Lotnisko

Carmen

Upiła łyka kawy. Też jej nie smakowała ale ostatnio miała wszystko głęboko w d... .
- Mogę Twoja? - spytała bo wypiła już swoją.
- Na pewno kogoś zna. Zna dużo ludzi

Juliette

- Jasne, proszę - podsunęła jej swoją kawę. Skubnęła rogalika. Był bez smaku. - No właśnie. Jakby się udało załatwić coś gdzie mozna by było zrobić laboratorum, a czego utrzymanie kosztowałoby mniej niż to cholerstwo w NY. Wolałabym się nie przeprowadzać ze Seattle, ale z drugiej strony... jeżeli będzie gdzieś korzystniej to się przeniosę, zeby mieć wszystko na oku. Siedzibę główną firmy zrobimy tam gdzie Tobie będzie najwygodniej. Chciałabym, zebys się zajęła marketingiem Carmen. Poza tym chciałabym żebyś wróciła na studia i zrobiła zarządzanie. Ja się do tego nie nadaję - rozłożyła bezradnie ręce.

Carmen

- Obie do Nowego Jorku? - spytała wcianając rogalika. Smak nie miał dla niej znaczenia. Kiedy usłyszała o studiach prawie się zakrztusiła. Popiła rogalika kawą.
- Ja? Studnia? Nie wiem Julie....ja nie wiem czy dam radę. Chcę Ci pomóc ale nie wiem czy dam radę. W Seattle nie wiem czy jest jakaś dobra uczelnia - powiedziała niepewnie.

Juliette

- Nie wiem czy obie. Ja pewnie tak. Ty.. jeżeli będziesz chciała. - Juliette w chwili obecnej nic tu nie trzymało raczej. Norman kazał jej zostawic się w spokoju, więc nie będzie mu wchodzić z butami tam, gdzie jej nie chce. Oczy jej się zaszkliły. Nie płacz głupia! Zamrugała szybko i opanowała się. - Marketing masz skończony, prawda? Z zarządzania masz tylko trzy semestry. Chyba tyle wytrzymasz? Oczywiście jeżeli nie chcesz to nie będę cie zmuszać... Zatrudnimy kogoś i tyle - wzruszyła ramionami.

Carmen

- Julie ja chce! - powiedziała szybko. Zauważyła moment kiedy oczka jej się zeszkliły. Nie chciała się wypytywać. Chciała żeby Julie sama jej powiedziała.
- Jeśli nie wrócę do Martina to pojadę z Tobą - powiedziała smutno.

Juliette

- W porządku. Jeżeli będziesz chciała to pojedziesz. Ja i tak będę krążyć między tym miejscem, gdziekolwiek ono nie bedzie a Seattle. Przynajmniej początkowo. Później się zobaczy. Wszystko się zobaczy. We Francji jest pewna kobieta, z która chciałabym się spotkac. Jest najlepsza w branży europejskiej kosmetologii. Chcę ją mieć u nas - powiedziała krótko.

Carmen

- Rozumiem, że chcesz się z nią spotkać - uśmiechnęła się szerzej.
- Wiesz, może przydałby sie lokal na mały sklepik w Seattle, Port Angeles i Forks? - pomyślała sobie na głos

Juliette

- Chcę się z nią spotkać. Jak tylko dolecimy zadzwonię do niej i umówię się. - przytaknęła zapisujac coś szybko w terminarzu. - O sklepiku pomyslimy jak będę wiedziała co z laboratorium. Ale nie wykluczam. Wolałabyś się zająć takim sklepikiem? - zapytała zatrzymujac sie w pół słowa.

Carmen

- Julie zrobię te zarządzanie - zaśmiała się.
Gdyby on się dowiedział....może choć raz byłby dumny ze mnie... - pomyślała i posmutniała.
- Sklepiki są fajne. Mogę się nim też zająć - stwierdziała

Juliette

- No - dokończyła pisać z uśmiechem pełnym satysfakcji - Sklepiki będziemy nadzorowac razem. A poza tym... - schowała terminarz - chciałabym żebyś pojechała ze mną na targi kosmetyczne. W marcu. We Włoszech. I nie chcę słyszeć słowa o martinie - zastrzegła. - Nawet jeżeli on będzie coś marudził, to i tak chcę żebyś pojechała. Nie musisz być nigdy więcej na każde jego skinienie. Masz prawo do jakiegoś własnego zycia - wycelowała w nią palcem - i moze warto o to zycie się zatroszczyc? Nie uzależniaj swojej przyszłości od zadnego faceta.

