Elegancka sypialnia Callie Grey

Juliette

XD j.w.

Veronica

/hall

-Okeeyyyy... -mruknęła wchodząc do środka- Spodziewałam się czegoś gorszego... -oznajmiła rozglądając się dookoła. Nie było tak źle.

Juliette

- Prywatna interpretacja - uśmiechnęła się Juliette - cieszę się że ci odpowiada

Veronica

-Tego nie powiedziałam... -zaśmiała się Veronica- Mam dom na przedmieściach Seattle i wielkie mieszkanie w Forks... To... zdecydowanie mi nie odpowiada... Ale nie będę narzekać. Mam w tym inne cele... -przewróciła śmiesznie oczami i uśmiechnęła się do Juliette.

Juliette

- Każdy ma jakieś cele, Callie - zasmiała się Juliette - Cieszę się ze wystarcza ci to do ich realizacji - przewróciła oczami. Sama miala apartament na przedmieściach. Nie spędzała w Podwiązce całego życia. Poza pracą miała życie prywatne, przecież.. XD

Veronica

-A kiedyś myślałam, że jak będę stara to sama będę płacić za seks... -mruknęła zerkając w lusterko przy toaletce.
-A tu proszę... -zaśmiała się.

Juliette

- W takim razie... - obejrzała ją zbliżając się do niej powoli. - Świetnie się trzymasz staruszko - zachichotała

Veronica

-Mam 400 lat. Możesz do mnie mówić babciu... -zaśmiała się znów zerkając na Juliette. Ruda była śliczna.

Juliette

- Babciu... - Juliette odgarnęła dziewczynie włosy za ucho - Całkiem nieźle się trzymasz - zaśmiała się mierząc Veronicę od stóp do głów.

Veronica

-Staram się... -zaśmiała się cicho rzucając torbę na łóżko- Po prostu po niemal czterech wiekach... Wreszcie nauczyli się czegoś o kosmetykach... - dodała.

Juliette

- Zaś mężczyźni przestali szanowąc kobiety - westchnęła teatralnie Juliette - o ile się im na to pozwoli - usiadła na łóżku Callie przyglądając się jej. - No dobrze, słonko, pokaż mi się. Trzeba ci bedzie uzupełnić garderobę. Co masz ze sobą?

Veronica

Wskazała wzrokiem swoją torbę. Nie planowała tego. Nie zabrała nic z mieszkania. Miała na sobie tylko kremowy gorset z bielizną, granatową sukienkę z ładnym dekoltem i atłasowe szpilki.
-Poradzę sobie z ubraniami... -mruknęła. Nikt nie będzie jej ubierał. Nie jest laleczką.

Juliette

- Nie o to mi chodziło - zaśmiała się - nie wątpię, że sobie świtnie poradzisz sama - weschnęła. - Chciałąm ci zaproponować wspólne zakupy. Mam wolny dzień chwilowo. - uśmiechnęła się. - Ale skoro nie masz ochoty... - wzruszyła ramionami wstając z łóżka.

Veronica

-Nie o to... -mruknęła przykładając rękę do czoła- Przepraszam. I tak z chęcią wybiorę się z Tobą na zakupy... -zaśmiała się.

Juliette

- No chyba nie myślałaś że cię tu postawię i będę się nad tobą pastwić jak nad manekinem? - zmarszczyła czoło - przy okazji.. dawno jadłaś?

Veronica

Spojrzała na Juliette ze spokojem po czym po chwili zastanowienia wyjęła z oka soczewkę prezentując jej piękny bursztynowy kolor oka.
-Nie atakuję ludzi. Od dłuższego czasu nie atakuję ludzi... -powtórzyła.

Juliette

- Trzeba ci będzie w takim razie znaleźć jakieś zwierzątka - uśmiechnęła się - Nie powinnaś chować tych oczu - wierzchem dłoni potarła o policzek Callie - są śliczne.. babciu - dodała rozbawiona

Veronica

-Ale te oczy... -mruknęła zakładając soczewkę- Są moje prywatne... Nie na pokaz... -uśmiechnęła się delikatnie.
-Jestem niezła i bez nich... -zaśmiała się.

Juliette

- Nie wątpię - zaśmiała się, zmrużyła oczy rozważając coś -Wiesz.. mamy pewnych klientów.... którzy lubią patrzeć... - zaczęła - na dwie kobiety... Sporo płacą ekstra.. Byłabyś zainteresowana? - zapytała tonem jakby pytała czy lubi brzoskwinie.

Veronica

-Zmieniłam orientację przychodząc do Burdelu? -zapytała błyskawicznie odwracając się w jej kierunku. Po chwili ochłonęła.
-Przemyślę to... -mruknęła.

Juliette

- Zapomnij - pokręciła głową Juliette - nie umiałabys się zdystansować jak widzisz. To tylko praca, skarbie - przewróciła oczami - uprzedzę Normana, żeby nie przysyłał do Ciebie kobiet - uśmiechnęła się - Jak bedziesz gotowa na zakupy zajrzyj do mnie. Piętro wyżej. Są tylko dwie pary drzwi. Moje są te z granatowymi kwiatami. - ruszyła w strone drzwi.

Veronica

-A do kogo należą te drugie? -zapytała z delikatym uśmiechem.

Juliette

- Do Carmen - uśmiechnęła się Juliette - to dziewczyna drugiego szefa. - poprawiła sukienkę - To jedziemy? Czy zmieniłas zdanie?

Veronica

-Przyjdę po Ciebie jak będe gotowa... -mruknęła.

