Sala chorych

Edward

- Emmo nie dyskuj ze mną, wiesz jakbym Cię skrzywdził -powiedział przejeżdżając ustami bo jej brzuchu.

Emma

- To nie jest dla mnie krzywda Edwardzie. Jetem pewna tylko jednej rzeczy. - westchnęła - Jestem pewna miłości do Ciebie i tego, że chce... że muszę spędzić z Tobą wieczność... - delikatnie dłonią przeczesuje jego śliczne włosy, bardzo je lubiła. Były w nim najbardziej ludzkie. Potem przesunęła delikatnie opiszkiem palca po zarysie jego szczęki i wróciła go głaskania go po szyi.

Edward

Westchnął cichutko i zaczął całować jej szyję.
- Będziesz mnie dalej męczyła tym tematem i mam sobie iść czy koniec dyskusji i zostaje? - spytał z łobuzerskim uśmiechem.

Emma

- Dobrze, kończymy. Ale wrócimy do tego tematu - odchyliła lekko głowę dając mu pełen dostęp do swojej szyi, nadal głaskała go delikatnie po plecach i szyi, a własciwie to wszędzie gdzie tylko mogła sięgnąć.
- Gdybyś sobie poszedł... to bym umarła na miejscu.

Edward

- Nie pozwoliłbym na to - powiedział przejeżdżając ręką po jej szyji bardzo delikatnie.
- Porozmawiamy o tym . może dojdziemy do kompromisu - zarmuczał jej do ucha.

Emma

- Ja widzę ten kompromis. Nie będę Ci zawracać głowy moją niezdarnością a Ty mnie przemienisz - uśmiechnęła się sama do siebie pod wpływem jego dotyku. - Nikt inny... tylko Ty możesz mnie przemienić... - szepnęła, była jak zahipnotyzowana. Nadal bardzo delikatnie go głaskała, teraz delikatnie przesunęła dłoń aby gładzić jego chłodny policzek.

Edward

Pocałował jej dłoń i spytał :
- Chciałabyś coś z bufetu? musisz coś jeść - powiedział z uśmiechem.

Emma

Westchnęła, robiło się tak przyjemnie.
- Może... hmm... coś słodkiego? - uśmiechnęła się do niego i pogłaskała go po policzku delikatnie.

Edward

- Ok , zaraz Ci przyniosę - powiedział i pocałował ją w policzek.

/ bufet

Emma

Położyła się na bok patrząc w okno i zamknęła oczy. Było późno więc normalnym jest, że przyszło zmęczenie. Okryła się dokładnie i czekała z zamkniętymi oczyma na swojego ukochanego.

Victor

/Parking

Okno w sali otworzyło się lekko skrzypiąc. A za oknem... na parapecie kucał sobie Victor. Spojrzał na Emmę z rozbawieniem. Zszedł z parapetu; nie kwapił się zamknąć okna. Usiadł sobie na miejscu gdzie siedział Edward bacznie obserwując dziewczynę.

Emma

Kiedy tylko poczuła, że ktoś siada na skraju łóżka podniosła się i odwróciła w jego stronę z uśmiechem. Była pewna, że to Edward już wrócił ale gdy zobaczyła paskudną facjatę Victora uśmiech powoli znikał z jej twarzy.
- Mogłeś zakupać... - zacisnęła dłonie na kołdrze. Nie wiedziała co ma zrobić. Nie stała na nogach od około kilku godzin więc pewnie nie uda jej się nawet wybiec z sali. Ma krzyczeć? Ten łajdak zabiłby niewinnych ludzi. Emma uznała, że lepiej będzie nie ryzykować życia innych chorych ani Edwarda.

Victor

- Wybacz mój brak manier. - powiedział teatralnym tonem. Aktorem był przecież niezłym. Zaczął bawić się kosmykiem włosów Emmy. - I jak się czujesz? Wracają siły na kolejne zabawy? - zapytał uśmiechając się jak zwykle złośliwie.

Emma

Wzięła głęboki oddech.
- Niestety wracają powoli... sądzę jednak... - odsunęła jego dłoń od swoich włosów - że nawet jeśli mi nie wrócą to koniecznie będziesz chciał się pobawić. Zastanawia mnie... masz takie spaczone upodobania co do zabaw czy to jakiś uraz z dzieciństwa?

