Dom Nadine Steel

Nadine

- Tak, całkiem nieźle mi się trafiło. Ale za jakiś czas zamieszkam u Evana. Nie mam jednak serca, żeby go sprzedać. Możemy mieć dwa domy, a ten powiedzmy...wynająć - zamyśliła się na chwilę. Zasiedli do stołu i Nadine jak na gospodynię przystało, zaczęła im nakładać na talerze, wcześniej pytając, na co mają ochotę.

Evan Craven

Poszedł za nimi do salonu. Uśmiechną się przyglądając Nadine i Soleil. Nie odzywał się zarazie. Usiadł do stołu. - Dziękuje. - powiedział kiedy Nad nałożyła mu jedzenie.

Nadine

- Mam nadzieję, że to będzie chłopiec - pogłaskała się po brzuchu z uśmieszkiem. Zaczęła powoli jeść pieczeń. Ostatnio jadła o wiele więcej, prawie porównywalnie z Evanem. Spojrzała na niego czule, jakby mówiąc, że bardzo go kocha.

Evan Craven

Zerknął na Nadine. Jemu właściwie płeć dziecka była obojętna, byleby było zdrowe.
Uśmiechną się do niej delikatnie widząc jej spojrzenie. Po chwili zabrał się za pieczeń ukratkiem cały czas na nią spoglądając.

Soleil

- Wynająć powiadasz... - Sol zamyśliła się nad tym. Miała pewien plan. - Gdybyś się na to zdecydowała, ja chętnie bym się zgłosiła. Przyjeżdżałabym tu na weekendy, a dwa razy w tygodniu mogła przyjmować pacjentów z okolicy. A ja nie biorę wiele, albo wcale za wizyty - uśmiechnęła się.
- A piękna okolica i świeże, czyste powietrze i mnie dobrze zrobi po tym całym hałasie z miasta.

Nadine

Uśmiechnęła się, zadowolona z pomysłu Soleil.
- Byłoby fajnie, bo nie chcę oddawać domu nieznajomym - stwierdziła. Spojrzała na Evana, bo coś nie odzywał się odkąd pojawiła się Sol.

Soleil

- Gdybyś się zdecydowała, to po prostu zadzwoń. Z resztą... mam również nadzieję, iż będziemy się często widywać. Nie mam tutaj zbyt wielu znajomych, a w razie czego mogę pomóc, przebadać... - zaproponowała.
- Poza tym gdybyś chciała choćby wyskoczyć na zakupy, to ja bardzo chętnie. No i musicie wpaść też do mnie. Nieczęsto przyjmuję gości, niestety. No i mój psiak się ucieszy.

Nadine

- Wpadniemy, na pewno. Teraz w naszym życiu trochę się namieszało, ale jak dziecko się urodzi powinno być lepiej - uśmiechnęła się przyjaźnie. Pogłaskała się po brzuchu. - W przyszłym tygodniu znów mam wizytę u dr Devenue. Dostaniemy zdjęcia dziecka.

Evan Craven

Uśmiechną się do Soleil kiedy ta wspomniała że może wynając dom Nad. Domyślił się że dziewczyna nie będzie chciała go sprzedać. A tak problem co z nim zrobić był rozwiązany. Słuchał uważnie rozmowy pomiędzy dziewczynami. Kiwną głową gdy Nadine oznajmiła że wpadną do Sol, potwierdzając jej słowa. Przyglądał się przez chwile brzuchowi Nadie z lekkim uśmiechem.

Nadine

- Mam nadzieję, że nadal będziesz mnie chciał, taką grubą - zaśmiała się cicho. Chwyciła chłopaka za dłoń pod stołem i delikatnie ją głaskała.
- Sol, tak właściwie to możesz się tu zatrzymać na czas pobytu w Forks. Jeśli chcesz oczywiście. Mam trzy sypialnie wolne - uśmiechnęła się przyjaźnie.

Evan Craven

- Będę, będę. - uśmiechną się szeroko i na nachylił do niej żeby musnąć ustami jej policzek. Zerknął na Soleil wyczekując odpowiedzi na pytanie Nadine. Poczuł dłoń dziewczyny na swojej i splutł z nią palce.

Nadine

- Cieszę się. Przyniosę deser - zaproponowała. Wstała powoli od stołu i poszła do kuchni. Chwilę później postawiła przed nimi talerzyki z deserem, na który składały się lody, biszkopciki i galaretka, a to wszystko było polane bitą śmietaną.

Soleil

- Wiesz, tak się zastanawiałam nad odpowiedzią i może faktycznie tak zrobię. Mam dwa dni wolnego od pracy, a bez rzeczy jakoś się przeżyje. Z resztą zawsze mam coś na przebranie w razie wypadków, krwi i takich tam. Gdybym nie przeszkadzała, to mogłabym się zatrzymać tutaj. Chyba nie sprawiałabym kłopotów.

Nadine

- Oczywiście, że nie. Poza tym, lekarz w pobliżu zawsze się przyda - uśmiechnęła się przyjaźnie. - Devenue mówił, że moja ciąża jest pierwszą taką w jego karierze. Może być ciężko.

Evan Craven

Siedział sobie wcinając deser jak grzeczny chłopiec.xd
Cały czas nie włączał się do rozmowy, jedynie słuchał. Jakoś poprostu nie miał ochoty się odzywać. Kiedy Soleil wspomniała coś o przeszkadzaniu pokręcił lekko głową potwierdzając słowa Nad i uśmiechną się do niej serdecznie.
Gdy Nadine odezwała się mówiąc o ciąży spojrzał na nią i zamrugał energicznie oczami. Tylko czekał na pytanie w stylu " taką to znaczy jaką? ". Dziewczyna wkońcu była człowiekiem i mogła nie wiedzieć o istnieniu istot takich jak on. Ciekaw był co w takim wypadku Nadie miała zamiar jej odpowiedzieć.
Przeniósł wzrok na Soleil.

Soleil

Sol słuchała uważnie, tego co mówiła Nadine, jednak w pewnym momencie zadzwoniła jej komórka.
- Przepraszam na chwilę - wstała od stołu i odebrała połączenia. Gdy skończyła rozmawiać, starała się przypomnieć sobie na czym rozmowa się urwała.
- Pierwsza taka w jego karierze, to znaczy? - spytała z ciekawością. W końcu była lekarzem, takie rzeczy były dla niej ważne. - Są jakieś problemy, czy zidentyfikowano jakiś bład genetyczny? - starała się coś wymyślić. - Rzecz jasna, nie chodzi mi o nic poważnego - dodała pospiesznie.

Nadine

- Właściwie chyba chodzi o błąd genetyczny - szybko z tego wybrnęła. W końcu Sol była człowiekiem. Nadine spojrzała na Evana, jakby chciała, aby ją jakoś poparł i jej pomógł. - Ale Devenue zrobi wszystko, aby dziecko dobrze się urodziło.

Evan Craven

Pokiwał szybko głową kiedy Nad chciała wybrnąć z tej systuacji. Wyłapał spojrzenie dziewczyny, ale nic a nic nie przychodziło mu do głowy to też miał nadzieje, że Soleil nie zada więcęj pytań na które nie umiał odpowiedzieć. Uśmiechną się bardzo delikatnie.
Zaczął się zastanawiać w jaki sposób ukryją przed przyjaciółką Nadine fakt, iż ich dziecko rośnie w tak zastrzaszająco szybkim tempie.