Pokój Emmy

Emma

Troche oburzona wyjęła koc spomiędzy nich i okryła Edwarda.
- Przestań wkładać te koce pomiędzy nas... nie jesteś wcale aż tak chłodny... uwielbiam jak mnie dotykasz. - przytuliła się do niego mocniej.
- Dla mnie? Ale... jest śliczna, masz wielki talent. Dziekuję... musisz mi ją kiedyś zagrać, koniecznie - pocałowała go w policzek i uśmiechnęła się. - Bardzo Cię kocham... nie wiem co bym zrobiła gdy coś... lub ktoś nas rozdzielił. Chyba bym nie miała już po co żyć. Jesteś prezentem od losu... tak wspaniałym, tak idealnym... nie wiem czy na Ciebe zasługuję. - głaskała go delikatnie po brzuchu i przytulała do niego.

Edward

Wziął jeden koc i jednak włożył pomiędzy nich ale drugim nakrył ich oboje.
Kiedy widział, że chce coś powiedzieć pocałował ją delikatnie w usta.
- Już się kłóć ze mną - uśmiechnął się.
- Już Ci mówiłem , że nie pozwolę nas rodzielić - pocałował ją w policzek a potem całował ją delikatnie w szyję.

Emma

Nadal głaskała go delikatnie po brzuchu przesuwając opuszki palców po jego mięśniach.
- Zastanawiam się... nie jesteś głodny? - spojrzała na niego - Nie zrozum mnie źle... ale odkąd pamiętam to spędzasz ze mną każdą sekundę... co prawda nie musisz jeść tak często... ech... źle to brzmi. Inaczej - wzięła głęboki oddech - Nie męczy Cię pragnienie? Nie chciałabym żebyś przeze mnie się... głodził? - nie była pewna czy dobrze dobrała słowa, nie chciała abyEdward pomyślał, że się boi lub, że ma go dość.

Edward

Westchnął ciężko.
- Na polowanie nie muszę chodzić często. Tylko wtedy kiedy jestem głodny. Pojadę w tym tygodniu ale najpierw muszę się upewnić , że będziesz bezpieczna - powiedział wkładając rękę po jej bluzkę.

Emma

- Jestem bezpieczna... - przytuliła się do niego, w taki sposó aby bez problemu mógł przesuwać dłonią pod jej bluzką.
- Nie musisz się martwić. I pomyśl nad zmianą mnie w wampira. - powiedziała cicho i delikatnie pocałowała go w policzek.
- Co będziemy robić jutro? Możemy pojechać gdzieś... z dala od tego wampria żebyś nie musiał się tak cały czas przejmować, hm?

Edward

Przesuwał ręką bardzo delikatnie po jej brzuchu i placach.
- Możemy. A gdzie byś chciała? - spytała z uśmiechem.. Chwilę potem natknął się na ranę po ugryzieniu.
- Boli dalej? - spytał troskliwie.

Emma

- Kiedy dotykasz to nie boli. - uśmiechnęła się do niego i delikatnie zaczęła gładzić jego policzek.
- No a gdzie Ty byś chciał jechać? Uprzedzam, że opuszczanie kraju jest niezbyt wskazane. Ale możemy jechać poza Forks. Jakieś propozycje? Na pewno lepiej znasz okolice niż ja.

Edward

- Ty wybierasz. - powiedział i pocałował jej ranę delikatnie.
- Kiedy pójdę na polowanie muszę załatwić Ci jakąś ochronę - zaśmiał się.

Emma

- Co masz na myśli mówiąc "ochronę"? - skrzywiła się na myśl, że ktoś zamiast Edwarda ma leżeć obok niej na łóżku.
- Hmm... możemy pojechać do Port Angeles... albo Seattle... albo gdziekolwie. Jeśli będę z Tobą to mogę jechać nawet na pustynię. - uśmiechnęła się i wróciła go głaskania go po brzuchu.

Edward

- Wolę gdzieś dalej - stwierdził kreśląc wzory na jej brzuchu i idąc wyżej i wyżej.
- O ochronę poproszę moich braci - dodał żeby choć trochę ją uspokoić.