Victor

Jeszcze raz złapał kosmyk jej włosów i zaczął się nim bawić. - Niestety, nie pamiętam swojego dzieciństwa. - uśmiechnął się sztucznie. - No widzisz, ja na przykład nie mogę pojąć jak możesz pokazywać się z czymś tak ciotowatym jak ten rudy dzidek. - rzekł mając na myśli Edwarda.

Emma

Mógł obrazić każdego, ale nie Edwarda. W Emmie aż się gotowało.
- Nie wiem jak możesz pokazywać się z taką twarzą. - wzruszyła ramionami i znów odsunęła jego rękę - Edward jest najlepszym, najprzystojniejszym i o wiele bardziej eleganckim mężczyzną niż Ty. I zostaw go w spokoju.

Victor

Roześmiał się jej w twarz, ale jak to bywa z psycholami po niecałej sekundzie spoważniał. Złapał gwałtownie jej żuchwę i przyciągnął do siebie. - Jeśli mam ochotę bawić się twoimi włosami to BĘDĘ się nimi bawił. - warknął. Gdyby jego palce uciskały twarz Emmy trochę wyżej pewnie dawno już pozbawiłby ją zębów. - Jako, że spotkałem dzisiaj starą znajomą i mam dobry humor, nie zrobię tego co zamierzałem.

Emma

- Możesz mnie zabić... i delektować się moją krwią. Ale łapy przy sobie. - spojrzała mu w oczy, było jej już wszystko jedno. Miała go serdecznie dość, nawet się nie bała. Żałowała teraz, że nie pożegnała się z Edwardem.

Victor

- Aż tak życie ci niemiłe? - zapytał z rozbawieniem. Ocenił jej położenie. - Sex na łóżku szpitalnym to nic przyjemnego. - skwitował. - Te wszystkie kroplówki, skrzypiące łóżko i ten odór... - przysunął twarz do jej twarzy. - Poczekam, aż wyjdziesz ze szpitala. Wtedy się zabawimy. - powiedział uśmiechając się szeroko. Złapał za koniec kołdry i zrzucił okrycie na ziemię. Spojrzał na ciało Emmy odziane w szpitalną piżamę. - To gdzie dzisiaj gryziemy? - zapytał.

Emma

- O czym Ty bredzisz? Jaki seks... chyba śnisz... - spojrzała na niego z obrzydzeniem - Jakiś niewyżyty jesteś? - cały czas zastanawiała się czy jest jakieś rozwiązanie, skoro chce się z nią spotkać po raz trzeci to znaczy, że chce napić się tylko trochę. - Sam siebie ugryź.

Victor

- Żebyś później nie płakała, jak zrobię ci 'domową wizytę'. - uśmiechnął się szeroko i złośliwie. I znów uruchomił wampirze tempo. Złapał za kraniec koszulki i podciągnął ją do góry. Wgryzł się w jej skórę zaraz pod lewą piersią. Poczuł jej pyszną krew w przełyku.

Emma

Stęknęła głośno, zabolało ją samo ugryzienie. Potem spowrotem zaczęła słabność. Starała się go odsunąć od siebie, czuła pewną odraze do samej siebie, ze pozwala mu się w ogóle dotykać. Próbowała w jakiś sposób odepchnąć go, ale było to zbyteczne. Po chwili, po kolejnym ubytku krwi zamroczyło ją.

Victor

Musiał się opanować. Z trudem oderwał się od jej ciała, wziął kołdrę z podłogi i przycisnął ją do cieknącej rany. Tym razem pozostawił po sobie sporo jadu. Wytarł usta rękawem i spojrzał na Emmę. Poklepał ją lekko po twarzy. - Nie śpij. - powiedział z uśmiechem. - Dzięki za posiłek. - wstał i ruszył w stronę okna. - Do zobaczenia niedługo. - pożegnał się i wyskoczył przez otwarte okno.

/Parking

Edward

/ bufet

Poczuł zapach krwi Emmy i zostawiając wszystko w bufecie wbiegł do sali zamykając za sobą drzwi na klucz. Zobaczył kołdrę całą przemoczoną od krwi od razu wyczuł, że to sprawka Victora.
- Emma - powiedział przerażony i oderwał przemoczoną pościel. Bez zastanowienia przytknął usta do rany i zaczął wysysać jad, który pozostał po ugryzieniu. Z trudem się opanował i wyciągnął z szafki jakieś opatrunki itp i dobrze ją opatrzył. Teraz czekał aż się obudzi.

