Dyskoteka "Factory Club''

Luc

Wywrócił ślepiami.
- To nie tak...nie czujesz? Nie czujesz tego parszywego smrodu?
Burknął niezadowolony, po czym głęboko spojrzał jej w oczy. Jak zawsze, maska to maska. Ile razy musiał udawać dziecko czy kogokolwiek innego. Do cholery ciężkiej, przecież pochodził z Paryża. Miasta aktorów i innych kuglarzy. Patrzył jej spokojnie w oczy, nei okazując żadnych uczuć. Jak zawsze.

Kejsi

Uniosła delikatnie brew.
- Na razie nie oddycham. - powiedziała z cwanym uśmieszkiem nie spuszczając z niego oczu. Mimo tej jego maski wiele udało jej się wyczytać. Przysunęła się do niego. Po dłuższej chwili pochyliła się delikatnie, tak by mieć twarz koło jego ucha.
- Poza tym jeśli to Cię pocieszy jej też to sprawia problem. Ona nie może przestać oddychać więc teraz czuje woń dwóch wampirów...- Uśmiechnęła się cwanie- Proponuję zmianę tematu - dodała subtelnym głosem. Odsunęła się ta być w poprzedniej pozycji, tylko że bliżej Luc'a.

Luc

- To niech się męczy....a ty lepiej dobieraj sobie znajomych.
Warknął cicho, spojrzał niechętnie w stronę wilczycy.
- Kundle...
Uniósł nieznacznie brew.
- Na jaki proponujesz? Jestem otwarty na każdą propozycję.
Uśmiechnął się lekko.

Kejsi

Wywróciła delikatnie swoimi złotymi oczkami.
- Wiesz to nie był mój pomysł. Miałam spotkać się z Gwen i ona ją przyprowadziła - powiedziała spokojnie posyłając mu lekko złośliwy uśmieszek. Zastanowiła się chwilę. Temat.. po chwili uśmiechnęła się cwanie.
- Myślałam że to Ty coś zaproponujesz - zaczęła bawić się kosmykiem swoich włosów.

Luc

- Ta ruda?
Spojrzał na Gwen.
- Ma charakter i słodko pachnie...temat...cóż, myślę, że z wielką chęcią usłyszę co ciekawego się dzieje w twym przykrótkim wciąż życiu.
Uśmiechnął się trochę ponuro, odrobinę znudzony.

Kejsi

Przytaknęła głową. Nad odpowiedzią musiała się zastanowić. Spuściła wzrok, przestała się uśmiechać i westchnęła niemal niesłyszalnie.
- W sumie to... Raczej nic ciekawego. Miałam kila nie miłych sytuacji...- Powiedziała w bardzo skróconej formie. Po Dłuższej chwili uniosła delikatnie wzrok. Nie miłe wspomnienia nie dawały jej teraz spokoju i starała się nad nimi zapanować.
- Powiedział Pan Idealny - dodała zjadliwie odnośnie uwagi o wiek. Nadal się nie uśmiechała.

Luc

- Bardziej Pan Znudzony...
Wzruszył ramionami.
- Bo nudne, przydługie życie toczy się dalej. Co ja mogę? Nie mam co robić, Trzej Braciszkowie już mi nie zapewniają takiej zabawy jak kiedyś. Po prostu się nudzę.

Kejsi

Uniosła delikatnie brew.
- Nie mów że Ty nie masz co robić...- powiedziała żartem - Masz słabą wyobraźnię czy coś...- zastanowiła się chwilę z uśmiechem na twarzy.
- Zaszalej, zwariuj, improwizuj, idź na żywioł..- powiedziała wesołym tonem- Ale najważniejsze NIE marudź - dodała by trochę się z nim podroczyć. Uśmiechnęła się cwanie.

Luc

Usiadł wygodniej.
- Ależ mam co robić...na dobrą sprawę sama mnie od czegoś oderwałaś.
Uśmiechnął się, odsłaniając białe równe zęby. Przyglądał jej siejeszcze przez chwilę, po czym spojrzał ponownie na Gwen.

Kejsi

Uniosła delikatnie brew.
- Naprawdę? A marudzisz jakbyś zanudzał się na śmierć... - chciała się z nim trochę podroczyć. Choć w sumie stwierdzała też fakt. Uśmiechnęła się cwanie do niego.

Luc

- Jestem stary mam prawo narzekać.
Obruszył się, spojrzał na nią z uśmiechem.
- Jak największe...zwłaszcza, że kazano mi przyjść do śmierdzącego klubu.

Kejsi

Wyszczerzyła się ukazując śnieżnobiałe ząbki.
- Oj, tam... Wcale nie kazano - powiedziała z miną niewiniątka. Ona sama przynajmniej tego sobie nie przypominała. Patrzyła na niego niewinnym wzrokiem. Poprawiła swoją sukienkę. Rozejrzała się po sali, właśnie puścili jakąś wolną piosenkę. Kejs patrzyła przez chwilę na parkiet lecz później przeniosła wzrok w oczy mężczyzny.

