Dom Sama. Miejsce schadzek sfory.

Gaspard

-Mam pomysł. Zabieramy Deę, idziemy do mnei. Zamykamy się na klucz... Telefon nie zając, nie ucieknie.- oj miał swoje za uszami, a najgorsze w nim to chyba "chcę to mam".

Leah

-Idziesz z Deą do domu. Starasz się załatwić to co jej obiecałeś. A ja zostaję tu z Adamem... Albo idę do Embry'ego, skoro niedługo mam iść z Samem na spotkanie z pijawami....-pstryknęła go w nosek.

Gaspard

-Nawet mnie nie denerwuj. Gdzie Ty niby chcesz iść? Dea jest miła, fajna, ale mnie zbytnio nie pociąga... Taka dziewczyna, ot po prostu. Ale skoro tak twierdzisz... Przyjdziesz do mnie? Proszę...- spojrzał na nia wymownie zabierając rękę spod jej bluzki.

Leah

-Ale obiecałeś jej coś. Ona Ci wierzy... -westchnęła delikatnie gładząc go po koszulce- Nie wiem staruszku, czy po prostu dam dziś radę... -mruknęła.

Gaspard

-Ale nie obiecałem jej nocy ze mną. nie obiecałem jej nawet jakiegoś uczucia ponad sympatię do jej wrodzonej niezdarności. To urwij się teraz, dla mnie.- przyparł ją trochę mocniej do ściany.

Leah

-Ona nie może trafić znów do szpitala... I to chyba w związku z tym coś jej obiecałeś... Boi się mężczyzn prawda? -mruknęła kiedy pod plecami poczuła chłodna ścianę.

Gaspard

-No i chyba dlatego nie postrzegam jej jako równej Tobie. Nie umiem prowadzić terapii na istotach, które krwawią z nosa na widok Embry'ego bez koszuli- zaśmiał się.
-Nie trafi do tego szpitala, obiecuję.

Leah

-Nie mów tak o niej... Przecież dobrowolnie sie tej krwi nie pozbawia... -westchnęła.

Gaspard

-Ale jednak. Wolę Ciebie.- zaśmiał się.
-Chyba, ze chcesz mnei wymienić na kogoś innego...?- spojrzał na niego pytająco.

Leah

-Pieprzysz glupoty... -mruknęła obejmując go w pasie- Jesteś strasznie chudziutki.... -wtrąciła ze śmiechem.

Gaspard

-Możesz mnie utuczyć jak chcesz.- zaśmiał się też.
-A więc rozumiem, że mnie na nikogo innego nie wymienisz.

Leah

-Chwilowo nie mam zamiaru. -przygryzła dolną wargę ust.

Gaspard

-Bardzo mnie to cieszy. Nie gryź się kochanie..- uśmeichnął się lekko nawijając sobie na palec kosmyk jej włosów.

Leah

-Myślisz, że podsłuchują? -zerknęła w kierunku drzwi, znajdujących sie w ścianie na przeciwko.

Gaspard

-Mam to gdzieś.- szepnął.
-Uwielbiam Cię, ale Twoje dbanie o to co myślą inni, to niestety jest nieuleczalne... chyba, ze po jakis dziesięciu sesjach...

Leah

Zaśmiała się- Widocznie matkę miłosierdzia mam w sobie głęboko zakorzenioną... -powiedziała.

Gaspard

-Chyba, ze tym razem sesja odbędzie się trochę inaczej...- wyszczerzył się.

Leah

-To znaczy? -spojrzała na niego z uwagą.

Gaspard

-Dowiesz się... Lekarz nie powinien zdradzać swoich tajemnic.- wyszczerzył się.

Leah

-Nie obejmuje Cię tajemnica lekarska! I nie kuuuś.... -mruknęła.

Gaspard

-Obejmuje mnie niestety. Trochę Cię pokuszę to się wcześniej pojawisz u mnie.- nie to, żeby mu coś w oczach zabłyszczało.

Leah

-Nie powiedziałam, że się pojawię... -spojrzała na niego zadziornie.

Gaspard

-Proszę.- spojrzał na nią powaznie.
-Mam zaskomleć?

Leah

-A myślisz, że skomlenie tak po prostu wystarczy?.... Zobaczymy co da się zrobić-dodała po chwili.