Carmen

- Julie ja nie jestem już z Martinem. Nie odzywa się do mnie - przypomniała jej.
- pojadę gdzie będziesz chciała. On pewie już kogoś ma. Fajna sprawa z tymi sklepikami. - stwierdział od tak.
- A jak sie mam o nie zatroszyć?

Juliette

- Pamiętam - uściśliła - nie chcę zebyś jechała gdzie ja będę chciała Carmie. Chcę żebyś sama chciała coś robić... A co do życia. Zrób coś dla siebie. Zatroszcz się o swoją przyszłość. Nie możesz przecież całe życie polegac tylko na innych, prawda? -chciała ją jakoś zmobilizowac do działania.

Carmen

- Julie - zaczęła i pomyślała chwilę - ale nie rozumiesz,że ja chcę jechać z Tobą. Nie będę wtedy samotna. Znajdę coś do roboty. Porównaj Nowy Jork ze Seattle. Jest tam o wiele więcej rzeczy. Chcę już jakoś sama o siebie zadbać - powiedziała pewnym głosem

Juliette

- Carmen... zobaczymy jak się wszystko poukłada, tak? - uśmiechnęła się szeroko - Do wczoraj chciałam wszystko przenieść do Seattle. Ale dziś... nie sądzę zeby to był najlepszy pomysł. Będę szukać czegoś tańszego. Moze w okolicach. Jednak dopóki nie znajdę firma zostaje w NY. A ty moja kochana idziesz na studia. Najwyzej wrzucimy je w koszty firmy.

Carmen

- Czemu nie chcesz tutaj? - spytała zaciekawiona wszystkim.
- Julie ja mam pieniądze przecież - wywróciła oczami

Juliette

- Wiem, ze masz. - wywróciła oczami - A czemu nie tutaj? Bo nie wydaje mi się to juz... Carmen bo powiedzmy ze do tej pory myślałam sercem i dupą, a teraz czas spojrzeć na wszystko oczami i głową - westchnęła - Bo jestem porywcza, nie znam się na jego pieprzonych zartach i chciał zebym mu dała spokój. Bo życzył mi zeby zepsuł mi się komputer w tej Francji. Bo znów pierdolił o pieprzonym dystansie. Bo był pijany. Bo wyszedł bez słowa. Bo rozbiłam kubek o ścianę i wyszłam z domu w za dużym dresie... - wyrzuciła wszystko jednym tchem - Bo nie wydaje mi się urządzanie wszystkiego tutaj rozsądnym. Bo tak naprawdę to chyba właśnie uciekam.... - westchnęła - To bez sensu. Zobaczymy co bedzie najkorzystniejsze dla firmy, dobrze?

Carmen

Szczena jej opadła prawie.
- D...dobra. Tylko się uspokój. Tylko pytałam - powiedziała spokojnie. Jakby jednak cieszyła się, że Julie jej to powiedziała.

Juliette

- No co? - wyciągnęła z torebki papierosy i zapaliła jednego. Zgasiła go za chwilę. Zabębniła palcami o udo, jak zawsze gdy była zdenerwowana - Jeżeli chcesz skomentować albo coś powiedzieć to teraz. Później temat uznam za zamknięty.

Carmen

- Tak. Co się stało? - spytała dziwnym tonem bo Julie nic jej nie wspomniała o kłótni czy czymś takim. Wyjęła rączkę po papierosa

Juliette

- Nic się nie stało - podała jej papierosy. - Właściwie nic się nie stało - powtórzyła. Opowiedziała pokrótce - Nie wiem co się stało. W jednej chwili było ok, a zaraz potem ja się wściekłam, rzuciłam kubkiem, a on wyszedł. Urżnął się i tyle było z nim rozmowy - podsumowała. - Jak widzisz.. tyle z tego było.

Carmen

Wzięła papierosa i zapaliła. Od razu było jej lepiej.
- Julie nie martw się. Kłótnie i sprzeczki to normalna sprawa - machnęła ręką. Ile to razy ona to przeżywała.

Juliette

- To nie była kłótnia i sprzeczka. To nawet nie była rozmowa - wzruszyła ramionami - Ja nie zadzwonię do niego pierwsza. A on? Widziałaś żeby kiedykolwiek uganiał się za spódnicą? - uniosła brew - No właśnie... - odpowiedziała sama sobie. Schowała papierosy. Miały 10 minut do boardingu

Carmen

- Julie nie martw sie tym. Zadzwoni. Zależy mu - zapewniła ją - jak im zależy do dzwonią zawsze - westchnęła i spuściła wzrok. Podrapała sięp o głowie

Juliette

- Dajmy temu spokój. Tematu nie ma - ucięła krótko. Nie zamierzała się nad tym rozwodzić. Miała czym się zająć. A ze była to jedynie ucieczka w prace, to insza inszość

Carmen

- Chodź lepiej na samolot - wstała i zapłaciła za rachunek. Pociągnęła Julie za rękaw

Juliette

- Idę... - wstała i raźnym krokiem ruszyły do samolotu - Chcesz siedzieć przy oknie? - jedną miejscówkę miały przy oknie, drugą obok. Leciały pierwszą klasą. Julie nie lubiła się rozdrabniać. Jak luksus i relaks to luksus i relaks.

