Apartament Luciana Perettiego

Selene

- Potrafi, szczególnie w takich chwilach jak ta, gdy odżywa nadzieja, przyszłość staje się jaśniejsza i weselej na duszy. Cieszę się, że udzieliłeś mi kredytu zaufania. Wiedz, że go nie zmarnuję i zrobię wszystko co w mojej mocy, by nam się wszystkim udało. Możemy się razem od siebie wiele nauczyć. I przeżyć największą przygodę naszego zycia!

Luciano

Optymizm mu się udzielał.
- A jakże inaczej! Będzie czad! - powiedział i ni stąd ni zowąd zaczął grac jakąś ostrzejsza lecz w sumie wesołą melodię. Cieszył się że przednim wspaniałą przygoda.

Selene

- Podoba mi się to nastawienia - powiedziała szczerze. Szkoda jej było tylko jednego: że nie mogła się podzielić entuzjazmem z nikim. Rhia i tak wiedziała o co chodzi. Ale ona była bardziej jak siostra, niż jako przyjaciel.
Zaczęła sobie coś nucić pod nosem, słuchając melodii granej przez Luca.

Luciano

Uśmiechnął się słysząc jej nucenie.
- Śmiało... - powiedział zachęcająco. Musiała zacząć śpiewać. Wiedział o tym dobrze.

Selene

Wzięła do ręki tekst jednej z piosenek, dokładniej Closer Razz

i zaczęła dopasowywać sobie słowa, do granej melodii, od tak spontanicznie. Czasem nie potrafili się dopasować, więc zaczynali od nowa, jednak powoli, coś zaczęło im wychodzić.
- No proszę, jeszcze troszkę i wyjdzie nam już całkiem chwytliwy refrenik.

Luciano

- I będzie chwilowy spokój - powiedział żartem i uparcie grał dalej i dalej póki im nie wyszło.
- Chcesz może coś do picia? - spytał wesoły.

Selene

- Jakaś mocną herbatę, jeśli można - odpowiedziała, nadal wczytujac sięw tekst. dalej coś nuciła.
- Hmm, myślę, że nieco stonowane zwrotki by się przydały. Coś bardzo prostego, więcej kombinowania do refrenu.

Luciano

Poszedł do kuchni i zrobił dziewczynie herbaty. Przyniósł ją do pokoju a sobie wlał soku. Usiadł znów na kanapie i napił się go xD

Selene

- Dziękuję - ogrzała sobie łapki o szklankę ciepłego napoju. Ot już taka pora roku, że zimno wkradało się wszędzie.
- Pewnie trochę tęsknisz za pogodą we Włoszech, co?

Luciano

Zamyślił się.
- Trochę. Czasem trochę bardzo - powiedział wesoło. Tak, te ciepłe klimaty...
- Pamiętam ze zazwyczaj w Boże Narodzenie z rodziną chodziliśmy po plaży gdy dzieckiem jeszcze byłem - powiedział z zamyśleniem.

Selene

- Ale szczęściarz! Ja marzłam tutaj. Taki mój los. W życiu nie byłam w Europie! Ha, nigdy poza Stanami z resztą. A jedyne plaże jakie znam to w rezerwacie La Push. Ale to nie to samo, co słynne plaże europejskie niestety.

Luciano

Uśmiechnął się wesoło.
- W takim razie obiecuję że jak tylko będziemy mieli trasę jakąś mieć to jedziemy do Europy - powiedział z entuzjazmem.

Selene

- Bardzo bym chciała. Mam nadzieję, że uda nam się zdobyć rozgłos i zainteresowanie. Choć na rynku muzycznym jest teraz ciężko, szczególnie dla osób, grających metal.

Luciano

Uśmiechnął się promiennie.
- A ja Ci mówię że będzie dobrze i uda nam się na tysiąc procent - zapewnił wesoło. Myślał nad tym jakby tu ją poznać z resztą...

Selene

- Od jak dawna tutaj mieszkasz? - zainteresowała się. - Kiedy opuściłeś swoją ojczyznę? I dlaczego akurat trafiłeś do Seattle? - popatrzyła łagodnie na Luca, utrzymując z nim kontakt wzrokowy.

Luciano

- Przyjechałem tu pół roku temu a Seattle wybrałem tylko dlatego że mój ociec dał mi ten apartament w prezencie - powiedział wzruszając lekko ramionami.

