Salon.

Jasper Hale

Jasper zmarszczył brwi.
- cały czas nie daje mi spokoju jedna sprawa...po co u licha ona tutja przylazła? Czy to naprawde był tylko przypadek i czy mozemy jej wierzyc...

Edward

-W Forks ponownie pojawiły się wilkołaki... Prawdopodobnie wiąże się to z naszym powrotem. Na razie jest ich tylko dwóch... i wiedzą o pakcie... Jednak mimo wszystko obawiamy się tego wszystkiego...- mruknął korzystając z tego, że Alice gdzieś wywiało. Poczuł się jak potworny skarżypyta. Nie miał nawet odwagi odwrócić się w stronę ojca, jednak uznał, że Carlisle powinien wiedziec.

Carlisle

no i go zatkało.
-Póki co pakt jest tolerowany. Nie zbliżajcie sie do nich zbyt często i tyle. Dziękuję, że mi powiedziałeś w końcu. A co do Anny, to nie jestem pewien co do czystości jej intencji.- teraz ze usiadł jakby nigdy nic w fotelu.

Jasper Hale

Oczy Jaspera zapłoneły gniewem
- Jak mogłes!!! Jak juz chciałes powiedziec to trzeba było delikatnie skłamac a nie tak kawe na ławe. Gdybys nie był nie był moim bratem to bym Ci kosci połamał - zazgrzytał zebami
- Carlise.- zwrócił sie do mezczyzny - tak do konca nie wiadomo jak sprawa wyglada...

Edward

Edward wbił spojrzenie w piękną, dębową podłogę i nie był w stanie odwrócić się w stronę brata. Zdrajca. Potworny, pieprzony zdrajca.

Carlisle

-Co do wilkołaków to na razie jest spokój. Jak przekroczą granicę to będziemy się martwić. Co do Anny to fakt. Upolowaliście zdobycz jak cholera.... - machnął ręką.
-Które zobowiąże się do pilnowania jej?

Jasper Hale

Jasper spojrzał na Edwarda
- Skoro on ja spotkał... to moze Edward , chociąż z jego roztrzepaniem to nie wiadomo...
Zrezygnowany dodał - jesli o mnie chodzi to w ostatecznosci..

Edward

-Nie róbcie ze mnie niańki, dobra? -warknął niechlujnie siadając na kanapie.

Jasper Hale

- Ale przeciez to Ty ja spotkałes, wiec moznaby było uznac ze masz pierwszenstwo, czyz nie? - warknął

Carlisle

-Ustalcie to między sobą.- wstał.
-A ja tymczasem idę odpocząć od was.- uśmeichnął się i polazł do swojego pokoju.

//pokój C.

Jasper Hale

Jasper spojrzał na Edwarda
- czemu to zrobiłes? Powiedz mi bo chyba czegos nie zrozumiałem!

Alice Cullen

//teren przed domem

Alice wpadła do salonu prawie jak burza. Opanowała się szybko.
Mamy gości... Poza nią, jest jeszcze jedna... Teraz poleciała do Seattle, ale wróci. O co w tym wszystkim biega? - posłała szybkie spojrzenie Edwardowi. Przelotnie spojrzała na Jazza. W pokoju wyczuwało się lekkie napięcie.
- Gdzie Carlise? - zapytała próbując przybrać lekki ton.

Anna Marie

/ Teren przed domem

Anna Marie znajdowała się w wielkim, stylowym pomieszczeniu, do którego zaprosiła ją Alice. Zauważyła stojących na środku salonu, Edwarda i Jaspera. Skrępowana całą sytuacją stanęła jak wyryta nie mówiąc żadnego słowa oczekując na dalszy przebieg wydarzeń.

Edward

-Bo powinien wiedzieć! -zdążył warknąć Edward w kierunku Jaspera, zanim kobiety weszły do salonu.
-Alice....-wyszeptał i zerknął na nią moooocno zaniepokojony, całkowicie zapominając o nieprzyjemnej wymianie zdać z bratem.

Alice Cullen

Tym zajmiemy się później. Jeszcze nie potrafię zobaczyc czy to dla nas dobrze i czy cokolwiek nam zagraża. Póki co tamta zdecydowała się TYLKO na odwiedziny. Dowiedzmy się najpierw co oznacza wizyta tej Spojrzała Edwardowi prosto w oczy i po chwili jak gdyby nigdy nic zaczęła trajkotać radośnie, próbując ukryc zaniepokojenie w oczach.
- To dowiem się gdzie jest Carlise? Chyba powinniśmy UGOŚCIĆ Ann Marie odpowiednio? Znaczy się w gronie rodzinnym. - wytłumaczyła szybko, bo nagle zdała sobie sprawę, że wampirzyca moze opacznie zrozumieć jej słowa

