Hall

Seth

-A według mnie mam słabą pamięć. Takie życie.- mruknął lustrując ją kątem oka, oj to ciało by zapamiętał.
-Piękne imię, jest Pani francuską?

Juliette

- Z pochodzenia - przeciagnęła się zmysłowo - A może... - nie. Było zbyt wcześnie. Kilka drinków najpierw. Zanim zaproponuje mu drinka u siebie. Inaczej go spłoszy - Może opowie mi pan o pomyśle na nowe zdjęcia? - uzupełniła z gracją niby niechcąco głaszcząc go po ramieniu.

Seth

-Uważa Pani, że coś takiego jak pomysł na zdjęcie istnieje?- on był idealistą, miłośnikiem aparatu i zapachu wywoływacza. Otworzył przed nią drzwi paru grzecznie. Powtarzał sobie, że go nie stać...

//bar? <Juliette zaczyna>

Norman

/ Gdzieś od Lucy

Nie bedzie mnie bezkarnie jakaś mała suka obrażać... Głowa bolała go coraz mocniej. Na działnie leków i cudownych właściwości soku z cytrusów musiał poczekać. Poszedł do kasyna rozejrzeć się za jakimś śniadaniem.

/ Kasyno i bar

Norman

/ Garaż

W przeciągu minuty wiedział że coś jest nie tak. Było zbyt spokojnie. Zawsze któraś dziwka lubiła się pokręcić po korytarzach kiedy wychodził. A teraz nie było ani jednej. Żadna nie wychyliła nosa ze swojego pokoju. Zaintrygowany pognał na górę, by być może tam znaleźć coś co uległo zniszczeniu. Znalazł.

/ Pakamera Normana

Martin

/ Garaż

Wchodząc do pomieszczenia rozejrzał się leniwie i wymijając jakieś osoby ruszył na sama górę do swego pokoju. Nie miał ochoty dziś nikogo widzieć. Miał jeszcze kilka spraw do załatwienia przez telefon a wymagało to do niego wszelkiego spokoju i skupienia. Westchnął ciężko i po schodach począł wspinać się na piętro. Dotarł do swej sypialni i znużony wsunął się do niej niezauważalnie.

/ Czarne piekiełko Martina

Juliette

//apartament Juliette

Im niżej była tym więcej wątpliwości ją dopadało. A co jeżeli jest na nią wściekły. Zepsuła mu wieczór jak nic. Westchnęła. Schodząc po schodach usłyszała wrzask Lucy. Jak ona jej nie znosiła. Stara jędza. Znów się darła na jakąś dziewczynę. W głowie rozbrzmiały jej słowa wampira, ze każdy jest człowiekiem, bez względu na to co robi. Lucy nie miała szacunku do nikogo poza samą sobą. I szefów. Ich się zwyczajnie bała. Albo była lizidupą. Tak czy siak Julie jej nei lubiła. Zacisnęła usta w wąską linię i szybkim krokiem ruszyła do pokoju Lucy kierując się jej głosem

// pokój Lucy.

Marika Knight

/ Ulice miasta

Wolnym krokiem weszli do podłużnego hallu prowadzącego w głąb przybytku. Spojrzała na skwaszona minę Adama i lekko zachichotała. - Czyżby takie miejsce wywoływało w Tobie zniesmaczenie? Przyzwyczaj się jak mniemam będziesz tu jeszcze nie raz. - rzekła ze spokojem. Teraz dopiero kiedy stała przed nim wyprostowana mógł ją zobaczyć w całej swej krasie. Na tę wyjątkową imprezę ubrała jedną ze swych ulubionych sukienek. Dziś założyła [link widoczny dla zalogowanych]. - Rozluźnij się trochę przecież nie idziesz na pogrzeb, to zwykła impreza. - wzruszyła lekko ramionami i poczęła się rozglądać za kimś znajomym. Znała to miejsce idealnie była tutaj niedawno. - Chyba mamy jeszcze trochę czasu . - kiwnęła lekko głową i przybrała na usta szczery, łagodny uśmiech.