Gość

// początek xd

Zaparkował przed apartamentowcem i wjechał na piętro Luciana. Zapukał do jego drzwi i oparł się o futrynę.

Luciano

Usłyszał pukanie do drzwi.
- Przepraszam na chwilę - powiedział do Selene i wstał. Poszedł otworzyć, zostawiając niestety ukochaną. Otworzył drzwi. Uśmiechnął sie szeroko.
- Cześć! To jak?? wchodzisz w to? - spytał wesoło chłopaka. Znali się.

Gość

- Hej Stary - poklepał go po plecach i wszedł do środka. Miał na sobie czarny płaszcz i na włosach kropelki deszczu. Rozejrzał się po mieszkaniu i dostrzegł jakąś dziewczynę potem znów wrócił wzrokiem do Luciana.
- Wchodzę, wchodzę

Luciano

- Świetnie! Za dwa dni mamy przesłuchanie i możliwe że wystąpimy na koncercie Coldplay! - pozwiedzał z entuzjazmem.
- Choć przedstawię Ci kogoś - poszli do salonu. Uśmiechnął się do Sel.
- Selen to jest Evan, Evan to Selene. - powiedział z uśmiechem
- Selene jest naszą wokalistką - zwrócił się do chłopaka - Evan zaś jest drugim gitarzystą - powiedział spokojnie tłumacząc i usiadł na kanapie.

Selene

Selene wstała i wyciągnęła do niego rękę.
- Miło mi poznać - uśmiechnęła się do Evana. - Widzę, że szybko mam okazję poznać kolejnego członka zespołu. Cieszę się z tego. Będzie mi raźniej na próbie.

Gość

Uścisnął lekko jej dłoń.
- Evan. Mi też miło - rozsiadł się na kanapie i zdjął płaszcz.Czuł się jak u siebie normalnie. Wyjął z kieszeni fajki i zapalił jedną. Poczęstował Luciana i Sel. Zapalił już sobie i rozkoszował się tym

Luciano

Podziękował za papierosy. Nie palił ich.
- Spokojnie. Polubią Cie - powiedział wesoło. Teraz ich kolej na gadanie była o Razz

Selene

- Ja też dziękuję, nie palę - powiedziała, gdy i ją poczęstował. Brzydziła się papierosom, ale znosiła palaczy. Po prostu Razz

- A więc również grasz na gitarze - pokiwała głową. - Jesteś stąd?

Gość

- Tak.Stąd i jestem w zespole - powiedział zaciągając się papierosem i wrzucił paczuszkę do kieszeni płaszcza.
- Długo śpiewasz?

Luciano

Przysłuchiwał się rozmowie. Wziął swą ukochaną w ramiona xD Zaczął ją lekko podstrajać, lecz ta by nie przeszkadzać im. Napił się soku i wrócił do zajęcia. Gitara była dla niego bardzo ważna, zaraz po rodzinie i karierze.

Selene

- Praktycznie od zawsze, ale dla siebie. Choć na studiach śpiewałam amatorsko w kapeli metalowej. Nagraliśmy kilka demówek. Na tym się skończyło. Każdy poszedł w swoją stronę, większość składu ma rodziny. Teraz miałam przerwę, ale chyba daję radę sądząc po tym, co mówił Luciano - odpowiedziała, patrząc na chłopaka bardzo uważnie. - Zastanawiam się, czy gdzieś cię kiedyś nie widziałam - wytłumaczyła spokojnie. - Mieszkałam, tu pięć lat, znam to miasto bardzo dobrze. Gdzie się uczyłeś? Może mamy wspólnych znajomych, albo przebywaliśmy w tych samych miejscach. Naprawdę wydajesz mi się... dziwnie znajomy jakoś. Kojarzę kogoś podobnego do ciebie, a może to byłeś ty?

Gość

- Też miałem zespół ale się rozpadł. Chłopaki poszli na studia - wypuścił dym z papierosa.
- Może zobaczyliśmy się w jakimś klubie albo na koncercie. Wychowałem się w tym mieście i uczyłem w tutejszych szkołach - tyle jej powiedział. Nie lubił wracać do tych wspomnień. Były bolesne więc chował je głęboko w sobie. Jego historię znały tylko osoby, którym ufał bezgranicznie.

