Miasteczko

Kim

- Tom! - krzyknęła gdy wsadzał ją sobie na barana
- prosto przed siebie wariacie - objęła go ocjnie nogami by nie spaść choć i w to wątpiła.
- Wie - powiedziała tylko.
Spojrzała na jego fryzurę... Pozostawiałą dużo do życzenia.
Zaczęłą spokojnie ukłądac mu włosy.
- Wiesz co to grzebień i lustro ? - spytała żartem,

Tomas Grant

-Ej-krzyknął i udawał że ją zwala przechylając na bok.
Zaczął kierować się prosto tak jak mu kazała.
-Może i wariat ale za to jaki przystojny.
Uśmiechnął się zalotnie. Poczuł że zaczęła ruszać jego włosy.
-Hola hola ja tam nie używam takich bajerów.
Zaśmiał się cicho.
-I co on na to że ma zwierzaka w domu?

Kim

- nie moja wina że chcę żyć - powiedziała nadal żartem jednak nadal mocno go obejmując.
- taak, nie ma to jak ta twoja próżność i widać ż enie używasz - zaśmiała się wesoło.
- jak na razie nic - wzruszyła ramionami..
Kierowałą Toma na plażę.

Tomas Grant

-Boże gdzie Ty mnie prowadzisz?-powiedział wystraszony-chcesz mnie zgwałćić tak? wykożystać i utopić!
powiedział gdy zobaczył plażę mocno złapał Kim za nogi aby nie spadła i pobiegła w stronę morza.

//plaża

Kim

Kim i Tom wyszli z domku i poszli do miasteczka.
Przechadzali się spokojnie wzdłuż uliczek.
- gdzie idziemy? - psytała wesoło.

Tomas Grant

Szli sobie spokojnie ulicą.
-Nie mam pojęcia.
Odpowiedział na jej pytanie
-Ja niedawno tu przyjechałem.
Posłał jej uśmiech

Kim

Zastanowiłą się chwilę.
- plaża, wybrzeże czy jakaś knajpa? - spytała spokojnie.
Był wieczór i niebo powoli zchodziło do linii horyzontu.
Znów pochłonęły ją różne dziwne myśli....

Tomas Grant

-No nie wiem sam.
Zamyślił się na chwilę.
-Może jakaś knajpa co?

Kim

Uśmiechnęła się do niego.
- Ok choć - pociągnęła go lekko za rękę.
Weszli do jakiejś knajpy i usiedli przy najdalszym stoliku.
Kim zczęła przeglądac kartę dań i tym podobnych.
- Co bierzesz? - spytała wesoło.

Tomas Grant

Zastanowił się
-Jak jesteśmy w grecji to może sałatkę grecką?
Wyszczerzył białe ząbki

Kim

Zaśmiałą się pod nosem. Sama wolała coś innego... słodszego.
Zamówiła Tomowi sałątkę a sobie duże lody czekoladowo miętowe z czekoladą i kiwi. Gdy dosali zamówienie uśmeichnęła się.
- smacznego - sama zajęła sie swoimi lodami.

Tomas Grant

-A dziękuję i na wzajem.
Posłał jej szeroki usmiech.
-No to kiedy ślub co?
Posłał jej przebiegły uśmiech

Kim

Spojrzała na niego zdziwiona pytaniem.
- Na razie na pewno nie. Ja potrzebuję czasu. Z restzą jak kocha to poczeka - nie uśmeichała się tylo patrzyła spokojnie na niego. Zdziwiło ją to pytanie no ale... Wpakowałą do ust łyżkę lodów.

Tomas Grant

Udawał rozluźnionego chodź tak nie było.
-Wiesz tak przypadkiem usłyszałem.
-Wiesz że ciekawski jestem

Kim

Nie zauważyła zbytnio że jest spięty to więc powoli i spokojnie jadła lody.
- Chcesz? - spytała żartem i do piero teraz zauważyła jego postawę. Przyjżała mu się uważnie. było to dla niej dziwne..

Tomas Grant

-A nakarmisz mnie?
Zapytał wesoło
Udawał a przynajmniej próbował udawać że jest wszystko ok

Kim

Uśmeichnęła się i nałożyła dużą łyżkę lodów
- A mam inne wyjście ? - spytała żartem po czym nakarmiła Toma, lecz tak że twarz całą miał w lodach.
Zaśmiała się wesoło widząc jego minę.

Tomas Grant

Zrobi8ł głupią minę gdy ta wymazało go lodami.
Onlizał się i powiedział.
-Jeszcze się z Tobą policzę!
Wziął widelec i trochę sałatki i wystrzelił w nią tak że wszystko wylądowało jej na głowie.
Zaśmiał się głośno

Kim

Wyjęła jedze3nie z włosów.
- Tom!!! - zaśmiała się.
- bądź takim grzecznym chłopcem i nie rzucaj wtaką cudowną osobę jak ja jedzenie,m - znów się zaśmiała i zjadłą trochę lodów.

Tomas Grant

-Ty dobrą osobą? Phiii
Pokręcił zdezabrobatą głową
Ale widząc jej minę wybuchnał śmiechem

Kim

- Przynajmniej lepszą niż Ty - powiedziała z niezbyt miłą miną.
Nękało ją jedna sprawa...
- Tomi... Czemu tak dziwnie zareagowałeś na wieść o ślubie itp. - spytała go spokojnie patrzac mu w oczy.
Musiała wiedzieć.

