Las

Gabriel.

- Jeśli nie masz nic przeciwko, chętnie Cię odprowadzę. - również na nią spojrzał, z lekkim uśmiechem. Sam nie wiedział dlaczego to zaproponował. Dobrze wiedział, że nie powinien tego robić, ale jakoś tak... samo się.

Madlen

- Nie mam nic przeciwko. - odpowiedziała z uśmiechem.
Skrzyżowała ręce za plecami i ruszyła w drogę powrotną. Gdzieś tam wewnątrz liczyła na to, że Gabriel zechce ją odprowadzić. Więc kiedy powiedział co powiedział, Madlen ucieszyła się w duchu.

Gabriel.

- Bardzo się cieszę - odpowiedział z pozoru niedbałym tonem.
Ruszył za nią wolnym, jak na niego oczywiście, korkiem. Mimowolnie na jego twarzy pojawił się lekki uśmiech.

Madlen

- Mówisz?
Zerknęła na niego z figlarnym uśmiechem. Słońce chowało się już za horyzontem. Zmierzch powoli zatapiał las w mroku. Madlen przyspieszyła kroku. Być może była odważna, ale ciemności nie znosiła. Bała się jej.

Gabriel.

-Mhm... - mruknął i dorównał jej kroku. - Czyżbyś bała się ciemności ? -zapytał unosząc brew, z zawadiackim uśmiechem na ustach. Zaśmiał się w duchu z jej zachowania. Sprawiała wrażenie takiej... odważnej, a tu proszę. Lęk przed mrokiem.

Madlen

- Nie lubię nocy. Jest zimna i bez życia. - odburknęła, co i tak nie odjęło jej uroku.
Nie zwalniała kroku. Nie patrzała pod nogi. Znała tę ścieżkę jak własną kieszeń. Sprawnie omijała wystające korzenie czy zagłębienia w ziemi.

Gabriel.

- Ale ma w sobie jakąś magiczną i trochę mroczną tajemnice - powiedział z przekonaniem, patrząc przed siebie. On z oczywistych, dla niego, przyczyn, uwielbiał noc.

Madlen

- Być może. - rzuciła mu krótkie spojrzenie.
- Nie wiem, nie zgłębiałam się nigdy w tej tajemnicy. - uśmiech coraz rzadziej pojawiał się na jej twarzy.
Schowała ręce do kieszeni. Robiło się coraz chłodniej.

Gabriel.

- A żałuj. Noc zdecydowanie jest moją ulubioną porą. - zerknął na nią. Widząc, że jest jej chłodno, zdjął swoją skórzaną kurtkę i narzucił na jej ramiona. Sam został w czarnym T-shirt'cie, ale on nie odczuwał zimna.

Madlen

Kiedy poczuła jego kurtkę na swych ramionach spojrzała na niego i uśmiechnęła się.
- Dziękuję. - powiedziała miękko.
- A tobie nie będzie zimno? - zapytała.
Wcześniej musiało mu być chłodno skoro miał tak zimną skórę, co dopiero teraz kiedy zdjął kurtkę...

Gabriel.

Pokręcił przecząco głową.
- O mnie się nie martw. Mnie nigdy nie jest zimno -uśmiechnął się do niej uroczo.

Madlen

- Skoro tak twierdzisz...
Odwzajemniła uśmiech i opatuliła się szczelniej jego kurtką. Miała przyjemny zapach przywodzący na myśl jedynie słodycze. Przez chwilę zastanawiała się czy to jego naturalny zapach czy może perfumy. Stawiała raczej na tę drugą opcję.

Gabriel.

Wsunął ręce do kieszeni jeansów i szedł obok niej, pochłonięty myślami. Sam nie wiedział dlaczego przy tej dziewczynie zachowywał się zupełnie inaczej, niż przy innych. Zmarszczył lekko brwi, zastanawiając się nad tym.

Madlen

Milczała dłuższy czas. Wpatrywała się w drogę przed sobą. Po chwili zerknęła na Gabriela.
- O czym myślisz? - zapytała, widząc jego wyraz twarzy.

Gabriel.

Spojrzał na nią i wzruszył lekko ramionami.
- O życiu - uśmiechnął się do niej lekko. - A Ty ? Dlaczego nagle ucichłaś ?

Madlen

Kiwnęła leciutko głową ze zrozumieniem. Wciąż szczelnie opatulała się kurtką Gabriela. Było jej zimno i na dodatek co chwilę przechodziły ją dreszcze ze strachu. Miała dziwne wrażenie, że coś ją obserwuje i tylko czeka, aż zostanie sama by zaatakować.
- Ja... Co? Słucham? - zamrugała kilka razy i spojrzała na Gabriela zdezorientowanym wzrokiem.

Gabriel.

Zmarszczył lekko brwi, przyglądając się jej.
- Wszystko dobrze ? - zapytał jakby zmartwiony.

Madlen

- T,tak... Chyba tak. - odpowiedziała.
Ukradkiem obejrzała się za siebie. Las pogrążał się w coraz większym mroku. Madlen szybko odwróciła wzrok na Gabriela i uśmiechnęła się nerwowo.
- Na prawdę pokonaliśmy dzisiaj taki kawał drogi? - zapytała niedowierzając.
Chciała jak najprędzej znaleźć się w domu.

Gabriel.

Wzruszył lekko ramionami.
- Wcale nie jest aż tak źle - powiedział przyjaznym tonem. Widział, że coś jest nie tak. - Na pewno wszystko okej ? - uniósł lekko brew.

Madlen

Dłonie lekko jej się trzęsły, a rozbiegany wzrok prześlizgiwał się między czarnymi ścianami lasu po obu jej stronach.
- Widzisz... Lekarz podejrzewał u mnie nyktofobię... - odpowiedziała zbolałym głosem.
Nienawidziła tej choroby.
- Gdyby Cię przy mnie nie było, pewnie dawno zaczęłabym panikować. - wyznała i uśmiechnęła się smutno do Gabriela, by chociaż tak okazać mu wdzięczność.
Znowu przyspieszyła kroku, do tego stopnia, że prawie truchtała.

Gabriel.

Westchnął. To wszystko tłumaczyło.
- Nie martw się, że mną Ci nic nie grozi - uśmiechnął się do niej lekko i dorównał jej kroku. Objął ją ramieniem, żeby dodać jej otuchy, a w duchu modląc się, aby nie przez skórę kurtki nie poczuła jego chłodu.

Madlen

Uśmiechnęła się do niego delikatnie, gdy poczuła jak ją obejmuje. I tak był jej zimno, więc chłód skóry Gabriela nie była dla niej teraz wyczuwalny.
- Dziękuję. - powiedziała.
Madlen odetchnęła z ulgą widząc już z daleka ścieżkę opuszczającą mroczny las.

/Dom Madlen