Juliette

- Jasne - powiedziała spokojnie i wyszła.

// apartament Juliette

Veronica

Veronica wzięła torebkę do ręki i przerzuciła sobie jej ciężar na plecy. Ponownie wsunęła na nogi szpilki i rozejrzała się po pokoju delikatnie cmokając.
-Nie jest źle... -mruknęła wychodząc.

/Apartament Juliette

Veronica

/Bar i Kasyno.

Veronica weszła do środka. Zdjęła z nóg szpilki i rozpuściła włosy. Starła z ust jasną szminkę i wyciągnęła z torebki pomadkę w kolorze ciemnej czerwieni. Odgarniając włosy z twarzy przesunęła kosmetykiem po ustach i delikatnie się do siebie uśmiechnęła. Zmrużyła oczy i jednym szybkim gestem zrzuciła wszystko co leżało na toaletce. Od tak. W ramach nikłego odreagowania.

Veronica

Veronica podniosła się. Nie miała zamiaru tu dłużej siedzieć. Chciała po prostu z kimś porozmawiać... Albo miała nadzieję na czyjeś towarzysto.

/Pakamerka Normana xD

Veronica

/hall

Veronica weszła do pokoju z dziwnym wyrazem twarzy. Znów usiadła przy toaletce. Tym razem również zsunęła z nóg szpilki. Przyjrzała się swojemu odbiciu.
-Jesteś chora... -mruknęła w kierunku lustra i podniosła się starając przy okazji rozpiąć suwak w sukience.

Victor

/Kasyno i bar

Znalazł się w pokoju zupełnie bezszelestnie jak na tropiciela przystało. Przyglądał się Ver w zamyśleniu. Zastanawiał się jakby ją trochę zdenerwować.

Veronica

Nie wyczuła jego obecności. Była zupełnie rozkojarzona. Z trudem rozsunęła zamek sukienki i materiał osunął się na podłogę. Ver usiadła znów przy toaletce. Tym razem w bieliźnie w postaci jasnego gorsetu. Odbicie Victora zauważyła w lustrze. Westchnęła cicho.
-Zjeżdżaj stąd... -mruknęła dość spokojnie biorąc do ręki pomadkę.

Victor

Stanął sobie za nią z nierozłącznym cwanym uśmieszkiem. Położył jej ręce na ramionach i zaczął delikatnie masować. - Cooo? Już nie lubisz mojego towarzystwa, czy masz może za chwilę klienta? - zapytał kąśliwie, wciąż się uśmiechając.

Veronica

-A Ty masz ochotę mnie podotykać? -zapytała zerkając na jego ręce. Przesunęła szminką po ustach, które tym razem nabrały karminowego koloru.
-Nawet jeśli ktoś miałby tu przyjść to nie widzę problemu. Ty i tak uciekniesz... -uśmiechnęła się złośliwie.

Victor

- Skoro zostałaś dziwką... Mógłbym skorzystać z twoich usług. - stwierdził nie przestając masować. - Chociaż nie... Nawet w tych sprawach mam zasady. Dziwki to ostateczność. Nie wiadomo ilu facetom obrabiałaś laski. - zabrał ręce i usiadł sobie na łóżku, od tak. Cały czas się uśmiechał.

Veronica

-Dziwne, że po wyjściu ode mnie zawędrowałeś prosto tutaj... -prychnęła podnosząc się. Przed oczami Victora mogły śmignąć całkiem zgrabne nogi. Podeszła po coś do szafy po czym z powrotem usiadła na krześle.
-Gardzisz mną? -znów lekko prychnęła- Gdybyś był ŚMIERTELNY rozsiewałbyś na około kiłę i inne paskudztwa...- zaśmiała się.
-A tak w ogóle... Zamierzasz mnie obrażać? -odwróciła się w jego kierunku z lekko podniesionymi brwiami.

Victor

- Ależ skąd? Czy ja cię kiedykolwiek obraziłem? - zapytał unosząc brew z kpiącym uśmiechem na twarzy. Obserwował ją uważnie. Zastanawiał się jaki był prawdziwy powód jego wizyty. - Jaki mamy dzisiaj dzień? - zapytał ni stąd nie zowąd.

Veronica

Patrzyła jeszcze przez chwilę w jego kierunku po czym odwróciła się i wróciła do malowania.
-Nie wiem. Nie jestem informacją turystyczną... -prychnęła.

Victor

W końcu sam wpadł na to jaki dzisiaj dzień. - 13 listopad. - mruknął i uśmiechnął się ze znudzeniem. Więc to już tysiąc, taa? Wzruszył ramionami i wpatrzył się w Ver. - Tyle zachodu tylko po to by mnie wkurzyć... Że ci się chce... - mruknął.

Veronica

-Victor wyjdź... -warknęła widząc jego znudzenie na twarzy. Dobrze wiedziała jaki jest dzisiaj dzień. Wiedziała też, co powinien świętować. W przeszłości spędziła z nim tak dużo czasu.
-Skąd wiesz, że jestem tu z Twojego powodu? -zapytała znów odwracając się w jego kierunku- Skąd wiesz, że nie jestem tu dla kogo innego? -uśmiechnęła się nikle.

Victor

Wstał. Spojrzał na nią z kpiącym, acz znudzonym spojrzeniem. - Ver, znam cię. - powiedział i skierował się do drzwi. - Jak nikt inny. - mruknął z zadziwiającą szczerością, nie patrząc w stronę wampirzycy. Otworzył drzwi i wyszedł by zrobić co lubi najbardziej. Pojeździć na motorze.

/Hall