Qwest Field

Aaron

Piękny stadion. Mają tu miejsce zarówno wydarzenia muzyczne jak i sportowe.

Adam Knight

/ Ulica

Gwiznnął cicho gdy zobaczył długość kolejki. Cięgnęła się aż na ulicę. Wsunął dłonie w kieszenie denerwując się. Zachciało mi się koncertów... Mimo wszystko zajął swoje miejsce. Rozejrzał się i stanął na palcach by dostrzec wiecej. Tak jak myślałam... Głupie smarkule... Kto im daje pieniądze? - opadł na pięty i uznał z satysfakcją że jednak jakaś część oczekujących jest w podobnym jemu wieku.

Jenny

/Ulica

Zacisnęła zęby na widok kolejki, wyciągnęła telefon i zajmując swoje miejsce zadzwoniła do Feith. Ta zaczęła tłumaczyć się czemu zjawi się później, gdy skończyła Jenny rozłączyła się i rozejrzała po tłumie ludzi. Nikogo znajomego... Nim przyjedzie Feith, trzeba by się zapoznać...
Przesuwała się powoli do przodu...

Adam Knight

Wszedł na stadion. Utwił swój wzrok w scenie zerkajac na zegarek. Ludzi był strasznie dużo. Przepychali sie i popychali sie wzajemnie. Adam poszedł w zaparte i zajął miejsce przy scianie. Oparł sie o nią pozostając niewzruszonym na prośby innych by przesunął się choc trochę do przodu. Uparł się dziś. Miał dosć godzenia się na wszystko.

Marika Knight

/ Ulice miasta

W końcu znaleźli się na stadionie. Ludzi było co niemiara. Każdy chciał być jak najbliżej sceny. Marika nie zamierzała podchodzić aż tak blisko. Wystarczyło jej to, że posłucha ich muzyki nie pchała się w głąb, nie chciała być stratowana. Posłała lekki uśmiech Aaronowi i rozejrzała się uważnie po zebranych ludziach.

Jenny

Dostala się do srodka i odrazu ruszyła skombinowac cos do picia. Nie miała zamiaru nudzic sie podczas nie obecości Feith..

Martin

/ Różowy salonik / Dom Publiczny pod czerwoną podwiązką

Bez problemu weszli na stadion. Martin miał niezłe dojścia i załatwił im całkiem dobre miejscówki. Na hama przeciskali się w stronę przodu gdzie mieliby dobry widok zarówno na scenę jak i na panienki. Dziś nie miał się nikt nudzić , dziś miał być ważny dzień. Pociągnął Normana za soba.

Aaron

Stanął przy Marice rozglądając się na lewo i prawo. Dostrzegł kilku znajomych ludzi. Pochylił sie i powiedział - Zobacz kto tam stoi... - wskazał palcem na ścianę. - A tam - skierował jej wzrok w inne okolice - Ta blondyna... To właścicieka sklepu jubilerskiego w Seattle...

Adam Knight

Oderwał wzrok od seny i rozejrzał się. Jego wzrok padł na ludzi który znał tak nagle jakby to było oczywiste. Marika i Jenny... Rzucił okiem na faceta, który stał obok Mariki. Tego widziałem w szpitalu... Nie przejął się zbytnio. Utkwił znów wzrok w scenie bo wokół niego rozległ się ogłuszajacy pisk. Artyści wyszli na scenę.

Jenny

Nie mialo znaczenia że prawie nie znała zespołu, gdy ludzie zaczeli piszczec Jenny im zawtorowala. Potem z uśmiechem zaczeła rozgladac sie po tlumie szukajac znajomych. Jej oczy na chwile zatrzymaly sie na znajomym meżczyznie a potem powedrowaly do jakiejs laski u której była pewna - dostanie alkohol.