Adam Knight

- Tobie to dobrze. Znasz wszystkich. - odpowiedział jej i spojrzał w głąb hallu. Było tam kilka foteli. Nim zaproponował jej by usiadła zmierzył ją wzrokiem od góry do dołu. Swoje zdanie zachował dla siebie. Było jednak bardzo pozytywne. Przysiadł na jednym z foteli a Marice wskazał drugi. Spojrzał na zegarek - Jakieś pięć minut, jeśli są punktualni. - wbił wzrok w sznureczki torby którymi się bawił dla zabicia czasu i zdenerwowania. Nawet starania Mariki i jej prośby by się rozluźnił mu nie pomogły.

Marika Knight

Usiadła sobie na miejscu gdzie jej wskazał. Poprawiła lekko swą sukienkę i w końcu spojrzała na niego. - Nie Adamie, mylisz się, wcale nie znam tu wszystkich. Znam Carmen, Normana i Martina nikogo więcej więc jesteśmy powiedźmy na równi. - odwróciła od niego twarz i spojrzała w stronę kasyna. - Tak myślę, ze za chwilę będzie się zaczynać. Jak znam Martina to nie lubi się spóźniać. - pokręciła lekko głową. - Chodź wejdziemy już tak nie lubię zwracać na siebie zbytniej uwagi przychodząc ostatnia. - wzruszyła ramionami i wstała z fotela. Wyciągnęła w jego stronę swoją dłoń. Widząc jednak jego spojrzenie trochę cofnęła ją w tył.

Adam Knight

- Znasz ich dłużej. - podkreślił wyraźnie - Co daje ci przewagę nademną. - dokończył kładąc łokieć na podłokietniku. Śledził jej ruchy kiedy wstała, ale oczy zwięzły mu się złowrogo, gdy wyciągnęła do niego swą dłoń. Poczuł miłe zaskoczenie słysząc jej ostatnie zdanie. Pochwalił ją za to. Wstał, ale nie podał jej ręki. Nie był ani pijany ani szczęśliwy - Prowadź. - powiedział stając obok niej w rozsądnej odległości.

/ Kasyno i bar

Marika Knight

- Przyzwyczaisz się. - powiedziała całkowicie cofając rękę. Obróciła się do niego plecami i ruszyła przed siebie. - W takim razie chodź. - poczęła się kierować w stronę kasyna i baru. Kiedy się tam znaleźli, pociągnęła Adama lekko gdzieś w bok aby się wtopić w otoczenie. - Nigdzie nie widzę Carmen, pewnie jest z Martinem. - rzuciła od niechcenia nawet nie spoglądając na Adama. Na twarzy przybrała uśmiech numer 5 i zastygła w swej pozie.

/ Kasyno i bar

Adam Knight

/ kasyno i bar

Odetchnął głęboko kiedy wyszedł z kasyna. Tego mu było potrzeba. Muzyka nie docierała już tu tak wyraźnie i dym papierosowy go nie dusił. Kiedy opadł na fotel który zajmował poprzednio podparł brodę dłonią. Uniósł lekko brew kiedy zobaczył jak Marika idzie za nim. Nie sadził że to zrobi. Zerknął na nią z niemym pytaniem widząc co ze sobą niesie.

Marika Knight

/ Kasyno i bar

Weszła za nim wolnym krokiem do hallu. W końcu się rozluźniła opuszczając gwarną salę i zasiadła sobie na przeciw Adama. Zrzuciła z swych nóg pantofle i postawiła przed nim jego kieliszek z drugim uczyniła podobnie stawiając go przed sobą. - Wolę się upić z Tobą niż wysłuchiwać tego ich ciągłego pieprzenia. - powiedziała spokojnie widząc jego minę. - No chyba, że nie chcesz pić to sama się upije wszystko mi jedno. - wzruszyła ramionami.

