Stara chata

Victor

Stara chatynka w środku lasu, z wybudowaną piwnicą.

Emma

//Las

Emma szczerze nie przejęła się słowami o torturach. Wiedziała doskonale, że nawet ze zdrową kostką nie zdołałaby ucieć, a nikt jej nie znajdzie w środku lasu. Zastanawiała się teraz tylko nad tym co powinnabyła jeszcze zrobić przed śmiercią, ale czy to ma znaczenie? Przecież już nic nie zdziała... mogłam powiedzieć Elizabet jak bardzo ją kocham... i nie zrobiłam jej zakupów... ech... i Edward, dopiero co go poznałam i już koniec, mój pech jest koszmarny. A najgorsze jest to, ze za chwile umrę! A myślę o zakupach dla Liz.

Victor

Zatrzymał motor przed chatą i zeskoczył z maszyny. Spojrzał na Emmę. - I tak mi nie uciekniesz, ale co mi tam. - uśmiechnął się diabelsko, złapał ją za chorą stopę i przekręcił nią tak, że teraz z przodu zamiast palców była pięta. Usłyszał chrupanie kości i westchnął zadowolony. Miał coraz większą frajdę. Przerzucił sobie dziewczyną przez plecy i wszedł do chaty pogwizdując.

Edward

/ kawiarnia

Biegł szybciej niż Maria więc umówił się z nią w tej starej chacie. Wbiegł do środka zatrzymując obcego wampira.

Emma

Kiedy doszczętnie pogruchotał jej kości stopy krzyknęła, jednak niezbyt głośno. Nadal nie rzucała się, ani nie krzyczała o pomoc, poprostu strasznie zabolało. Była pewna, że będzie jeszcze często mimowolnie krzyczeć przez jego tortury. Teraz nawet się uśmiechnęła wspominając jak kiedyś ojciec torturował ją łaskotkami. Mimo to zaraz przestała się uśmiechać, to zapewne będzie o wiele gorsze. Kiedy zobaczyła Edwarda serce zabiło jej szybciej. Co on tu robi!? Przecież jeszcze stanie mu się krzywda! Idź sobie!

Maria

/Kawiarnia

Maria wpadła do pomieszczenia w kilka chwil za Edwardem. Widząc obcego wampira, przyjęła pozycję i gotowa do ewentualnego ataku zawarczała.
Przemieściła się szybko i po ułamku sekundy stała już obok Edwarda.

Victor

Widząc obce wampiry zatrzymał się. - No i gdzie mi tu z buciorami?! Niedawno sprzątałem! - krzyknął, patrząc na nich. Trzymając kurczowo Emmę, przepchnął się i wszedł do środka. - Po za tym, nie przypominam sobie żebym was tu zapraszał, wścibskie cholery. Wypierdalać stąd! - warknął, otworzył klapę od piwnicy, która w rzeczywistości była trochę większą dziurą w ziemi. Zdjął sobie Emmę z pleców i objął ją ramieniem w pasie. Przysunął usta do jej szyi. - Wypierdalać. - powtórzył i polizał gładką szyję dziewczyny.

Emma

Emma wzdrygnęła się obrzydzona jego dotykiem, nadal nic nie mówiła. Patrzyła teraz błagalnie na Edwarda i niemal modliła się aby ten wyszedł i się nie narażał. Z drugiej strony zaciekawiła ją obecność dziewczyny, ona na pewno nie była zła. Ale Emma jej nie polubiła, bo ta też narażała się bez potrzeby! Edward... idźcie stąd, nie narażajcie się... błagam...

Edward

Warknął gdy wampir ją dotykał. Podbiegł do niego i z całej siły walnął go tył pleców i złapał Emmę nim ta upadła na podłogę.
- Kochanie wszystko będzie w porządku - powiedział głaszcząc ją po włosach.

