Czarne piekiełko Martina

Martin

Prywatny pokój Martina do zabaw z nałożnicami.

Martin

/ Kasyno i bar

Kiedy znaleźli się w końcu w jego pokoju zapalił malutką lampkę by mógł na nią patrzeć. Uwielbiał jej delikatne, aksamitne ciało. Lubił patrzeć jej w oczy, kiedy doprowadza ją do rozkoszy. Usmiechnął się lekko i znów przywarł do niej ustami tym razem jeszcze bardziej zachłannie. Silnymi ruchami wędrował z nią w stronę czarnego łoża. W końcu dotarłwszy do niego, pociągnłą ją za sobą i oboje znaleźli się na posłaniu materaca. - Uwielbiam Cię. - wyszeptał jej cicho do ucha i przygryzł delikatnie jej ucho.

Carmen

/ kasyno

Uśmiechnęła się kiedy na nim siedziała.
- A ja Ciebie - zamruczała mu do ucha i otarła się swoim ciałem o jego. Potem włożyła dłonie pod jego koszulkę i powoli ją podwijała.

Martin

Uśmiech nie schodził mu z ust. Położył swe dłonie na jej biodrach i lekko ją gladził. Przyciągnął ją delikatnie do siebie i składał pocałunki na jej ustach.

Carmen

Kiedy jego koszulka leżała już gdzieś na podłodze uśmiechnęła się. Oddając pocałunki wodziła opuszkami palców po jego brzuchu i torsie.

Martin

- Mmm..- zamruczał łagodnie i pomógł jej zrzucić z siebie jej bluzeczkę. Lekko podniósł się w góre i znalazł się na wysokości jej ponętnego biustu. Zębami pociągnął za miseczkę jej stanika.

Carmen

Nachyliła się nad nim trochę z uśmiechem. Kiedy bawił się jej stanikiem zamruczała cicho i przymknęła oczy.
- I jak interesy? - spytała od tak. Głaskała go po ramionach żeby się nie zdenerował.

Martin

- Dobrze. - rzekł cicho i dopadł sie do zapięcia jej stanika. Po chwili, leżał gdzieś na podłodze odrzucony przez Martina. Składał małe pocałunki na jej dekolcie aż w końcu zawędrował do jej piersi i wpił się w nią z delikatnością.

Carmen

Pokiwała głową z uśmiechem. Kiedy pieścił jej piersi jęknęła cicho i zamkneła oczy.
- Martin - szepnęła jego imię cicho. Wbiła pazurki w jego ramię

Martin

- Tak? - zapytal, ale wiedział, że doprowadza ją tym do podniecenia. Prawie w ogóle nie odczuł jej pazurków, ale lubil jak mu je wbija. Nasilił nacisk na jej pierś a wolną dłonią zjechał niżej rozpinając jej spódniczkę.

Carmen

Jęknęła głośniej i wciąż szeptała jego imię. Jego dotyk od zawsze doprowadzał ją do szaleństwa. Pomogła zsunąć z siebie spódniczkę. Została w samej dolnej części bielizny.

Martin

Jęknął cicho na widok jej ciała. Była taka pociągająca i kusząca. Zwinnie obrócił się z nią i teraz to ona leżała u dołu a on u góry. Obsypywał jej ciało tysiącami pocałunków w których każdy wyrażał jego podniecenie i to jak bardzo ją pociąga. Począł rozpinac sobie spodnie. I już po chwili zostal w samych bokserkach. Jego silne władcze ciało przylgnęła do niej pieszcząc każdy zakamarek jej ciała i duszy.

Carmen

Serce zaczęło jej szybciej bić i jej oddech trochę przyśpieszył. Głaskała go po plecach a potem składała delikatne pocałunki na jego ramionach i szyi, od czasu do czasu muskała je językiem. Potem całowała go po policzku aż w końcu odnalazła jego usta.

Martin

I on odnalazł jej usta. Pocałował ją z całą swoją namiętnością. Wepchnął jej swój język w usta i bawił się drażniąc tym samym jej języczek. - Jesteś taka piękna. - wyszeptał do niej cicho. Dłonią odnalazł jej pierś , lekko ją gładził, póxniej zszedł trochę niżej na jej podbrzusze i zataczał małe kręgi palcami.

Carmen

Uśmiechnęła się lekko. Lubiła kiedy prawił jej komplementy, to wynagradzało małą ilość czasu, spędzoną z nim. Zawinęła jedną nóżkę wokół jego pasa.

Martin

Sprawnym ruchem, ściągnął z niej ostatnią część jej odzienia. Uśmiechnął się przy tym lubieżnie i po chwili tak samo jego bokserki leżały gdzies na ziemi. Popatrzył jej głęboko w oczy. Dossał się do jej ust wymuszając na nich pocałunek i nie mogąc już dłużej wytrzymać wbił się w nią. [Cenzura]

Carmen

Oddając pocałunek wbiła mocniej paznokcie w jego plecy. Potem cicho jęknęła.