Marika Knight

Kiedy Aaron pokazywał jej znajome osoby wędrowała wzrokiem za jego palcem. Dłuższą chwilę utkwiła na Adamie a jej oczy się zwężyły. Czy on musi chodzić za mną jak cień...gdzie się pojawię, tam i jest on, żenada... - pomyślała szybko i spojrzała na blondynkę, którą pokazał jej Aaron nie znała jej w ogóle, kiwnęła mu głową i spojrzała na scenę w chwili gdy właśnie wyszli artyści. Zapiszczała razem ze wszystkimi po czym roześmiała się spoglądając na Aarona.

Aaron

Wywrócił oczami słysząc i widząc reakcję Mariki. Dla niego nie było to nic specjalnego. Traktował to jako oderwanie sie od rutyny. I to w dodatku chwilowe, ale i na jego twarzy pojawił się uśmiech kiedy na scenie pojawili się artyści.

Martin

Przystanęli w najbardziej ulokowanym miejscu na stadionie. Martin rozejrzał się po stadionie a jego wzrok momentalnie padł na blondyne, która chciała kupić alkohol. blondynka.... - myślał delikatnie szturchając Normana by spojrzał w tamtą stronę.

Norman

Rozglądał się podrygując nerwowo. Spojrzał szybko tam gdzie wskazał mu Martin. Uśmiechnął się lekko i kiwnął głową.

Adam Knight

Mimo tego że lubił ten zespół uznał że marnuje czas. Już nigdy nie pójdę na koncert... Głowa zaczęła go boleć od nowa. Z każdą chwilą dzięki hałasowi jaki czyniła ciżba i zespół tracił dobry nastrój.

Jenny

Nareszcie zdobyla co chciała. Z butelką w ręku zbliżyła sie do chłopaka który niegdys uratowal jej zycie. Wiedziała ze Adam jej nie lubi jednak z uśmiechem pisnąła mu do ucha. - Miło cie znowu widzieć!

Marika Knight

W końcu uspokoiła się całkowicie widząc minę Aarona, pokazała mu język i wpatrywała się w scenę lekko się kiwając z boku na bok. Ostatni raz się rozejrzała i utkwiła swój wzrok gdzieś daleko marszcząc delikatnie brwi. Nie była pewna czy osoba na którą patrzy to właśnie ta czy nie ta o której myśli. Martin??? Nie chyba jednak nie mam zwidy - myślała dalej wpatrując się w owego mężczyznę.

Aaron

Słuchając muzyki lekko kiwał głową w tył i w przód. Zauważył że Marika wpatruje się w jeden punkt. Starając się trafić za nią ujrzał jakiegoś szczupłego faceta ok czterdziestki.

Martin

Powłóczył spojrzeniem za blondyną po czym pochwycił całkiem inne oczy, które teraz tak się w niego wpatrywały. I może wcale by się tym nie przejął gdyby nie kontrast jej tęczówek, tylko jedna jedyna znana mu kobieta takie miała. Marika... . - Szturchnął znów Normana i coś szepnął mu na ucho a ten od razu przeniósł wzrok we wskazane miejsce. Martin nie był pewien i prosił Normana by podpowiedział mu czy to ona czy mu się zdaje. Pokręcił lekko głowę nie spuszczając z niej oczu.

Norman

Ciężko było mu oderwać wzrok od blondynki. Podseszła do jakiegoś wysokiego, czarnowłosego faceta. Zamrugał i wbił wzrok w inną kobietę - Jasne że to ona... - chwycił Martina za ramię i pchnął go przed siebie. Był szerszy, torował mu drogę - No idź. To ona - mówił szturchając go w plecy.

Adam Knight

Adam obrócił się i spojrzał na blondynkę, która do niego podeszła. - Witam - powiedział chłodno i skłonił przed nią lekko głowę. W tym harmidrze musiał sie natrudzić by go usłyszała. Schylił się i powiedział jej do ucha - Wiedzę że czuje się już pani o wiele lepiej.

Jenny

Wyczuła chłód w głosie Adama. Upiła łyka z butelki - Szybko poszło, a mogłam nie żyć - westchnęła i uśmiechnęła się - Napije się pan ze mną panie Adamie?

