Komnaty Alberta

Lizzy Brown

-Chyba nie będę tu stać prawda?
Zdjęła z siebie ubranie i powoli weszła do wody .
-Mała ta wanna... mniejsza niż u Ciebie - stwierdziła opadając gładko na Alberta.

Albert

Ułożył ręce wzdłuż ciała dziewczyny. Taka ciasnota nawet się mu podobała. - Tak, jest trochę mniejsza... - mruknął i oparł głowę na ramieniu Lizzy.

Lizzy Brown

-Tak trochę..- zamruczała układając się wygodniej i zanurzając głowę z otwartymi szeroko oczami.

Albert

Jego dłonie spoczęły na udach Lizzy i zjeżdżał nimi powoli w dół. Również zanurzył się, tyle że jego oczy były zamknięte.

Lizzy Brown

Obróciła się delikatnie na brzuch i wynurzyła głowę.
- Więc : gdzie zaczniemy szukać? - spytała jednocześnie delikatnie głaskając jego klatkę piersiową.

Albert

Również się wynurzył. Włosy przykleiły mu się do czoła. - Nie mam pojęcia. Kiedy od nich odszedłem, mieszkali we Włoszech, ale przez tyle lat mogli zawędrować nawet na Alaskę. - rzekł z lekka kpiącym tonem. - Tyle się działo przez te lata: prześladowania, katastrofy, epidemie... ech. Nie mam pojęcia. - powtórzył.

Lizzy Brown

-Czym jest dla nas Alaska? - uśmiechnęła się - to nawet niedaleko..
Odsłoniła mu czoło dłonią.
-Zaczniemy od początku...

Albert

- Na początku był chaos. - zacytował słowa mitologii i zaśmiał się cicho. Po chwili spoważniał. - Chcesz żebym zabrał cię do miejsca gdzie mieszkaliśmy? - zapytał. Przed jego oczami stanął obraz starej, glinianej chaty.

Lizzy Brown

Wywróciła oczami.
-Chce je zobaczyć... i jeśli mi pozwolisz...- jej pewność zgubiła się gdzieś po drodze i mówiła coraz ciszej -poznać...

Albert

- Nie wiem czy to miejsce jeszcze istnieje... - mruknął. - Jeśli jednak coś się zachowało... Nie będę miał nic przeciwko temu. - także mówił cicho.

Lizzy Brown

Uśmiechnęła się na samą myśl. Doskonale wiedziała , że każdy kamień, kawałek deski, fragment materiału zawiera w sobie jakąś informację, a ona potrafiła je odczytać.
-Ciesze się... - stwierdziła.

Albert

Bez słowa sięgnął po gąbkę, namoczył ją w wodzie i wtarł w nią mydło. Zaczął okrężnymi ruchami czyścić plecy Lizzy. Robił to bardzo powoli i delikatnie.

Lizzy Brown

Pokazała wszystkie zęby i radośnie rozkazała:
-Dokładnie !
Zamruczała zadowolona.

Albert

Również się uśmiechnął; lubił sprawiać jej przyjemność. Przejechał gąbką wzdłuż jej kręgosłupa, zostawiając na jej plecach smugę piany.

Lizzy Brown

Usiadła raptownie i popatrzyła na chłopaka pożądliwie. Nic jednak nie powiedziała.

Albert

Uniósł delikatnie brwi w pytającym geście. Uśmiechnął się łobuzersko i znieruchomiał.

Lizzy Brown

-Nic- mruknęła w odpowiedzi na jego pytające spojrzenie - zupełnie ...
Pochyliła się delikatnie , ujęła twarz wampira w dłonie i dotknęła wargami jego ust.

Albert

Zanim go pocałowała, zdążył się jeszcze szeroko uśmiechnąć. Odwzajemnił pocałunek i przycisnął Lizzy do siebie.

Lizzy Brown

Jej pocałunek stawał się coraz bardziej łapczywy i zuchwały. Obie dłonie Elizabeth zaczęły wędrować po plecach Alberta, dociskając go do niej.
Nawet gdyby chciał nie wypuściłaby go swych objęć.

Albert

Jego dłonie przesunęły się w dół pleców wampirzycy. Nie odrywając ust od jej warg, podniósł się do siadu, tak, że teraz dziewczyna siedziała na nim okrakiem.

Lizzy Brown

Uśmiechnęła się pod nosem i odruchowo zacisnęła wszystkie mięśnie. Po kilku sekundach oderwała usta od ust Alberta, by powtórzyć rytuał badania nimi jego torsu.

Albert

Po tym jak go poszczuła, nie mógł dłużej wytrzymać. CENZURA

Lizzy Brown

CENZUUUURAAA...

