Qwest Field

Marika Knight

Powędrowała wzrokiem za spojrzeniem Adama i zatrzymała je na nim. Nie wiedziała o co też chodzi Normanowi. Odchrząknęła nerwowo. - Czy wy wszyscy się zakochaliście w Panu Knight, że tak się na niego gapicie? - zirytowało ją to trochę. - On jest jak cień, gdzie bym nie poszła to spotykam go na swej drodze , widać takie moje zakichane szczęście. - posłała mu krzywe spojrzenie.

Aaron

- Dobrze Martinie - rzekł i skinął lekko głową - Jestem adwokatem - powiedział neutralnym tonem. - Praca jak każda inna. - podążył wzrokiem za całą trójką i utkwił spojrzenie w Adamie. - Mówiłem ci coś dziś o nim - powiedział do Mariki i zachichotał - Lubię takich brutali co rozwalają twoje samochody. A później mają problemy. - wyszczerzył się do całej trójki.

Martin

- Adwokatem . - oczy mu się zaświeciły dziwnym blaskiem. Takich osób własnie potrzebował, dla własnych celów. - Mariko czy ten Pan skasował Ci Twój samochód, znasz go? - wpatrywał się nadal bezczelnie w mężczyznę. Wyglądał dość dobrze, znużone spojrzenie, zacięty wyraz twarzy, bijąca od niego chłodność, takich tez potrzebował ludzi. Postanowił się do niego w jakiś sposób dostac i za wszelką cenę przeciągnąć go na swoją stronę. - Brutali na tym świecie nie brakuje. - rzekł spokojnie.

Norman

Norman uśmiechał się lekko. Wiedział że to będzie trafiony wybór. Gdyby mógł poszedł by do niego od razu. Przestąpił z nogi na nogę. Niecierpliwił się. Ten facet musiał się znaleźć w ich interesie. Kiwnął głową na słowa Martina i spojrzał na Marikę ciekaw odpowiedzi. Rzucił okiem na faceta. Oczy zaświeciły mu się niedy zobaczył wrodzona dumę w jego spojrzeniu. Musi być nasz!

Adam Knight

Spojrzał na Jenny zdziwiony sposobem jakim otwierała butelkę - Ale nie mam dziś do nich serca. - jego samego zszokowało to co powiedział. Naprawdę ze mną źle... Spojrzał na zegarek - Coś spóźnia się ta pani znajoma. - przyciągany jakąś nienormalną siłą podniósł wzrok i skrzywił się widząc jak czwórka osób z przeciwnego końca wbija w niego spojrzenie. Odwdzięczył im się tym samym. Nigdy nie brakowało mu odwagi. O co im chodzi?

Jenny

-Taaa... najwyraźniej mnie wystawiła...
Zaczynała się denerwować , to dla niej tu przyszła i jej zachowanie powoli wyprowadzało Jenny z równowagi. Zauważyła jak Adam się skrzywił, więc spojrzała w kierunku w którym on patrzył.
-Znajomi ? - spytała spoglądając na czwórkę ludzi.

Marika Knight

- Mieliśmy stłuczkę niedawno, chciał zapłacić , ale ja nie chce jego pieniędzy, kazałam się przeprosić. - wybuchła śmiechem. - Trzeba było by widzieć jego minę jak się do tego przymuszał, tacy jak on nie przepraszają, owszem zrobił to, ale z taką chłodnością, jak by miał mnie zamordować dosłownie. - wzruszyła ramionami. - Nie przepadamy zbytnio za sobą a po tym wszystkim on to na pewno za mną już nie. - powiedziała z obojętnością, było jej wszystko jedno. Ścisnęła trochę mocniej Aarona przysuwając się do niego bliżej.

Aaron

Aaron objął ją ramieniem. Zauważył że Adam odrywa się od ściany i przeprasza chyba blondynkę. Patrzył z ciekawością jak idzie w ich stronę. Większość ludzi uciekała przed nim. Chyba dlatego że ma twarde łokcie. - O wilku mowa. - stwierdził z uśmiechem.

Martin

Słuchał jej opowieści z zaciekawieniem. Kiedy usłyszał słowa Aarona mimowolnie popatrzył na Adama idącego w ich stronę. Idelany... Dobrze zbudowany, nie cacka się takim sobie go widzę, musi być mój, musi ze mną wspólpracować. -myślał podekscytowany. Uśmiechnął się złowrogo. - Czyżbyśmy mieli zaszczyt poznać pana Knighta we własnej osobie. - Widział zaciętą minę Mariki , bawiło go to poniekąd.