Adam Knight

- Bo myślisz że ci pozwolę? - wychylił się i wziął jej z dłoni butelkę. Nalał jej i sobie nie dbając o późniejsze konsekwencje. Zdjął marynarkę i położył ja za siebie na oparciu - Za udane sąsiedztwo. - powiedział uśmiechając się wyjątkowo kpiąco.

Marika Knight

- A co to samemu upić się nie wolno? - uniosła lekko brwi w górę. Nie zamierzała drążyć tego tematu. - Tak za udane sąsiedztwo. - powiedziała to normalnym tonem głosu. Podkuliła sobie nogi i wypiła zawartość kieliszka. Alkohol przyjemnie rozgrzewał jej ciało. Czuła lekki szumienie w głowie. Uśmiechnęła się nazbyt szeroko.

Adam Knight

- Przyniosłaś dwa kieliszki. - spojrzał na Marikę - Jakbyś chciała sama to nie zatroszczyłabyś się o mnie. Poza tym... - uwielbiał snuć swoje własne wnioski choćby były nie wiadomo jak nieprawdopodobne - zawsze mogłaś nie iść za mną. A przyszłaś. - pieczenie w gardle było nieznośne. Nie chciał myśleć co będzie jutro. Jak jego organizm to wytrwa. Mimo to dotrzymał kroku Marice i równo z nią wychylił kieliszek.

Marika Knight

- Fakt, faktem przyszłam już mówiłam dlaczego nie lubię się powtarzać. - wyszczerzyła się do niego. - Dwa razy latać mi się tam nie chciało by dlatego przyniosłam dwa choć wcale nie byłam pewna czy będziesz się chciał napić zwłaszcza ze mną. - na ostatnie słowa nałożyła nacisk.

Adam Knight

- Och... - Adam zaczął się śmiać co nie było dla niego naturalne - Dlaczego nie z tobą? Jesteś tak samo dobrą towarzyszką do upicia się w trupa co lustro. Poza tym... - nalał im znów - lustro mi nie odpowie, a ty czasem zamienisz ze mną słowo. Może i nie wychodzi nam to na dobre, ale lepsze to niż nic. - język zaczął mu się rozwiązywać.

Marika Knight

- Ach.. lepszy rydz niźli nic. - Marika palcem zatoczyła kółko w powietrzu i również poczęła się śmiać. Pierwszy raz miała okazję słyszeć go w wykonaniu Adama. - Więc zalejesz się w trupa ze mną nie z lustrem, choć ich tutaj nie mało. - Uniosła kieliszek w górę i spojrzała na Adama. - W takim razie za wesołe upicie się. - powiedziała słodko i wychyliła kolejny kieliszek.

Adam Knight

- Jasne ze z tobą. - powiedział wesoło - Tak szczerze mówiąc Mariko wolę już popatrzeć w twoją twarz niż ciągle widzieć swoją... - wywrócił oczami - Po jakimś czasie.. - urwał by przełknąć - własna twarz może obrzydnąć. - dokończył i skrzywił się lekko. Wódka która robiła się ciepła nie była dobra.

Marika Knight

- Na prawdę tak sądzisz. - popatrzyła w jego oczy. Posłała mu delikatny uśmiech. - Ja tam nie patrzę na swoją twarz, albo raczej staram się tego nie robić, czasem nawet zapominam kim tak na prawdę jestem. - przechyliła głowę lekko w bok. - Ale to miło z Twojej strony. - pokiwała głowa zadowolona.

Adam Knight

Adam patrzył na Marikę z niezdrową ciekawością. Zastanawiał się czy jest już dość upojona. Jemu już wystarczyło. Czuł się dość lekko i był w wyśmienitym nastroju. Miał niczego nie pamiętać po przebudzeniu. Dla wszelkiej pewności nalał jeszcze po jednym kieliszku. Jej na totalne rozluźnienie a sobie na odwagę - Za coś tam... - powiedział uśmiechając się szeroko - Może być i za to że właśnie ze sobą rozmawiamy i nie krzyczymy na siebie.