Gaspard

-Obiecaj mi.- spojrzał na nią poważnie i przyparł do ściany mocniej, bardziej zdecydowanie.
-To bede miał po co pomagać tej małej.

Leah

-To brzmi jak mały szantaż... -spojrzała na niego spode łba.

Gaspard

-Absolutnie żaden szantaż...- przesunął nosem po jej szyi.
-Po prostu tęsknię. Nawet za rozwalonymi notatkami.

Leah

-Może Ty po prostu lubisz szprzątac, co? -zaśmiała się cicho.

Gaspard

-Sprzatać? Nie... Ja po prostu uwielbiam Ciebie.- delikatnie się od niej odsunął.
-Chociaz zrobisz jak chcesz.

Leah

Kiwnęła głową- A obiecujesz, że jej pomożesz?

Gaspard

-Dla Ciebie? Zgoda.- kiwnął głową.
-Jedne pocałunek i już zabieram mała do domu.

Leah

Podeszła do niego i delikatnie wargami trąciła jego usta- Może być? -szepnęła zerkając mu w oczy.

Gaspard

-Nie.- pokiwał głową.
-Trochę słabo pamiętasz ostatnią terapię. Wtedy pocałunek to było coś...

Leah

Pokręciła głową i pocałowała go nieco subtelniej, delikatnie przygryzając przy tym wargi jego ust, ale tak, żeby broń Boże nie zrobić mu krzywdy. Jedno z krwotokami chwilowo wystarczy.

Gaspard

-No... To już bardziej.- uśmiechnął się.
-A więc. Trzeba zgarnąć Deę.- wywrócił oczami i wrócił do sfory i Dei.

Leah

Wyszła z pokoju i stanęła w drzwiach, ku radości Embry'ego, który aż cały gotował się żeby jej podocinać.

Gaspard

-Dziadostwo z Ciebie Embry.- Gas wywrócił oczami.
-Dea zbieraj się. jedziemy do mnie, muszę podzwonić.- machnął na Deę ręka i zebrał sie do wyjścia.

Dea

Dea spojrzała na Gasa i Leah znikających za drzwiami. Wzruszyła ramionami i uśmiechnęła się do siebie.
Moze i żadna ze mnie specjalistka od randek, ale oczy jeszcze mam. Działające! pomyslała. Nagle coś sobie przypomniała i aż przygryzła wargi. Ale on jest kawał.... Oszukał mnie... Ja mu zaufałam, a jego nawet nie stać na odrobinę szczerości?! - jej spojrzenie stanowiło dziwną mieszankę niedowierzania i złości. Nie lubiła jak ją ludzie oszukiwali. Opanowała się. W końcu to sprawa Gasa. Nie chciał być z nią szczery, cóż... Spojrzała z pewnym rozczarowaniem na otwierające się drzwi i uśmiechnęła się do Emily, która zapytała o przepis na babeczki. Na słowa Gasa, westchnęła i wzruszyła ramionami.

- Zajrzę tu jutro po szkole i pokażę Ci o co chodzi z tymi babeczkami. Dobrze Emily? To stary przepis rodzinny. Masz kardamon? - na przeczący ruch głową Emily, Dea westchnęła - To wezmę ze sobą. Zjawie się jutro.

I też się zebrała do wyjścia.

Adam

Sam zamyślony obejmował Emily nieświadomie głaszcząc ją po głowie.

Adam siedział z półprzymkniętymi powiekami. Obserwował jak ruda z dziwnym wyrazem twarzy wpatruje się w drzwi, za którymi zniknął Gas i Leah. Ruda sama była dziwna. Niedawny wybuch radości zaskoczył ich wszystkich. Najpierw jakieś krwotoki, potem złość i rozczarowanie? Bezapelacyjnie dziewczyna miała jakiś problem. I chyba podkochiwała sie w Gaspardzie. Adam parsknął. Bezsprzecznie chłopak ma w sobie zwierza.

Gaspard

-Adam Twoja mina wskazuje an to, że nie chce wiedzieć o czym myślisz.- wywrócił oczami i otworzył rudej drzwi.
-Do widzenia państwu. Embry łapy pryz sobie, pamiętaj.- zagroził mu palcem, chyba bardziej na żarty, ale poważnym tonem i wyszli.

//Dom. G. <Dea, zaczynasz>