Selene

- Nie wiem, może.... nie ważne - spuściła wzrok. Czuła, że był nieco nieufny. Miły, ale jednak nieufny do końca. Rozumiała to doskonale. Sama czasem miała opory. Jej też życie dało w kość. Wesołe ogniki w jej oczach zgasły, uśmiech również zniknął z twarzy. Znowu jej wzrok spoczął na pozostałość po śladach zębów wampira. Nasunęła rękaw bluzki na dłonie.

Luciano

Przerwał im tą beztroską rozmowę naprawdę pięknymi nutami. Tak, udało mu się ją nastroić niemal idealnie. Spojrzał na Evana. Wiedział o co chodzi. Znał jego dzieciństwo, ponieważ ten mu kiedyś o tym opowiadał

Gość

Spojrzał na nią ciekawie. Wydawała się być osobą, z którą się dobrze dogada. Zerknął na jej dłonie i kiedy zakrywała je rękawami. Przyjrzał się bliźnie i pokręcił głową. Przeniósł wzrok na przyjaciela. Jego wzrok mówił że ma nic nie wspominać o jego życiu.
- No a teraz gdzie mieszkasz? - zmienił odrobinkę temat

Selene

- W Forks, ale... wyprowadzam się do Seattle właśnie. Zamieszkam z kuzynką. Zaczynam nowe życie, w nowym miejscu i wśród nowych ludzi. Nie będzie mi tęskno. Nie mam za czym i za kim tęsknić. Forks przyniosło mi tylko same zmartwienia i cierpienie. Teraz mam cel, pracę w zespole i Bóg mi świadkiem, że wywiążę się z oczekiwań z całych sił, serca i z pasją - odpowiedziała, znów podnosząc wzrok i patrząc mu głęboko w oczy. Jej mina była zacięta, a pięść mocno zaciśnięta.

Luciano

Pokiwał głową na znak że rozumie. Nadal grał jakąś melodię.
- Wierzymy Ci - powiedział wesoło do Sel. Widział ze ona nie będzie tego olewać ani nic. Gdy udało mu się idealnie nastroić gitarę uśmiechnął się triumfalnie i zagrał jakiś tam kawałek.
- Słyszycie? Jeszcze nigdy tak pięknie nie grała - powiedział wesoło . Cieszył sie ja nigdy

Gość

- Spokojnie....wierzymy - patrzył jej ciągle w oczy. Był nią zdecydowanie zafascynowany tyle że nie okazywał tego.Nie przywykł do okazywania uczuć.
- Tak...piękny dźwięk - powiedział do Luciana nie spuszczając wzroku z Selene

Selene

Dziewczyna przysłuchiwała się melodii i przymknęła oczy. Przypomniał jej się pewien tekst, który niedawno napisała. Próbujac dopasować się do melodii
-
Oh no,
here it is again
I need to know
when I will fall in decay

Something wrong
with every plan of my life
I didn't really notice that you've been here

Dolefully desired
Destiny of a lie

Set me free
your heaven's a lie
set me free with your love
set me free, yeah...

Luciano

Grał dalej a słysząc jej śpiew uśmiechnął się promiennie.
- Nieźle ! - powiedział z entuzjazmem gdy skończyli. Zaczął coś tam jeszcze przy nutach majstrować.

Gość

Słuchał Sel z takim wyrazem twarzy jak zawsze. Tajemniczym i kamiennym po części. W głębi kiedy usłyszał jej głos aż mu się ciepło zrobiło. Zapalił kolejnego papierosa.
- Nieźle - powiedział kiedy skończyła

Selene

- To dosyć osobisty tekst. Chciałabym, by podkład był wyrazisty i dosyć mocny, o ile może być taka piosenka. Wydaje mi się, że trochę aranżacji i miałby siłę przebicia, docierając tu i tam - odparła, patrząc w jakiś punkt w pokoju. Czuła to wszystko całym sercem i wiedziała, że potrafi to zaśpiewać z mocą i emocjami.

Gość

Wstał i przyniósł z lodówki 3 piwa. Podał każdemu po jednym.
- a reszta zespołu? Perkusja, klawisze... - spytał i wziął dużego łyka piwa

Luciano

- dzięki - powiedział spokojni i wziął łyk piwa. Chwilowo nie odpowiadał.
- Reszta.Hm...jest na pewno - powiedział wesoło z lekkim śmiechem. Ich miny gdy trzymał ich w niepewności były ciekawe.