Teren przed domem.

Edward

/kuchnia

Edward powoli i nienaturalnie jak na wampira wyszedł z domu i usiadł na wielkim głazie, który Esme wkomponowała w wystrój trawnika. Zachichotał rozbawiony swoją myślą. No bo właściwie... dlaczego wampiry nie palą papierosów?

Jasper Hale

- No nareszcie udało mi sie Cie znalezc- Jasper krzyknał zbliżajac sie do siedzacego na kamieniu Edwarda
- Co robisz?-zapytał z zaciekawieniem
- Widzisz bo ja chciałbym z Toba porozmawiac - spojrzał na brata z wyczekiwaniem na twarzy

Edward

-Siedzę na kamieniu przed domem i zastanawiam się jak dym tytoniowy wpłynąłby na moje płuca...- mruknął odpowiadając na pierwsze pytanie Jaspera, starając się dodatkowo nie słuchać jego myśli.

Jasper Hale

Jasper spojrzał zaskoczony na Edwarda. - O czym Ty u diabła mówisz? Chciałbys sie truć czymś takim? - z niedowierzaniem spojrzał w jego stronę.
- Ech..czasem zachowujesz sie jak dzieciak Edwardzie - westchnął.
- Czy Ty kiedykolwiek dorośniesz? - zapytał z przekąsem

Edward

Jasper rozbawił Edwarda ostatnim pytaniem.
-Wygląda na to że nie...- wymamrotał nadal chichocząc.

Jasper Hale

- Tak mi się właśnie wydawało - mruknął pod nosem.
- Edward czy możesz chociaż przez chwilę być poważny?-spytał przypatrując się twarzy brata, jakby chciał coś z niej wyczytać.
- Naprawdę chciałbym z Tobą porozmawiać, ale wtedy nie możesz sie śmiać bo... - urwał w pół słowa i zamilkł.

Edward

Edward jakby przy pomocy dotyku czarodziejskiej różdżki zamilkł.
-Obiecuję, że będę poważny..-mruknął

Jasper Hale

- Dobrze -usmiechnał sie Jasper i spojrzał na poważna minę Edwarda.
Rozbawił go widok brata. - Hej nie musisz być az tak powazny, bo jak patrzę na Ciebie w takim momencie to sie nie mogę powstrzymać od smiechu. - klepnął Edwarda w plecy. Po tych słowach Jasper wybuchnął gromkim śmiechem. Chwilke potrwało zanim sie uspokoił.
Ukucnał koło niego. Posłuchaj mnie narazie tą rozmowę zostawimy między sobą, rozumiesz? - jakby na potwierdzenie wazności rozmowy ściszył głos i spojrzał na zaskoczonego brata. Jego oczy nabrały wyrazu smutku a z gardła wydobyło sie westchnienie.
Wyraz oczu Jaspera zmieniał sie z kazda chwilą opowiadania
- Pamietasz..-zaczął- jak bylismy ostatnio na polowaniu, prawda? Otóż w tym czasie jak wy polowaliscie razem ja sie oddaliłem i wtedy...zobaczyłem coś- zamilkł i spuscił wzrok. Na jego twarzy malował sie gniew i strach.

Edward

-Zobaczyłeś co? -zapytał mrużąc oczy z wyrazem zniecierpliwieniem wypisanym na twarzy, ponieważ Jasper wyraźnie blokował swoje myśli.

Jasper Hale

- Nie wiem jak mam to powiedzieć - zaczał z niedowierzaniem w głosie.
- Zobaczyłem ślady na ziemi i nie tylko.... - po tych słowach zawiesił głos.
- Nie wiem czyje one są ale pamięc o nich budzi we mnie niepokój. Spojrzał na Edwarda w oczekiwaniu i napięciu.

Jasper Hale

Ściszył głos by po chwili dodać - Ślady pazurów na ziemi i drzewie. A obok widziałem resztki padliny rozszparne jakby w dzikim opetaniu, szale. Spojrzał na twarz Edwarda.
- I co Ty na to bracie?

Edward

Edward otworzył szeroko oczy przyglądając się myślom Jaspera.
-Wilkołaki.... -szepnął zduszonym gardłowym głosem- A raczej jeden...- wydusił podrywając się z kamienia.
-Myślisz, że to przez to, że znowu tu jesteśmy? Cała nasza...7? -wyjąkał.