Marika Knight

Pociągnęła Aarona delikatnie za rękę i poczęła się przeciskać w stronę mężczyzn, którzy i sami szli w ich stronę. Uśmiechała się szeroko, nie wiedziała, ze tak szybko przyjdzie jej się spotkac z kuzynem. Kiedy w końcu do nich dotarli rzuciła się Martinowi na szyje. - Martin. - zapiszczała mu do ucha ucieszona. W końcu się odsunęła od niego i spojrzała na Normana. - Norman jak widzę jesteś w pełnej krasie, dobrze się trzymasz. - uścisnęła go jak byłby członkiem jej rodziny. - Widzę, że dużo się zmieniliście od ostatniego naszego spotkania. - zaśmiała się delikatnie. - Aaron - spojrzała na niego. - To jest mój kuzyn Martin a to Norman dobry przyjaciel. - przedstawiła go mężczyznom. - Kuzynie, Normanie to jest Aaron mój, eee... - zawahała się trochę bo nie wiedziała jak go nazwać. - To jest mój znajomy. - uśmiechnęła się do niego przepraszająco.

Aaron

Spojrzał na nią krzywo unosząc brew. Znajomy? Postanowił drążyć ten temat później i swą uwagę skierował ku dwójce mężczyzn. Uścisnął im dłonie. - Miło panów poznać. - pochylił głowę zarówno przed Martinem jak i przed Normanem.

Martin

Spojrzał na Marikę dziwnym wzrokiem lustrując ją od dołu do góry. - No, no kto by pomyślał, że ta nasza mała złośnica wyrośnie na tak piękną kobietę. - posłał jej lekki uśmiech. - Wyatrakcyjniałaś moja droga, kto by się spodziewał. - znów się zaśmiał po czym wyciągnął dłoń w stronę Aarona i ją uścisnął. - I mnie miło poznać Ciebie Aaronie. - lustrował go wzrokiem miał ku temu swe powody.

Norman

Rzucił się na Marikę z ramionami i wyściskał - Gdzie masz do cholery te warkocze, co? - odsunął się od niej i pociągnął za zwisajace luźno włosy. Uścisnął dłoń mężczyźnie stojącemu obok niej - Witam. - spojrzał na niego bacznie.

Adam Knight

- Ważne że... - chrząknął - nic się pani nie stało. - zakończył z krzywym uśmiechem. Pamiętał kiedy usłyszał jej krzyk na ulicy. - Nie dziękuję. Mam problemy zdrowotne. Nie mogę..

Jenny

Jenny wzruszyła w odpowiedzi ramionami i zaczeła kołysać się w dzwięk muzyki. Powoli opróżniała przy tym butelke piwa - Jesteś tu sam? - spytała rozgladając się za dziewczyną od której je kupiła.

Marika Knight

Spojrzała na niego krzywo. - Warkocze przeciez to przeżytek, dobre dla małych rozwydrzonych dziewczynek. - zaśmiała się. - Stawiam na luźne włosy tak mi jest wygodniej. - wyszczerzyła swe białe równe uzębienie do nich. - A wy co widzę, że zasłuchujecie się w dobrej muzyce, a ta w ogóle to co tam u was? Tak dawno was nie widziałam, że nawet nie wiem czym się zajmujecie. - objęła delikatnie Aarona w pasie.

Aaron

Położył brodę na jej ramieniu. Miał na tyle podzielną uwagę że obserwował wydarzenia na scenie i słuchał ich rozmowy. Spróbował sobie wyobrazić jak Marika mogłaby wyglądać w warkoczach. Uśmiechnął się bezwiednie.