Norman

Miał najbardziej zadowoloną minę z całej czwórki. Wyprostował się i poczuł że musi zapalić. Drażniło go to całe oczekiwanie. - Tutaj nie można. - pomyślał poirytowany. Poprawił sobie szybko krawat i przybrał jak najbrdziej neutralną minę. Przypatrywał się Adamowi z rosnącą ciekwością. Spojrzał na Martina - Opanuj się...

Adam Knight

Odepchnął się od ściany. Przeprosił krótko Jenny i zaczął się przepychać w stronę Mariki. Jako że górował wzrostem przeciskanie się poprzez tłum ludzi szło mu całkiem sprawnie. Dostał się do nich szybko. Obrzucił spojrzeniem obecnych a później utkwił wzrok w Marice - Chciałem się dowiedzieć czy zrobiła pani to o co prosiłem. - wsunął dłonie do kieszeni w oczekiwaniu na odpowiedź. Starał sie nie mysleć o tym że każdy z obecnych w tym wąskim gronie wpatruje się w niego intensywnie.

Marika Knight

Rozejrzała się po zebranych mężczyznach, gestem ręki uciszyła Aarona, który chciał już coś powiedzieć uszczypliwego. Przybrała na twarz maskę obojętności i chłodu. Popatrzyła mu wyzywająco w oczy i przemówiła. - Nie. Jeszcze tego nie zrobiłam jutro pójdę na policję i odwołam zeznania tak jak już powiedziałam, więc nie ma się Pan o co martwić. - powiedziała oziębłym tonem. - Moi drodzy Panowie to jest Pan Adam Knight winowajca porysowania mojego auta, ale nie ważne z tym sobie poradzę jak zawsze . - uśmiechnęła się lekko rozluźniając swe napięte mięśnie.

Martin

Lustrował bacznie mężczyznę dyskretnie oceniając jego, posturę i zachowanie. Na usta wypełz mu szatański uśmieszek. - Witam. - rzekł Martin w stronę Adama, normalnym tonem. Nie żywił do faceta urazy bo nie miał za co. Nie wtrącał się w sprawy pomiędzy Mariką a Adamem bo i ona by sobie tego nie życzyła znał ją aż nadto za dobrze. - Zapraszamy do naszego grona, jesli Pan nim nie pogardzi. - mówił z ostrożnością sprawdzając reakcje mężczyzny.

Norman

Jeśli Martin zawsze oceniał od stony fizycznej Norman zajął się duszą pana Knight'a. Wiecznie zagniewana twarz, zero uśmiechu, zmarszczone czoło. Chcił obejrzeć jego dłonie ale nie mógł, a to też by mu dużo powiedziało. Patrzył na mężczyznę z niemym zainteresowaniem. Skłonił przed nim głowę - Dobry wieczór, miło pana poznać... - zaczął licząc na to że zrobi sie naprawdę miło. W przyszłości...

Adam Knight

- Mam nadzieję - odpowiedział Marice. Odwrócił od niej wzrok widząc faceta, który na niej wisiał. Przypomniła mu sie Sel ale szybko to odrzucił. - Dobry wieczór. - odpowiedział wzruszajac ramionami. Wiedział że nie był to zbyt dobry wieczór. Zmrużył lekko oczy bo znów zespół zagłuszył jego słowa. Skoro on został przedstawiony zażądał tego samego - Z kim mam przyjemność? - zapytał prostując się machinalnie.

Jenny

Uśmiechnęła się na pożegnanie. Wiedziała, że Adam jej nie lubi, a rozmawiał z nią i tak wystarczająco dużo czasu. Postała tak chwile jeszcze kołysząc się razem ze wszystkimi, a potem, gdy jej butelka opustoszała wycofała się w poszukiwaniu ów kobiety , tym razem po coś mocniejszego.

Marika Knight

- Tak właśnie będzie i może być o to Pan spokojny . - powiedziała spokojnym głosem. Zaczęła po kolei przedstawiać osoby znajdujące się w gronie. - To jest Martin mój kuzyn. - wskazała dłonią na barczystego mężczyznę. - A to jest Norman nasz przyjaciel od dobrych kilkunastu lat. - posłała mu lekki uśmiech. - Zaś to jest Aaron mój dobry..eee.. - znów się zacięła lecz dokończyła zdanie. - Tak mój znajomy i ja najbardziej znienawidzona przez Ciebie kobieta świata. - posłała mu cwany uśmiech. - Ale to już wiesz, co tu dużo gadać. - wśród mężczyzn zawsze czuła się jak ryba w wodzie.