Maria

- Zajmij się tym gnojkiem, a ja wezmę Emmę - powiedziała, obnażając zęby i nie spuszczając z wampira wzroku. - Chyba, że to ja mam mu dokopać - uśmiechnęła się ironicznie. - Edwardzie?

Victor

Edward ledwo go połaskotał. Victor nawet nie ruszył się z miejsca. Roześmiał się. - Błąd. Ogromny błąd. - warknął. Wyrwał mu Emmę z rąk. Coś gruchnęło. Zapewne kolejna kość; Victor stawiał na obojczyk. Nie przejmując się niepokojącym odgłosem, wrzucił Emmę jak szmacianą lalę, do piwnicy. Zamknął blaszaną klapę i ustał na niej. - Teraz możemy pogadać. - warknął nastawiając sobie kości palców.

(i nie ma że ktoś go z tej klapy zrzuci! Razz

)

Emma

Emma pod wpływem złamania obojczyka wydała z siebie zaledwie jęk zagryzając mocno wargi. Będąc w piwnicy uniosła dłonie próbując podnieść klapę, szybko zorientowała się, że nie ma najmniejszych szans. Edward... uważaj...

Edward

- Zostaw ją - warknął .
- Maria możesz mi pomóc - krzyknął nie spuszczając z niego wzroku.
- Możesz mi wyjaśnić po co to robisz? - wciąż był w pozycji do ataku .

Maria

- Z czystą przyjemnością pomogę ci go rozczłonkować - powiedziała. - Gadaj! - warknęła do wampira. - W co ty się bawisz, co? Nie wygrasz! - syknęła.

Victor

Skrzyżował ręce na piersi i cmoknął niezadowolony. - Co z was za wampiry? Znaczy się, wiem o was większość, ale czemu przeszkadzacie mi w posiłku? - warknął pod koniec. - Nie dostaniecie jej. - powiedział i uniósł dumnie głowę. Wszystko działo się w ułamkach sekundy. Zszedł z klapy, otworzył ją i wskoczył do środka. Szkoda, a chciałem się bardziej zabawić... Chociaż było ciemno, wręcz czarno i tak większość widział. Przyciągnął do siebie pogruchotaną dziewczynę i wgryzł się w jej szyję. Poczuł jej słodką krew w swoich ustach.

Emma

Odruchowo uderzyła go dłonią w plecy, ale na nic się to nie zdało. Kiedy ją ugryzł wydała z siebie coś na styl krótkiego krzyku, może jęku. Powoli zaczynała odpływać, teraz widziała obrazami wszystkie szczęśliwe momenty z Edwardem. Po chwili była już ledwo przytomna i wyszeptała tylko "Edward".

Edward

Wskoczyła za nim do piwnicy.
- Emma! - krzyknął widząc jak wampir ugryzł ją w szyję. Złapał go od tyłu za koszulkę i rzucił nim o ścianę.
- Mario, zajmij się nią - powiedział wciąż trzymając go przy ścianie

Gość

Załóżmy że udało mu się go odciągnąć.
Viktor jest silniejszy.

Maria

- Zabiorę cię stąd - powiedziała, wstrzymując oddech. Rozerwała kawałek bluzki i próbowała zatamować krwotok. - Będzie dobrze - wzięła ją na ręce i zaczęła kierować się ku wyjściu.

Victor

Krew ściekała wolno po jego podbródku. Spoglądał na Edwarda i uśmiechał się cwanie pod nosem. Jako że wyjście było zaraz obok niego, zerknął na Marię i Emmę na jej rękach. Zabić, zabić, zabić, zabić, zabić, zabić, zabić... - tak mniej więcej wyglądały jego myśli w tej chwili. Spokojnie mógłby teraz zagrodzić Marii drogę, ale nie zrobił tego. Poczekam, aż ją wyleczą, a potem znowu uderzę. Tak będzie o wiele ciekawiej... - i znowu tryumfalny uśmiech na twarzy. Spojrzał na Edwarda.