Jasper Hale

- Nie wiem Edwardzie, ale to bardzo prawdopodobne...
- Posłuchaj mnie teraz uważnie- Jasper spojrzał w pełne lęku oczy Edwarda. Przygarnął brata i głosem uspokajajacym dokończył - Póki jesteśmy razem nic nam nie grozi. Jesteśmy silni więc damy radę. Potrząsnął delikatnie bratem - bedzie dobrze, moze sie jakis zabłąkał i pójdzie sobie dalej, ale trzeba być uwaznym. I najwazniejsze - spojrzał na brata - Nikt nie moze sie o tym dowiedzieć, rozumiesz? - zapytał z naciskiem
- Narazie musimy udawać, ze nic sie nie dzieje, az sie nie upewnię...Jasper delikatnie poczochrał czuprynę Edwarda i usmiechnął sie do niego.
- Czy naprawdę jest bezpiecznie, czy mogę mu zaufać..przeciez to mój brat, wiec skad takie mysli, czyzbym nie do konca wierzył włąsnemu bratu! - wzdrygnął sie na samą mysl o takiej mozliwości.
- Oni muszą być bezpieczni i ja tego dopilnuję - wypowiadając w myslach te słowa powoli podejmował decyzję. Po chwili zwrócił się do Edwarda
- Jesli chcesz to zaprowadzę Cię w to miejsce. Ze zniecierpliwieniem czekał na decyzję brata

Edward

-Chodźmy... -mruknął starając się uporządkować swoje myśli. A co z paktem? Czemu pies...-wzdrygnął się na samą myśl o wilkołaku i skupił się na czymś innym.

Jasper Hale

- Dobrze jeśli chcesz to wskażę Ci to miejsce, ale ostrzegam, ze widok moze nie być za miły - uprzedził Jasper
- Zabierz tylko latarkę, zebysmy się gdzieś po drodze nie zgubili - zasmiał sie i puscił oczko do Edwarda

Jasper Hale

- Ale musimy sie tak przemiescic, zeby tata nas nie zauwazył... - dodał z powagą. Wiedział dobrze jaka może być jego reakcja i to nie wróżyło nic miłego.
Poza tym trzeba było sie śpieszyć, zeby zdazyc przed zatarciem śladów.

Edward

Spojrzał na Jaspera z powagą i zanim pobiegł do swojego pokoju rzucił:
-Wieczorem...

/pokój Edwarda.

Jasper Hale

/przed domem
Jasper rozejrzał się wokoło szukając Edwarda.
- Powiedział, że gdzieś tutaj będzie na mnie czekał - pomyślał. Jak narazie nic nie wskazywało na obecność brata. Udał się więc w stronę głazu, na którym często przesiadywał Edward.

Edward

/salon

Edward wynurzył się z ciemności i z niezwykle skupionym wyrazem twarzy zbliżył się w kompletnej ciszy do Jaspera.
-Tu jestem..-odpowiedział słysząc myśli brata.
-Trzeba go znaleźć. On nie ma PRAWA tu przebywać...-mruknął.

[odpiszę. Tylko mi nie uciekaj ;P]

Jasper Hale

- Wiem Edwardzie..Cholera by to wzięła - rzucił z wściekłości
- Musimy tam zaraz pójść -stwierdził.
_Masz wszystko co bedzie nam potrzebne - spytał brata. - Jeśli tak to ruszamy

Edward

-Nie ważne kim jest... Najwyraźniej nie przestrzega zasad paktu...-rzucił bratu stanowcze spojrzenie.

Jasper Hale

Jasper spojrzał ostrzegawczo na Edwarda
- To ruszamy - rzucił zgarniając swoją torbę
Zwrócił się do Edwarda - idziemy a co do paktu...masz rację, cos się zaczyna dziać, ktoś zaczyna grać innymi kartami niż my
- Zbieramy się. Im szybciej to załatwimy tym lepiej. Klepnął brata w ramię

Edward

-Jasne...-westchnął Edward- Mam tylko nadzieję, że nie popełniamy błędu.

// możesz ich gdzieś wyprowadzić. Ja będę jutro Wink

Jasper Hale

Złapał Edwarda za ramię i pociągnał za sobą. - Wychodzimy - zwrócił sie do brata
- Pamietaj jak wejdziemy w las trzymaj się blisko mnie - pod żadnym pozorem nie wolno nam się rozdzielać - spojrzał na brata surowym wzrokiem.
Razem z Edwardem wyszedł poza bramę ich posiadłości. Droga, którą szli prowadziła do lasu.
/w lesie

Rosalie

/gabinet medyczny

Rosalie szybko znalazła sie przed domem.
Zaczęła sie rozglądac ale nikogo tam nie byłoo...

Alice Cullen

// gabinet medyczny

Rose - Alice wybiegła przed dom - Rose!
Gdzie Ty, do cholery, polazłaś?
Rozglądajac się za Rosalie zaczęła obchodzic dom dookoła.

