Salon.

Alice Cullen

// dom młodych wampirów/ pokój Ann Marie

Alice jak burza przeleciała przez salon i wbiegła na górę
Teraz Cię dopadnę Jazz zaśmiała się do siebie.

//pokój Jaspera

Alice Cullen

// pokój Alice

Alice tanecznym krokiem weszła do salonu. Nuciła w myślach jakąś piosenkę, na jej twarzy gościł szczery uśmiech, w oczach skakały iskierki. Dziś wyglądała jak chochlik. Mały, śliczny, naładowany pozytywną energią chochlik.
To będzie ciekawy dzień przez jej głowę przemknęła pojedyncza myśl i Alice zaraz wróciła do nucenia piosenki. Zerknęła szybko na Edwarda i wyszczerzyła się jeszcze bardziej.

Anna Marie

/ Dom młodych wampirów | Pokój Anny Marie

Niezastanawiając się wbiegła prosto do salonu Cullenów. Zobaczyła tam siedzącego w wielkim fotelu Edwarda, który co chwila spoglądał na zegarek. Odetchnęła z ulgą, że udało jej się jeszcze kogoś zastać..
- Mam nadzieje, że nie przeszkadzam - zaczęła dziewczyna patrząc w stronę chłopaka - Obiecuje, że zajmę ci tylko minutkę .. - powiedziała niemal błagalnym tonem.

Edward

-Anne. Nigdy nie przeszkadzasz.... -uśmiechnął się uroczo- Potrzebujesz czegoś?

Anna Marie

- Dzięki ! - ulżyło jej. Jaki on miły.. Lizzy to wielka szczęściara.! Mam nadzieje, że mi pomoże pomyślała z nadzieją, poczym szybko zaczęła przechodzić do rzeczy, by Edward przypadkiem nie wyłapał jej myśli - Słuchaj, gdzie znalazłabym jakąś najbliższą księgarnie ?

Edward

Lizz nie...- chciał jej coś wyjaśnić, jednak momentalnie wyczytał coś z myśli tamtej wampirzycy, co maksymalnie go poirytowało.
-W Porks Angeles....-mruknął bardziej do Siebie niż do Anne. Zmierzył przerażonym wzrokiem dziewczynę.
-Mogę Cie tam podrzucić... W sumie i tak się tam wybieram... -powiedział bardzo szybko przechodząc w stronę drzwi.

Anna Marie

- Yhmm... Ja .. Jasne - zająkała się Anna Marie poczym poszła w ślad Edwarda. Gdyby mogła skakałaby teraz z radości, jednak zaniepokoiło ją nagłe przerażenie w oczach chłopaka.

/ulice Port Angeles

Edward

Edward złapał ją za rękę i pociągnął w stronę swojego volvo. Kiedy wsiedli do auta, samochód odjechał sprzed domu z piskiem opon.

/ulice Port Angeles.

Alice Cullen

Pochłonięta swoimi myślami Alice nawet nie zwróciła uwagi na Ann i Edwarda. Z uśmiechem na ustach kontemplowała to co powiedział jej Jasper.
Nagle poraził ją wręcz fizyczny ból. Upadła na podłogę zwijając się i próbując pozbyć się tego strasznego widoku. Chciało jej się wyć. Widziała Lizzy... krew... policję... Edwarda... Ann Marie... Kobietę, którą Lizz wyssała do ostatniej kropli... Czuła ból i rozpacz. Nigdy wcześniej nie zareagowała w ten sposób na żadną wizję. Jednak ta była pełna brutalności, cierpienia i desperacji. To było tak namacalne, utkwiło w jej głowie, sparaliżowało całe jej ciało. Jedyne do czego była zdolna to zwinięcie się w kłębek i bezgłośne łkanie pozbawione łez. Nie mogła wydobyć z siebie głosu.
NIE! NIE! NIE! Nienienienienienienienienienienienie...... To było jedyne słowo, które tłukło się w jej głowie, przerywane powracającymi obrazami.

Gość

/ teren przed domem

Samantha niepewnie weszła do salonu
- Jest tu ktos? - zawołała i zaczeła sie rozgladac. Weszła glebiej i zobaczyła Alice zwijajaca sie na podłodze. Podbiegł szybko do dziewczyny i kucneła obok niej
- Co sie stało? - zapytała przerazona. Nie wiedziała za bardzo jak jej pomoc

Alice Cullen

Alice znieruchomiała z wyrazem przerażenia na twarzy. Leżała zwinięta w kłębek dłońmi mocno obejmując głowę. Nie oddychała, nie odzywała się... Po prostu leżała z pustym wzrokiem.

Gość

- Pomocy - krzykneła Samantha
- Ocknij sie, błagam sie. Pomocy - ponownie krzykneła, zrozpaczona dziewczyna

Alice Cullen

- Nie... - wyszeptała w końcu. Jej oczy nabrały mglistego wyrazu. Najwyraźniej powoli wracała do siebie.

