Klify

Ian

- Tutejsi mieszkańcy są dosyć specyficzni, mają wewnętrzne potrzeby, i są bardzo dziwni. - uśmiechnął się nieśmiało kątem ust.
- No i lubią zaskakiwać. - Przeciągnął się i przez przypadek trącił ją delikatnie łokciem. Przeszedł go dreszcz.
- Przepraszam. - Wyjąkał.
- Wpojenie... Był bardziej zadowolony niż przerażony.
- Jaki znajomy? Może znam? - Nagle zdał sobie sprawę że... ona może mieć kogoś.

Gość

-Podoba mi się bardzo dziwni-powiedziała posyłając mu uśmiech.-Nic sie nie stało.
Dodała, gdy chłopak przypadkiem tracił ją ramieniem. W jakiś sposób jego bliskość się jej podobała.
-Pewnie znasz. Gaspard.-wymówiła szybko imię swojego ojca.

Ian

Zadławił się powietrzem.
- Sukinsyn Gaspard?! Cały wrzał.
- Jesteś jego...eks? - Zapytał szczerze.
- Czy może dzieckiem? Znając jego możliwości, to wszystko możliwe.
Podświadomie się odsunął, nienawidził drania.

Gość

zdziwiła ją to reakcja.
Czyli już cała okolica wie?
-Skąd wiedziałeś?-spytała nie odrywając wzroku do morza

Ian

- A więc dzieckiem... Wyciągnął nogi i spojrzał na Cam.
- Jesteś trochę do niego podobna, poza tym... samo wspomnienie o Gaspardzie... To kobieciarz. Robi dziecko i ucieka,coraz częściej mu się to zdarza. - Zaśmiał się w duchu.
- dziwnie jest być jego równolatką, co? - Zapytał, cały czas promieniejąc.

Gość

dziwiły ją te zmiany nastroju, ale w pewien sposób wydały się urocze.
-Nawet nie wiesz jak-przyznała z uśmiechem.
zdziwiło ją to, że rozmawiała z nim tak otwarcie.

Ian

- Wiesz już? - Zapytał odwracając się zupełnie w jej stronę.
- No bo jak inaczej wytłumaczyć ten fakt, że jesteście w identycznym wieku...
Atmosfera była tak niesamowita że miał ochotę krzyczeć ze szczęścia.
- Ślicznie się rumienisz. - Powiedział ot tak.

Gość

Przytaknęła głową.
-Wiem.-przyznała cicho znów się rumieniąc na kolejny komplement.-pokazał mi.
Powiedziała w wyjaśnieniu.

Ian

Znowu się zaśmiał.
- Też mi sztuczka. - Udał oburzonego.
- Mam nadzieję, że charakter odziedziczyłaś po Matce, Gas wersja kobieca...
Trochę się zdziwił.
- Nie przeraziło cię to? Wydajesz się nadzwyczaj spokojna. - Widząc jej minkę spochmurniał. Chwycił Jej rękę.
- Oh, będzie dobrze, czymkolwiek się martwisz.

Gość

Zaśmiała się cicho.
-Jeśli mam być szczera, to nie.
Powiedziała, poczuła jego uścisk.
Wyłuskała lekko rękę z jego ciepłej dłoni.
-Nie przywykłam do takich gestów.-wytłumaczyła się.
Wróciła wzrokiem do morza.
-A martwię sie przyjazdem matki.-przyznała.

Ian

- Prawdę mówiąc, ty nie masz się czym martwić. Jedynie Gas może mieć problem, Leę też zostawił w ciąży, ale wrócił. Do twojej matki, jak przypuszczam nie. - Puścił jej dłoń ale nie przestawał się uśmiechać.
- Rozumiem.

Gość

Westchnęła.
-Sama już nie wiem-przyznała-to wszytko jest takie pokręcone.
Uśmiechnęła się do niego.
-Strasznie przynudzam co?

Ian

- Skądże. - Zaśmiał się szczerze.
- Wcale się nie dziwie, ta cała sytuacja wydaje się trochę dziwna, cieszę się że to znosisz. Większość kobiet byłaby zaborcza o swojego ojca, a ty... Jesteś zupełnie wyjątkowa. - Rzucił w morze mały kamyczek który odbił się parę razy.
- Wychodzę na rasowego podrywacza, albo to twój urok osobisty.

Gość

-nie rozumiem-przyznała szczerze-Jak to:zaborcza o ojca?
Spytała patrząc za rzuconym kamieniem.
-Dziś usłyszałam od Ciebie jednego więcej komplementów niż powinnam.-dodała z uśmiechem.