Martin

Martin był zadowolony bo to były dobre początki czegoś, co miało się dopiero niebawem zacząć. - We własnej osobie.- zawtórował Marice gdy go przedstawiała. Muzyka choć była fajna to w większości zagłuszała ich rozmowy i musieli niejako krzyczeć. Martin obrzucił zaciekawionym spojrzeniem blondynkę, która udała się w całkiem inną stronę. Na jego usta wyszedł delikatny uśmieszek. Wiedział, że ta panienka dziś trafi do burdelu Normana. Tak jak chciał blondynka, w dodatku nieprzeciętnej urody w sam raz.

Norman

Dziwka mi ucieka! - Wybaczcie... - skłonił się przed zebranymi dystyngowanie - Muszę coś załatwić. - wiedział ze Martin doskonale wie czego mu się zachciało. Nie mógł pozwolić by taka ptaszyna mu uciekła. Będziesz dzisiejszą noc szpędzała z resztą moich kobiet. Zaczął się przeciskać w stronę, w którą udała się blondynka. Mimo szczupłego ciała też miał w sobie trochę siły.

Adam Knight

Uniósł lekko brew widząc morderczy wzrok Aarona który spoczął na Marice. - Chyba go pani nie docenia... - uśmiechnął się rozbawiony. - Panią znam doskonale - przyznał jej wzruszając ramionami - I przyznaję zupełną rację. - westchnął ciężko i rozejrzał się za Jenny. Nie było jej. Muszę z nimi sterczeć jak ten kołek...

Marika Knight

- Doceniam go aż nazbyt , a panu nic do tego . - spojrzała na Aarona i posłała mu wymowne spojrzenie. Nie zamierzała się teraz z nim tu kłócić, wyjaśni sobie z nim to później choć wiedziała, że nie obejdzie się to bez zgrzytów. - Jak dla Pana mogę być całkowicie neutralna nie dbam o to. - posłała mu równie uroczy uśmieszek. Ta cała sytuacja wcale ja nie bawiła choć towarzystwo Adama jej nie przeszkadzało ani trochę.

Martin

- Och Mariko jaka Ty miła jesteś dla ludzi. - posłał jej szczery uśmieszek. - Jak zawsze chłodna dla otoczenia, nie dziwię się ,że odeszłaś od rodziny odsuwając się od nich całkowicie, to takie do Ciebie podobne. - machnął ręką widząc złośliwy wzrok Mariki. W końcu odezwał się do Adama rzeczowym tonem. - Skąd Pan jest panie Adamie i czym się zajmuje jeśli oczywiście wolno spytać? - nie cackał się musiał dowiedzieć się o tym mężczyźnie jak najwięcej.

Adam Knight

Wzruszył ramionami jeszcze bardziej rozbawiony. Pantoflarz... Spojrzał na Martina i odpowiedział krótko - Nie sądze by powinno to pana intersować... - widząc nacisk w jego oczach wyznał niezbyt chętnie - Pochodzę z Nowego Yorku. Handluję nieruchomościami.

Jenny

Znalazła kobietę, z szerokim uśmiecham na twarzy zakupiła u niej pół litra i wycofała się w tłum. Zdenerwowana na Feith postanowiła sama się zabawić. Ustała pod jedną ze ścian i dołączyła do grupki wesoło bawiących się ludzi. Po 5 minutach poznała nazwiska wszystkich i wszystkich już lubiła. Regularnie dostarczała procentów do swojej krwi i zachowywała się coraz głośniej.

Norman

Dopchał sie w końcu do blondynki i chwycił ją lekko za ramię. Odciągnął od reszty. Biedaczka miała coraz mniej sił. - Nie pij tego... - zaczął i wyciągnął jej butelkę z dłoni. Sięgnął po swoja piersiówkę i zaproponował z ujmującym uśmiechem - Spróbuj tego... Jest o wiele lepsze.

Marika Knight

- Och na prawdę. - powiedziała kpiąco do kuzyna. Nie wdawała się w dyskusję między Adamem a Martinem jakoś mało ją to obchodziło. - Przeproszę was na chwilę, chcecie może coś do picia? - zapytała wpatrując się w nich intensywnie miała ochotę się napić i to szybko, a miał o tyle szczęście, że dziś nie prowadziła auta, jej samochód stał odholowany i musiała najpierw je odebrać i doprowadzić do stanu użytecznego.

Martin

- Cóż jak by to powiedzieć z natury lubię dużo wiedziec o osobach z którymi mogłoby mnie ewentualnie coś w przyszłości połączyć. A myślę, że z panerm miałbym na prawdę wiele wspólnego. - pokiwał głową słuchając o jego zajęciach. Dobra przykrywka, handel nieruchomościami. - co raz to bardziej Adam mu się podobał jako jego potencjalny wspólpracownik. - Nie dziękuję Mariko dziś zachowuję stan trzeźwości mam jeszcze coś do załatwienia a nic nie może mi przyćmiewać umysłu . -uśmiechnął się lekko do niej.

