Pokój Esme.

Esme

Esme spakowała swoje rzeczy do jednej torby, zabrała dokumenty i wcisnęła je do torebki. Jej ciemne, głodne oczy pełne były smutku. Smutku, z którym nie potrafiła sobie już dłużej poradzić.
Czuła się zbędna. Męża nie było, dzieci również.... Nikt nie zainteresował się ta, która zawsze miała dla nich tyle serca. Chciała wyjechać. Na zawsze. W końcu i tak nie była tu już nikomu potrzebna. Początkowo myślała o wyspie, którą podarował jej Carlisle, jednak za bardzo by ją to bolało. Chciała wędrować tam, gdzie nikt jej nie znajdzie, lub znaleźć miejsce, w którym kiedyś pochowano jej dziecko i tam modlić się o śmierć. Nie chciała zostać tutaj, na ziemi. Sama, opuszczona...
Wzięła torbę i klucze, po czym skierowała się na dół, by po raz ostatni spojrzeć na to, co kochała. Na miejsce, które miało być ich azylem. Gdyby tylko mogła uronić choć jedną łzę...
Otworzyła drzwi, zamknęła je na klucz i opuściła dom, który kiedyś tak bardzo kochała. Jej twarz nie wyrażała emocji. Nie czuła niczego, oprócz rozdzierającej jej od środka rozpaczy i samotności.

/Ulice Forks