Dom Nadine Steel

Nadine

Dom Nadine

Gość

/Dzika plaża

Wskoczył na ganek, czekając na dziewczynę w postaci wilka. Był szybszy, co nie podlegało dyskusji, a Nad jako puma musiała sie zdeczka ukrywać, bo tak sie składa, ze w LP pumy piechotą nie chodzą xD
Siedział więc posłusznie przy drzwiach, niczym wyrośnięty wilczur czekający na swoich opiekunów.

Nadine

Nadine powoli wczołgała się na ganek. Tam dopiero zmieniła się w człowieka i pokazała Johnny'emu skaleczoną stopę.
- Czy można rozstawiać pułapki w rezerwatach? - spytała z wyrzutem i dotknęła rany palcami.

Evan Craven

Spacerował uliczką obok domków.
Nagle na jednym z ganków zauważył znajomą twarz. Uśmiechnął się delikatnie i zaczął przyglądać dziewczynie krzyżując ręcę na piersi. Był ciekaw czy go zauważy.

Nadine

Nadie powoli trzymając się poręczy ze schodków, spróbowała stać. Jęknęła żałośnie, bo krwi na ganku było coraz więcej a noga ją bolała. Wilkołaki mają dobrze: rana się zagoi i mają spokój. Jej uwagę po chwili przykuło coś, przez co wstrzymała oddech.
- Evan! - krzyknęła uradowana. Nie mogła niestety podbiec do niego, chociaż chciała.

Evan Craven

Uśmiechnął się szerzej i podbiegł do dziewczyny. Chciał się przywitać ale zauważył krew cieknącą z jej stopy. - Co Ci się stało? - zapytał podnosząc wzrok ku jej twarzy. Z jego mimiki można było odczytać troskę.

Nadine

- Wpadłam na jakąś pułapkę z kolcami. W rezerwacie nie można ich przecież rozstawiać, prawda? - spytała niezadowolona, patrząc na chłopaków. Może któryś jej wreszcie pomoże i wejdą do domu? Znów podjęła próbę podniesienia się ze schodków.

Evan Craven

- Nie, raczej nie można. - odpowiedział z niesmakiem. Złapał dziewczynę pod ramię i pomógł jej wstać. - Trzeba Ci to opatrzeć. - Podniósł ją powoli żeby nie musiała stawać na nodze. Wszedł z nią do domu i posadził na kanapie. - Masz apteczkę? - zapytał spoglądając wcześniej ukratkiem w stronę chłopaka. Domyślał się że to wilk. - Evan. - rzucił w jego stronę i odwrócił się z powrotem do Nadine oczekując odpowiedzi na pytanie.

Nadine

- Mam, w kuchni - odpowiedziała. Jej jasny dywan był cały we krwi. Przedstawiła sobie chłopaków i zaprosiła Johnny'ego do środka z lekkim uśmiechem. Cieszyła się, że znów spotkała dawnych znajomych.

Evan Craven

Odwrócił sie na pięcie i ruszył w stronę kuchni. Zastanowił się chwilę gdzie też dokładnie może znajdować się apteczka. Otworzył pierwszą lepszą szafkę. O..Jest- pomyślał uśmiechając się pod nosem. Wyjął z niej bandaż i spirytus bądź wodę utlenioną, szczerze mówiąc nie zwrócił uwagi co konkretnie. Ze stołu wziął dwa kawałki papierowego ręcznika.
Wrócił do salonu i klęknął przed Nadine. Ręcznikiem otarł krew z jej stopy po czym polał ranę zawartością buteleczki podkładając wcześniej pod nogę drugi ręcznik aby nie rozlało się na podłogę. Wziął kawałek bandaża i dokładnie owinął zranioną stopę. Rzucił dziewczynie lekki uśmiech zakręcając butelkę od środka dezynfekującego.

Nadine

Trochę ją zapiekło, ale Evan zrobił to tak sprawnie, że po chwili nie czuła już nic.
- Dziękuję - uśmiechnęła się uroczo. Zaproponowała chłopakom coś do picia, po czym wyjęła szklanki z szafki. - A może macie ochotę na obiad? Mogę coś przyrządzić - zawsze wiedziała, że wilkołaki jedzą dużo. Na samą myśl o Seth'cie zrobiło się jej smutno, ale ukryła to pod wymuszonym uśmiechem.

Gość

Wszedł do domu tuż za nimi i stanął przy wejściu do kuchni oparty o futrynę. Nie znał gościa, nie wiedział co to za jeden, ale Nad widocznie z tym też się kiedys zaznajomiła.
-Osobiście muszę powiedzieć, że jestem cholernie głodny. - Wyszczerzył się jak ostatnii głupol.