Ian

Zagryzł wargę.
- Nie mów że nikt ci nigdy nie mówił że jesteś piękna. - Uniósł zawadiacko brew.
- A co do ojca... no cóż myślałem że skoro już go znalazłaś będziesz chciała mieć go tylko dla siebie, za te wszystkie lata spędzone osobno. Widocznie się myliłem. - Wzruszył ramionami.
Chwycił następny kamyk i wyważył go w dłoni, był idealny.
Odbił się dwa razy więcej razy niż poprzedni.

Gość

Uśmiechnęła się.
-Nie tak otwarcie jak ty.
Zastanowiła się.
-Nie wiem, chcę go poznać, ale nie chciałam przeszkadzać.

Ian

Zaśmiał się.
- Po co owijać w bawełnę. - zmierzwił dłonią czarne włosy.
- Przeszkadzać? Hm... Od kiedy to córka może przeszkadzać ojcu... Hm... chyba wtedy gdy chce poobściskiwać się z Leą. - Dodał z sarkazmem.
- Wybacz, nie powinienem tak o nim mówić, ale raczej za sobą nie przepadamy.

Gość

Zaśmiała się cicho.
-Widać Ian.-powiedziała, czuła się coraz swobodniej w jego towarzystwie.
Spojrzała na niego.
-Czemu poobściskiwać z leah? No i jak widzisz, może przeszkadzać, a jeśli nawet nie, to sprowadzać nieproszonych gości w postaci swojej matki.

Ian

- No co do matki to i ja bym się wkurzył, choć musi w końcu ponieść konsekwencje swoich czynów, Cam. - oparł się o pobliską skałę.
- Nawet taki dzieciuch jak on, musi kiedyś dorosnąć, szczególnie jeżeli jest już ojcem dwójki dzieci.
Wyciągnął ręce i splótł je na karku.
- Opowiedz mi coś o sobie, czym się zajmujesz? Co robisz w wolnym czasie? - Wyliczał patrząc w horyzont.

Gość

-Co robię?
Zastanowiła się chwilę.
-Gram na skrzypcach, a rczej grałam-poprawiła się.-A ty Ina, czym się zajmujesz? Co lubisz?
Spytała

Ian

- Hmm... W zasadzie jestem tu od niedawna, wróciłem tu po dziesieciu latach i aktualnie mieszkam u Leah. Muszę chyba znaleźć pracę. Co lubię robić? No... w sumie czasami maluję. Nie często, jak mnie natchnie. A natchnienie bywa kapryśne... - Zaśmiał się i otrzepał kolana.
- No i lubię cukier. Dodał bezwstydnie.
- Może miałabyś ochotę na lody? Co? O ile się nie mylę na ulicy jeździ wózek z lodami, takich nigdzie nie znajdziesz! Zaprosiłbym cię do siebie, ale jak już mówiłem narazie mieszkam u Lei a lody wydają mi się dobrym pomysłem, hmm?

Gość

Zaśmiała się.
-Jesz sam cukier?-spytała-Lody wydają mi się dobrym pomysłem.-dodała podnosząc się z ziemi.
Wstała jednak za szybko bo zakręciło jej się w głowie i zachwiała się niebezpiecznie;.

Ian

- Gdybym mógł to bym jadł. - W oka mgnieniu złapał dziewczynę.
- Niech to będzie wyjątek twojej nietykalności osobistej, wierz mi, skały są ostre. - Mówił to takim tonem że nie sposób było się nie roześmiać.
Delikatnie uniósł ją do góry i posadził ją sobie na barkach. Natychmiastowo przeszedł przez skały i postawił ją dopiero na równym piasku.
- Nie chciałem ryzykować madame, stłuczeniem twojej główki. - Delikatnie się ukłonił. Wyglądał komicznie

Gość

Roześmiała się.
-Dziękuję waćpanie.
Powiedziała dygając lekko i nie przestając się śmiać.
-Gdybym stłukła główkę, byłoby mniej ze mną kłopotów.-powiedziała

Ian

- Jak dla kogo Królewno.

/ Ulica

Gość

/Ulica

Mark

Ashley

-Coś kręcisz - przyglądała się jego twarzy, jej mimice i gestach. Chłopak kłamał i tyle.

Mark

Dziewczyna była bardzo inteligentna, nie dała się nabrać na pierwszą lepszą pierdołę.
-Ale udział jest w tym dożywotni. Coś a'la sekta, tylko bez tych dziwnych rytułałów, mesjaszów i bogów.

