Dom Clearwater'ów

Gość

-Jak się dowiem to ci powiem-przyrzekła śmiejąc się.
Złapała go za głowę i pociągnęła w dół.
-A teraz się pochyl, bo się zastanawiam czy Twoje włosy są czarne, czy brązowe.

Ian

Znalazł się tuż nad nią.
- sprawdzaj. - Przy okazji, podwinął jej bluzkę i pocałował w brzuch.
Był zdecydowanie zbyt zachłanny.

Gość

-Ian-powiedziała z lekką nagną w głosie, śmiejąc się. Czasami zachowywał się jak małe dziecko.-Jesteśmy na ulicy-upomniała go.-odsunęła go od siebie i wzięła kosmyk włosów w dłoni.-A ty jak uważasz-spytała-jakiego są koloru?

Ian

- Wydaje mi się... że brązowe. - Chwycił kosmyk w zęby i przeturlał się na drugą stronę.
- Ulica jest szeroka, zmieścimy się oboje.

Gość

-Powinieneś być blondynem-orzekła śmiejąc się
-nie chodzi o to czy się zmieścimy, tylko ludzie patrzą!-upomniała go.

Ian

- Ludzie są naiwni. - Trącił nosem o jej nos, chwycił ją za rękę i poturlali się trochę dalej
/ ulica
[odp na ulicy;D]

Ian

/ Ulica

Usiadł na fotelu i włączył telewizor. Zdenerwował się bo zapomniał wziąć piwa.
Był jednak zbyt zmęczony by się ruszyć. Zasnął z włączonym kanałem piłkarskim.
<śpi>

Ian

obudziła go reklama płatków dla dzieci. Przeciągnął się i wziął telefon, w sumie trochę się nudził. Zastanawiała go Camille, co robi, gdzie i z kim jest.
Zwinął bratu Lei PSP i zaczął grać w Need for Speed.
Niezbyt konstruktywne zajęcie w oczekiwaniu na Leę.

Ian

Nie doczeka się jej. Nie teraz.
Zatelefonował do ekipy remontowej, wziął prysznic i pobiegł do domu.
/ dom Iana

Ian

/ Plaża.

Z uśmiechem na twarzy wszedł do domu i udał się do salonu. Lea powinna wrócić niedługo. Przynajmniej, tak mu się zdawało...

Leah

/ Dom Gasparda

Leah weszła do domu jak zwykle cała roztrzęsiona. Gaspard stopniowo jakby wykańczał ją psychicznie. Jej nerwy były ponadszarpywane. Weszła do domu z tylko jednym celem... Wejść do wanny pełnej gorącej wody.

Ian

Zauważył Leę i natychmiast był obok niej przyjacielsko się uśmiechając.
Zmarszczył brwi, coś było nie tak.
- Królewno, ktoś dał ci popalić, hm? - Świdrował ją spojrzeniem.
- Gdzie się podział uśmiech?

Leah

Leah bez żadnego słowa wyjaśnienia przytuliła się do niego. Potrzebowała w tej chwili właśnie tego. Westchnęła cicho, z ogromną siłą wydychając powietrze z płuc.

Ian

Przesunął dłonią po jej plecach.
- Gdy powiem ci że będzie lepiej, uwierzysz? - Odchylił się trochę by spojrzała mu w oczy.
- Powiedz co się stało. Proszę. - Pogłaskał ją po policzku.
- nie obiecuję że pomogę, ale wysłucham cię do końca.

Leah

Leah machnęła ręką.
-Nie chce o tym rozmawiać... -mruknęła- To i tak bez sensu... -westchnęła jeszcze raz po czym się od niego odsunęła

Ian

Uśmiechnął się.
- Jutro się wyprowadzam. Dom mojej Matki wygląda naprawdę niesamowicie, trochę żałuję ale... - Spojrzał na nią raz jeszcze.
- Gaspard?

Leah

-A któż by inny? -przewróciła oczami.
-Odnowiłeś dom? Tak szybko? -zapytała z delikatnym uśmiechem. Nie miała siły.

Ian

- Nie ja. Ekipa remontowa. Z resztą wiesz że nie jest zbyt duży. Ledwo trzy pokoje kuchnia i łazienka. - Posłał jej uśmiech.
- Nie dokończyliśmy naszej rozmowy. Pamiętasz?

Leah

-Nie pamiętam tylko na czym stanęliśmy... -posłała mu delikatny uśmiech. Odgarnęła lekko włosy zasłaniające jej twarz.

Ian

Wskazał jej salon.
- Ja pamiętam. Usiądź.

Leah

Posłusznie, idąc za jego palcem podążyła w kierunku salonu. Usiadła na kanapie patrząc na Iana z trwogą i zaciekawieniem jednocześnie.

Ian

- Znasz powód mojego powrotu? Moja sfora została zabita, a ja uciekłem. Między innymi Dlatego wróciłem, ale mniejsza o to. Pamiętasz Kayę? - Zapytał patrząc na nią uważnie.
- otóż pojawił się wampir, który twierdzi że pomógł uciec mojej sforze, i że żyją. Co do sztuki. W tym właśnie ona. I tu jest problem. - Spuścił wzrok.
- Ona była w ciąży, Leah. I wiem że to było moje dziecko. Jeżeli przeżyła to... niedługo zostanę Ojcem. Nie mam zamiaru zostać "drugim Gaspardem" ale potrzebuję dowodów. Niedługo się spotkam z tym wampirem. - Westchnął.
- Ciężko będzie mi się rozstać z tobą Lea, ale najbardziej będzie mi szkoda Camille.