Albert

Ceenzuuuraaaa...

Albert opadł na ścianę wanny westchnieniem zadowolenia. Zauważył, że większa część wody, która jeszcze przed chwilą była w wannie, teraz jest po za nią. Zaśmiał się cicho.

Lizzy Brown

Lizzy zamiast ułożyć się obok niego , wstała i powoli zaczęła opuszczać wannę. Postawiła już jedna stopę na mokrej posadce, jednak zatrzymała się.
- Kup większą wannę - zaśmiała się .

Albert

- Później. - mruknął. Siedział tak i obserwował Lizzy. Po chwili również wygramolił się z wanny, sięgnął po śnieżnobiały ręcznik i zaczął się wycierać.

Lizzy Brown

Wycierała się dokładnie, kiedy skończyła, owinęła się w ręcznik i obsuszyła drugim włosy. Czuła na sobie wzrok Alberta więc odwróciła się w jego stronę i nie mogąc powstrzymać objęła go rękami w pasie.

Albert

Kiedy już się osuszył, zawiązał sobie ręcznik wokół pasa. Wtedy Lizzy go objęła. Albert tylko uśmiechnął się lekko pod nosem, pocałował ją w usta i poszedł do sypialni. Otworzył szafę i wyciągnął z niej czyste rzeczy.

Lizzy Brown

Westchnęła i opuściła łazienkę za Albertem. Kiedy weszła do sypialni, poczuła nie tyle zmęczenie co znużenie. Usiadła na łóżku, przyglądając się chłopakowi.

Albert

Wciągnął na siebie czarne spodnie i spojrzał na Lizzy. - Nie ubierasz się? - zdziwił się. Sięgnął po czarną koszulę i narzucił ją na siebie szybkim ruchem. Wziął komórkę ze stolika i wykręcił jeden numer. Po krótkiej wymianie zdań po francusku, rozłączył się. - Zamówiłem nową wannę. - uśmiechnął się.

Lizzy Brown

Powoli, nawet bardzo powoli zsunęła się z łóżka - ubieram...- szepnęła sama do siebie i roześmiała się na wiadomość o wannie. Leniwie przebierała ubrania. Musiała tym razem zrezygnować z sukienki, więc wyciągnęła ciemnie jeansy , ciemny top i zaczęła wciągać je na siebie. Spięła włosy w ciasną kitkę i stanęła znudzona.
-zadowolony?- zapytała.

Albert

- Nawet bardzo. - uśmiechnął się. Podszedł do niej i objął ją w pasie. - Co jest? - zapytał widząc jej znudzoną minę.

Lizzy Brown

Pokręciła głową na znak , że jest dobrze .
-Czeka na Twoje instrukcje - uśmiechnęła się nieco zniecierpliwiona . Chciała się ożywić jakimś nowym zajęciem.

Albert

- To może najpierw pytanie. Szybki środek transportu, czy tradycyjny? - zapytał, gotów wezwać Marcella do swych komnat.

Lizzy Brown

Odpowiedź okazała się trudniejsza niż myślała. Poczuła się dziwnie rozdarta, po chwili jednak wybrała.
-Szybki...

Albert

- Ok. - w jednej chwili wykręcił numer. - Pozwól do moich komnat. - rozłączył się. Po chwili w salonie pojawił się Marcello.
- Gdzie tym razem? - zapytał znudzonym głosem wychylając się przez drzwi.
- Bolonia. - odpowiedział Albert.
Marcello nic nie mówiąc złapał ich za ręce i kiedy Albert wyłączył swój dar, przenieśli się do Bolonii.

/Bolonia

Lizzy Brown

/Bolonia

Albert

/Bolonia

Pojawili się w salonie z fortepianem. Marcello zniknął, wcześniej mówiąc coś o obiedzie. Albert zrzucił z siebie pelerynę. Wpatrzył się z wyczekiwaniem w drzwi nic nie mówiąc.

Lizzy Brown

/Bolonia
Kiedy tylko się pojawili z ciągnęła z siebie pelerynę i opadła na sofę.
- Dostawa do pokoju? - spytała słabo. Po raz pierwszy w wampirzym życiu czuła coś na miarę bólu głowy.

Albert

- Tak. - odpowiedział sucho. Nie powinien być głodny, a jednak był. Kiedy już zasmakował krwi, chciał więcej. Główne drzwi otworzyły się i do środka weszło czworo zdezorientowanych ludzi; dwie kobiety i dwóch facetów.
- Smacznego. - rzucił ktoś, kto ich tam przyprowadził.
Albert spojrzał na Lizzy. - Panie przodem. - uśmiechnął się nieznacznie.