Adam Knight

- Z panem miałbym na prawdę wiele wspólnego...? - Adam spojrzał na niego nie bardzo rozumiejac o co może Martionowi chodzić. - Dziękuję pani. Nie mogę - wytłumaczył się zgrabnie Marice.

Jenny

Świetnie się bawiła a tu nagle jakiś obcy facet wyrwał jej butelkę i szarpnął za ramie. Popatrzyła na niego wzburzona, krew napłynęła jej do twarzy.
-Oszalałeś!?- warknęła jednak potem zauważyła piersiówkę - Co to? - spytała z nadzieja w głosie.

Marika Knight

Posłała im delikatny uśmiech. - Dobrze więc jestem zmuszona sama się napić. - pociągnęła Aarona za sobą i ruszyła w kierunku stoiska z alkoholem. Aarona nawet nie pytała bo wiedziała, ze prowadzi i nie może pić. Kiedy dotarli w końcu do stoiska wzięła sobie piwo i w kocu pociągnęła sporego łyka z butelki.

Norman

- Whisky... - powiedział obejmując ją ramieniem. Była już nocno podchmielona. Cudownie... Westchnął niezauważalnie - Proszę spróbuj. - Nadawała się doskonale.

Martin

- Tak właśnie z panem, ale to nie jest odpowiednie miejsce na rozmawianie o takich rzeczach, za dużo uszu, a nie rozmawiam o interesach przy obcych w dodatku nie jestem jeszcze do końca pewien czy mogę panu ufać, jednakże poddam się niebywałemu kobiecemu osądowi. - przestąpił z nogi na nogę. Czekał aż Marika powróci i będzie mógł jej zadać pewne pytanie.

Adam Knight

Adam popatrzył na niego jak na przysłowiowego idiotę. - Ja miałbym mieć jakiekolwiek interesy z toba?! - zpytał lekko oburzony. - I co to znaczy że nie można rozmawiać o tym tutaj?

Jenny

Spojrzała na mężczyznę nieufnie, gdy objął ja ramieniem od razu je zrzuciła i odsunęła się trochę w bok. - nie dotykaj! - warknęła oczywiście, biorąc wcześniej piersiówkę. Zmierzyła go wzrokiem, nie był najmłodszy. Uśmiechnęła się niepewnie i powąchała płyn. Upiła łyka..

Norman

Norman stanął przed nią i wzruszył ramionami. Och nie histeryzuj idiotko... - I jak? - chwycił ją za ramię i okręcił delikatnie w kierunku wyjścia. Potknęła się lekko - Uważaj złotko... - zawołał cicho wyciągając do niej ramię.

Marika Knight

Poczęła się znów powoli przeciskać w stronę mężczyzn choć wcale jej się tak na prawdę nie spieszyło. Alkohol rozchodził się powoli po jej ciele dając przyjemne ciepło. Pociągnęła kolejnego łyka zadowolona spojrzała na Aarona.

Martin

- Jesli będziesz rozsądny to tak . -powiedział twardo. - O pewnych rzeczach się po prostu nie rozmawia ot tak sobie, pociąga Cię zło? - zapytał ni z tąd ni z owąd. - Widzisz będąc złym czasem można zbić na tym lepszy interes niż można to sobie wyobrazić. - wzruszył lekko ramionami.

Adam Knight

Otworzył szerzej oczy - Czy pociąga mnie zło? - pomyślał że trafił do bandy pomyleńców - Zdanie twojej kuzynki powinno ci w zupełnosci wystarczyć. - wzruszł ramionami z gorzkim uśmiechem - Ja nie nawidzę ludzi a inni nie nawidzą mnie. - powiedział z dziwnym błyskiem w oku. Zawsze był dumny z tego jaki był i jak żył. Był niezależny.

Jenny

Nie wiedzieć czemu nagle ruszyła w kierunku wyjścia co i raz się potykając. Do tego nie wiedziała kim jest jej towarzysz. Nie pociągał jej wcale , nie podobał jej się ani trochę, miała złe przeczucia a jednak szła za nim czując , że powinna. Czasem wypaliła - Zostaw mnie! Gdzie mnie k*rwa prowadzisz? - mimo to nie zatrzymała się.

Norman

- Oj zamknij się! - powiedział zniecierpliwiony. Przyciągnął ją do siebie i podsunął jej znów piersiówkę pod usta - Proszę... Pij... - Wyciągnął ją z tego hałasu i ścisku na ulicę.

/ Ulica