Leah

Leah zmarszczyła brwi przetwarzając wszystkie informacje. A więc jednak przed laty zadrwił z niej. Był z Kayą, może nawet ją kochał. Nie spojrzała na niego.
-Kochasz Camille... I nic na to nie poradzisz... Możesz sprowadzić Kayę tu i zająć się dzieckiem... -westchnęła dość bezradnie. Nadal czuła się ociupinkę urażona.

Ian

Widząc jej minę od razu odgadł o czym myślała.
- Nigdy jej nie kochałem, Lea. To co było między mną i Kayą było trochę... dziwne. Ona być może coś do mnie czuła, lecz ja trzymałem ją od siebie a dystans. - Zmarszczył brwi.
- Mówię ci to po to byś nie myślała że w tedy byłaś dla mnie tylko zabawką. Kochałem cię i kocham nadal ale już w trochę inny sposób. - Posłał jej krótki, pokrzepiający uśmiech.
- Nie jestem przekonany co do prawdomówności wampira, ale muszę myśleć o najgorszym i w miarę - się przygotować.

Leah

-Będziesz nieszczęśliwy Ian... -mruknęła gładząc go po policzku- A jeśli zdecydujesz się być z Kayą... Ona też będzie nieszczęśliwa. Mamy XXI wiek... Mieć z kimś dziecko nie oznacza tego, że trzeba wiązać się na stałe. Trzeba być odpowiedzialnym za swoje czyny, to fakt...- westchnęła przytulając go do siebie. Wiedziała jak w dziwnej i niedorzecznej sytuacji został postawiony.

Ian

- Wiem. westchnął cicho, Leah potrafiła go uspokoić.
- Gaspard powinien być szczęśliwy, jego dziewczyna to istny anioł. - Zaśmiał się ale nie odsunął się od niej.
- Ona będzie tu nieszczęśliwa, kocha swój kraj i rodzinę a dziecko byłoby dla niej tylko ciężarem. - Wpadł mu do głowy szatański pomysł.
- Wychowam je sam, tutaj. - Na jego usta wstąpił uśmiech.

Leah

Leah jęknęła cicho.
-Problem polega na tym, że chyba nie jest szczęśliwy... Może ja naprawdę powinnam dać mu spokój?
-I Kaya tak po prostu odda Ci dziecko? -zapytała lekko niedowierzając.

Ian

- I tu się pojawia problem. - Uśmiechnął się.
- Szczerze, jakoś to będzie. A co do Gasparda... Jeżeli uważasz że będziesz szczęśliwsza bez niego, mamy XXI wiek, ludzie nie są ze sobą ze względu na dziecko. Powiedziała mi to kiedyś taka mądra dziewczyna... - Dał jej sójkę w bok.

Leah

Leah lekko rozkleiła się.
-Dlaczego trzyma się nas ta zła passa co? Nie czuje żebym zasłużyła na to jakimiś strasznymi czynami... - mruknęła mocno zwiedziona. Przytuliła swój policzek do policzka przyjaciela i mocno wciągnęła powietrze, żeby się nie rozpłakać. Po chwili napotykając po drodze usta Iana delikatnie go w nie cmoknęła. Szybko jednak zreflektowała się i odsunęła. Jej wnętrze przypominało jedno wielkie gruzowisko. Nie powinna działać pod wpływem emocji.
-Przepraszam... -powiedziała skruszona.

Ian

Wciągnął cicho powietrze
- Nic nie szkodzi. Królewno. - Przymknął oczy i cicho się zaśmiał. miał Déjà Vu, tyle że wiedział dokładnie gdzie to było i czym się skończyło. Otarł jej z policzka łzę i popatrzył na nią swoimi błękitnymi oczyma.
- Nie bierz życia zbyt poważnie, skarbie. Za szybko próbujesz dorosnąć. - uśmiechnął się do niej.

Leah

-Jose ma tylko dwoje rodziców... Któreś z nas musi się zachowywać odpowiedzialnie... -mruknęła niezbyt zadowolona z tego faktu.

Ian

Zaśmiał się.
- Zdecydowanie, Gaspard nie jest dla niej dobrym przykładem. - Spojrzał na nią z troską.
- Ale to cię przytłacza, Lea. Niedługo tu eksplodujesz, i... Jose zostanie tylko z Gas'em, niezbyt przyjemna wizja, co? - Odgarnął jej włosy z czoła.

Leah

-On nie jest taki straszny... Mimo wszystko... -Leah uśmiechnęła się blado.

Ian

- Kochasz go? - Zapytał.
- To w zasadzie podstawowe pytanie.

Leah

-Ja tak... On mnie... nie wiem. Czasami zachowuje się tak jakby było mu wszystko jedno... -westchnęła.
-Muszę iść po Jose... -oznajmiła.

Ian

- Małą rośne w oczach. - Uśmiechnął się do niej i wstał z kanapy.
Od czasu do czasu ogarniał go taki melancholijny nastrój.
- Czasem żałuje że to się tak skończyło, Lea. - Mruknął patrząc przez okno.

Leah

-Że skończyło się jak Ian? -zmierzyła go spojrzeniem szykując się do wyjścia. Nie spodobało się jej to co powiedział.

Ian

- Nie powinienem był tego mówić. Pomyślał, jak zwykle, trochę za późno.
- Nie ważne, idź już Lea. bo znając Gas'a, Jose opycha się niezdrowym żarciem.
Oparł się o parapet, i udawał że wszystkie cumulusy na niebie są bardzo interesujące.

Leah

-Czy wy wszyscy przestaniecie mnie kiedykolwiek ignorować? -warknęła na Iana.
-Parę minut mnie nie zbawi.... -mruknęła.

Ian

- Ale uchroni żołądek twojej córci. - Zaśmiał się.
- Nie przejmuj się mną, czasem po prostu gadam od rzeczy.