Anna Marie

Skąd ten nagły entyzjazm ? \A pozatym czy mogliby chociaż w mojej obecności nie wyrażać się o mnie w trzeciej osobie?! - poirytowała się Anna Marie - Zaraz, zaraz ! Oni są wampirzą RODZINĄ ? Niemożliwe! -

Jasper Hale

Jasper starał sie uspokoić. Gniew cały czas narastał z kazda chwilą, gdy patrzył na Edwarda.
- Alice, nie wiem gdzie jest ale pójdę go poszukać - rzucił od niechcenia dziewczynie.
Wychodzac z zaslonu zwinnym krokiem mijąjąc brata zdązył mu szepnąc do ucha - Z Tobą jeszcze nie skończyłem ale to póxniej, teraz zajmiemy sie gościem - wysyczał głosem pełnym jadu. Po chwili juz go nie było w salonie.

/pokój C.

Alice Cullen

Alice spojrzała na nich obu pytająco. No chyba zeście się nie posprzeczali?! - zdawała się pytać. Zerknęła ciekawie na Ann Marie.
- U nas jak w rodzinie - roześmiała się - dzień jak co dzień wśród przyszywanych braci i sióstr, PRAWDA Edwardzie?

Anna Marie

Jak w rodzinie.. Anna Marie uśmiechnęła się nieśmiało i spojrzała ciekawie na Edwarda. Mam wrażanie, że traktują mnie jak jakiegoś intruza - pomyślała, poczym pożałowała, że Edward mógłby to usłyszeć.

Edward

-On mnie zabije...-mruknął głosem pełnym BRAKU jakiegokolwiek entuzjazmu i jak zahipnotyzowany wpatrywał się w ścianę przed sobą. Po chwili westchnął i spokojniej spojrzał na siostrę.
-Masz rację Alice...

Alice Cullen

Alice z napięciem przegrzebywała najbliższą przyszłość. Nagle zobaczyła wściekłego Jaspera i równie wściekłego Edwarda na polanie w lesie. Nie dam wam tego zrobić! Nie po tym ile razem przeszliśmy! Nie pozwole wam na to i już! Choćbym sama miała Wam obu przylożyć! I zdechnąć przy tym! - wykrzyczała wściekle w myślach.
Z twarzą pokerzysty zwróciła sie do Ann -
Usiądź, proszę. - wskazała jej fotel i sama zajęła miejsce w drugim.

Anna Marie

- Nie kłopoczcie się - powiedziała uprzejmnie Anna Marie. Niedługo sobie pójdę i będziecie mieli jeden kłopot z głowy - dodała z goryczą w myślach. W głębi duszy była odrobinę zawiedzona, ale nie potrafiła się do tego przyznać.

Alice Cullen

- To żaden kłopot. Możemy sprawiać wrażenie troszeczkę zdziczałych, ale... po prostu nie jesteśmy przyzwyczajeni do innych wampirów... Nie miewamy tu zbyt wielu gości - Alice zawstydziła się troszkę.

Edward

-Tak oczywiście... -mruknął lekceważąco w kierunku Anne Marie- Na przykład możesz rzucić się na pożarcie jakiegoś wampira, który urządza sobie wycieczki po Seattle...-rzucił spoglądając na Alice z miną pt "będzie dobrze".

Alice Cullen

Jakoś jej to jego spojrzenie nie uspokoiło. Patrzyła na niego podejrzliwie. Wstała z fotela, przeszła się kilka razy nerwowo po pokoju, podeszła do akwarium i wzięła chomika na ręce.
- Może Ty głodny jesteś? - zapytała półgłosem. trzeba kupić żarcie dla chomików

Anna Marie

- Dziękuje bardzo, Edwardzie ! - odpowiedziała sarkastycznie - Ale nie zrobię wam tej przyjemności ! Jedno mogę wam tylko zapewnić - moja noga w waszym domu już nigdy nie postanie! - wściekła się, a pojedyńcza łza spłynęła po jej policzku. Było jej strasznie przykro, jednak chciała zachować twarz i nie okazywać słabości przed nowopoznaną rodziną wampirów!

Edward

-Nie błagam....-jęknął spoglądając na dziewczynę- Rób wszystko ale nie płacz...-mruknął zdezorientowany.
-I jesteś tu bezpieczna.... -powiedział- Nie pozbywaj się głowy, tylko przez moje głupie gadanie.

Alice Cullen

-Edward! Jak wszystkich Was kocham, zero taktu... Przepraszam za niego...- Alice zareagowała natychmiast. - A jakby naprawdę coś jej się stało? Nie czułbyś się głupio?
- A Ty nigdzie nie pójdziesz. Przynajmniej dopóki się ta cała sytuacja nie wyjaśni. Poczekajmy na Carlise'a... - powiedziała pojednawczo - I w tym jednym Edward ma rację. Z nami nic ci nie grozi. - mimo wszystko spiorunowała brata wzrokiem.