Gość

- Juz dobrze - powiedziała z troska do dziewczyny i pod jej głowe podłozyła poduszke ktora przedtem znajdowała sie na kanapie. Czekała aż Alice do konca odzyska przytomność

Alice Cullen

- Nie... Ona nie może... - nagle oprzytomniała i ze zdziwieniem spojrzała na Samanthę. Rozejrzała się wokół. Nadal była w salonie. - To było dziwne. - powiedziała tylko

Gość

- Jak sie czujesz? - zapytała patrzac na Alice

Alice Cullen

- W porządku. - odpowiedziała - Trochę boli mnie jeszcze głowa, za chwilę powinno przejść. Ty jesteś Sam, prawda? - spojrzała na nią uważnie

Gość

- Tak. Samantha jestem - usmiechneła sie delikatnie nadal kleczac

Alice Cullen

Alice uśmiechnęła się blado. - Pomożesz mi wstać Sam? Muszę rozprostować nogi. Dawno mnie nic takiego nie spotkało. - przypomniała sobie ostatni raz, gdy zareagowała w ten sposób na wizję i skrzywiła się. To było wtedy, gdy Jasper stwierdził, ze jest potworem i mordercą, który na nią nie zasłużył. Widziała jak odchodzi... Spróbowała wstać.

Gość

Samantha pomogła wstac Alice
- Usiadz na kanapie - powiedziała - To Ty wtedy byłas w lesie z Edwardem i ta inna dziewczyna - dodała

Alice Cullen

Alice przysiadła na kanapie, jednak po chwili wstała i zaczęła krążyć po pokoju.
- Tak, z Ann Marie... To byłam ja. - odpowiedziała na pytanie Sam - Jak Twoja amnezja?

Gość

- Powoli odzyskuje pamięc i to mnie cieszy - usmiechneła sie delikatnie

Alice Cullen

- To bardzo dobra wiadomość - ucieszyła się Alice - Coś konkretnego Ci się przypomniało? - zapytała próbując skoncentrować się na Samancie

Gość

- Kawałek mojego dzieciństwa i inne rzeczy - powiedziała spokojnie

Alice Cullen

- Świetnie... Musiało być Ci ciężko. Tak nie pamiętać. Jestem pewna, ze twoja pamięć powróci.

Gość

- Jakoś sobie radze - usmiechneła sie delikatnie
- Ja zaraz musze isc, ale potem wpadne zobaczyc jak sie czujesz, ok?

Alice Cullen

- Dziękuję Sam. Teraz jest mi już całkiem dobrze. Zaglądaj kiedy chcesz. - uśmiechnęła się, chociaż w duchu wolałaby nie zostawac sama.

Gość

Sam na chwile sie zamysliła
Nie, nie powinnam jej zostawiac samej - pomyslała
- Jednak zostane. Martwie sie o Ciebie - powiedziała

Alice Cullen

- Będzie dobrze, Sam... Naprawdę. - Alice wzięła się w garść. - Nie chciałabym krzyżować Ci planów. - uśmiechnęła się

Gość

- Ale ja nie mam zadnych planow i moge z Toba zostac - usmiechnela sie
- Nie chce mi sie samej siedziec w tym domku

Alice Cullen

- A Ann Marie nie ma? - zdziwiła się, jednak przypomniala jej sie wizja - Ach... nie ma.... no tak... - spojrzala na Samante uwaznie. Chciala zobaczyc jej kolor oczu.

Gość

Samantha rozejrzała sie po salonie
- Ładny macie dom - powiedziała poczym jej wzrok spoczał na Alice

Alice Cullen

- To zasługa Esme - Alice uśmiechnęła się ale nadal uparcie wpatrywala sie w oczy Sam. Koniecznie chciala dowiedziec sie jaki maja kolor.

Gość

- Wszystko wporzadku? - zapytała widzac jak dziewczyna na nia patrzy

Alice Cullen

- Taaak - Alice ostrożnie dobierała słowa -Sam, czy mogę Cię o coś zapytać?

Gość

- Tak, pytaj - powiedziała spokojnie

Alice Cullen

- Sam, kiedy Ty ostatnio jadłaś? - Alice wpatrywała się w dziewczynę z troską

Gość

- Nie jadlam od momentu kiedy się ocknełam w lesie i mnie znalezliscie - powiedziała

Alice Cullen

- Czyli po tym jak się ocknęłaś nie jadłaś, tak? - Alice zamyśliła się - A wcześniej? Pamiętasz kiedy jadłaś ostatni raz?

Gość

- Nie pamietam kiedy jadłam ostatni raz - powiedziała troszku smutnym głosem