Evan Craven

Odwzajemnił uśmiech. - Nie dzięki. Dopiero byłem w pizzerni.
Odwrócił się w stronę chłopaka i przyjżał mu się dokładnie. Ciekawiło go czy był z tąd i czy przypadkiem nie należał do sfory. Sam zastanawiał się nad dołączeniem do niej. Nie zapytał jednak.

Nadine

Nadie pokuśtykała do kuchni i zaczęła coś przyrządzać. Zrobiła nadziewaną kaczkę, którą wcześniej przygotowała. Lubiła gotować, szczególnie jeśli miała dla kogo. Po jakimś czasie podała do stołu.
- Mam nadzieję, że wam posmakuje. Evan, chociaż spróbuj - uśmiechnęła się lekko i zaprosiła chłopaków do kolacji.

Evan Craven

Wywrócił oczami westchnąwszy. Podszedł do stołu i usiadł. Nałożył nieduży kawałek na widelec i wsadził sobie do ust. Żuł powoli zdziwiony niezwykłym smakiem potrawy. - To jest pyszne! Nie wiedziałem że gotujesz. - powiedział po przełknięciu patrząc na dziewczynę. Szybką zjadł swoją porcję. Wyprostował się na krześle i przeciągną.
- Właściwie to z kąd wziełaś się w La Push? - zapytał zaciekawiony.

Nadine

Nadine westchnęła cicho i powoli przełknęła kawałeczek kaczki.
- Nie mogłam dłużej siedzieć w Anglii. Wszystko przypominało mi Seth'a - odparła, spuszczając wzrok. Po chwili wróciła spojrzeniem na twarz Evana.

Evan Craven

Patrzył na twarz swojej koleżanki przepełnioną bólem. Domyślał się jak musiała się czuć. Straciła tak bliska jej osobę. Znał Seth'a i bardzo go lubił, był wspaniałym człowiekiem.
Spojrzał na nią pocieszającym wzrokiem i uśmiechnął się bardzo delikatnie, nieśmiało. Miał ochotę ją objąć ale uznał że to byłoby raczej głupie.

Nadine

- Nie bój się, nie będę płakać... Już ponad rok minął, łzy mi się skończyły - westchnęła cicho. Gdy zjadła, zaczęła wkładać brudne naczynia do zmywarki. - Cieszę się, że was spotkałam. Odkąd zamieszkałam w La Push z nikim się nie spotykałam - wyznała.

Evan Craven

Nie odezwał się tylko wstał i pomógł jej zebrać ze stołu naczynia.
Uśmiechnął się do niej delikatnie. - Ja też. Eh...nie jest to zbyt rozrywkowe miasteczko...- powiedział wzdychając.

Nadine

- Możesz teraz wpadać do mnie - uśmiechnęła się lekko. Usiadła na blacie kuchennym i założyła nogę na nogę. Stopa lekko ją bolała, ale dało się przeżyć. Spojrzała na chłopaków.

Evan Craven

- Mam taki zamiar. - powiedział uśmiechając się szerzej - Nie martw się, nie dam Ci szybko spokoju. - zaśmiał się cicho. - Dalej boli? - zapytał wskazując ruchem głowy jej nogę.

Nadine

- Tylko troszkę - przyznała. John poczuł się trochę zmęczony, więc zaproponowała, aby położył się w sypialni gościnnej. Gdy chłopak wszedł na górę, poprowadziła Evana do salonu.
- Masz może ochotę na kieliszek wina? Czy nie pijesz? - spytała, podchodząc do barku.

// Johnny, sorki ale długo cię nie ma:) Jak będziesz to możesz zejść do nas.

Evan Craven

Poszedł za dziewczyną do salonu. Uśmiechnął się do niej delikatnie - Chętnie.
Rozejrzał się po całym pomieszczeniu. - Kiedy się tu przeniosłaś?

Nadine

- Jakiś czas temu - odparła. Wyjęła kieliszki i butelkę wina. Nalała im i podała chłopakowi trunek, siadając obok niego. - Stęskniłam się za ciszą i spokojem. Moja babcia nadal mieszka w Anglii, ale powiedziała, że poradzi sobie sama. Jej przyjaciółka się do niej przeniosła - powiedziała. Uśmiechnęła się do Evana i odgarnęła niesforny kosmyk włosów z czoła. Stwierdziła, że musi je podciąć.

Evan Craven

Kiwnął głową ze zrozumieniem. Wziął od dziewczyny kieliszek i upił wyk wina. Przyjrzał się jej uważnie. - Zmieniłaś się. - powiedział z uśmiechem przekrzywiając głowę na bok. - Prawie Cię nie poznałem...