PO:

Opadła na poduszki szybko oddychajac.
- Jesteś cudowny - szepnęła mu do ucha

Martin

Rozesmiał się delikatnie. - Nie to Ty jesteś cudowna. - ucałował jej usta i okrył ich kołdrą. Przytulił ją do siebie i począł wolno bawić się jej włosami, próbując uspokoic swój oddech. Drugą dłonia zaś gładził ją po plecach wciąż ja obejmując. Po chwili oboje zmęczeni spali nie odrywając się od siebie.

Carmen

Wtuliła się w niego przez sen. Jego dotyk ja uspokajał i czuła się bezpieczna. Westchnęła przez sen kilka razy.

Martin

Spał jak zabity czując przyjemne ciepło swojej kobiety. Do jego podświadomości zaczęły dochodzić z dala niepokojące hałasy. Coś mu ta melodia przypominała, ale jeszcze nie wiedział co. Po chwili dotarło do niego, ze brzęczy mu komórka. Niechętnie oderwal się od Carmen i wstał szukając swych spodni. Kiedy w końcu je odnalazł wyciągnął telefon i spojrzał na wyświetlacz. A to czyj numer nie znam heh. - pomyślał sobie, ale nie wiele osób miało ten numer dlatego sam musiał komuś go dać. W końcu odebrał. - Słucham. - rzekł lekko zaspanym głosem przykładając sobie aparat do ucha.

Carmen

Obróciła się na brzuch i ręką jakby go szukała i przesuwała nią po prześcieradle. Otworzyła jedno oko i spojrzała że rozmawia przez telefon. Zrobiła niezadowoloną minę i wsadziła twarz w poduszki. Ostatnio spędzali ze sobą mało czasu, mniej niż kiedyś

Martin

Kiedy skończył rozmawiać odłożył telefon na szafeczkę i podszedł do Carmen wtulając się w jej nagie ciało. - Dzień dobry skarbie. - wyszeptał całując ja po kręgosłupie idąc w stronę szyi i karku. - Jak się spało skarbie? - zapytał troskliwym głosem. Wsunął swoje dłonie pod kołdrę i przyciagnął ją do siebie.

Carmen

Uśmiechnęła się lekko i wciąż leżąc na brzuchu przeczesała włosy.
- Całkiem dobrze, tylko potem jak poszedłeś to trochę zimno - zaśmiała się. Złapała go za rękę i pogłaskała go po dłoni i lekko musnęła ją wargami.
- Jakie dzisiaj masz plany? - spytała bawiąc się jego ręką.

Martin

Westchnął zrezygnowany. Nie lubił jej mówić, że ma coś do załatwienia i nie mogą razem spędzić czasu. - W sumie to mam dziś do załatwienia pewne interesy w Forks - pocałował ją w usta, ale może...- zamyślił się na chwilę. - Wczoraj spotkałem moją kuzynkę, nie znasz jej jeszcze może pojechałabyś ze mną zostawię Cię u niej poznacie się a jak skończę to dołączę się do was. Hm..co Ty na to? - spojrzał jej głęboko w oczy.

Carmen

Westchnęła smutno i odwróciła się na plecy. Jedną ręka nakryła się kołdrą.
- A nie mogę jechać z Tobą? Choć raz - spojrzała na niego błagalnie i słodko.
- Proszę - mruknęła mu do ucha i przejechała ręka po jego klacie.

Martin

- Nie - rzekł stanowczo. - To wykluczone, nie mieszam kobiet do interesów zrozumiałaś. - spojrzał na nią dziwnym wzrokiem. - Jesli chcemy żyć na poziomie to trzeba robić interesy póki jeszcze można i ma się do tego potencjał, poza tym w żadnym wypadku nie zamierzam Cię narażać na żadne niebezpieczeństwo. - powiedział twardo i wstał by się ubrać.

Carmen

wywróciła oczami i wstała tak jak leżała. Podeszła do niego i objęła go w pasie.
- Przepraszam, nie chciałam żebyś był zły, przepraszam - zaczęła go przepraszać patrząc mu w oczy z dołu. Był wyższy.

Martin

Popatrzył na nią a jego rysy twarzy zelżały. - Nie masz za co mnie przepraszać kochanie. - powwiedział spokojnie. - Po prostu jak już mówiłem nie będę Cię w to mieszał rozumiesz. - pocałował ją w czoło. - Jestes dla mnie najważniejszą osoba i nie pozwole by stała Ci się jakakolwiek krzywda. - pogłaskał ją delikatnie po jej czuprynie gestych włosów.

Carmen

Westchnęła cicho .
- Nie mam tu co robić - powiedziała jak małe naburmuszone dziecko - siedzę, piję, palę i gapię się w ścianę - dodała przytulając się do niego mocno.
- To jak? Zawieziesz mnie do Twojej kuzynki? - spytała cicho

Martin

- Dlatego zaproponowałem Ci towarzystwo mojej kuzynki żebyś się nie nudziła. - powiedział spokojnie i przyciągnął ją mocniej do siebie. - Tak zawiozę Cię do niej a jak skończę to przyjade do was jak już mówiłem - uśmiechnął się lekko.

