Knajpa " u Sam'a "

Marianne

- Marianne - uścisnęła rękę dziewczyny. Zlustrowała ją znad kufla i spojrzałą na plecak. - Ale kota tam nie trzymaj... Wygodniej będzie zwierzakowi na zewnątrz...

Natalie · Gość

-Taa - zaczęła zawstydzona wygmując kotkę z plecaka. Ta natychmiast wskoczyła na blat.
-Złaź! - Natalie szarpnęła ją i posadziła u siebie na kolanach. - Przepraszam... To poproszę to piwo.
-Jasne. - Odpowiedział Sam i zabrał się do nalewania piwa. Tymczasem Natalie zaczęła do Marianne.
-Jestem tu nowa i nie za bardzo wiem co jest gdzie i jak. - Uśmiechnęła się nieśmiało. - Zawsze tu jest taki ruch? - Powiedziała rozglądając się po pustej sali.

Marianne

- Nie zawsze - roześmiała się Marianne - Dziś wyjątkowe pustki. Ale zawsze jest tu przyjemnie... A zwierzakowi pozwól chodzic gdzie chce... Nie sądzę by Sam miał coś przeciwko.

Natalie · Gość

Natalie za radą Marianne puściła kotkę. Ta natychmiast zeskoczyła z kolan i udała się na "obchód"
-Pfff... Ale jestem padnięta.
-Trzymaj, twoje piwo. - Sam podał jej kufel. - Czy to twój kotek pożywia się właśnie resztkami z ciasta czekoladowego? - Spytał z uśmiechem. Natalie poderwała się z krzesła, ale Sam usadził ją na miejsce. Boże, jakie on ma ciepłe ręce!
-Niech je! i Tak miał iść do wyrzucenia.
Natalie wzięła łyk piwa i znów zwróciła się do dziewczyny.
-Muszę znaleźć pracę. - Zaczęła z innej beczki. - Niedługo nie będę miała gdzie mieszkać. - Roześmiała się ponuro

Marianne

- A czym się zajmujesz? - Marianne leniwie sączyła piwo

Natalie · Gość

-Jeszcze się nie zajmuję. - Zaśmiała się cicho. - W sumie to powinnam iść do szkoły, ale jeszcze nie zdążyłam sprawdzić, gdzie jest najbliższa.
Kotka właśnie wyszła zza baru i wskoczyła pani na kolana. Natalie pogładziła ją kilka razy, po czym znów zwróciła się do diewczyny.
-Ale na utrzymanie też muszę zarobic, a te dwie rzeczy się ze sobą kłócą.
Pociągnęła dwa spore łyki piwa.

Marianne

- Jeszcze do szkoły? - Marianne uniosła brwi - To ile ty masz lat?

Natalie · Gość

-Osiemnaście. - Spuściiła głowę zawstydzona. A niby na ile wyglądam? Złapała wisiorek na jej szyi i zaczęła go miętolić. Zawsze tak robiła, gdy się denerwowała

Marianne

- To już niewiele ci zostało - uśmiechnęła się Marianne - popołudniami mogłabyś mi pomóc... Prowadze warsztat i potrzebuję kogoś kto się zajmie wszystkimi papierami... Myślisz że dasz radę? - upiła drobny łyczek

Embry

Embry wyszedł z zaplecza w nie najlepszym nastroju. Najwyraźniej znów miał małą sprzeczkę z Samem. Usiadł przy barze i zamówił szkocką z lodem.
-Co za złamany ch...- zamilkł dostrzegłszy Marianne przy barze.
-Witaj M. -mruknął i zasalutował jej szklanką.

Marianne

- Nawet tego nie kończ, Em... - Marianne zachichotała -był dla mnie wyjątkowo miły, więc nawet tego nie kończ.