Emma

- Nie muszę mieć ochrony, nie zawracaj im głowy. - pocałowała go w policzek. - Hmm... dalej? To gdzie chcesz pojechać? Do San Francisco? - zaśmiała się po czym znów przytuluła do niego kładaąc głowę na jego torsie.

Edward

- Z Tobą to ja mogę jechać i na koniec świata - zaśmiał się wtulając ją w siebie.
- Kocham Cię - powiedział całując ją w czoło.

Emma

- Ja Ciebie też kocham. - zamknęła oczy. - Kiedy wrocimy do dyskusji na temat mojej przemiany w wampira? - przeniosła dłoń wyżej aby móc delikatnie kreślić wzory opuszkami palców na chłodnej skórze jego klatki piersiowej.

Edward

- Emmo - zaczął - już mówiłem. Nie zrobię Ci tego, nie zniszczę Ci życia i nie odbiorę tych ważnych jego elementów - powiedział przeczesując jej włosy.

Emma

- Więc wolisz aby przemienił mnie inny wamipr. - wzruszyła ramionami - Jestem pewna i wiem czego chce, Edwardzie. I błagam Cię tylko abyś to Ty mnie przemienił... nie chciałabym aby zrobił to ktoś inny. - wtuliła się w niego mocno.
- Skoro nie chcesz o tym rozmawiać... to ustalmy dokąd pojedziemy. Hm? Bo mam do Ciebie pełno pytań... - chciała dowiedzieć się o nim jak najwięcej mając na uwadzę psychopatycznego wampira, który chce ja zabić.

Edward

- Możesz mnie pytać o co chcesz - powiedział bawiąc się jej włosami.
- Porozmawiamy o Twojej przemianie później - dodał.Chciał odkładać tą rozmowę na inne dni.

Emma

- Później... - westchnęła - No dobrze... mam kilka tysięcy pytań. Najpierw... zauważyłam, że niekiedy masz takie miedziane oczy... - rozpływała się na ich myśl - A czasem ciemnieją. To zależy od twojego humoru czy pragnienia?

Edward

- To zależy od pragnienia - przyznał - kiedy są czarne to znaczy, ze muszę zapolować akiedy są miodowe wszystko jest ok - uśmiechnął się głaszcząc ją po policzku.
- Następne proszę - zaśmiał się

Emma

- Mówiłeś, że czytasz w myślach, tak? w myślach każdego? - spojrzała na niego - I to każdy wampir potrafi? - nadal delikatnie sunęła opuszkami palców po jego klatce piersiowej.

Edward

- Tak każdego oprócz Ciebie - powiedział całując ją w policzek.
- Każdy ma inną zdolność. Np. Alice widzi przyszłość, ja czytam w myślach... - uśmiechnął się delikatnie.

Emma

- Przyszłość? Czuje się jak ostatnie zero... nie dość, że jesteście piękni to jeszcze macie takie zdolności... - opadła na poduszkę nadal jednak trzymała dłoń na jego torsie. - Ech... Alice to... ta Wenus w blond włosach czy ta z kruczymi włosami?

Edward

- Ty jesteś piękna, a te zdolności to nie zawsze są takie fajne - uśmiechnął się bawiąc się kosmykiem jej włosów.
- Alice to ta z czarnymi włosami - odpowiedział na jej pytanie,

Emma

- Dlaczego nie możesz czytać w moich myślach? - spojrzała na niego z zainteresowaniem - To w sumie dobrze, lepiej żebyś nie wiedział... i tak słuchasz go wygaduje w nocy. - wróciła go głaskania go po torsie.
- Jesteście jedynymi wampirami w Forks?

Edward

Smyrał ją po plecach.
- Nie wiem czemu tak jest, zwykle wiem wszystko o tym co myślą inni - powiedział z uśmiechem.
- Nie , jest tu wiele wampirów - powiedział.

Emma

- Wszyscy polują na zwierzęta? - bardzo cieszyła się, że Edward nie może jej podsłuchiwać, było to bardzo wygodne.
- Domyślasz się może... dlaczego tamten wampir na mnie poluje?