Marika Knight

Rozweselona pokiwała radośnie głową. Kręciło jej się w łepetynie. Ale tak na prawdę nie odmówiła następnego kieliszka. Uchwyciła go w dłoń jak to robiła z pozostałymi i powtórzyła jego toast. - Może i być za to, że na siebie nie krzyczymy, to takie miłe. - miała już dobrze w czubie. Nienaturalnym odruchem dla niej było mówienie, ze coś jest miłe lub fajne. Widać było, że jest dobrze wstawiona.

Adam Knight

Wstał z fotela bez większych problemów. Stanął za Mariką i położył jej dłonie na ramionach. Muzykę z kasyna było słychać dość wyraźnie. Choć nigdy przenigdy nie tańczył teraz poczuł na to nieodpartą ochotę. Alkohol miał na niego zdecydowanie zły wpływ. Szepnął jej do ucha - Zatańcz ze mną, co? Tam nie idźmy, ale ... - wskazał dłonią na podłogę - tu jest dość miejsca. Mariko... - jeszcze nigdy nie zwrócił się do niej tak proszącym i jednocześnie pociągającym tonem.

Marika Knight

Posłała mu uroczy uśmiech. Nie wzdrygnęła się kiedy stanął przy niej, ani kiedy położył swe dłonie na jej ramionach. Po plecach przebiegł ją przyjemny dreszcz. Z dołu popatrzyła na jego twarz. - Z chęcią z Tobą zatańczę Adamie. - powiedziała zmysłowym głosem. Podała mu swą dłoń i kiedy uchwycił ją swoją ręką podniosła się stając bardzo blisko niego. Była pijana bez wątpienia i nie zastanawiała się nad tym co teraz wyczynia. Zbliżyła lekko swoja twarz do jego twarzy i szepnęła cicho. - Więc prowadź. - jej słowa wypowiadane z taką nutą zadowolenia i aprobaty chyba nigdy nie wypływały z jej ust.

Adam Knight

Ujął Marikę lekko w pasie i uchwycił jej dłoń. Skinął lekko głową i obrócił się raz na próbę. Nie zatoczył się, nie zachwiał, nie spoważniał. Z lekkim uśmiechem którego nie mógł się pozbyć przez alkohol poprowadził ją w lekko karykaturalnej odmianie tańca. Nie nadepnął jej ani razu, nie wpadł na nią. Szło mu całkiem nieźle. Okręcił nią lekko zadowolony z tego że nikt ich nie obserwuje. Czuł się szczęśliwy jak rzadko kiedy.

Marika Knight

Była pijana, ale w tańcu nie dało się tego wyczuć. Została okręcona przez Adama, zaśmiała się bo zawirowało jej w głowie. Przywarła ciałem do niego. Położyła mu dłoń na ramieniu zaś drugą trzymała jego dłoń. Muzyka nie była ani za szybka, ani za wolna. Kołysali się zgranym tempem w rytm muzyki, zapominając o tym gdzie się znajdują. Przymknęła lekko powieki i złożyła swa głowę na jego ramieniu. Zamruczała z zadowolenia. Było jej tak przyjemnie i niewyobrażalnie miło. Adam swym rozgrzanym ciałem, dawał jej przemożne pragnienie tulenia się do niego.

Adam Knight

Przypomniało mu się nagle coś co miało mu się nigdy nie przypominać. Usunął z pamięci obraz czarnowłosej skupiając się raczej na ciemno brązowej czuprynie pod jego brodą. Nikt im nie przeszkadzał, nic nie zawracało głowy. Nie było jasno, tańczyli w przyjemnym półmroku. Oddalali się powoli od świateł padających z kasyna. W głębi hallu było ciemniej i intymniej. Żałował że nie tańczył często. W zasadzie to był jego pierwszy raz kiedy tańczył z kobietą. Nie był gorącym zwolennikiem pląsania po parkiecie. Przynajmniej wtedy gdy był w pełni trzeźwy.

