Pokój Emmy

Edward

Skrzywił się. Zastanawiał się co ma odpowiedzieć .
- To zależy ale jakoś za nim nie przepadam - powiedział wpatrując się w podłogę .

Emma

Uśmiechnęła się lekko.
- Zależy od czego? - wyciągnęła dłoń w jego kierunku - Chyba nie jesteś zazdrosny? Przecież wiesz, że jesteś najprzystojniejszym chłopakiem i wampirem jakiego znam, poza tym... kocham Cię. - uśmiechnęła się ponownie.

Edward

Ujął delikatnie jej dłoń i pocałował.
- Jestem zazdrosny jak każdy mądry mężczyzna,która ma u boku tak piękną kobietę - uśmiechnał się.

Emma

- Moje piękno jest raczej dostrzegalne tylko dla Ciebie - uśmiechnęła się i pocałowała go w policzek. - Nie musisz być zazdrosny.

Edward

- Nawet nie wiesz co myślą o Tobie inni chłopcy ze szkoły - skrzywił się trochę i pogłaskał ją po policzku.

Emma

- Oj... przestań. Lepiej byś mnie przytuu... - ziewnęła lekko zakrywając dłonią usta - przytulił kochanie. Wiesz, że i tak kocham tylko Ciebie. Jesteś moim światem.

Edward

Zaśmiał się i przytulił ją.
- Skarbie, chyba chce Ci się spać - szepnął jej do ucha i wziął na ręce.

Emma

- Trochę... ale to nic. Posiedźmy jeszcze. Nie chce żebyś sobie poszedł - przytuliła się do niego mocno, jak małe dziecko, które nie chce zostać w przedszkolu.

Edward

- Wiesz, że nigdzie nie mam zamiaru wychodzić - uśmiechnął się bawiąc kosmykiem jej włosów.
- Uwielbiam patrzeć jak śpisz to fascynujące dla mnie - zaśmiał się i położył ją delikatnie na łóżku. Przykrył ją ciepłą kołdrą i położył się obok.

Emma

- Co w tym fascytującego... że gadam przez sen. Mam nadzieję, że nie odpowiadam na pytania we śnie - wtuliła się w niego mocno. - Kocham Cię.

Edward

- Dla osoby, która nie spała od ponad 100 lat to fascynujące - powiedział z uśmiechem - a teraz śpij już - szepnął i zaczął nucić melodię.

Emma

Ziewnęła znów, oczy zamknęły jej się niemal automatycznie. Wtuliła się w niego mocno, połozyła mu głowę na klatce piersiowej.
- Kocham Cię... - wyszeptała - musisz mi powiedzieć... - ziewnęła znów - co to... za melodia... - już prawie spała, była raczej nieprzytomna - jest bardzo ładna... - po tych słowach już spała, jeszcze tylko wtuliła się w niego mocniej.

Edward

Uśmiechnął się i przytulił ją wciąż nucąc kołysankę,
- Ciekawe czego się dziś dowiem - zaśmiał się na tyle cicho, że nie słyszała.

Emma

Spała raczej twardo, nie kręciła się. Wtulała się co pewien czas w niego bardziej, aż w końcu zaczęło jej się coś śnić.
- Edward... proszę... zostań... Marcus... nie... - mówiła dość szybko, za każdym słowem przytulała się do niego coraz mocniej.

Edward

Uśmiechnął się delikatnie i bawił się kosmykiem jej blond włosów.
- Przecież nidzie nie ide - zaśmiał się cichutko. Gdy usłyszał imię 'Marcus' skrzywił się. Dałby wszystko żeby wiedzieć co jej się śniło. Był ciekawy czego jeszcze się dowie.

Emma

Przekręciła się lekko i zadrżała, to było spowodowane zimnem jakie napływało przez otwarte okno. Jęknęła cicho.
- Edward... błagam... kocham Cię... zostań... - wtuliła się mocniej w jego bok - Marcus... nie...

Edward

Szybko wstał i zamknął okno. Nakrył ją jeszcze kocem i położył się obok.
- Co w jej głowie robi Marcus? - zastanawiał się patrząc na nią.

Emma

Westchnęła cicho, mimo że spała to przeżywała bardzo swój sen. Po jej policzku popłynęła łza - Błagam... zostań ze zmną... Edward... kocham Cię... Marcus... jak... - mocno przytuliła się do Edwarda, mimo że on miał chłodną skórę to w pewien sposób zrobiło jej się cieplej gdy czuje go obok siebie.

Edward

Coraz bardziej denerwował go ten Marcus. Miał ochotę ją obudzić i spytać co jej się śniło ale uwielbiał ją obserwować w czasie snu.

Emma

Przysunęła się do niego jeszcze bardziej, wtulając głowę w jego klatkę piersiową - Kochm Cię Edwardzie... kocham Cię... obiecałeś... nie odchodź... błagam... - widocznie jej sen miał charakter koszmaru, była zdenerwowana.