Nadine

- To znaczy? Gdzie się zmieniłam? - spytała, starając się ukryć uśmieszek. Nabrała kobiecych kształtów, więc skoro to zauważył, musiał patrzeć jej w biust. Przygryzła dolną wargę i podciągnęła stopy pod pośladki, wpatrując się w Evana. Upiła łyk wina i oblizała zmysłowo wargi. Jako puma robiła to nieco bardziej zwierzęco, więc dobrze że teraz była w postaci ludzkiej.

Embry

Przybiegł tutaj za tą dziewczyną. Był ciekawy kim jest. Zaintersowała go. Zapukał do drzwi.

Nadine

Nadie przeprosiła na chwilę Evana i podeszła do drzwi. Nikogo się nie spodziewała. Uchyliła je niepewnie. Gdy zobaczyła na ganku chłopaka z plaży, uśmiechnęła się.
- Śledzisz mnie? - uniosła brew lekko, ale uśmiech nie zszedł z ust dziewczyny.

Embry

- Można tak powiedzieć - uśmiechnął się rozbrajająco i założył ręce na piersi. Nie miał koszulki bo było mu za ciepło a poza tym poszedł niby biegać. Zlustrował dziewczynę wzrokiem i uśmiechnął się pod nosem.

Nadine

- Wejdziesz? - zaproponowała. Wyglądał nieziemsko bez koszulki, dlatego dziewczyna trochę się schowała za drzwiami, aby go wpuścić do środka. Zapach męskiej skóry działał na nią od zawsze jak narkotyk.

Embry

- Jasne - wszedł do środka. Zauważył dwóch swoich kolegów chociaż ich nie znał ale byli wilkami więc mógł ich nazwać kolegami . Dziewczyna była bardzo ładna. Ostatni dziwnie się zachowywał i patrzył na dziewczyny pod kątem spędzenia z nią nocy Oo

Nadine

Zaprowadziła chłopaka do salonu i nalała wina wszystkim. Miała nadzieję, że Josh do nich w końcu zejdzie.
- Nadine - uśmiechnęła się i wysunęła dłoń w stronę nowo przybyłego chłopaka. W końcu nawet nie znali swoich imion.

Embry

- Embry - uścisnął jej dłoń swoją wielką i gorącą dłonią.
- A masz piwo? - spytał bo wino pił na specjalne okazje a ostatnio codziennie pił piwo. Usiadł w wolnym fotelu i rozejrzał się po pomieszczeniu

Nadine

- Chyba założę sforę w swoim domu - zaśmiała się cicho. Dłoń Embry'ego była gorąca i teraz Nadie była pewna, że to wilkołak. Trzeci tego dnia u niej w domu. - Mam piwo. Zaraz ci przyniosę - odparła. Pokuśtykała powoli do kuchni i przyniosła schłodzoną puszkę. Podała ją chłopakowi i usiadła na sofie.

Embry

- Nie dziwię się,że już dwóch tu siedzi - otworzył puszkę i upił trochę trunku. Zimne piwo przyjemnie go ochładzało choć na chwilę.
- Coś Ci się stało ? - spytał patrząc na jej nogę bo wpadło mu w oczy kiedy kuśtykała.

Nadine

- Wpadłam w pułapkę jak biegłam przez las - wzruszyła ramionami. Upiła łyk wina i spojrzała na Evana, a później wbiła wzrok w Embry'ego. - Mam nadzieję, że ci przeklęci myśliwi sami powpadają w swoje sieci - warknęła rozeźlona. Trochę się wzburzyła, a jej oczy błysnęły na chwilę, jak kocie.

Embry

Zdzwiwił się bo dawno nie mieli tu myśliwych.
- Ale to nic poważnego? - spojrzał jak jej oczy rozbłysły.Spodobało mu się to. Podrapał się po umięśnionym ramieniu

Nadine

- Nie mam pojęcia. Evan mi opatrzył stopę. Nie jest złamana, tylko draśnięta. Wyjęłam łapę z sideł, zacisnęły mi się na skórze - wyjaśniła spokojniej już. Gdy była bardzo wściekła czasami bezwiednie się zmieniała. A wściekła puma to kłopoty, przynajmniej dla niektórych.
- Mieszkasz w La Push? - spytała zaciekawiona. Nie widywała się z nikim, może dlatego nie widziała go tu wcześniej. Oprócz spotkania na plaży.

Embry

- Tak. Dwa domy dalej - uśmiechnął się. Sam nigdy tu jej nie widział. Zawsze myślał,że ten dom stoi pusty. A teraz kiedy Dea wyjechałą to już w ogóle nie wychodził z domu.

Nadine

- Chyba powinnam częściej wychodzić z domu - uśmiechnęła się, wpatrując nadal w chłopaka. Oblizała usta z czerwonego wina i odstawiła pusty kieliszek na szklany stolik. Założyła nogę na nogę i ponownie poprawiła włosy.