Emma

Po kilknuastu minutach zaczęła się budzić. Cały czas była podłączona do kroplówki więc nowe ubytki krwi zaczynały się uzupełniać.
- Edward - powiedziała łamiącym głosem, czuła się okropnie. Rana raczej nie bolała ale czuła się okropnie z myślą, że ten ohydny łowca dotykał jej ciała - możesz... możesz mnie przytulić? - uśmiechnęła isę lekko do niego otwierając oczy.

Edward

Przytulił ją tak mocno jak mógł żeby nie zrobić jej krzywdy.
- Kochanie już wszystko w porządku. Jestem tutaj - powiedział całując ją w czubek głowy.

Emma

- Mhm... kocham Cię bardzo... przepraszam... - starała się do niego przytulic ale nie miała znów sił. Po tych słowach zamknęła oczy i próbowała zebrać myśli, wspomnienia i siły. Wzięła głęboki wdech.
- Chociaż przyniosłeś mi coś słodkiego? - mówiła cicho, ale Edward zapewne nie miał problemu z usłyszeniem.

Edward

Wyciągnął z kieszeni jakieś ciasteczka i batony.
- Proszę - powiedział kładąc je przed nią.
- Co on Ci jeszcze zrobił i powiedział? - spytał z troską

Emma

- Nie ważne... - westchnęła, nie miała ochoty myśleć nawet o nim - Mam inny pomysł... zamiast tych batonów... po prostu mnie pocałuj... - nadal miała zamknięte oczy. - Jeśli chcesz oczywiście... - uśmiechnęła się lekko, wiedziała bowiem, że to nie jest dla niego łatwe. Po zetknięciu się z jej krwią mogło mu być zbyt cięzko.

Edward

Uśmiechnął się delikatnie wciąż czuł smak jej krwi.
Zrobiłby wszystko żeby ją uszczęśliwić. Pocałował ją namiętnie jak nigdy wcześniej.

Emma

Uśmiechnęła się jednak sama przerwała pocałunek.
- Dziękuję... wiem, że Ci ciężko... - otworzyła oczy i delikatnie ujęła jego dłoń, po czym zaczęła delikatnie wodzić palcami po jego skórze.

Edward

- Tylko trochę - przyznał siadając obok niej.
- Powiedz mi co on ci powiedział. Wiem, że to trudne - poprosił.

Emma

- Powiedział, że seks na łóżku szpitalnym by mu się nie podobał... - westchnęła. Nie była nawet w stanie myśleć o tym, że ten przebrzydły gnom by ją dotykał. - Nie martw się... - znów zaczęła delikatnie gładzić jego dłoń.

Edward

Głośne warknięcie wydało się z jego gardła.
- Zabije go - warknął wściekle. Nikt nie będzie dotykał ani krzywdził jego kobiety.

Emma

- Proszę... nie denerwuj się... - powoli odzyskiwała siły. Przesunęła się bardziej na bok łóżka - Połóż się... siedzisz już cały dzień. Poza tym lepiej mi się śpi jak się do Ciebie przytulam - uśmiechnęła się. Starała się pokazać Edwardowi, że zupełnie się nieprzejmuje Victorem, mimo, że była to nieprawda.

Edward

Położył się posłusznie obok niej kładąc sobie jej głowę na torsie.
- Już dobrze - głaskał ją po głowie nucąc kołysankę.

Emma

- Nie denerwuj się tylko... i nie rób żadnych głupstw... dobrze? - powiedziała już pół przytomnym głosem. Wtulona w niego mogła spać godzinami, więc po chwili już odpłnęła.

Edward

Pocałował ją w czoło i głaskał po włosach. był spokojniejszy kiedy spała.

Emma

- Nie... zostaw mnie! Edward pomóż mi... - Emma spała tej nocy dość niespokojnie, przez męczące ją koszmary. Nie mówiła jednak nic tym razem, może dlatego, że nawet przez sen nie chciała martwić swojego ukochanego. Spała krótko, niedługo obudziła się a na jej ustach szybko pojawił się uśmiech widząc, ze Edward leży obok niej.
- Dzień dobry... - powiedziała cicho i delikatnie pocałowała go w ramię, na którym opierała głowę.

Edward

- Hej - powiedział całując ją delikatnie.
- Chyba nie spałaś dość dobrze? - spytała głaszcząc ją po ręce.