak.- wywróciła oczami.
-Bóg przy moim ojcu jest szorstkim ojcem, który nie zauważa swoich dzieci.

Edward

-Na następnej biologii będziecie badać sobie grupę krwi... Przyda Ci się to do następnego wypadku...-zaśmiał się.

Bella · Gość

-A Ty co? Krwi nie masz czy jak?- spytała, ale tyle jej co se powiedziała. Wparował tatuś i doktor Cullen.
-Zadrapania najwyżej tylko, tak to jest w porządku.- Carlisle kończył jakąs swoją myśl, a Charlie był juz przy córce.

Edward

-Musi pan na nią uważać... Bella chyba jest ostatnio mało skupiona...- mruknął zwalniając krzesło znanemu w Forks, stróżowi prawa.

Bella · Gość

-Jak zawsze.- Charlie zgarnął delikatnie Bellę z łóżka. Wstawała niechętnie.
-Dziękuję wam za wiarę.- Bell wywróciła oczami.

Edward

-Niech Pan na nią uważa... Rezonans nie wykazał żadnych uszkodzeń, ale Bella miała omamy. A to zły znak... -mruknął wychodząc.
-Do widzenia... -rzucił tylko.

/???

Bella · Gość

-Kij Ci...- syknęła przez zeby.
-Dowidzenia doktorze Cullen.
-Nie miałam omamów.- foch na całego i skierowała sie do wyjścia.

//pojechała z ojcem do domu i amen.

Jenny

// Ulica

Jenny nie odzyskała przytomności. Podłączana do jakiejś tam aparatury i z maską tlenowa przy twarzy , jechała korytarzem.

Carlisle

//??

Carlisle już teraz, zaraz potrzebny.
-Co jest?- dołączył natychmiast do lekarzy z karetki i pielęgniarki.
-Złamana noga i 5 żeber. Pokancerowana na twarzy...- lekarz z karetki mówił szybko jak an człowieka, dla Carlisle'a zbyt wolno.
-Kit z żebrami, ma krwotok wewnętrzny.- syknął, zły, ze nikt tego nie zauważył.
-Na blok, natychmiast!- kto by się odważył jemu sprzeciwić.

Jenny

Ocknęła się. Jednak coś było nie tak jak powinno. Nie leżała na noszach ... unosiła się nad nimi. Patrzyła na swoje pozbawione życia , zmasakrowane ciało i na ludzi wokół. O Boże jak ja wyglądam.. moja twarz... jej pierwsze myśli dotyczyły wyglądu, dopiero po chwili zorientowała się , że umiera...

Carlisle

Zdarzyli ją przewieść na salę. Kochani operacja - rzecz intymna, wiec nie wolno opisywać. Jenny se popatrzyła jak wygląda jej żołądek, wątroba i jelito cienkie., grube się schowało. Po udanej operacji Carlisle jako ostatni poszedł się przebrać. Stanął przed lustrem, opierając się o umywalkę i splunął jadem do zlewu. Co jakiś czas, niektóre grupy krwi tak działały, ale właściwie co mu tam. Wytrzymywał dzielnie, bo na swoje własne żądanie. Po jakiejs godzinie zajrzał do niej. Był głodny, jego oczy ciemniały coraz bardziej, ale trzymał się pięknie.

Jenny

Patrzyła sobie na swoje narządy rozmydlając o życiu i błagając w duchu , żeby jej brat zjawił się jak najszybciej. Zobaczyła sobie swoje żebra i inne rzeczy. Potem znowu nic nie widziała... Tylko ciemność...
Wywieźli nieprzytomną Jenny sali operacyjnej, do jednej z wolnych sal jednoosobowych. Podłączyli jej dużo aparatury itp..

Chris · Gość

/ ulica
Wszedł szybko do szpitala i udał się w stronę recepcji.
- Gdzie leży dziewczyna, która została potrącona przez samochód. - zapytał wciąż,był roztrzęsiony.
- Sala numer 10. Jest po ciężkiej operacji. Proszę być ostrożnym.- powiedziała uprzejmie pielęgniarka.
Chris szybkim krokiem wszedł na salę dziewczyny. Leżała tam, wciąż nie przytomna, podłączona do różnych aparatur.
- Boże, co ja narobiłem..... - usiadł na krześle koło jej łóżka.

Carlisle

Usiadł przy niej, powinna się wybudzić z narkozy opatrzona bandażami i gipsem angielskim <taki mniej kukłowaty> na nodze. Czekał az się wybudzi, gdyż iż dostał zaszczytną rolę lekarza prowadzącego.

Chris · Gość

Chris siedział już tam dobre pare godzin. Postanowił pojechać do pokoju i zmienić ubranie.
/ motel U.S

Jenny

Powoli zaczęła wracać do świata żywych. Mianowicie- choć nie czuła zbyt wiele i nadal była mocno otumaniona to odzyskiwała świadomość. Spróbowała otworzyć powieki, drgnęły lekko ale nie otworzyły się.