Jasper Hale

//z lasu

- Tutaj jesteś - usmiechnał sie na widok Alice
- Bardzo się stęsniłaś? Powiedz prosze - mruknął do jej ucha

Alice Cullen

- Jak cholera - wymamrotała - Ups.. udzieliło mi sie - śmiech wyrwał jej się z piersi

Jasper Hale

Jasper objał ramionami dziewczyne i mocno przytulił.
- Jak dobrze, ze jesteś - wyszeptał a jego głos brzmiał inaczej niż zwykle, Było w nim tyle ciepła.
Spojrzał na Alice i delikatnie pocałował w czółko

Alice Cullen

- Mrrrrrr - zamruczała przeciągle i wtuliła twarz w jego szyję.
- Jazz... - zmarszczyła nos - ja nie wiem jak ci to powiedzieć, ale...

Jasper Hale

Spojrzał w jej oczy..
- spróbuj najlepiej od poczatku - usmiechnał sie zapraszająco

Alice Cullen

- Jazz... Ty troszkę... śmierdzisz - wybąkała w końcu marszcząc nos jeszcze bardziej - Po jakim syfie żeście chodzili?

Jasper Hale

hmmm - powachał skrawek ubrania i az go cofnęło..
- Masz racje kapiel sie przyda, a jeszcze jakby w jakims miłym towrzystwie - zerknął w strone dziewczyny. Na jego twarzy pojawił sie usmiech

Alice Cullen

- Nie wejdę z tobą pod prysznic - potrząsnęła głową. dopóki tego z siebie nie zmyjesz
Odwróciła się na pięcie i weszła do domu

//salon

Jasper Hale

Jazz popatrzył zmieszany na reakcje Alice. Dobrze rozumiał jej zachowanie. Dzisiejszy dzień był ciężki, ale udało sie pozałatwiać pilne sprawy. Teraz przyszedł czas na relax.
Postanowił pójśc na góre do swojego pokoju i zarzyć kapieli.

/w pokoju Jaspera

Alice Cullen

//polana

Nadal trzymając za rękę Ann Marie, Alice zatrzymała się na tyłach domu. Złość jej już troszeczkę przeszła. Puściła dłoń wampirzycy.
- A tak poważnie, to co Cię tu sprowadza? Niezbyt często miewamy gości.. Szczególnie nieznajomych. Nie dziw się, że jesteśmy podejrzliwi. Jestem pewna, ze również byś była na naszym miejscu. Wyjątkowo cenimy sobie spokój i własne bezpieczeństwo... - uśmiechnęła się do przybyszki lekko.

Anna Marie

/ Polana

Anna Marie przystanęła przed wielką, jasną rezydencją. Alice nie trzymała już jej ręki, więc pewnie dotarły do tego tajemniczego miejsca, do którego miała zostać zaprowadzona. Tak, napewno były już na miejscu, bo po co miałyby robić odpoczynek ?! Absurd! Przecież wampiry nie potrzebują odpoczynku.. Więc to tutaj - pomyślała Anna Marie nie odrywając wzroku od budynku. Ocknęła się, gdy usłyszła pytanie Alice.
- Nic mnie tutaj nie sprowadza - odpowiedziała niezbyt grzecznie Anna Marie - Znaczy trafiłam tutaj bez powodu - po chwili szybko wytłumaczyła - Poprostu musiałam oderwać się od przeszłości i zaczęłam wędrować - odpowiedziała wymijająco wampirzyca.

Lizzy Brown

//las

Miała już ruszyć w kierunku domu, ale ktoś tam był. Zatrzymała się pod drzewami i szybko cofnęła. Wspięła na najwyższe z nich.

Jedna z nich to Alice... tak na pewno. Victor mi mówił... ale kim jest ta druga? To nie może być Rose, ona powinna być blondynką. Kto wie może Victor się mylił.
Jeszcze raz rzuciła okiem na obie wampirzyce.
Wolałabym zastać ich w domu... Nic . Przyjdę później. Czas zapolować, ale nie tutaj to tylko wywoła zamieszanie. Seattle.
Pomyślała i zeskoczyła z drzewa.

//Seattle

Alice Cullen

Alice wzdrgnęła się lekko i szybko rozejrzała się wokół. Przez krótką chwilkę analizowała nagłą wizję. Jeszcze jedna????? Jakiś cholerny worek się rozpruł? Jak nic trzeba się będzie wynosić . Na jej obliczu zamajaczyła złość, jednak dziewczyna szybko się opanowała.
- Wejdźmy do środka - skinęła na Ann Marie i ruszyła do salonu.

//salon

Anna Marie

Anna Marie rozejrzała się i chwilo zawahała. Czy dobrze robię tam wchodząc ? pomyślała. A niech to ! Zaryzykuje! i weszła do środka budynku.

/ Salon