Salon

Chiara

Zaśmiała się.
- Mamy jeszcze parę pokoi wolnych jak byś chciała. - zaproponowała.
- Dan, Dan... zobaczymy. Ale za nic Cię nie wypuszczę samego z domu. - uśmiechnęła się słodko do niego - Daniel po prostu z nami droczy. - stwierdziła śmiejąc się.

Gość

-To ona-powiedział wskazując palcem-mi przeszkadza.
Zaśmiał się.
-Odejdź niedobra kobieto.
Powiedział do niej.
-I ty masz być moją przyjaciółką.
Pokręcił głową z niedowierzaniem.

Chiara

Zaśmiała się.
- Poszłabym gdyby Vea wrócił już do domu. A tak mi się nudzi i jesteś na mnie skazany. - zaśmiała się i pokazała mu język.
- A za to przeszkadzanie to Ci pokażę. - zachichotała i Daniel latał po pokoju, robiąc różne akrobacje.

Leana

- Jeżeli by wam nie sprawiało trudnośći że sie u was zatrzymam to bardzo chętnie przystałabym na ta propozycje
- Może ja wam zademonstruje mój dar żebyscie sie nie przestraszyli potem ?

Gość

-Tylko nie na mnie.
Zaśmiał się Daniel szybując gdzieś nad jej głową.
-Chira!-krzyknął, -to niesparwiedliwe, ja nie mam zandych supermocy.

Chiara

Uśmiechnęła się przesłodko.
- No cóż, masz nauczkę na przyszłość - opuściła go na ziemie.
- Pokaż, tylko nie demoluj domu - zaśmiała się i objęła Dan'a przyjaźnie w pasie.

Leana

- Dobrze. - powiedziała. Wytworzyła w dłoni małą kule energi, podrzuciła ją do góry i złapała a ta później zniknęła
- To tylko próbka. Ja potrafie rzucać kulami energi mają różne naładowanie energi

Gość

-To jest jeszcze bardziej niesprawiedliwe-powiedział żartując.
Roześmiał się.
-Każdy tu coś potrfi tylko ja nie.-obruszył się.
Ale potargał Chiarze głowe,

Chiara

Zaśmiała się.
- Ty umiesz mi zawsze poprawić humor. To bardzo przydatne. - zachichotała.
- Leana, Twój pokój to będzie ten obok okna po prawej. - uśmiechnęła się i delikatnie uszczypnęła Daniela w plecy.

Leana

- Dzięki Chiara
- Oj Daniel Chiara ma racje ty umiesz poprawiac humor a to bardzo przydatna rzecz. - powiedziała do niego z uśmiechem

Gość

-strasznie przydatna.-przynał-szczególnie wtedy, gdy coś cię atakuje.
Powiedział śmiejąc się.
-Zabiję ich śmiechem jak coś-dodał umiechnięty.

Chiara

- Nikt się mu nie oprze - zaśmiała się
-Tak dla formalności. Mieszka June, Vea i jego siostra i Tanita. I Daaan - zaśmiała się - i Winky. - dodała patrząc na śpiącego szczeniaczka.

Leana

- No właśnie nikt mu sie nie oprze. - powiedziała do niego z uśmiechem
- Dobrze mam nadzieje że poznam ich

Liam

- Leana! - odezwał się Liam. - Dawno cię nie widziałem - uśmiechnał się. - Jest nas coraz więcej... Spokojnie, wszystko jest w porządku - dodał, patrząc po zgromadzonych.

Gość

Jęknął.
-Do czego to doszło-powiedział kręcąc głową.-Też chcę mieć supermoc-zajęczał jak małe dziecko, proszące matke o zabawkę

Chiara

- Przestań narzekać. Na razie nasze Ci wystarczą. - zaśmiała się.
- To Wy się znacie? - spojrzała na nich pytająco.

Leana

- Liam kto by pomyślał że sie tu spotkamy. Nie obrazisz sie chyba jak cie przytule na powitanie ?
- Oj Daniel dla mnie to czasami utrapienie bo na początku wogóle nie potrafiłam jej kontrolować i raz podpaliłam mapy Kajusza

Liam

- Oczywiście, że nie - uśmiechnał się do niej. - Jestem w Forks służbowo. Próbuję ich tu wszystkich ratować. Zobaczymy jak mi pójdzie - mrugnął do niej. I pozwólcie, że się wtrącę: faktycznie początkowo kontrolowanie swych mocy jest trudna. Ja też miałem pewne problemy.

Chiara

- Ty też się u nas zatrzymasz? - spytała patrząc na Liama.
- Dan, chcesz popływać?- spytała i spojrzała na niego.