Chris · Gość

l/Motel U.S

Chris po drodze do szpitala wstąpił do kwiaciarni i kupił piękny bukiet kwiatów. Wszedł do sali i zauważył siedzącego w niej lekarza.
Popatrzył na niego podejrzanym wzrokiem :
- Dzień dobry. Przyniosłem jej kwiaty. Kiedy ona się obudzi? - spytał lekarza wsadzając kwiaty do wazonu. Za chwilę usiadł na przeciwko lekarza. Wpatrywał się w dziewczyne i nagle zuważył,że delikatnie rusza powiekami. Jego uwagę odwrócił dzwoniący w jego kieszeni telefon. Odszedł kawałek i odberał.
- Halo?
-(...)
- Rozumiem, dobrze.
-(...)
- Oczywiście zaraz będę.
Skończył rozmowę i zwrócił się do lekarza :
- Nagła sytuacja muszę lecieć. Obiecuję przyjechać później. Czy mógłby Pan mnie zawiadomić gdy się obudzi? - spytał i wręczył mu karteczke z numerem.
/ Motel U.S

UZUPEŁNIJ PODPIS W ODPOWIEDNI SPOSÓB XD - by Alice

Lucas · Gość

| Sklep z biżuterią Jenny i Lucasa Rewolver

Wbiegł pędem do kliniki. Desperacko rozejrzał się po pomieszczeniu, by móc odnaleźć recepcję. Podszedł do najbliżej stojącej starszej pielęniarki w białym fartuchu i zdyszany zapytał:
- Przepraszam, w której sali leży Jenny Rewolver ? - mimo wszystko starał się zachowywać dobre maniery. Kobieta wskazała mu kierunek, powiedziała jeszcze coś, czego Lucas nie mógł usłyszeć, ponieważ szybko udał się w wyznaczoną stronę. Starał się jak najzręczniej wymijać przechodzących obok niego pacjentów i personel, lecz jego mętlik w głowie strasznie utrudniał mu to zadanie. Gdy wreszcie dotarł do celu, by mieć pewność spojrzał jeszcze raz na przyklejoną do drzwi tabliczkę i wszedł do środka. Widząc leżącą w szpitalnym łóżku nieprzytomną, bądź nawet śpiącą siostrę ścisnęło mu się serce. Chwilowo złapał się za prawą część klatki piersiowej. Poczym ponownie spojrzał w kierunku Jenny. Zauważył również blisko niej lekarza. Lekko odetchnął. Podszedł bliżej i usiadł na skraju łóżka. Dotknął jej dłoń, a z ust wydobyło mu się ciche westchnięcie. Swój wzrok skierował na doktora.
- Jestem jej bratem - wytłumaczył się, wiedząc, że należą mu się jakieś wyjaśnienia. A propos wyjaśnień, on również chciał wiedzieć w jakim stanie jest jego siostra, więc po chwili zapytał - Co jej się stało ? Nic jej nie będzie ? - łudził się chociaż na cień nadziei.

Carlisle · Wysłany: Wto 16:57, 03 Mar 2009 Temat postu:

Carlisle z karteczką w kieszeni sprawdzał puls Jenny.
-Będzie dobrze.- on nie potrzebował ciszy do sprawdzania pulsu, jemu głód i czuła skóra wystarczała.
-A co sie stało, to nie jestem pewien. Jeszcze nie dostałem relacji z przyczyn wypadku, siedzę tu z nią.

Jenny · Wysłany: Wto 17:09, 03 Mar 2009 Temat postu:

Usłyszała brata, za wszelką cenę chciała go zobaczyć.. porozmawiać ,a potem usłyszała słowa lekarza. Poczuła jego zimne palce na swojej skórze. Skupiła się na otworzeniu oczu... Całe ciało zaczęło ja boleć. Powoli i bardzo słabo podniosła powieki.
_________________

Carlisle · Wysłany: Wto 17:15, 03 Mar 2009 Temat postu:

-Nie ruszaj się na razie.- delikatnie wyprosił brata za drzwi i wrócił do niej.
-Jak otworzysz oczy to uważaj, mimo, ze zgasiłem światło może byc dla Ciebie zbyt jasno. Jeżeli mnei słyszysz daj jakis znak, proszę.

Jenny · Wysłany: Wto 17:20, 03 Mar 2009 Temat postu:

Jenny widziała przez uchylone powieki jak je brat opuszcza salę. Zdenerwowała się , bardzo chciała aby Lucas tu był. Zamknęła oczy - doktor miał rację , zabolały ją one delikatnie. Poruszyła palcem w odpowiedzi na prośbę.

Carlisle · Wysłany: Wto 17:22, 03 Mar 2009 Temat postu:

-Dziękuję. Teraz wykonasz ten sam znak jeżeli czujesz wszystkie czesci ciała.- badanie głupie,a le potrzebne, a nóż widelec by nóg mogła nie czuć. Że krew płynie prawidłowo to czuł, ale za nerwy nei mógł odpowiedzieć.