Luc

Spojrzał na nią. O nie! Taniec, prosze bardzo. Ale tylko i wyłącznie towarzyski. Najlepiej tango. Zawsze lubił prowadzić. Taki już po prostu był. Z reguły porywczy. Westchnął cicho, spojrzał jeszcze w stronę stołu z płomiennowłosą kopbietą, uśmiechnął się lekko, trochę cwanie.

Kejsi

Zaśmiała się widząc jego spojrzenie w stronę Gwen. Zdążyła poznać go trochę, też między innymi przez patrzenie mu w oczy. Znów wróciły przeklęte obrazy, i to nawet zbyt realne. Nagle przestała się uśmiechać a jej wzrok zrobił się pusty i pełen jakiegoś dziwnego uczucia. Minęło dobre kilka minut nim wróciła do siebie. Chciała się teraz zaszyć gdzieś w domu czy coś w tym stylu. Dlaczego ja? zadała sobie nieme pytanie.

Luc

Spojrzał na nią, jego oczy lśniły szkarłatem. Zgłodniał. A ona pachaniała tak pięknie. Inaczej niż zwykli ludzie.
- Kim ona jest?
Zapytał cicho, patrząc uporczywie na rudą.

Kejsi

Spojrzała na niego przenikliwie. Cieszyło ją że nie widział co się z nią działo.
- To zmiennokształtna. - odparła nadal bacznie go obserwując. Spojrzała kątem oka w jego oczy. Widziała ich kolor.
- Luc...Nie tutaj i nie na NIĄ - szepnęła tak by tylko on to wychwycił. Nadal nie spuszczała go z oczu.

Luc

Warknął cicho
- Nikt by nie zauważył...
Czuł, jak jad mu napływa na ust. Tfu! Nie może się napić krwi jakiejś tam panienki. I kogo to obchodzi. Nie dość, że psai zaraza, to jeszcze zjeść nic nie wolno...I niby gdzie ta sprawiedliwość?

Kejsi

Syknęła na niego.
- Jedz sobie innych ale nie ją - powiedziała stanowczo. Nadal go obserwowała.
- To nie Voltera i jestem pewna że mógłby coś zobaczyć... - dodała nie odrywając od niego wzroku. Byłą pewna że zdąży zareagować nim Luc zrobi coś czego będzie żałował.

Luc

Prychnął na nią rozeźlony. Oj żeby nie była taka pewna siebie. Luc był szybki. Bardzo szybki. Silny, może nie, ale szybki jak jasna cholera.
- Mógłbym ją gdzieś wyprowadzić...
Mruknął mrużąc oczy.

Kejsi

Ale za to Kejs była silna. Wstała i pociągnęła za sobą Luc'a. Wzieła go mocno pod rękę by jej się nie wyrwał i ruszyła do wyjścia milcząc. Świerze powietrze dobrze mu zrobi pomyślała i wyszła z nim na ulice.

/Ulice miasta

Kejsi

/Ulice

Wróciła do stolika przy którym siedziała Gwen. Usiadła na swoim miejscu.
- Jestem - zakomunikowała im. Napiła się łyk drinka i spojrzała na telefon. Nie miała ochoty na dalszą zabawę.

Gość

- Kejs, co się dzieje? - zapytała, widząc w jakim dziewczyna przyszła stanie. Zupełnie nie ta sama osoba.
- Co ci ten nadęty bufon zrobił czy powiedział?

Kejsi

Spojrzała znacząco na Gwen.
- To chyba nie rozmowa na to miejsce- odparła i zaczęła się zbierać.
- Zostajecie czy jedziecie ze mną? - spytała po chwili dodając że jakby co przyjedzie po nie.

Gość

- Raczej pojedziemy, tak myślę - odpowiedziała. - To chyba nie jest miejsce dla mnie. A pogadać możemy teraz, póki jeszcze nie jesteśmy w komplecie. Chodź - wstała i pociągnęła ją na zaplecze.
- O co chodzi? - zapytała ponownie. - Kejs, chcę ci pomóc.

Kejsi

Poszła grzecznie za Gwen. Upewniła się że nikt nie będzie słyszał.
- Luc, to mój znajomy z Volterry. Tamtejsze wampiry żywią się krwią ludzi. Lubię go ale... - przerwała na chwilę po czym z westchnięciem kontynuowała- Twój zapach działał silniej na niego i miał ochotę spróbować Twojej krwi. Nie chciałam by nas wydał i później tego żałował więc go wyprowadziłam. Zdenerwowało mnie to trochę - przyznała bez bicia. Gwen była jej przyjaciółką i Kejs nigdy by do czegoś takiego nie dopuściła.
- Po za tym dręczą mnie obrazy z przeszłości... - dodała wyraźnie ciszej.

