Pokój Emmy

Emma

- Przepraszam... już nie będę - odsunęła się i tylko delikatnie przytuliła. - Jestem ciekawa... ech... jak wyglądasz... bez koszulki? - uśmiechnęła się i zarumieniła lekko. Czuła się teraz jak ostatnia kretynka.

Edward

- Te zwariuje to było w pozytywnym sensie - zakomunikował jej.
- Aha więc o to chodzi - zaśmiał się - możesz ją ściągnąć jeśli chcesz - pogłaskał ją po rumianych policzkach.

Emma

- Mogę? - zdziwiła się lekko, było jej niesamowicie głupio że właśnie o to poprosiła ale powoli zdjęła mu koszulkę. Wtedy zaparło jej zupełnie dech. W najlepszych snach nie przypuszczała, że jego ciało może tak na nią działać. Był piękny, jak jedna z rzeźb Michała Anioła. Emma delikatnie uśmiechnęła się i położyła policzek na jego nagim torsie. Zamknęła oczy a po chwili zaczęła całować bardzo delikatnie jego klatkę piersiowę i potem szyję.
- Miałam rację... jesteś niesamowicie przystojny... o wiele za przystojny... powinieneś mieć u boku jakąś modelkę... a nie takiego kogoś jak ja... - delikatnie przesunęła usta po jego klatce piersiowej.

Edward

Pomógł zdjąć jej swoją koszulkę. Było mu bardzo przyjemnie pod jej dotykiem.
- Ty jesteś piękniejsza niż nie jedna modelka i aktorka - zamruczał kiedy przesunęła usta po jego klatce piersiowej.

Emma

- To niezbyt prawda... ale cieszę się, że Ci się podobam. - delikatnie całowała jego klatkę piersiową coraz niżej, potem zaczęła całować lekko jego brzuch. Potem podniosła się lekko i spojrzała mu w oczy.
- Nigdy wcześniej... żadna dziewczyna lub wampirzyca... czy co tam jeszcze jest... nie proponowała Ci związku? Bo jakoś... wierzyć mi się chce. Chyba miałeś wiele adoratorek... - po tych słowach zaczęła głaskać go po brzuchu i całować delikatnie jego ramiona i potem obojczyk.

Edward

- Nie okazywały tego. Jedynie Tanya - westchnął cicho i zaczął kreślić wzorki na jej ramieniu od czasu do czasu składając na nim czułe całusy ^^ .

Emma

- Tanya? Wampirzyca? - podniosła się lekko i usiadła na łóżku po turecku obok niego. Nadal głaskała go po brzuchu i klatce piersiowej, przesuwała opuszki palcow bardzo delikatnie po jego chłodnej skórze.
- A co Ty na to? Jak to się... skończyło? - poczuła się nieco zazdrosna widząc piękną wampirzycę i Edwarda, a obok marnie wyglądającą samą siebie - Jest ładna, prawda?

Edward

Zaśmiał się pod nosem.
- Może jest i piękna ale to nie mój typ - zachichotał bawiąc się jej ręką .
- Po rozmowie z Tanyą wyjechałem tu do Forks - powiedział głaszcząc ją po policzku.

Emma

- Czyli... nie byłeś z nią? - nadal bardzo delikatnie go głaskała - Hmm... więc nigdy się nie całować? Bo wychodzi Ci to aż za dobrze... i tak pomyślałam, że może jesteś takim kobiecarzem - zaśmiała się cicho i położyła spowortem, znów zaczęła całować jego chłodną skórę klatki piersiowej.

