Mały domek przy plaży

Embry

-Mam poczuć się urażony Dea? -zerknął na nią zbolałym spojrzeniem. Kompletnie nic z jej zachowania nie rozumiał.
-Nazywasz się idiotką bo...? -spojrzał na nią z ukosa.

Dea

- Bo nią jestem - stwierdziła mało odkrywczo - Wszystko przez ten sen... - jęknęła - I przez moją matkę.. i przeze mnie samą... Ja nie wiem czy jestem zazdrosna.. Nigdy o nikogo nie byłam, więc nie wiem czy to co teraz czuję to zazdrość - zatrzymała się na chwilę.

Embry

-Więc co to ma wspólnego ze mną Dea? -zapytał znów ugodzony w serce. Widocznie źle odebrał wysyłane przez nią sygnały. Odsunął się na bezpieczną odległość.

Dea

- To, że przeszkadza mi, gdy dotyka Cię inna baba - olśniło ją. To było właśnie to co czuła - przeszkadza mi i boli mnie to, Calma. Boli mnie od tego serce - zaczęła znów krążyć po pokoju zagryzając wargę.

Embry

-Ma na imię Marianne i tak jakby należy do sfory... -mruknął zerkając na nią z twarzą bez żadnego wyrazu. Skoro boli ją od tego serce, to dlaczego nie zrobiła niczego by temu zaradzić?

Dea

Dea zatrzymała sie i spojrzała na niego. W jej głowie kłebiło się sto milionów myśli. Jedną z nich było pytanie: dlaczego on mi to mówi. Usiadła na podłodze wpatrujac się Embry'emu w oczy. Był wilkołakiem czy też nie był to nie miało znaczenia w tej chwili. - I?

Embry

-Dlaczego nie boli Cię to, że dotyka mnie na przykład... Leah? -zapytał wpatrując się w nią z uwagą.

Dea

- Bo.. Nie wiem.. - zamyśliła się - Bo Leah to Leah... - spuściła wzrok - nie wiem, Calma. Ucieszyłam się strasznie jak Cię zobaczyłam tam w knajpie. A potem ona cię dotknęla i poczułam się... - szukała odpowiedniego słowa - jakby mi ktoś w łeb dał. Jakby mi ziemia spod nóg uciekła... - patrzyła uparcie w podłogę sama analizując to co właśnie powiedziała

Embry

-I to Cię tak strasznie martwi? -zapytał. Teraz to już ewidentnie był zbolały na duszy.

Dea

- Martwi mnie, ze ciebie to śmieszy... Martwi mnie, ze lubisz gdy ona cie dotyka i lubisz ja dotykać... To mnie martwi - powiedziała powoli czując się jak co raz większa kretynka

Embry

-I w związku z tym... ? -spojrzał na nią z uwagą, ale nadal z zaciętą miną.

Dea

Skuliła się słysząc jego pytanie
- I w związku z tym... -powtórzyła za nim - brakowało mi twojego towarzystwa... - głos jej cichł i kuliła się bardziej i bardziej - czuję się jak kretynka mówiąc ci to wszystko...

Embry

-Dea... Traktujesz mnie jak swojego przyjaciela, tak? -zadał ostatnie pytanie, które było w stanie pogrzebać całkowicie jego męskość.

Dea

Zacisnęła usta. Tak... nie... nie do końca... ?

- Co rozumiesz przez pojęcie przyjaciel? - zapytała cicho

Embry

-To, że będę dotrzymywał Ci towarzystwa i zawsze opowiesz mi o tym co się wydarzyło... I zawsze będziesz mogła na mnie liczyć... Ale kiedyś będzie dotykać mnie inna... kobieta. -mruknął.
-Pomijając wszelkie aspekty duchowe tak właśnie wygląda przyjaźń

Dea

- W takim razie nie do końca... - skuliła się jeszcze bardziej i wbiła spojrzenie w czubki swoich bosych stóp

Embry

-Więc dokąd? -zapytał już całkowicie wyzuty z racjonalnego myślenia.