Carmen

- Tak - powiedziała radonśnie zawsze lubiła patrzeć przez to okienko.
- Dzięki - dała jej buziaka.
- Chodź póki jest mała kolejka - pociągnęła ją i poszła szybciej

Juliette

- Nie będę stała w tej pieprzonej kolejce - mruknęła Juliette i pociągnęła Carmen za sobą. Wepchnęły się w kolejkę i zostały błyskawicznie odprawione na pokład. Ku oburzeniu pozostałych pasażerów.

Carmen

Oczywiście Carmie załatwiła by to inaczej ale poszła za Julie. Obie weszły do samolotu. Zajęły swoje miejsca. Carmen od okna a Julie obok niej.
- Zamawiamy cos ?

Juliette

- Ja dziekuję. Nie mam apetytu. Jedyne na co mam ochotę, to urżnać się w trupa, ale w moim wypadku, to się raczej nie sprawdza - stwierdziła gapiąc się w telefon. Wyłączyła go i z rozmachem wrzuciła do torebki. - Ale jeżeli ty masz na coś ochotę to prosze bardzo...

Carmen

- Jasne - westchnęła. Widziała, że Julie jest dziś nie w humorze więc wolała się nie odzywać. Zamówiła sobie wino i jakieś danie, które jej się spodobało. Wzięła gazetę, która był w oparciu fotela przed nią i przeglądała ją w milczeniu.

Juliette

Julie wyjęła terminarz i przegladała swoje zapiski.
- Wiesz co mnie najbardziej wkurza? - burknęła wpatrując się w jedną ze stron - To ze mnie to wszystko tak wkurza. Nie wiem czemu. - moze i było to trochę pozbawione sensu, ale cóż XD

Carmen

Oderwała wzrok od gazety i na chwilę wlepiła spojrzenie w Julie.
- Wkurzanie się jest wkurzające, masz rację - zaśmiała się cicho. Nie wszystku musi mieć jakiś sens XD

Juliette

Spojrzała na Carmen i sama się roześmiała
- Bez sensu to było, nie? - zachichotała. - Ale TO mnie naprawdę wkurza. I to że się nie umiem wkurzać na niego. Zbyt długo - zaśmiała się. - Ale pierwsza nie zadzwonię - zastrzegła z uporem. - Biegałam za nim przez ponad 5 ostatnich lat. Jak będzie chciał coś z tym zrobić to niech chociaż raz on pobiegnie. A jak nie bedzie chciał, to... - zacisnęła szczękę - będę musiała sobie dać radę, tak?

Carmen

- Tak. Zabiorę Ci laptop żebyś przypadkiem sama nie dzwoniła - pokazała jej język.
- Może będą jakcys przystojni francuzi - zachichotała

Juliette

Spojrzała na nia przerażona - Nie oddam ci go - obruszyła się z lekką paniką w głosie - Do niego dzwonić nie będę bo nie mam jego skype'a. Nie dał mi. On nie ma mojego, wiec mozesz byc spokojna - pokazała Carmen język. - A laptopa nie oddam. przecież to jak moja prawa ręka..

Carmen

- Żartowałam przecież - zaśmiała się na jej reakcję.
- Ja mam nawet swojego w torbie - powiedziała dumna nie wiadomo z czego XD

Juliette

- Brawo - parsknęła Julie.
- Masz - podała Carmen zwiniętą gazetę - ilekroć będę marudzić że tęsknię, to proszę mnie ubić w łeb ta gazetą. - zapięła pasy. Ogłosili start. Lubiła latać. Nawet bardzo. Zrobiła w stronę Carmen głupią minę i usiadła wygodnie się opierając.

Carmen

Zapięła pasy. W sumie turbulencje jej nie przeszkadzały.
- już się nie umiem doczekać. Co dziś będziemy robić? - już oczywiście musiała wszysto wiedzieć xd

Juliette

- Nie wiem jeszcze - zaśmiała się Juliette. Najbardziej lubiła moment startu. Ciśnienie wdzierające się do głowy. Przymknęła oczy i delektowała się tym uczuciem.

// Francja/ Paryż/ lotnisko [C. pierwsza XD]