Emma

- Edward... - szepnęła tylko wpół przytomna, strasznie bała się o swojego ukochanego. Mimo to starała się resztkami sił trzymać Marię bardzo delikatnie, pamiętała jak Edward mówił jej o trudach i odczuwaniu zapachu krwi. Nie chciała utrudniać sprawy osobie, która ją ratowała - Dziękuje...

Edward

- Czego od niej chcesz? - warknął znowu i przywalił mu z pięści w twarz. Spojrzał jak Maria niesie Emmę i wrócił do Victora. Edward był sam a on był od niego dużo silniejszy.

Maria

- Tylko spróbuj nas powstrzymać, to naprawdę pożałujesz - warknęła do wampira i pobiegła z Emnmą w las.

/Las

Victor

Roześmiał się Edwardowi w twarz. - Nie wiecie z kim macie do czynienia. - powiedział nadal śmiejąc się jak wariat. Nagle, nowym przypływem energii, spowodowanym krwią Emmy, Victor ugodził Edwarda z pięści w brzuch. Nie było szans żeby utrzymał się na nogach. Nie on. Nie wegetarianin. Wciąż śmiejąc się pod nosem podniósł Edwarda i przycisnął do ściany. Obił mu kilka razy tę jego niby cudowną mordę.

Edward

Edward rzeczywiście był słabysz od niego. Ale sama myśl,że mógł stracić Emmę i ,że Victor ją skrzywdził dawała mu siłę do dalszej walki. Podszedł go od tyłu w takim tempie, że nie zdążył zareagować i walnął w potylicę. Po czym skoczył i wyskoczył z piwnicy.

Victor

- TCHÓRZ! - krzyknął za nim. Roześmiał się w głos niczym klasyczny czarny charakter z horrorów. - PIERDOLONY TCHÓRZ! - powtórzył. Wyszedł z piwnicy. Otrzepał sobie spokojnie kurz z kurtki. - No leć do niej, póki możesz. - mruknął zdrapując jakiegoś syfa z kurtki. I tak spotkamy się jeszcze nie raz. Uśmiechnął się cwanie.

Edward

Nie zwracał uwagi na to co mówi Victor i biegł w stronę ulicy. On chyba sobie nie zdawał sprawy, ze Edward słyszy jego myśli.
- Następnym razem zginiesz - warknął.
/ ulica

Victor

Jestem ciekaw, jak masz zamiar tego dokonać. - pomyślał, wiedząc doskonale, że Edward go słyszy. Kiedy już doprowadził swoją kurtkę do stanu używalności rozejrzał się. - I co ja mam tu robić? Walę to, idę za nimi. - wyszczerzył się sam do siebie i wyszedł z chaty. Wskoczył na motor, odpalił maszynę i wjechał w las.

/Las

Victor

Przyjechał, zeskoczył z motoru i wszedł do chaty żeby się uspokoić.

Victor

Wyszedł z chaty w swoim zwykłym stanie. Energiczny, z cwanym uśmiechem przyklejonym do twarzy. Wskoczył na motor i postanowił trochę pojeździć po mieście.

/Ulica

Chiara

/ las

Dotarli pod jakąś chatkę. Chi zeskoczyła z motoru poprawiając ubrania.
- Co tu jest? - spytała rozglądając się Nie uzyskała odpowiedzi a mężczyzna dziwnie na nią patrzył. Znów źle się poczuła.
- Bardzo Cię przepraszam ale muszę iść - napisała na karteczce swój numer i dała mu.
- Zadzwoń jak będziesz chciał - rzuciła i szybko pobiegła do domu.

/ Dom C&J, salon

Victor

Schował kartkę do kieszeni. Jakoś się nie przejął jej ucieczką. Nie była w jego typie, no i wydawała się jakaś słaba, jakby za chwilę miała klapnąć na ziemię. Wzruszył ramionami, zagrzał silnik i wjechał między drzewa.

/Ulica?