Julia

/Port Angeles

Julia wysiadła z samochodu i ruszyła na klify. Chciała posiedzieć na krawędzi, wsłuchać się w morze i przemyśleć pewne sprawy. Kiedy szła z daleka spostrzegła dwie postacie. Kobietę i mężczyznę. Kiedy była dość blisko przez głowę przeszła jej myśl -Mark... Nie wiedząc czemu ruszyła w ich kierunku.
-Cześć Mark-powiedziała wesoło, po czym zwróciła się uprzejmie do kobiety -Julia jestem. -posłała jej uśmiech.

Mark

Zacisnął zęby i siląc się na uśmiech odwrócił się w stronę Julki. Tak naprawdę miał ochotę zmieść ją z powierzchni zeimi spojrzeniem.
-A... No właśnie. - Zaczął, coraz bardziej pewnie. - Ashley, to jest Julka, moje siostra. - Ścisnął Jul mocno, może ciut za mocno, za ramię. - Niedawno przyjechała... nie zna okolicy. Odprowadzę ją do domu i wrócę . -Uśmiechnął się uroczo i pchnął Julkę za ramię do przodu. Boże, czy ta dziewczyna musi wszystko popsuć?!

Julia

Spojrzała na niego z niedomierzeniem. Kiedy usłyszała, ze Mark przedstawia ją jako siostrę wybuchła śmiechem. Wyrwało jej się ciche "ajć" gdy Mark ją ścisnął. Miał nieprzyzwoicie przyjemnie gorącą skórę, jak zawsze zresztą. Ale teraz Julia wiedziała dlaczego.
-Czyżbym przerwała Ci randewu? -zaśmiała się kpiąco.

Mark

Okej. Nie chciała po dobroci, to trza siłą. Jednym, zgrabnym ruchem zarzucił sobie Julkę na ramię, tak, że jej głowa zwisała na wysokości jego pleców. Trzymał ją jedną ręką z przodu, za nogi. Odwrócił się do Ash.
-Wybacz. Rodzeństwo potrafi być męczące. - Mówił to wszystko starając się nie oddychać. Od blondynki na kilometr jechało wampirem. Podążył przed siebie z Julią jak z workiem kartofli na ramieniu.

Julia

Zaśmiała się kpiąco. Kiedy znów usłyszała uwagę o rodzeństwie.
-Jesteś bezczelny wiesz? -zapytała.
Zaczęła okładać go pięściami po plecach, chociaż doskonale sobie zdawała sprawę z tego, że za bardzo go to nie boli.

Mark

Kiedy odeszli, a raczej odszedł spory kawałek od Ash, Mark wreszcie przemówił:
-Jak się nie zamkniesz, to cię zaknebluję, zwiążę i zrzucę z klifu. - Groźby, chociaż nie miały takie być, były bardzo realistyczne.

Julia

Teraz, kiedy wiedziała kim jest powinna się go bać choć trochę. Ale właśnie teraz bała się go jeszcze mnie.
-A potem skoczysz żeby mnie uratować? -kolejny raz zaśmiała się kpiąco.
-A właściwie, to na co jesteś zły? -zapytała.

Mark

-Nie twój interes. - Warknął odstawiając ją na ziemię. Poczuł do niej pewien rodzaj sympatii i za to jej nienawidził. Nie chciał się zakochać. Przez to przestałby być wolny. Rozejrzał się. Ash znikła mu z pola widzenia. Popatrzył na Julkę unosząc brwi.
-Taka odważna jesteś? Weź pod uwagę, że jestem silniejszy i nie mam oporów przed biciem gówniar. - To mogło zaboleć. Ale no do jasnej cholery, jakoś musiał się wyżyć, bo ręce mu zaczęły dygotać!

Julia

Spojrzała na niego. A więc była dla niego głupią gówniarą. Tak, to zabolało. Jej oczy się zaszkliły ale próbowała się nie złamać. Nie będe płakać.-myślała w kółko.
-No więc dalej bij!-krzyknęła.

Mark

Założył ręce na piersi i zacisnął usta. Dziewczyna plakała, a jemu serce zmiękło.
-Nie mam na razie takiego zamiaru. - Mruknął mierząc ją obojętnym spojrzeniem.
-Nie rycz, bo sie ludzie zlecą i będzie, ze cię molestuję.

Julia

-Nie ryczę-powiedziała - mi się tylko oczy pocą.
-Skoro tak Cię irytuje, to dlaczego nie zjadłeś mnie od razu? - zapytał pewnym siebie, lecz co jakiś czas łamiącym się głosem. - wtedy na plaży?