Martin

- Tak, wyglądałaś w nich wtedy tak przeuroczo a w dodatku gdy pokazałaś swój pazur to już w ogóle. - mówił żartobliwym tonem. - Muszę Ci się przyznac Aaronie... - zwrócił się teraz do mężczyzny. - ... że Marika to nie jest łatwa sztuka, nie raz dostaliśmy za dzieciństwa od niej porządny łomot, gdy tylko przyszło na myśl nam ją zaczepiać, ma charakterek, zawsze miała i nigdy nikomu nie dała sobą pomiatać. - uśmiechnął się do niej. - I myślę, że jak do tej pory to się nadal nie zmieniło prawda? - zadał oczywiste pytanie choć znal na nie odpowiedź.

Norman

- Oj nie srosz się Mariko... - Norman uśmiechnął się do przyjaciółki - Mimo tego że wyglądasz całkiem nieźle gdy się złościsz to... - rozłożył bezradnie dłonie - Nie masz się na mnie co złościć... - przekręcil głowę i spojrzał na kobietę fachowym wzrokiem - Tak też wyglądasz dobrze.

Adam Knight

- Tak, sam - przyznał jej z nijaką dumą i pokiwał znudzony głową. Odwrócił się od sceny. Żałował. I tego że tu przyszedł i tego że wydał wcześniej pieniądze. - A pani? Brat? Jakieś znajome? - chyba wszystko było lepsze od wpatrywania się w zespół. Nawet rozmowa z nią.

Jenny

-Czekam na kogoś ...- wymruczała poirytowana , że Feith jeszcze nie ma. Opróżniła już butelkę. Zauważyła, że chłopak odwraca głowę od sceny - nie lubi pan ich? - spytała unosząc brwi - zaraz wrócę...
Ruszyła do panny od piwa.

Marika Knight

- Ale ja się nie złoszczę na Ciebie Normanie nie mam o co . -posłała mu lekki uśmiech. - I dziękuję za naręcz komplementów miło z waszej strony - zachichotała. - A gdzie teraz obecnie mieszkacie nadal w Seattle, lubiłam przyjeżdżać tutaj do was na wakacje, ale to stare dobre czasy. - przyglądała się im bacznie. - Miło wiedzieć, że jednak ma się kogoś tutaj blisko siebie i nie tkwi się w tym bagnie samemu, pewno już wiesz, ze nie utrzymuję kontaktów z rodziną? - zapytała, bo była pewna że jej matka poinformowała o tym mamę Martina.

Aaron

Spojrzał w stronę obu mężczyzn. Kiedy Martin odpowiedział Marice postanowił zacząć jakiś banalny temat, ponieważ kapela miała krótką przerwę - Czym się panowie zajmują? - zapytał z ciekawoaścią spoglądając na jednego i drugiego.

Martin

- Jestem po studiach marketingowych i pracuję w bankowości. - skłamał na prędce gładko tak iż nie mogli się na jego klamstwie poznac. Nie mógł im wyjawić teraz prawdy a przynajmniej nie mężczyznie do swej kuzynki miał pełne zaufanie i wiedział, ze nigdy by go nie wydała. - A Ty czym się zajmujesz? i nie mów nam na pan po imieniu proszę, nie lubię całych tych zwrotów grzecznościowych. - kiwnął głową.

Norman

Norman był zajęty zupełnie czymś innym. Wypatrywał w tłumie jedynie blondynki i faceta, który z nią rozmawiał. Nie wydawał się typowym maminsynkiem ani ciepłą kluchą. Tym razem to on szutrchnął Martina i wskazał w tamtym kierunku. Zwrócił się do Aarona - Prowadzę prywatny interes. Nic wielkiego...

Adam Knight

- Nie... Lubię ich bardzo, ale... - nie zdążył dokończyć bo odeszła. Skrzyżował ramiona na piersi i korzystajac z chwili spokoju rozglądał się. Uchwycił spojrzenie jakiegoś faceta. Za co? Czy ja wyglądam jakoś inaczej?

Jenny

Wróciła szybko z kolejną butelką piwa. Odtworzyła ją zębami - miała wprawę; następnie zwróciła się do Adama.
-Ale co? -spytała głosem zachęcającym by dokończył.