Leana

Tak więc podeszła i przytuliła mocno Liama, był jedyną osobą która przypominała jej o rodzinie
- Służbowo co masz na myśli Liam ?. - zapytała
- Jakby co ja wam pomoge Chiara

Gość

-To i tak nie zmienia faaaktu-powiedział.-że wszyscy coś umiecie
Dodał z wyrzutem.
-Czuję się tak zwyczajnie. Jak taki robak-dadał z uśmiechem

Chiara

- Robak....nie lubię robaków a Ciebie lubię. - zaśmiała się.
- A teraz nie masz wyboru , idziemy popływać. - zachichotała i pociągnęła go w stronę basenu - możemy przenieść się do ogrodu. - uśmiechnęła się.

/ ogród ( zaczynacie w ogrodzie Very Happy

)

Junette Kowalska

June westchnęła.
- Tak to jest gdy chłopak jest przystojny. Rzuciła do Winky gryzącej jej kapcia.
Wyszła za nimi pełna rezerwy.

Chiara

/ Seattle

Weszły do domu. Chiara odłożyła torebkę na stoliczku.
- Vea...? - zawołała.
- Nie bój się, będzie ok. - szepnęła do Versace,

Gość

/??

Wszedł do salonu znużony i zobaczył dwie postacie. Jednej się spodziewał, drugiej... nie. Popatrzył na Versace znudzony.
-Nie zrozumiałaś, co powiedziałem? Nie mieszkasz tu już. Chyba, że przyszłaś spakować rzeczy.

Aya

Westchnęła.
-fratello[bracie] przecież wiesz, że nie chciałam
Pwiedziała do niego spokojnie.
Na razie starała się nad sobą panować.

Chiara

Podeszła do Vei i przytuliła go.
-Proszę , ona naprawdę żałuje tego co zrobiła. - szepnęła.

Gość

Objął Chiarę i nadal wpatrywal się w siostrę zimnym, pustym spojrzeniem.
-Wątpie. Zresztą, co mnie to obchodzi? Przecież ona 'ma swoje życie i nie będę za nią decydować'. To jej słowa Chiaro, niczyje inne

Aya

Westchneła i usidała na kanapie.
Widziała, że wszyscy zgromadzili się na dworze.
Nie chciała do nich iść, nie miała po co.
Podwineła nogi i oparała na nich brodę.

Chiara

- Nie rozumiesz jej. Musimy pogadać. - powiedziała i pociągnęła go za sobą.
- Versace, zajmij się czymś. Muszę z nim pogadać. - uśmiechnęła się do niej przyjaźnie.

Gość

Kiedy Chiara odciągnęła go na bok również westchnął zrezygnowany.
-Nie, nie i nie. - Powiedział, zanim zadała pytania. - Versace sama dała mi do zrozumienia, że nie chce mieć ze mną doczynienia.

Chiara

- Ona się zakochała, głuptasku. - uśmiechnęła się do niego i delikatnie go pocałowała.
- Zrozum, proszę. - szepnęła.

Gość

-Nie. - Powiedział twardo i niezaprzeczalnie. Pokręcił głową. - Wierz mi, że mnie to nie obchodzi. To, że pała do Louisa ognistą miłością nie znaczy, że ma być taka w stosunku do mnie.
-Jak tak jej tam dobrze, to po co tu przylazła?

Chiara

- Bo źle jej z tym, że Cię zraniła. Proszę zrozum ją. - powiedziała błagalnym głosem.
- To Twoja siostra, musisz się nią zaopiekować. - stwierdziła.
- Mną się nigdy nikt specjalnie nie opiekował tak jak teraz Versace.

Gość

-Proszę bardzo, wybaczam jej, ale niech się stąd zmywa. - Jego słowa bolały, ranily, wbijały się w serce Versy. Ale cóż mógł poradzić? Nikt nie brał pod uwagę, że o też cierpi.

Aya

-Słyszę to wszytko!
KRzyknęła w końcu.
-Ja to wszytko słyszę-powiedziała, miała ochotę się ropłakać.
Nie zorbiła tego.
Miała ochotę go uderzyć, tez tego nie rozbiła.
Po prostu zwinęła się w kłbęk na kanapie.

Gość

Popatrzył na nią litościwie.
-Nic mnie to nie obchodzi. - Mruknął chłodno.
-Przynieść ci walizkę?

Aya

-Nie?-spytała i warga jej lekko zadrgała.
Spojrzała na niego.
-Czyli nie chcesz, żebym została?
Spytała patrząc na niego uważnie.

Gość

-Nie nie chcę. - Powiedział twardo, powstrzymując się przed tym aby podbiec i ją przytulić.
-Trzeba było myśleć, zanim na mnie nawrzeszczałaś. - Był wkurzony. Oczywiście dało się to zobaczyć poprzez zmianę pogody. Nad ich domem utworzyły się ciemne, burzowe chmury, silny wiatr wdarł się do wnętrza domu.

Aya

Spuściła głowę.
-Dobrze wiesz, że nie chciałam-powiedziała cicho.
zamyślila się.
nie wiedziała, co ma ze sobą zrobic.
-W takim razie chyba wrócę do włoch.
Powiedziała cicho. Nie powiedziała, po co do włoch.