Miasteczko

Albert

/Włochy/Volterra

Pojawili się na skraju miasteczka. Tym razem nie potrzebowali peleryn. Słońce niemal całkowicie schowało się za horyzontem. Albert spojrzał na Lizzy. - Gdzie zaczniemy?

Lizzy Brown

//Włochy/Volterra

Rozejrzała się i bezradnie wzruszyła ramionami.
-Nie mam pojęcia...

Gość

/Domek

Gracja przez całą drogę opowiadała i słuchała. Była zadowolona z obecności Sonny'ego. Przebijając się przez ciżbę ludzi wołali raz po raz - Cześc! Hej! Co tam? - mieli wielu znajomych, w końcu miasteczko było małe i każdy się znał. Połowa ludności zebrała się już na rynku, gdzie na małym placu miały się odbyć wieczorne tańce.

Albert

- Słyszysz? - zapytał, wyraźnie słysząc gwar i muzykę z centrum miasteczka. - Chyba mają dzisiaj jakieś święto. - powiedział wpatrując się w stronę, z której dochodziły dźwięki.

Lizzy Brown

Popatrzyła w stronę z której dochodziły dźwięki.
-Dużo ich tam... - mruknęła i wzięła głęboki wdech - wielu... to dobrze... będzie łatwiej ich sprawdzić..

Gość

- Ale fajnie! - powiedziała śpiewnym głosem. Sonny pociągnął ją w wir tańca. Obracali się wokół innych par niezbyt przejmując się potrąceniami i małymi potknięciami na nierównym bruku.

Albert

- Jesteśmy najedzeni, więc nie powinno być problemów. - rzekł, jednakże niepewnie. - Idziemy? - zapytał i przeniósł wzrok na Lizzy.

Lizzy Brown

-Jasne - powiedziała , chwytając go za rękę i ciągnąc w stronę centrum.

Albert

Ruszyli w stronę centrum. Z każdym krokiem gwar robił się coraz głośniejszy, tak samo muzyka. Albert nieświadomie głęboko wdychał powietrze. Zapachów było za dużo by mógł rozróżnić ten właściwy.

Lizzy Brown

Coraz bliżej i bliżej... Coraz więcej krwi
- Ładnie pachną! - zachwycona uśmiechnęła się, muzyka też była ładna - i ładnie grają.. ale mniejsza z tym . Czujesz coś?

Albert

- Czuję mnóstwo ludzi. Ale nic konkretniejszego. - doszli do centrum. Ich oczom ukazała się wielka grupa ludzi zebrana na głównym rynku. Spora część z nich tańczyła. Albert uśmiechnął się. Podał dłoń Lizzy. - Elizabeth. - zaczął oficjalnym tonem. - Zechciałabyś ze mną zatańczyć?

Lizzy Brown

Ludzie rozmawiali, śmiali się i tańczyli. Lizzy rozejrzała się, gdyż każdy z tych zapachów wywoływał jej głód. Co prawda, była w stanie go powstrzymać. Kiedy Albert poprosił ją do tańca , udała wielkie zamyślenie i powiedziała:
-Wcale nie musiałeś pytać!

Albert

Uśmiechnął się tylko w odpowiedzi i porwał Lizzy w wir tańca. Co prawda, nie pamiętał kiedy ostatni raz tańczył, ale i tak szło mu doskonale. Oboje poruszali się jak zawodowi tancerze.

Gość

- Ooo... Zobacz.... - Gracja szepnęła swojemu partnerowi do ucha. - Jak oni tańczą.... - wskazała ukradkiem palcem na piękną parę. Nie mogli się do nich porównywać.

Lizzy Brown

Czuła się wyjątkowo dobrze, tańcząc tak , kiedy dookoła to samo robił posiłek. Wiedziała, że atak nie wchodził w grę, ale miała niesamowite wizje czego mogłaby tu dokonać. Westchnęła cicho. Na szczęście sposób w jaki patrzyli na nich ludzie , wynagradzał jej niemożliwość spożycia ich. Rozpromieniła się.
-Czujesz coś? - spytała z nadzieją.