Edward

Zaśmiał się
- Nigdy - przyznał się bez bicia .
- A kobieciarzem nie jestem już na pewno - dodał przyciągając jej głowę bliżej i patrząc jej w oczy.
- A jak to było u Ciebie? -spytał

Emma

- No ja... to taka damska wersja Casanovy. Zmieniam chłopaków jak rękawiczki - powiedziała powstrzymując śmiech, zaraz potem pocałowała go bardzo delikatnie w usta. Był to krótki pocałunek bo nie wiedziała jak zareaguje Edward.
- A tak poważnie... jesteś moim pierwszym i ostatnim chłopakiem, chociaż określenie "chłopak" to chyba za mało... - uśmiechnęła się i wróciła do głaskania go po brzuchu, dotyk jego skóry był czymś niesamowitym, jego mięśnie, zapach, wygląd, dziwne, że Emma nie zmedlała.

Edward

Podobało mu się, że jest jej pierwszym i ostatnim chłopakiem.
- Ty jesteś dziewczyną na całe życie - uśmiechnął się radośnie.
- Lubię dotyk Twojej skóry - szepnął jej do ucha.

Emma

- Ja mam zwykłą skórę... ale Twoja... mmm... - wzięła głęboki wdech przytulając policzek do jego torsu. - Kocham Cię... i chce być Twoją dziewczyną na dłużej niż życie... - delikatnie głaskała jego brzuch.

Edward

- Wszystko w Tobie jest niezwykłe - powiedział całując jej policzek .
- Obiecuję Ci, że będziesz - powiedział przejeżdżając ręką po jej plecach.

Emma

- Doskonale - praiwe krzyknęła z radości. Było dla niej oczywiste, że w tej chwili obiecał zmienić ją w wampira, a przecież nie może złamać obietnicy.
- Hmm... kocham Cię. - podniosła lekko głowę i zaczęła całować go po szyi i ramionach.

Edward

- Co Cię tak cieszy? - spytał z uśmiechem.
- Ja Ciebie też - mruknął i zamknął oczy rozkoszując się jej pocałunkami.

Emma

- To mnie bardzo cieszy... perspektywa spędzenia z Tobą wieczności... mmm... - podniosła delikatnie jego dłoń i położyła na swoim policzku, zamknęła oczy i delikatnie zaczęła przesuwać policzkiem w górę i w dół po skórze jego dłoni.

Edward

Uśmiechnął się ciepło do niej.
- Mnie też to cieszy - szepnął. Żałował, że Emma nie jest wampirem ale nie chciał jej krzywdzić,

Emma

- Dobra... no to kiedy mnie przemienisz? - oparła głowę o jego tors i spojrzała mu w oczy. Zaczęła głaskać go bardzo delikatnie po policzku.

Edward

- Skąd taka myśl, że Cię przemienię ? - spytał zdziwiony.
- Nie zrobię Ci tego - powiedział głaszcząc ją po policzku.

Emma

- Przecież powiedziałeś... obiecałeś, że będę z Tobą dłużej niż życie. To chyba jednoznaczne, że mnie przemienisz. - podniosła głowę lekko oburzona, wiedziała jednak że całowanie sprawia mu przyjemność więc zaczęła składać delikatne pocałunku na jego torsie.

Edward

Wywrócił oczami i lekko ją od siebie odepchnął.
- Nie ma mowy, nie zrobię Ci tego, nie skażę Cię na taki los - powiedział

Emma

- Edward! Obiecałeś - dobrze wiedziała, że mógł mówić to w innym znaczeniu, ale chciała zostać z nim na wieczność i tego była pewna. Kiedy ją odsunął od siebie położyła się obok i teatralnie zsinęłą z siebie koc.
- Wolisz więc aby przemienił mnie ktoś inny, rozumiem - skrzyżowała ręce na klatce piersiowej i zamknęła oczy.

Edward

-Emmo - zaczął spokojnie - nic Ci nie obiecywałem. Zrozum,że bycie wampirem to nic fajnego - powiedział nakrywając ją kocem. Nachylił się nad nią i delikatnie pocałował

Emma

- Edward... błagam... ja nie chce być 80-letiną staruszką z Tobą... nie chce umrzeć i Ciebie stracić... błagam... - jęknęła cicho przytulając się do niego mocno. Nieumyślnie nacisnęła na swoją ranę co ją zabolało.