Carmen

- Dobrze - dała mu buziaka w policzek.
- Wiesz,tata byłby zadowolony,że się tak mną opiekujesz - uśmiechnęła się i przejechała ręką po jego torsie delikatnie

Martin

Usmiechnął się lekko. - Cieszy mnie to niezmiernie moja droga. - powiedział łagodnie i klepnął ją lekko w tyłek śmiejąc się. - No a teraz moja droga ubieraj się nie mamy zbyt wiele czasu. - powiedział z ociąganiem i oderwał się od niej. Złożył na jej ustach pocałunek po czym wrócił do ubierania się.

Carmen

Zaśmiała się oddała pocałunek.
- Już, już - z uśmiechem szukała swojej bielizny. Włożyła ubrania i przeczesała ręką włosy.
- Ja już jestem gotowa. Mogę tak jechać? - obróciła się w miejscu

Martin

- Oczywiście jak zwykle wyglądasz zniewalająco. - oblizał sobie wargi i patrzył z zachwytem na Carmen. - Moja królewna. - zaśmiał się. - I ja równiez jestem gotowy. - podszedł do stolika i schował swoją komórkę do kieszeni spodni.

Carmen

- Idziemy już do auta czy chcesz coś załatwić? - objęła go na wysokości pasa i jedną rękę włożyła do kieszeni jego spodni.Głowę wtuliła go jego ramienia.
- Kiedy wyjdziemy gdzieś we dwoje? - spytała nagle

Martin

Przytulił ją do siebie. - Nie idziemy prosto do auta. - rzekł spokojnie ciągnąc ją za sobą. - Nie wiem skarbie na razie nie predko musze rozkręcić interes, ale obiecuję Ci, że jak tylko wszytsko pójdzie po mojej myśli pojedziemy gdzies tylko we dwoje. Ja i Ty nikt więcej. - uśmiechnął sie lekko i wyszli z pokoju. Wyciągnął telefon i wykonał jeden telefon. - Przyślijcie mi tu jakiś fachowców i niech posprzątają ten bajzel w różowym saloników. Ma to wyglądac idealnie i jak najprędzej. - poinstruował jednego ze swoich pracownikó, po czym odłożył słuchawkę i znów schował ją do kieszeni. Wyszli z budynku i wsiedli do auta. Ruszyli w stronę Forks. -
/ Hall/ Ulice miasta/ Rorks/ Motel u Selene/ Pokój nr.8

Carmen

Słuchała jego rozmowy przez telefon. Była ciekawa co się stało w saloniku ale wolała go nie denerwować.
- Wybierzemy jakiś ładne miejsce - dała mu czułego buziaka i weszła do auta.

/ tam gdzie Martin Razz

-- > Ty zacznij ^^

Martin

/ Pakamera Normana

Wszedł do pokoju w przygaszonym humorze. Oczy strasznie mu się kleiły. Marzył o tym by się położyć i zasnąć. Omiótł pomieszczenie swym wzrokiem i w końcu zaczął się rozbierać. Kiedy został w samych bokserkach podszedł do drzwi i zamknął je na klucz by nikt mu nie przeszkadzał. W końcu udał się do łóżka. Padł na nie jak długa. Nakrył się kołdrą i ułożył głowę na poduszce. Po chwili spał już jak zabity. Musiał nabrać sił przed jutrzejszym dniem bowiem miał dużo spraw do załatwienia a między innymi sprawę z Mariką i jej nowym domem.

Martin

Sen go okropnie zmorzył. Ale spało mu się nad wyraz bardzo przyjemnie. Obudził się w dobrym humorze. Powstał z łóżka oporządził się i postanowił iść na jakieś śniadanie. Do twarzy miał przyklejony szeroki uśmiech.

/ Kasyno i bar

Martin

/ Hall

Wsunął się do swego pokoju i włączył pstryczek zapalający światło. Miał ochotę pozostać zupełnie sam tym czasem w jego pokoju, na jego łóżku wiła się dobrze znana mu dziwka. Rzucił jej znużone i zniecierpliwione spojrzenie. - Wyjdź!. - Nakazał jej władczo. Nie posłuchała. Zwinęła się z łóżka i poczęła się przysuwać w jego stronę, próbując kusić swym ciałem. Popatrzył na nią z obrzydzeniem i niechęcią. Kobieta w tej chwili ani trochę na niego nie działała. Zdenerwował się. Zacisnął dłonie w pięści by jej nie uderzyć przypadkiem. - Wypierdalaj, ale już, masz trzy sekundy a później już nie będę taki miły. Raz... - stała osłupiała. - Dwa... - Poruszyła się nerwowo i ruszyła ku drzwiom cmokając z dezaprobatą. - Trzy... - wrzasnął głośno, tak iż pewnie pół góry go słyszało. Kobiety już nie było. Wyszła zawiedziona. Nabrał głęboko powietrza w płuca i ściągnął sobie kurtkę, przerzucając ją przez oparcie fotela. Następnie ściągnął swe buty i rzucił się na łóżko. Uchwycił swój telefon w dłonie i chwilę się w niego gapił. Wykręcił jakiś numer i przyłożył aparat do ucha.