Albert

Większość tańczących par, przestała tańczyć. Stali w wielkim kole i wpatrywali się w tańczących Lizzy i Alberta. Wampir wciąż z gracją prowadził Lizzy, w międzyczasie jednak, jego wzrok prześlizgiwał się z uwagą po tłumie. Zagapił się przez chwilę i prawie wpadł na czarnowłosą dziewczynę i jej partnera. Albert zatrzymał się i spojrzał na nich.

Gość

- Niech pan uważa! - powiedziała oburzona. Przed upadkiem uchroniła ją jedynie ręka Sonny'ego. Wpatrywała się ze złością w oczy mężczyzny. Zamrugała dwa razy. Czerwone?

Lizzy Brown

Wściekła spojrzała na Alberta , a potem na parę w którą uderzyli. Nie odezwała się, nie miała zamiaru mówić przepraszam . Ani dziewczyna , ani mężczyzna nie mieli w sobie nic szczególnego, by Lizzy zawracała sobie nimi głowę. Spróbowała zawrócić chłopaka to tańca , jednak nawet nie drgnął.
-Co jest?- spytała, wpatrując się swoimi poczerniałymi ze złości oczyma.

Albert

Normalnie by ją zignorował, w końcu była tylko człowiekiem. Zwykłym pożywieniem. Ale kiedy się odezwała poczuł jej zapach. Zamurowało go. Przez pięć tysięcy lat ten zapach się nie zmienił. Akurat jej był wzbogacony wonią morskiej bryzy i jakiegoś mężczyzny. Albert był wstanie mruknąć tylko: - Przepraszam. - to było co najmniej dziwne. Jedyną osobą jaką mógłby przeprosić była Lizzy. Nikt więcej.

Gość

Popatrzyła na niego i obróciła się na pięcie, ciągnąc za mankiet koszuli Sonny'ego. - Chodźmy stąd. - mruknęła nie oglądając się za siebie.

Lizzy Brown

Nie rozumiała nic. Szarpnęła mocniej ręką Alberta - Co jest?- powtórzyła pytanie, spoglądając na parę z niezadowoleniem.

Albert

Oderwał wzrok od dziewczyny i spojrzał na Lizzy. - To ona. - mruknął z nieodgadnionym wyrazem twarzy. Zapach dziewczyny nadal wiercił mu nozdrza; nigdy by go nie pomylił. Identycznie pachniała jego córka...

Lizzy Brown

Złość zmieniła się w ekscytację. Puściła chłopaka i wlepiła wzrok w plecy dziewczyny.
-Więc co robimy? Idziemy za nią? - sama zrobiła już krok do przodu, zdjąc sobie sprawę , że nadal skupiają na sobie wzrok ludzi.

Albert

Pierwsze co mu przyszło do głowy to wyjść z tego tłumu i nie skupiać na sobie uwagi. Pociągnął Lizzy na ubocze. - I co dalej? Pójdziemy za nią i...? - zapytał. - Mamy ją zwyczajnie śledzić, czy może coś powiedzieć? - mówił bardzo szybko, oznaka zdenerwowania.

Lizzy Brown

-Chcesz jej powiedzieć? - wywaliła oczy na wierzch - Oszalałeś? - niedowierzanie na jej twarzy , mówiło samo za siebie co myśli na ten temat.

Albert

- Nie, oczywiście, że nie. - zaprzeczył. Cholera. - Musimy ustalić jakiś plan. - postanowił. - Chciałbym z nią porozmawiać, ale nie wiem za kogo mamy się podać i dlaczego zawracamy jej głowę... - mówiąc, gestykulował trochę za bardzo.

Lizzy Brown

Kpiący uśmieszek zagościł na jej twarzy.
-Mam przeczucie, że jednak jej powiesz... ale mniejsza z tym -skrzyżowała ręce na piersiach - póki co , możemy dawać, że jesteś jakimś krewnym czy kimś innym i że przyjechałeś z Włoch poznać grecką część rodziny..