Edward

- Mnie nie stracisz nigdy a starość to naturalna rzecz - pocałował ją w policzek.
- Uważaj na tą ranę - powiedziała z troską i pocałował bolące miejsce.

Emma

- Edward... błagam... nie chce...jak... będę stara a Ty młody... wiesz jak się będę czuła? - niezwracając uwagi na ranę przytuliła się do niego mocniej.
- Proszę... Edward... przemyśl to jeszcze... proszę...

Edward

- Emmo, nie ma o czym myśleć. Gdybym Cię przemienił zrobiłbym Ci najgorszą rzecz jaką mogę - powiedziała cicho i spokojnie przytulając ją

Emma

- Edward, ja wiem czego chce. Wolisz żeby Vicotr mnie zmiażdżył i zabił? Albo wolisz żebym przeżywała depresje kiedy Ty będziesz jak młody bóg a ja jak pomarszczona śliwka? - schowała twarz wtulając ją w jego ciało - Błagam Cię... Edward... chce być z Tobą przez wieczność... mam upaść na kolana i Cię błagać?

Edward

Westchnął ciężko.
- Emmo i tak nawet gdybyś mnie błagała nie zgodziłbym się - powiedział głaszcząc ją po plecach.
- Kocham Cię i nigdzy Cię nie zostawie a jeśli nadal będziesz przez to chciała narazić się na taką krzydę będę zmuszony do strasznej rzeczy - zamruczał jej do ucha.

Emma

Zamarła na chwilę bez ruchu.
- Nie zostawisz mnie... - mruknęła nadal się przytulając do niego. - Edward... zrozum... ja na prawdę tego chce... proszę... zrobie wszystko co będziesz chciał...

Edward

- My też mamy swoje zasady związane z przemianą - powiedział chwytając ją za
biodra.
- Nie możemy przemieniać od tak sobie - mruknął całując ją po szyi

Emma

- Jakie to zasady - westchnęła odchylając lekko głowę aby dać mu całkowity dostęp do swojej szyi - Możesz mnie teraz przypadkiem posmakować... - ledwo zbierała myśli przez jego dotyk i chłodny oddech.

Edward

- Możemy przemienić kogoś tylko wtedy kiedy jest umierający a na terenie Forks nie możemy nikogo ugryźć - powiedział składając czułe pocałunki na jej szyi,policzkach i obojczyku .

Emma

Zamknęła oczy zbierając myśli, delikatnie gładziła go po włosach.
- Czyli Victor musi dopaść mnie poza Forks... - szepnęła i przegarnęła mu kilka razy włosy. Potem zaczęła delikatnie głaskać go za uchem.
- A co ze szkołą? Chyba nie możemy znów nie iść na lekcje..

Edward

Odsunął się od niej i przestał całować.
- Nikt Cię nie dopadnie i nie przemieni - powiedział stanowczo.
- Skończmy już ten temat - powiedział zirytowany.

Emma

- Dobrze... nie chce Cię denerwować. Powiedziałam Ci czego tak na prawdę pragnę... teraz od Ciebie zależy czy spędzimy ze sobą wieczność... - powiedziała ze smutkiem i zaczęła całować jego barki i szyję.

Edward

Wygiął się trochę kiedy go całowała.
- Emmo, kiedyś o tym porozmawiamy - powiedział.

Emma

- Dobrze. Nie będę naciskać... to Twoja wola - całowała go nieco wyżej po szyi, potem po zarysie szczęki i w kąciku ust. Potem przyłożyła swój policzek do jego policzka i zamknęła oczy.
- Kocham Cię...

Edward

- Nawet nie wiesz jak ja Ciebie - westchnął i pocałował ją w policzek.
- Co ciekawego ostatnio robiłaś? - spytał z uśmiechem