Mały domek wypoczynowy

Kim

Zachichotała.
- Pewnie mielibyści wesoło, ale jak nie to nie nalegam - uśmiechnęła się wesoło.
Gdy Dem jadł jabłko skorzystała z okazji i podkradłą mu gryzka owocu.
Po chwili posłała mu słodki uśmiech.

Demitry

Pocałował ją lekko w policzek i dalej jadł jabłko.
Zaczął się rozglądać nie mając nic do mówienia.
- Czemu przyjechałeś do Grecji? - spytał nagle.

Tomas Grant

Oglądał ich z małą zazdrością.
-eeee tam wolę dywan. taki ładny duży czarny kotek by Wam się płątał po domku.
Zaśmiał się cicho.
-A spać już wolę sam. Nie gustuję w mężczyznach.
Pytanie Dema go zaskoczyło.
-Wiesz byłem trochę poza zasięgiem gdy Kim kiedyś tam do mnie pisała. Gdy się już odezwałem pow że jest w Grecji. Akurat nie wiedziałem że sobie romansuje. A w Grecji jestem w sumie z nudów i załatwić muszę coś. No i trzeba trochę kasy wydać bo się pieniążki zakużą

Kim

Posłałą mu włądcze spojrzenie.
- O nie! Ja już zadecydowałam. Ty tylko musisz się podporządkować - powiedziała wesoło i pokazała mu język.
Cóż, w sumie czekała na reakcję Dema na jego opowieść.

Tomas Grant

Zrobił obrażoną minę.
-O nie panno Kim! Nie będę się podpożądkowywał.
Zrobił władczą minę.
-No chyba że będziesz krzyczeć

Kim

Uśmiechnęłą się cwanie.
- Krzyczeć, drapać i gryźć... Póki nie zapamiętasz że mnie ZAWSZE trzeba się słuchać - powiedziała żartem.
Cóż, gryźć umiała.
Przytuliła się lekko do Dema wciąż nei wiedząc co robić.

Tomas Grant

-To właśnie lubie.
Zaśmiał się głośno.
-Wiesz koty chodzą własnymi drogami.
Puścił do niej oczko.
-Ale słuchają się właściciela.

Kim

Zmrużyłą oczka.
- Weź pod uwagę to że psy niezbyt lubią koty.... A ja na serio umiem gryźć - posłąłą mu coś w podobie złowrogiego spojrzenia.
- A Ciebie i tak się nie boję - pokazała mu język.

Tomas Grant

-To akurat dobrze wiem.
Pokazał jej język i posłał jej uśmiech.
-A koty umią drapać skarbie wiesz o tym?
Spojrzał na Dema.
-Chyba nie denerwuje cię w jaki sposób prowadzimy rozmowę? Wiesz to stary sentyment
Potem mrugnął do Kim

Kim

Zaśmiała się .
- Tak jasne. Biorąc pod uwagę twoje zdolności prędzej połamiesz łapy - znów się zaśmiała.
Słysżąc jego pytanie do Dema uśmiechnęła się do niego po czym pokazałą Tomowi swój śliczny język.

Tomas Grant

-Tak wiem masz piękny język. I taaaki nawilżony.
Zrobił obrażoną minę.
-Jak czasami się potknę to nic mi się nie stanie moja droga.

Kim

Nadal uśmiechała się cwanie.
- Wiem. - odpowiedziałą spokojnie.
Słysząc jego kolejną wypowiedź zaśmiała się.
- A przypomnieć Ci jak ostatnio złamałeś rękę? - uśmiechnęła się złośliwie.
Cóż, było to bardzo ciekawe.

Tomas Grant

Spojrzał na nią mrużąc oczy.
-To Twój dywan zrobił na mnie zamach.
-To nie była moja wina.
Popatrzył na nią uważnie potem rozsiadł się w fotula jak macho.
-Bo wiesz maleńka czasami trzeba być łamagą aby wyrwać fajną dupeczkę.
Powaga długo nie widniała na jego twarzy. Kąciki ust zaczęły mu się podnosić. Ledwo tłumił śmiech

Kim

Zaśmiała się głośno.
- Taaak...A zwłąszcza takie miłe panie po 60 - tce, w sam raz dla siebei - zażartowała.
- A chciałam Cię tam zostawić, nie mógłbyś się od tych pielęgniarek odgonić - Znów się zaśmiała.
Prawda po jej stronie stała.
Znalazłą jakąś poduszkę i rzuciła w niego.

Tomas Grant

Znów rozsiadł się na sotelu
-No wiesz maleńka te starsze panie były taaaakie gorące.
Zaśmiał się głośno i dostał poduszką.
-Wiesz gdybyś mnie tam zostawiła to bym uciekł od panienek.
Zaśmiał się z nów i oddał jej poduszką

Kim

Zaśmiała się.
- Tak, na pewno - powiedziała żartem.
- ale ja bym poprosiła żeby Cię tam przykuli do łóżka. Przynajmniej byłby spokój - jak ona lubiła mu dogrzać...
Gdy dostała poduszką uśmiechnęła się cwanie.
- To nie Fair!!! Robisz zamach na mnie !!- chcąc się ta jakby schować wtuliła się głową w tors Dema...

Demitry

Przytulił Kim i cały czas nic nie mówiąc przysłuchiwał się ich rozmowie. Cóż... nie miał nic d o powiedzenia. Rozmyślał także o jego dziwnych snach.

Tomas Grant

-Tak bardzo byś mnie skrzywdziła? No wiesz?
Zrobił oburzoną minę.
-Nie masz serca dla małego czarnego kotka.
Puścił jej oczko.
-Jak nie fair no jak? Sama zaczęłaś!