Marika Knight

Kołysanie ich ciał, przynosiło dziwne ukojenie. Nie zastanawiała się nad tym co będzie potem, nie myślała o konsekwencjach, żyła chwilą teraźniejszą. Odsunęła swą głowę od jego ramienia i ciemnymi oczyma poczęła lustrować jego twarz. Nie odzywała się, słowa nie były im potrzebne w wolnym tańcu. Znaleźli się w ciemniejszym kącie korytarza co nadawało całej sytuacji jeszcze większej pikanterii. Adam znów okręcił jej ciałem delikatnie i przysunął ponownie do siebie. Nogi same ich niosły. Jej dłoń powędrowała lekko ku jego karkowi spoczywając delikatnie na nim. Palcami poczęła gładzić mięśnie kręgu szyjnego.

Adam Knight

- Wiesz co ci powiem? - Adam oparł się o ścianę czując się przyjemnie rozleniwiony i uśpiony pod wpływem jej dotyku. Jego dłonie zacisnęły się na plecach kobiety, nie pozwalając jej się wyrwać. Spojrzał w dół gdzie natrafił wzrokiem prosto na jej ciemne oczy - Muzyka się skończyła. - stwierdził jakby z rozbawieniem a jednocześnie z rozżaleniem. Przekręcił głowę w bok i otarł lekko policzek o jej dłoń - I co teraz?

Marika Knight

- Hm... - słuchała go w delikatnej nieświadomości. Nawet nie usłyszała kiedy muzyka przestała grac. Była zbyt zaabsorbowana tym co się dzieje teraz. Stała oparta o jego ciało. Wręcz przywierała do niego calutkim ciałem. - Aha... skończyła się.. - mówiła dalej jak by wcale to do niej nie dotarło. Przytrzymała sobie jego rękę przy swoim policzku i wtuliła się w nią. - A na co masz ochotę? - zapytała cicho. - Jest mi chyba zbyt przyjemnie by się ruszać. - dodała ciepłym tonem.

Adam Knight

Patrzył na nią spod półprzymkniętych powiek i czuł jak alkohol przyjemnie szumi mu w głowie - Nie wracałbym już tam, najchętniej... - wyznał wskazując głową w stronę kasyna - Jest tam duszno, czuć dym papierosowy, nie lubię tego. - w miejscu gdzie stali był przyjemnie chłodno. Oni sami tego nie odczuwali grzejąc się wzajemnie o siebie. Rozgrzani tańcem, alkoholem i swoją bliskością zapomnieli o świecie.

Marika Knight

- Więc tam nie wracajmy. - powiedziała cicho szepcząc mu do ucha. Kiedy lekko się odsuwała, otarła się swoim rozgrzanym policzkiem o jego. Oddychała nad wyraz lekko i miarowo. Rozpływała się w jego ramionach. Pierwszy raz w życiu czuła się w obecności mężczyzny, a tym bardziej w jego objęciach tak dobrze. Wszystko spowodowane było alkoholem krążącym w jej ciele. Ponownie zamruczała z zadowoleniem. - Nie ruszajmy się stąd. - naparła na niego lekko mówiąc proszącym tonem głosu.

Adam Knight

- Mam lepszy pomysł... - powiedział Adam. Poprowadził Marikę znów w krąg światła - Sekunda jedynie. - powiedział chwytając ją mocniej. Zabrał ze stolika butelkę i ich kieliszki - Zejdziemy im zupełnie z oczu jeśli się zgodzisz. - powiedział spoglądając na nią - Norman powiedział że możemy tu spać. Nie chcę tam wracać ty też chyba nie... - mówił powoli, kusząco, pociągająco. - Zaszyjmy się gdzieś...

Marika Knight

- Nie mam nic przeciwko temu. - roześmiała się delikatnie, idąc z nim w kierunku światła. Lekko ją ono oślepiło, zmrużyła delikatnie powieki i otworzyła kiedy w końcu zdołała się do niego przyzwyczaić. - Nie, nie mam ochoty tam wracać tak samo jak i Ty. - przylgnęła do niego delikatnie, porwała w swoja dłoń jego marynarkę i poczęła ciągnąc ich w stronę pokoi na górę. Uśmiechała się przy tym radośnie.