Edward

Pocałował ją w czubek głowy i przytulił. Znów zaczął nucić tą piękną melodię aby trochę ją uspokoić.

Emma

Jego głos i zapach działały na nią niezależnie czy spała czy była w pełni przytomna. Kochała go ponad wszystko, kiedy ją przytulił poczuła jego "chłód" i "zapach", kiedy zaczął dodatkowo nucić jego głos zaczął działać jak najlepszy lek. Wkrótce już grzecznie spała co pewien czas powtarzając "Edward..." lub samo "Kocham...".

Edward

Uśmiechał się gdy słyszał swoje imie i słowo '' kocham' . Za robiło się coraz jaśniej.

Emma

Przekręciła się lekko, jednak nadal spała przy nim. Wtulała się mocno w niego, a kiedy zaczęło robić się jaśniej wtuliła głowę w jego klatkę piersiową "broniąc się przed promieniami światła".

Edward

Zaśmiał się i spojrzał na zegarek na ścianie.
- Śpij, jest dopiero 4 rano - zaśmiał się i nakrył ją pościelą, która trochę się zsuneła. Był ciekawy czy ma jeszcze coś ciekawego do powiedzenia. Very Happy

Emma

Westchnęła cicho i całkowicie pod kołdrą wtuliła się w niego jeszcze. - Edwardzie... nie opuszczaj mnie... kocham Cię najbardziej na świecie... oddam za Ciebie życie - można było pomyśleć, że się obudziła. Mówiła powoli i bardzo wyraźnie, jednakże nadal była pogrążona we śnie.

Edward

Zdziwił się słysząc jej słowa. Delikatnie głaskał ją po ramieniu. Gdy się obudzi miał zamiar się dowiedzieć co kolwiek o jej koszmarze.

Emma

Po kilkunastu minutach zaczęła się powoli budzić, lekko przeciągnęła się jednak w ten sposób aby nie odsuwać się od Edwarda. Otworzyła oczy jednak światło oślepiło ją. Przetarła powieki i uśmiechnęła się do Edwarda.
- Dzień dobry, panie Cullen. - ziewnęła lekko - Przytul mnie mocno, proszę.

Edward

Zasłonił zasłony z okna.
- Dzień Dobry Emciu - zachichotał i pocałował ją delikatnie w usta.
- A teraz siadaj i opowiadaj co Ci się śniło - uśmiechnął się.

Emma

- Śniło? - przygryzła na chwile dolną wargę - Nic... nic mi się nie śniło. I nie mów do mnie Emciu. - przewróciła oczami. - No i przytul mnie mocno, i powiedz która godzina. Ech... sporo mam wymagań.

Edward

Przytulił ją na tyle mocno żeby nie zrobić jej krzywdy jednocześnie spoglądając na zegarek .
- 5:30 , jeszcze wcześnie - uśmiechnął się
- Powiedz proszę co Ci się śniło - powiedział bagalnym tonem i pogłaskał ją po policzku.

Emma

- Ale... ale na prawdę nic mi się nie śniło - wtuliła się do niego mocno i pocałowała go delikatnie w policzek. - Kocham Cię.

Edward

- Nie kłam, przecież słyszałem - uśmiechnął się do niej.
- Proszę - szepnął błagalnie .

Emma

- Ech... śniło mi się, że przez Marcusa... powiedziałeś no... powiedziałeś, że przez Marcusa musisz mnie zostawić... poprostu odszedłeś. - spuściła wzrok w podłogę, było jej głupio.

Edward

- Też tak myślałem - powiedział smutno.
- Ale ja nie mam zamiaru Cię zostawić - pogłaskał ją po policzku .

Emma

Pokiwała głową, nadal ten sen ją prześladował. Jej największym lękiem była właśnie ta sytuacja, przytuliła się mocniej do niego. - Wiem... wiem... kocham Cię bardzo... najbardziej na świecie i nic tego nie zmieni, nic ani nikt. Wiesz o tym, prawda?

Edward

- Już się nie zamartwiaj. Idź się ubierać bo Twoja mama zaraz przyjdzie ze śniadaniem - uśmiechnął się.

Emma

- Ale... będziesz tu? Zostaniesz ze mną na każdą sekundę? - spojrzała mu w oczy i pocałowała w usta odruchowo, jednak był to krótki i delikatny pocałunek.

Edward

Uśmiechnął się delikatnie pod wpływem jej pocałunku.
- Bedę tu cały czas - szepnął i pocałował ją jeszcze raz delikatnie w usta.

Emma

Wstała szybko i pobiegła do łazienkisię ubierać, szybko wskoczyła w czarną "cygańską" spódniczkę i bluzkę na długi rękaw. Spieła włosy w kok i wróciła do pokoju, zaczęła szybko pakować torbę. - Edward, muszę dziś do La Push pojechać... mama chce te zdjęcia koniecznie dziś. Pojedziesz ze mną? - uśmiechnęła się do niego.