Dea

- Nie podoba mi się to o innej kobiecie - jakby mogła to schowałaby się pod podłogą. Juz nie mówiła.. Szeptała prawie bezgłośnie

Embry

-Ale nie chcesz być na miejscu tej kobiety... -teraz posłał jej już zrezygnowane spojrzenie. Mimo wszystko i tak był uroczy. Niezbyt śniada jak na mieszkańca La Push cera i tak kontrastowała z ciemnymi włosami spadającymi mu na twarz.

Dea

Skuliła się tak, ze już bardziej nie mogła
- To ty tak twierdzisz - pisnęła cichutko czując się jak kompletna idiotka. Teraz jak juz to powiedziała to bylo jej wszystko jedno jak bardzo bedzie sie smiał

Embry

-Boisz się mnie? -zapytał z lekka drżącym głosem, kiedy Dea zwinęła się niemal w kłębek.

Dea

Zamiast odpowiedzi pokręciła przecząco głową

Embry

-Więc dlaczego zachowujesz się tak jakbym co najmniej na Ciebie wrzeszczał? -zapytał powoli do niej podchodząc.

Dea

- Bo się czuję jak kretynka. Czekam na Twój wybuch śmiechu. Bo Ciebie to bawi, prawda? - wbiła wzrok w swoje własne kolana

Embry

-Dlaczego miałoby mnie to bawić? -zapytał przestraszonym tonem głosu zerkając na nią niepewnie.

Dea

Schowała głowę między ramionami - nie wiem... Takie odniosłam wrażenie.. A nie bawi? I tak masz mnie juz za idiotkę, więc...

Embry

Podszedł do niej i odsunął jej ręce od twarzy, tak by mogła na niego spojrzeć.
-A czy ja kiedykolwiek tak powiedziałem Dea?

Dea

- Że Cię to bawi? - uciekła wzrokiem. Bała sie że się rozpłacze zaraz - Owszem.. gdzieś na poczatku tej rozmowy

Embry

-Bawi mnie to, że jesteś zazdrosna... A nawet mnie nie chcesz. Nie chcesz mnie w takim sensie... W jakim ja chcę Ciebie... -szepnął prawie stykając jej czoło ze swoim czołem.

Dea

Podniosła wzrok i spojrzała mu w oczy swoimi załzawionymi nadal nieco.
- A w jakim sensie ty mnie chcesz Fael? Czy traktujesz mnie jak przyjaciółkę?

Embry

Delikatnie oparł dłoń z tyłu jej głowy, tak by przyciągnąć ją do siebie. Kiedy jej twarz znajdowała się już zdecydowanie blisko szepnął-
-Przyjaźń na pewno jest podstawą...

Dea

- Do? - nie wiedziała czemu także szepcze

Embry

Przysunął jej twarz jeszcze bliżej by móc delikatnie ją pocałować. Musnął jej wargi swoimi ustami w odpowiedzi na jej króciutkie pytanie.

Dea

Drgnęła gdy dotknął jej ust. Nieśmiało odwzajemnila jego pocałunek. Delikatnie dotknęła dłonią jego policzka

Embry

Embry delikatnie oparł ją o szafę tuż za jej plecami. Pogłębił pocałunek dłońmi zjeżdżając po jej plecach. Zsunął się z jej ust składając całusa na jej szczęce i kiedy miał przejść do szyi opanował się. Nie chciał przyprawić ją o zawał serca.

Dea

Drżała na całym ciele. Gdy przestał ją całować ujęła jego twarz w dłonie i bezczelnie przylgnęła do jego ust swoimi ustami. Splotła dłonie na jego karku

Embry

Uśmiechnął się szeroko odwzajemniając pocałunek. Wplótł dłonie w jej włosy, przy okazji sadzając ją sobie na kolanach.

Dea

Przylgnęła do niego całym ciałem. Lekko przygryzła jego dolną wargę.

Embry

Wsunął dłonie pod jej bluzkę, ale stwierdził że się zagalopował, więc tylko pogładził ją po plecach w okolicy nerek. Odkleił się od niej z uśmiechem.
-Noo kto by pomyślał...

Dea

Zaczerwieniła się sama. Dotarło do niej co własnie wyprawiała.
- Calma... ja... - właściwie było jej już wszystko jedno. Przytuliła sie do niego - ja przepraszam...