Natalie · Gość

-Myślę, że mogłabym się nadać. Zawsze naprawiałam nasz stary samochód, kiedy się psuł, więc wydaje mi się, że nie miałabym z tym kłopotów.
Natalie ucieszyła się z propozycji Marianne. Za chwilę z zaplecza wyszedł jakiś chłopak o śniadej karnacji i włosach do barków. Nat zawsze peszyła się przy chłopakach, a szczególnie przy tych przystojnych.
-Hej. - Wyjąkała w jego stronę.

Marianne

- Świetnie - stwierdziła Marianne - Możesz zacząć jutro? A szkoły masz dwie... Jedna tu w La Push i jedną w Forks. Na Twoim miejscu wybrałabym tą w Forks. - usmiechnęła sie do dziewczyny i odwróciła się do Embry'ego - A ty coś taki ponury?

Embry

-Przepraszam... -mruknął w kierunku Marianne. Podniósł tyłek z krzesła i odgarnął z czoła swoją przydługą grzywkę. A włosy miał średniej długości, taki ogolnie zarośnięty trochę był. Podszedł do nieznanej mu dziewcyzny i wyciągnął w jej kierunku rękę.
-Embry. -przedstawił się.

Marianne

Marianne spojrzała na Embry'ego z miną mówiącą "Pan podrywacz wkracza do akcji" i przewróciła oczami.
- Ja się nie gniewam - parsknęła.

Natalie · Gość

Natalie wyciągnęła do niego rękę, i żeby nie sprawiać wrażenia ofiary losu śmiało odpowiedziała:
-Natalie.

Embry

Embry ucałował dłoń Natalie i przysunął się bardziej do M.
-Złośliwa z Ciebie baba... -szepnął jej do ucha rozbawiony- Mężczyzna rodzi się szarmanckim albo nie.

Marianne

Marianne o mało nie zakrztusiła się piwem
- Oczywiście - parsknęła ponownie - I nie jestem złośliwa Em... złośliwa byłabym, gdybym zadzwoniła do Twojej matki, ze upijasz się szkocką - odgryzła się rozbawiona

Embry

Zmarszczył lekko brwi lustrując M spojrzeniem.
-Chyba nie podoba mi się to, że traktujesz mnie jak dzieciaka... -mruknął i dopił szkocką- I jeden kieliszek nie doprowadzi mnie do alkoholizmu.

Natalie · Gość

Natalie mimo, że chłopak pocałował ją w dłoń, a spodziewała się się tylko uścisku, nie zawstydziła się. Od dziecka mama uczyła ją, że każdy facet tak właśnie powinien robić. Nawet nie zauważyła gorącej temperatury ciała Embry'ego. Na jej ustach zakwitł piękny uśmiech.
-Chyba zdecyduję się na szkołę w Forks. Tam mam bliżej.

Marianne

- Coś taki ponury? - zapytała ponownie - I nie traktuję cię jak większego dzieciaka niz tego, którym jesteś Em... - wytrzymała jego spojrzenie, w końcu on to nie alfa...

- Trafny wybór - rzuciła w stronę Natalie nadal mierząc Embry'ego spojrzeniem

Melanie

/ Plaża

Mel nieśmiało weszła do knajpy. Takie miejsca zwłaszcza gdy chodziła do nich w pojedynkę ją przerażały.
Rozejrzała się i zobaczyła jedyną znaną osobę-Embry'ego. Pomachała mu niepewnie dłonią.

Embry

Embry nie alfa a M. nie należy do sfory, więc wilcze spojrzenie i tak bywa dość miażdżące. Odsunął się od Marianne, nieco urażony. Mimo swojego młodego wieku i tak to Embry zachowywał się najdojrzalej z całej sfory. Uśmiechnął się do wchodzącej Mel.