Gość

- Kit ze mną, myślisz, ze bym sobie z tym kretynem nie poradziła? zanim by zaatakował coś bym z nim zrobiła. Wampiry to moja specjalność. Ale i tak dobrze zrobiłaś - objęła ją ramieniem. - Nawet z tymi cholernymi Volturi mogłabym sobie poradzić. W końcu coś z wiedźmy we mnie jest Razz

- dodała.
- Mówisz, że nawiedzają cię jakieś obrazy z przeszłości. Czego dotyczą?

Kejsi

Przytuliła się do Gwen. Potrzebowała teraz kogoś.
- Czegoś...Czego...Nie...Powinnam..Była...zrobić...- powiedziała niezbyt szczegółowo. Słowa ledwo przechodziły jej przez gardło.
- Gdy zostałam przemieniona...Upozorowałam własną śmierć... Doprowadziłam całą rodzinę do płaczu i żałoby... Niektórzy do końca się nie otrząsnęli po tym...Obserwowałam ich... - dodała skruszonym tonem. Po policzku popłynęła jej pojedyncza łza. Obrazy znów wróciły.

Gość

- Kejs, każdy popełnia jakieś błędy. A ty chciałaś im pomóc. To było dla ich dobra, kto wie co było jakby siędowiedzieli kim jesteś, albo gdybyś zaginęła. To mogłoby dopiero przysporzyć im wielu cierpień - spojrzała na przuyjaciółkę.
- Ja rozumiem, że to boli, że żałujesz, ale może nie do końca zrobiłaś źle. Właśnie takie wyjście mogło się okazać najlepszym. Spróbuj to sobie wszystko jeszcze przemyśleć, rozważyć wszystkie "za" i "przeciw", a może ci ulży nieco. Owszem, o tym nie zapomnisz, ale kto wie, może będzie ci z tym lżej.

Kejsi

Uśmiechnęła się ponuro.
- Tak, tylko to wszystko nęka mnie prawie 75 lat - odparła cicho. Cóż, tak ją wychowali i nie miała na to wpływu.
- Co do zaginienia to w sumie było częścią planu... - dodała nieśmiało.

Gość

- Wiesz, sa różne sytuacje. Jedna decyzja i ktoś cierpi, ma powód do rozmyślań, może do rozpaczy... W twoim wypadku każda decyzja nie skończyłaby się dobrze. Ty nie odnajdujesz spokoju, bo sama nie pogodziłaś się z tym, co zrobiłaś. Masz wyrzuty sumienia, które odpowiadają ci tymi obrazami.

Kejsi

Zastanowiła się chwilę.
- Wiesz co jest najdziwniejsze? Że te obrazy zaczęły mnie nawiedzać w dniu znalezienia tej kartki - odparła zamyślając się nad tym. Dla niej było to bardzo dziwne.

Gość

- Bardzo dziwne - podsumowała. - akurat wtedy? Ale co ma piernik do wiatraka... - zaczęła głośno myśleć myśleć myśleć.
- No przecież te dwie sprawy ze sobą wspólnego nie mają chyba nic.

Kejsi

- Tez się dziwię. Zupełnie nie jest to powiązane - odparła i też zaczeła się zastanawiać nad tym.

Gość

- Kurcze... - usiadła i pochyliła się nieco, podpierając brodę dłonią.
- Myślę, czy miałabym możliwość wpływu na twoje smutki. Wiesz, coś co mogłoby blokować negatywne uczucia. A dla mnie takie rzeczy to nie trudność zbyt specjalna. Może gdyby to złagodzić, do czegoś by się doszło, a ty chociaż nie męczyłabyśsię tak bardzo.

Kejsi

Westchnęła
- To znów też niezbyt takie proste. Niektóre rzeczy działają na mnie inaczej niż na was - powiedziała i ukucnęła koło Gwen. Zastanawiało to ją już od dłuższego czasu. W końcu westchnęła i wstała.
- choć, zastanowimy się nad tym później - zwróciła się do niej. Miała wielką ochotę znaleźć się w domu.

Gość

- Nie ma, dziś nocuję u ciebie - cmoknęła ją w policzek i przytuliła.
- A moje specyfiki działają na każdego. Nawet mogłabym powalić te durnoty z Voltery Razz

- uśmiechnęła się. - Znam się trochę na wampirach.

Kejsi

Uśmiechnęła się i wzięła ją pod rękę.
- Pewnie że nocujesz - odparła wesoło i obie poszły po Kate. Gdy ja znalazły wszystkie trzy wyszły z klubu i pojechały do Forks.

/Obrzeża / Ulica