Dom Chrisa

Gość

Mogłabym tak całą wieczność - stwierdziła jeszcze bardziej przywierając do niego, z głową złożona na jego klacie

Gość

Zaćpał się teraz w jej słodką woń.
- To tak samo jak ja
Szepnął cicho

Gość

Nie no ja z tą wiecznością żałuję - powiedziała - Jeszcze zastygniemy tu jak posągi i co wtedy będzie - zaśmiała się

Gość

- Ta na pewno
Śmiech i ją puścił
- To co robimy, żeby tak nie zastygnąć ?

Gość

Hmmm.... nie wiem - powiedziała - A ty na co masz ochotę? - zapytała przejeżdżając opuszkiem palca po jego ustach

Gość

- Na Ciebie
Uśmiechnął się zawadiacko.
- Co kolwiek byle z Tobą

Gość

Popatrzyła na niego z uśmiechem - Hmmm..... nie wiem musiałabym się zastanowić - dodała udając że myśli

Gość

- O a może powiedz mi co potrafisz ?
Uśmieszek
- Jako wampir rzecz jasna

Gość

Tzn? Chodzi Ci o moją zdolność? - zapytała - To potrafię zmieniać myśli - powiedziała - A ty co potrafisz?

Gość

- Kiedy kogoś dotknę mogę sprawić, że będzie się bał, strasznie bał
Zachichotał
- Nie korzystam z tego z byt często, a Ty ze swojej ?

Gość

Też nie - powiedziała - Jak była młodym wampirem wykorzystywałam to do łapania ofiar - stwierdziła

Gość

- No tak
Śmiech
- Ja swoje raczej bym odstraszał zdolnością..

Gość

Nie no ale wyglądem byś przyciągał - powiedziała i pocałowała go - wież mi - dodała

Gość

//wierz*

- Wierze wierze
Zachichotał i pocałował ją raz jeszcze króciutko.
- Ty też zapewne ludzie się ślinią na Twój widok

Gość

Alexia zaśmiała się
COś ty - powiedziała - Aż tak się nie ślinią - stwierdziła - Chodź przyznam że jest gorzej niż przed tym jak stałam się wampirem - dodała

Gość

- Prawdopodobnie
Śmiech
- Ja bym się ślinił jak coś
Zachichotał kolejny raz i patrzy gdzieś w podłogę..

Gość

A teraz też się ślinisz? - zapytała z lekkim uśmiechem i popatrzła na niego, po czym pocałowała go lekko w policzek

Gość

Zapatrzony w jakiś punkt na ziemi dopiero po chwili, gdy wszystko co powiedziała i każdy jej ruch powtórzył sobie w głowie, odpowiedział i przeniósł wzrok na nią.
- Zostałem pozbawiony ludzkich odruchów. Patrząc nawet na największe piękno na ziemi nie jestem w stanie się nim zachwycić. Mogę co najwyżej udać dla zachowania pozorów, że coś się dla mnie wyróżnia.
Powiedział to tak jak gdyby to było oczywiste i całkowicie normalne.
- Pewnie bym się zaślinił i niesamowicie zachwycił patrząc na Ciebie i mając przy tym prawidłowe ludzkie odruchy.

Gość

Alexia popatrzyła na niego po czym oparła się wygodnie o oparcie jego kanapy i spojrzała na swoje paznokcie po czym założyła przeszkadzający jej kosmyk włosów za ucho.
- Ay nie przejmuj się - powiedziała z lekkim uśmiechem - Po za tym wieże Ci że byś się ślinił - zaśmiała się po czym delikatnie pogłaskała go wierzchem dłoni po policzku.

Gość

- A mi wydaje się, że byś się zdziwiła
Powiedział po czym uśmiechnął się szeroko i zarazem przyciągająco.
Świdrował wzrokiem po jej idealnej twarzy.