Anna Marie

- Ja nie płacze! Wampiry nie mają skrupułów nie nauczyli cie tego ?! Nie mają , nie rozumiesz ? NIE MAJĄ ! - powiedziała z goryczą Anna Marie - I nie musicie dla mnie nic udawać.. Cholera, przed nim nic nie umknie..
-

Edward

Edward pokręcił tylko głową i kiedy Anne Marie zaczęła krzyczeć złapał ją za ramiona i poczekał aż skończy.
-Przepraszam. -mruknął z lekka skruszony, on akurat mógł sobie pozwolić na takie ludzkie uczucia.

Alice Cullen

- Nie mają skrupułów? - Alice zaniosła się szczerym śmiechem. Nie mogła się uspokoić. - Dlaczego mielibyśmy cokolwiek udawać? Dlaczego mielibyśmy byc fałszywie uprzejmi? Mieliśmy przewagę tam w lesie... Po co mielibyśmy Cię tu sprowadzać i zadawać sobie trud najmniejszej rozmowy z Tobą jeżeli bylibyśmy pozbawionymi jakichkolwiek uczuc istotami? - spowazniała nagle świdrując wampirzycę wzrokiem - No powiedz, Ann Marie.. Po co? Najwyraźniej troszkę się różnimy od tych, z którymi miałaś przyjemność przebywać. Nie oceniaj nigdy nikogo przykładając jedną miarę do wszystkich... - urwała
- Prosze... - dodała po chwili lekko zbolałym głosem

Carlisle

//pokój C.

Usłyszał ostatnie zdanie wyraźnie.
-To co to dzieci odwaliły od czego Jasper sie odcina?- oparł się o futrynę. Absolutny spokój.

Anna Marie

Anna Marie uniosła głowę i przypatrzyła się Edwardowi, a potem głęboko zatopoiła wzrok w jego oczach. Są złote pomyślała i uśmiechnęła się kącikiem ust.
- Nawidoczniej nie znacie zbyt dużo wampirów - bąknęła do Alice i oparła się na fotelu, poczym natychmiastowo zmieniła postawę - Nie jesteście dla mnie mili bez powodu.. Od początku rozmawialiście między sobą o jakichś zasadach - Anna Marie zaczęła rozważać - Chcecie żebym je przestrzegała, bo będziecie mieli kłopoty! Ale ja dobrze znam te zasady - mówiła z wyrzutem skrycie zawiedziona. Wiedziałam, że nie może być tak pięknie..

Alice Cullen

- Z tą ilością znanych wampirów możesz się bardzo mylić - powiedziała smutno i zaraz speszona urwała. Spojrzała na Carlise'a lekko spłoszona

Edward

-Jasper odcina się ode mnie. Nie od problemu...-westchnął Edward w kierunku ojca, po czym znowu spojrzał na Anne.
-Są złote, bo w ciągu blisko setki lat... Nie zabiłem żadnego człowieka...-mruknął- Tak jak Ty... dopóki tu jesteś nikogo nie zabijesz...

Alice Cullen

Alice obejrzała się na gościa słysząc słowa Edwarda - To jest podstawowa zasada - zgodziła się cicho.

Anna Marie

- Opowiadali mi o takich jak wy - przyznała się nieśmiało wampirzyca - Jak wy to wytrzymujecie ?! Teraz jestem strasznie głodna i moje oczy są pewnie niemal, że czarne - spójrz! Musze starać się ze wszystkich sił żeby nie napaść napotkanego człowieka. Często wstrzymuje wtedy oddech, lecz to nie zawsze pomaga i czuję jakby paliło mnie w gradle.. Ale nie mogę zabijać! Nigdy więcej potym co spotkałam w Volterze .. - powiedziała ze smutkiem i wstrętem.

Jasper Hale

/ z pokoju C.

Jasper powoli zbliżał się w stronę salonu. Był przybity i czuł sie zdruzgotany wewnetrznie. Miał dosyć kłótni z Edwarde, wcale tego nie chciał, ale ta jego nieodpowiedzialnosc, szalenstwo - pomyslał zaczynały doprowadzać go do szału. Nie mógł przecież cały czas strofowac młodszego brata. On w końcu musi zdawac sobie sam sparwe z pewnych rzeczy .
Z ociaganiem wszedł do salonu i po cichu usiadł w rogu w fotelu uwaznie przyszłuchujac sie rozmowei prowadzonej w srodku.

Carlisle

-Tą zasadę umieją sami z siebie.- westchnął Carlisle.
-Jakieś konstruktywne wnioski z waszej pogawędki mi ktoś skróci?

Edward

-Nie powiedziałem, że w ogóle nie polujemy...-szepnął- Po prostu jesteśmy jakby wegetarianami.... Na krwi zwierząt też da się jako tako egzystować... -westchnął przyjaźnie.
-Wnioski tato? Anne Marie chyba na razie nigdzie się nie wybiera...-mruknął.