Kim

Uśmiechnęłą się do Dema.
- co tak milczysz? - szepnęła do niego i pocałowałą go w policzek.
Słysząc Toma z nów się zaśmiała.
- nie prawda!! - zaśmiała się wesoło.
- i dobrze by Ci było. - pokazała mu język.
Nadal przytulała się do swojego chłopaka.

Tomas Grant

-Jak nie prawda jak prawda!
Powiedziła z udawanym oburzeniem?
-A tak woglę kiedy wracacie do Forks?
Uśmiechnał się wesoło

Kim

- bo nie prawda - cóż, ona rację zawze ma.
Słysząc jego pytanie spojrzała pytajaco na Dema.
- jak sądzisz kochanie? - spytała swego wesoło.
Jej nie chciało się wracać.

Demitry

Spojrzał na nią nieco zmieszany.
- Sam nie wiem...
Mówiąc to dalej się zamyślił.

Tomas Grant

-Ale się kolego zamyśliłeś.
Powiedział do Dema.
-Kim czy Ty nie widzisz że Twojego amanta coś dręczy?
Zapytał ciekawy

Kim

Przyjrzała się Demowi uważnie.
Coś było nie tak i ona to wiedziała.
- Dem...Co jest? - spytała cicho.
Nadal patrzyła mu w oczy.
Już jakoś się nie uśmiechała, spojrzała na Toma.
- Jak będize chciał to mi powie - powiedziała tylko cicho i puściłą Demowi oczko.

Tomas Grant

Popatrzył na nich uważnie.
-Może chcecie pogadać to wyjdę.
Powiedział poważnie. Nie lubił stważać problemów.
Tym bardziej nie chcieł nic psuć Kim

Demitry

Znowu wyrwany z zamyślenia spojrzał na Tomasa.
- Nie będzie to konieczne.
Uśmiechnął sięblado i nic nie mówił. o chwili ciszy zamknął oczy i powiedział.
- Ja poprostu muszę... pomyśleć.

Kim

Pokiwała tylko głową, znała takie chwile.
Głaskałą Dema delikatnie po boku,w sumie nie chcąc mu przeszkadzać.
Spojrzała na Toma i uśmiechnęła się lekko, nadal jednak tuląc się delikatnie do Dema.
Cóż, nie miała o czym mówić więc milczałą i o

Demitry

Po dłuższej chwili siedzenia w bezruchu zasnął, ale nie można było tego poznać. Teraz śniła mu się scena w lesie. Była tam jakaś dziewczyna w krzakach. na przewróconym drzewie siedziała znopwuta blondynka, a obok niej stał jakiś chłopak. Nagle z krzaków wyskoczyła dziewczyna i... Obudził się. Szybko otworzył oczy i nieco zmieszany wyszeptał coś cicho Kim do ucha.
- Ja... Przepraszam... ale czuję, że muszę wrcać do Forks... Nie obraź się...ale...
Cały czas przerywał.

Kim

Posłałą porozumiewawcze spojrzenie Tomowi.
Pociągnęła Dema na taras.
- Co się dzieje? Widzę że coś nie tak... Prosże powiedz mi - poprosiła spokojnie.
nie chciałą by ją zostawiał. Nie teraz.

Demitry

Wyszedł posłusznie na taras z Kim.
- Ja...wiem...nie chcę Cię zostawić, ale...coś ma się wydarzyć... I ma brać w tym udział osoba, która jest ważna...
Pocałował ją delikatnie. Nie chciał jej zostawiać z Tomem, ale...
- Ja... będę jutro z powrotem! Obiecuję!

Kim

Spojrzała na niego smutno.
Niestety nie mogła go przykuć łańcuchem.
- Musisz? - spytała ze smutnymi oczyma. Przyciągnęła go do siebie i pocałowała namietnie.

Demitry

Oderwał się od niej na chwilkę.
- Obawiam się, że tak...
Po chwili dodał:
- A niech Cię tylko Tomas tknie to dołożę wam obu!
Zaśmiał się i dodał:
- Człowiek też potrafi dołożyć.

Tomas Grant

Tom przyglądał się całemu zamieszaniu. Był strasznie ciekawy o co chodzi.
Po minie Dema rozumiał że coś jest nie tak

Kim

udała ze to żart i wtuliłą się w niego.
- Mam się bać? - spytała z nadal smutnymi oczyma.
Znów go pocałowała. Miała zadać jeszcze jakieś głupie pytanie lecz postanowiła że nie będzie go denerwować.

Demitry

- Tak możesz
Zaśmiał się i pocałował ją jeszcze raz. Zszedł z tarasu i powiedział:
- No to do jutra...
Powiedział trochę smutno. Od razu udał się na lotnisko, a z niego do lasu w La Push.

//Las/La Push

Kim

Przytuliła się do niego ten ostatni dizś czas.
- gdy już poszedł wróciła do Toma.
- Przepraszam Cię. - poweidziała tylko i usiadła na kanapie.
Obserwowała spokojnie Toma.

Tomas Grant

Wstał i suiadł koło niej.
-Stało się coś Kim?

Kim

Pokręciła głową.
- chyba nie. Wiem w sumie nie wiele więcej niż Ty. Dem musiał wrócić a kilka dni do Forks... - powiedziałą tylko spokojnie nadal na niego patrząc.
Cóż teraz ona miała sprawę do przemyślenia, jednak szybko rozmyślania przerwała.

Tomas Grant

-Do Forks?-zdziwił się
-To czemu Ciebie nie zabrał?

Kim

wzruszyłą ramionami.
A skąd mam wiedzieć?! - spytałą w sumie retorycznie.
Podciągnęła nogi i objęła je ramionami, po czym ułożyła na nich głowę.
- Ja już powoli się gubię - dodałą spokojnie.
Cóż, było to dziwne