Albert

- Tak. Tak, to się wydaje logiczne. - powiedział z zamyśloną miną. - Zaraz, na ile lat wyglądam? - zapytał. - Bardziej na wujka czy na kuzyna? - wygadywanie tych wszystkich zbędnych słów było tylko mechanizmem opóźniającym spotkanie z tamtą dziewczyną. To niewiarygodne ale Albert... się cholernie bał!

Lizzy Brown

-A co to za różnica?- Elizabeth nie widziała żadnej - Może dziadka? -spytała.
-Jak Ci przywalę to się uspokoisz? - spoglądała na niego karcąco - Bo coś mi się wydaje , że sam to się nie ogarniesz...

Albert

Przetarł twarz dłońmi i na dłuższą chwilę zamknął oczy. Kiedy je otworzył, spojrzał na Lizzy i uśmiechnął się. - Wybacz, chwilowe załamanie. - zaśmiał się cicho. To będize dziwne doświadczenie. Przecież on już tak dawno zapomniał jak to jest być człowiekiem, a teraz musi przed jednym udawać kogoś kim nie do końca jest. Potrząsnął głową by wyzbyć się głupich myśli. Musi dać sobie radę! - To jak? Idziemy za nimi? - zapytał wciąż czując zapach dziewczyny.

Lizzy Brown

Zachowanie Alberta wzbudzało w niej niepokój, jednak nie dała po sobie tego poznać. Uniosła głowę i znalazła zapach dziewczyny.
Nie obraź się... ale Ona ślicznie pachnie... potrząsnęła głową. Nie wolno jej było nawet myśleć w ten sposób.
-Możemy iść - ruszyła za jej zapachem.

Gość

Podeszli do małego baru i zaczeli rozmawiać ze znajomymi. Gracja sączyła przez słomkę sok pomarańczowy, rozglądając się po placu. Była trochę wytrącona z równowagi, poprzez niedawne zajście. W tańcu tak pięknie się poruszali... Ktoś ze znajomych opowiedział kawał i zaczeła się śmiać, zapominając o czerwonych tęczówkach mężczyzny.

Albert

Bez słowa ruszył za Lizzy. Z trudem poruszał się ludzkim tempem. Już z daleka dostrzegł i wyczuł ciemnowłosą dziewczynę. Podeszli do baru. Albert nie bardzo wiedział jak ma z nią rozmawiać. Jak w ogóle zacząć jakąkolwiek rozmowę. Jako, że stała do nich tyłem, Albert popukał ją bardzo delikatnie w ramię. - Eee... - mruknął.

Gość

Otrząsła się czując niemiły, zimny dotyk na skórze. Obróciła się i spojrzała na mężczynę. - Czego pan szuka?

Albert

- Chciałem przeprosić za tamto zajście. - powiedział, nadal niepewnie. - Zagapiłem się i tak jakoś wyszło... - z zadowoleniem stwierdził, że idzie mu całkiem nieźle. Wyszukał dłonią rękę Lizzy by sprawdzić, czy aby nie zniknęła.

Gość

- Nic się nie stało - rzekła unosząc dumnie głowę. Nie potrzebowała jego przeprosin, były jej obojętne. - Coś jeszcze?

Albert

O nie, teraz stąd nie odejdę. - postanowił. Uśmiechnął się lekko do dziewczyny i podał jej dłoń. - Nazywam się Albert, a to... - zawahał się. - ...moja dziewczyna. Dziwnie to brzmi Elizabeth. - wskazał na Lizzy. - Jesteśmy z Włoch. - to nic, że posługiwał się perfekcyjną greką. - Szukamy moich dalekich krewnych. Dowiedziałem się, że mieszkają w tym miasteczku.

Gość

Spojrzała na niego cierpko i zmarszczyła czoło. Podała mu dłoń, jednak puściła szybko. Że też teraz musiał się przypałętać. Uśmiechnęła się ukradkiem do dziewczyny i przedstawiła się obojgu - Gracja Monti. - uległa jednak wrodzonej ciekawości i zapytała - Krewni?

Albert

Gracja... Bardzo ładne imię. - Tak. Nie wiemy o moich krewnych za dużo. Prócz tego, że mieszkają gdzieś tutaj. - zrobił minę, jakby był trochę zagubiony.