Edward

- Nie, nie wszyscy. Np Victor poluje na ludzi - powiedział i zaraz popsuł mu się humor.
- Wiem, Twój zapach różni się od innych. Jest najpiękniejszy ze wszystkich - powiedział całując ją w szyję

Emma

Skrzywiła się lekko.
- To chyba nienajlepiej... - westchnęła - Przepraszam. Przeze mnie musisz siedizeć ze mną tyle czasu... i jeszcze nrażać się na niebezpieczeństwo przez... Victora - dotąd bowiem nie znała imienia swojego oprawcy.

Edward

- Siedzenie z Tobą cały dzień to moje ulubione zajęcie - szepnął jej do ucha.
- I nie pozwolę Cię skrzywdzić - dodał również szeptem.

Emma

Przytuliła się do niego i ponownie zamknęła oczy, ziewnęła lekko zasłaniając dłonią usta. Po chwili zaczęła bardzo delikatnie głaskać go po boku szyi i włosach za uchem.
- Bardzo Cię kocham, ale ja nie chce żeby cokolwiek Ci się stało... nie chce żebyś stawal w mojej obronie narażając siebie... - powiedziała cicho wtulając głowę w jego tors.

Edward

Wtulił ją w siebie głaszcząc po karku.
- Emmo, ja nie jestem tak kruchy i delikatny jak Ty - zauważył delikatnie.
- Będę Cię pilnował czy tego chcesz czy nie - dodał.

Emma

- Ale obiecaj, że nic Ci się nie stanie. Dobrze? - delikatnie zaczęła go głaskać po policzku.
- Zakochałam się w Tobie całkowicie... nie miałabym po co żebyś już bez Ciebie. - uśmiechnęła się i pocałowała go delikatnie w klatkę piersiową kilka razy.

Edward

- Obiecuje - powiedział przejeżdżając ręką od jej szyi aż do bioder.
- Nic mi się nie stanie. Jeśli Tobie coś się stanie to ze mną koniec - powiedział i przymróżył oczy cicho pomrukując kiedy do całowała.

Emma

- Ostatnio... śniło mi się coś dziwnego i mam jeszcze jedno pytanie... dwa pytania. Pierwsze, to czy... ja Cię chociaż w ogóle trochę pociągam? To znaczy... podobam Ci się tylko z zapachu i niezdarności czy... dobra, lepiej tylko to drugie pytanie. Czy wampiry normalnie mogą brać ślub? - całowała jego tors i ramiona. Robiła to z niezwykłą delikatnością

Edward

Zachichotał.
- Jasne, że mnie pociągasz. Myślałaś inaczej? - uśmiechnął się do niej pięknie.
- Tak, wampiry nomrlanie mogą wziąć ślub - zaśmiał się

Emma

- Nie śmiej się ze mnie. - delikatnie przesuwała palec po jego torsie - Hmm... skąd mogłam wiedzieć? A nóż jak wchodzisz to kościoła do te okropne ohydne gargulce ożywają? Tak było w filmach... - zaśmiała się - Ale Ty nie przypominasz Draculi... nawet troszkę... - delikatnie zaczęła całować go po szyi.
- Jesteś bardziej... przystojny, miły, umięśniony... zdolny... no i Ciebie się w ogóle nie boję. - oparła głowę o jego ramię.

Edward

- W ogóle nie przypominam Draculi - mruknął kiedy go dotykała i całowała. W tej chwili zgodziłby się na prawie wszystko.
- Ja przystojny? - spytał z udwanym zaskoczeniem.

Emma

- Może przesadzam... - całowała go nadal bardzo delikatnie po szyi - Ale... dla mnie jesteś najprzystojniejszym mężczyzną na świecie... - delikatnie całowała go nieco niżej. Jednak żeby nie uznał jej za kompletną idiotkę położyła się obok.
- Zastanawiam się... czy mógłbyś... w sumie, nie ważne. - uśmiechnęła się.

Edward

Nie był zbyt zadowolony, że przestała. Objął ją ramieniem.
- Czy mógłbym co? - spytał zaciekawiony.

Emma

- Nie ważne... ludzka słabostka... - uśmiechnęła się i przysunęła bliżej. Widząc jego niezadowolenie wróciła do całowania jego szyi. Powoli przesuwała usta po jego szyi i policzku.

Edward

- Powiedz mi - mruknął pod dotykiem jej warg. były takie przyjemne i ciepłe.
- Zwariuję kiedyś z Tobą - zaśmiał się