Marianne

- No i czego się ciskasz? - Marianne traciła go lekko w ramię - Wiesz że ja jestem nieco inna, prawda? To żadna hańba, Em... - westchnęła dochodząc do wniosku, ze wilkołaki to mają powalone ego... - Siadaj na tyłku. Postawię ci jeszcze jedną. Ile czasu się znamy, Em? - westchnęła ponownie - Saaaam! - wydarła się w stronę zaplecza

Natalie · Gość

Zobaczyła dziewczynę wchodzącą nieśmiało do pubu. Zawołała coś do Embry'ego, za pewne było to coś w stylu "Cześć"
Kurde, oni się tu wszyscy znają, a ja jakby jakiś intruz wargnęłam na ich terytorium. - Natalie nagle poczuła się trochę nieswojo. Przy znajomych zawsze była gadatliwa i wesoła, ale nie umiała poznawać nowych ludzi. Może powinnam się już zbierać?

Marianne

Marianne przypomniała sobie o dziewczynie.
- Słuchaj... Natalie - przypomniała sobie jej imię - Tu jest moja wizytówka z adresem warsztatu - wyciągnęła w jej stronę karteczkę - czekam na ciebie jutro po szkole. Mam nadzieję, ze nie przeszkadza ci zapach smaru - zachichotała

Melanie

Odwzajemniła uśmiech Embry'ego i postanowiła podejść.
-Hej.
Powiedziała stając koło niech.
-jestem Mel.
Dodała

Embry

-Powinnaś te wizytówki wymazać smarem... Tak dla lepszego efektu.... -mruknął śmiertelnie poważnie. Podniósł szklankę do ust, tak by zakryć swój delikatny uśmiech. Posłał Marianne jedno ze swoich spojrzeń z gatunku subtelne i powalające xD.

Marianne

- Wtedy nikt by ich nie chciał ode mnie wziąć, Em... - Marianne przewróciła oczami - Dla niektórych to i tak szok, że kobieta jest mechanikiem... Cześć Mel... Jestem Marianne - machnęła w stronę nowoprzybyłej. Spojrzała na Embry'ego - Wszystko ok? - uniosła brwi

Natalie · Gość

-Hej. - Przywitała się z Melanie. - Jestem Natalie.
-Jasne. - Zwróciła się teraz do Marianne. - Będę najszybciej jak się tylko da.
Zastanowiła się chwilkę, a kotka przypomniała o swojej obecności głośno miałcząc i fukając parę razy.
-Fanta, uspokój się! To ja już chyba idę... Pójdę się przejść po plaży. - Uśmiechnęła się szczerze do całej trójki i wstała z krzesła dopijając piwo i zostawiając należność z napiwniem na ladzie.

Embry

- Możesz donieść na Sama, że dzieci rozpija... -zachichotał kończąc drugą szklankę szkockiej.

Marianne

- Do jutra - Marianne machnęła dziewczynie na pożegnanie - Kotkę mozesz zabrac ze sobą, nie przeszkadzają mi zwierzaki - zaśmiała się

- Że niby ja mam na niego donieść? - spojrzała na Embry'ego rozbawiona - Nie ma mowy. Był dla mnie dzis wyjatkowo miły - zachichotała

Embry

Zmierzył Marianne wzrokiem jak typowy facet i roześmiał się.
-W gruncie rzeczy to nawet mu się nie dziwię...

Marianne

- No proszę Cię Em... - Marianne roześmiała sie widząc jego wzrok - bez takich insynuacji...

Melanie

-kot tu jest upijany?
Zapytała usmiechając sie
-Na razie.
Powiedziała do Natali, miło było ponzać.
-Masz garaż?
Spytała Mari.

Marianne

- Prowadzę warsztat samochodowy. Motory też naprawiam - zaśmiała się - ale garaż w domu posiadam... a jakże.

Natalie · Gość

Natalie posłała im jeszcze jeden pożegnalny uśmiech i mrucząc "Do zobaczenia" opuściła knajpę.

/Plaża

Melanie

klepnęła się w czoło.
-Właśnie warsztat miałam na myśli.
Rzekła uśmiechając się lekko.

Embry

-Co znowu nie tak M? -uśmiechnął się do Marianne.

Marianne

- Nie patrz na mnie tak Em... - zachichotała - bo sobie Bóg wie co pomyślę.

- Interesujesz się mechaniką? - zapytała Melanie.