Adam Knight

Adam wchodził za nią po ciemnych schodach. Widział zarysy jej ciała poruszające się niezwykle kusząco. Na górze było ciemno. Promienie księżycowego światła wpadały przez okno na końcu korytarza. Było tu cicho co skłaniało jedynie do zaśnięcia. Adam chwycił jedną z klamek. Drzwi były zamknięte. Chwycił Marikę za dłoń i sprawdził następne. Te były otwarte. Uchylił je i zajrzał z ciekawością. Było pusto a do jego nosa dochodziły przeróżne nęcące zapachy. Z uśmiechem wciągnął Marikę do środka i zamknął cicho drzwi. Czuł się jak dziecko które może być nakryte na czymś niestosownym.

/ Czerwona sypialnia

Juliette

// pakamera Normana

Niewiele myśląc złapała na korytarzu kogoś i poprosiła o przyniesienie jej torebki i kluczyków do samochodu. Protestował ale gdy spojrzała na niego ponownie, poszedł. Po chwili je przyniósł. Juliette poprosiła jakąś laskę na portierni o odwołanie jej wszystkich klientów. Podała swoją kartę kredytową. Szybko przeliczyła ile będzie ją kosztował ten czas. - Ściągnij z niej. Ja potrzebuję urlopu. A przecież firma nie moze stracić. I nie informuj szefa. Przecież rachunek będzie się zgadzał - poprosiła. Dziewczyna ze zrozumieniem pokiwała głową. Czasem tak trzeba było. Z jej karty uleciał kawałek jej oszczęności. Pieniędzy jej nie brakowało, więc to nie problem. Schowała kartę do torebki i poszła do garażu. Ktos oponował. Mówili, e nie powinna kierowac po pijaku, ale zignorowała ich wszystkich.

//garaż

Adam Knight

/ Kasyno i bar

Kiedy Martin i Norman zniknęli mu z oczu uspokoił sie. Tymczasowo. Wiedział że musi wrócić do domu i ze nie pojedzie sam. Musiał być względnie spokojny. To co mówią... Szedł przez hall długimi krokami. Słyszał za sobą szybki stukot szpilek Mariki. Prawie biegła, ale nie zwolnił. Wiedział że rozmowa z nią po tym co sie stało nie byłaby najlepszym pomysłem. To co mówią, to nie może być prawdą. Nie wyobrażał sobie tego. Postanowił to przeboleć w sobie, w swoim domu, w swoim łóżku. Cieszył się że nikt go nie widzi. Zaciętość mieszała się z obrzydzeniem. Z obrzydzeniem tylko i wyłącznie do jednej osoby. Do siebie. Stanął pod drzwiami Podwiązki i uchylił je przed Mariką bez słowa.

/ Ulica

Marika Knight

/ Kasyno i bar

Wyszła z baru, nawet ani razu się nie obracając za siebie. Przed sobą widziała barczyste plecy Adama, który teraz szedł bardzo szybko. By go dogonić musiała wręcz za nim prawie biec. Jakoś udało jej się w końcu go dogonić przy drzwiach wyjściowych. Minęła go bez słowa, gdy uchylił przed nią drzwi. Była markotna, blada a w dodatku, bez życia. Gdyby mogła, wymazałaby poprzedni wieczór raz na zawsze ze swego życia, ale nie mogła, musiała żyć z tym piętnem minionych wydarzeń. Jej mina wskazywała, żeby się do niej nie zbliżać. Od dziś, kolejny raz przyjdzie jej unikać ludzi. Od dziś znienawidzi Adama jeszcze bardziej. Przez to wszystko, zniszczyłam sobie reputację, przez to pokłóciłam się z Martinem i Normanem, ale to się już więcej nie powtórzy, nie dopuszczę do tego, ktoś mi za to zapłaci. - Pokręciła delikatnie głową, wzdychnęła cicho i podeszła do auta czekając na Adama. Nie zerkała na niego, nie patrzyła, unikała jego wzroku.

/ Ulica