Tomas Grant

-Ja jestem taki doooooobry.
Zaśmiał się i puścił jej oczko.
Gdy zapytała o ślub spiął się lekko.
Patrzył jej w oczy.
Owszem bolało go to że już wychodzi za mąż.
miałem nadzieje że Cię odzyskam
-Jak dziwnie? Cieszę się że jesteś szczęśliwa.
Odpowiedź wypowiedziana w myślach została tylko dla niego[/i]

Kim

Cały czas obserwowała go uważnie.
Czując że patrzy jej w oczy odwzajemniła to i wysłuchała spokojnie wypowiedzi.
- Kłamiesz - osądziła go spokojnie. Widziała to w jego oczach.
- Tomas nie okłamuj mnie ponieważ znamy się zbyt długo i wiem kiedy kłamiesz.... - dodała spokojnie i dojadła lody.
- Więc...? - spytała patrząc na niego wyczekująco.

Tomas Grant

Zachował wyraz twarzy pokeżysty.
-Nie kłamie.
Patrzył jej cały czas w oczy.
-Zbyt długo ze mną nie przebywałaś.
-Zmieniłem się.-oznajmił
-A co do Twojego ślubu mam nadzieję że będziesz szczęśliwsza niż ze mną.
Zamilkł na chwilę.
-I że nie zrani Cię nigdy jak ja.
Opuścił głowę.
-Do dziś nie mogę sobie wybaczyć tego jak Cię zraniłem.
Po policzku spłynęła mu łza której Kim nie mogła dostrzec

Kim

Ona jednak czuła że coś kręci ale nie wnikała.
- Nie wnikam, ale i tak wiem co wiem - odpowiedziała spokojnie.
Wysłuchała go i korzystając z chwili ze zamilkł ona zabrała głos :
- może i zbyt długo, ale o wiele więcej cię znam, i nawet lepiej niż myślisz. Naprawdę nie jestem głupia... Ale nie będę wnikać. Zechcesz to powiesz, nie - to trudno - oznajmiła spokojnie po czym to ona zamilkła.
Poczuła że jest smutny więc najnormalniej w świecie wstała i przytuliła go siadając mu na kolanach. Nie obchodziło ją to co sobie ludzie pomyślą. Był jej przyjacielem i nie chciała by ciągle zawracał sobie tym głowę.
Cóż, bolało ją to wtedy bardo i nadal miała po tym uraz lecz wybaczyli sobie i przynajmniej ona starała się o tym nie myśleć.
- Było minęło, nie ma sensu wracać do przeszłości... - powiedziała cicho. Sama często starała się tak robić.
- zwłaszcza tej co boli - dodała cichutko nadal go przytulając.

Tomas Grant

Gdy usiadła mu na kolanach uśmiechnał się.
-Wiesz ja zawsze wracam do przeszłości bo wtedy wiem jakim jestem dupkiem.
Usmiechnęła się krzywo.
-I masz rację nie wnikaj bo wsiąkniesz.
Pokazał jej język i połaskotał.
-Serio nie kłamie co do tego wszystkigo

Kim

Wywróciła oczami.
- A ty zawsze swoje - zaśmiałą się gdy ją połąskotał.
- Masz się nie smutać przy mnie jasne? A co do kłamstwa to mam swoje zdanie - szturchnęła go i pogroziła mu palcem.

Tomas Grant

Popatrzyła na nią poważnie.
-Postaram się.
I puścił jej oczko.
-Ale co do kłamstwa masz rację.
Patrzył jej prosto w oczy

Kim

Uniosła lekko brew nadal nie schodząc mu z kolan.
- Możesz bardziej łopatologicznie...? - psytała władczym tonem.
Musiałą wiedzieć i tyle/

Tomas Grant

Spuścił smutno głowę.
Nie chciał jej patrzeć w oczy.
-Bo ja jeszcze coś do Ciebie czuję.
Wyszeptał.
-Nie chce Ci psuć życia bo raz już to zrobiłem.
Dodał z goryczą w głosie

Kim

No i ją zatkało. Nie wiedziała co powiedzieć... Nie była jakoś na to przygotowana... Patrzyła na niego lekko zdziwionym spojrzeniem.
- Tom... -szepnęła cicho ciągle się w niego wpatrując. Powoli ukłądała sobie całość w głowie.
- C...co dokładnie czujesz ? - spytała unosząc mu lekko dłonią brodę by na nią spojrzał.

Tomas Grant

Popaytrzył na nią smutno.
-Ne drążmy tego tematu dalej.
-Nie chce zranić siebie i Ciebie.
Nabrał powietrza do ust i dobierając powoli słowa powiedział.
-Wystarczająco zraniłem już nas oboje.
Położył głowę na jej ramieniu.
Gdy złapała go za podbródek aby uniósł głowę nie opierał się.
-Co czuję? Jest tego bardzo wiele.
Zastanowił się.
-Nienawiść do siebie.
Zaczął wyliczać.
-Miłość ciągle tlącą się we mnie.
-Nadzieję.
-Zazdrość.
Zatrzymał się na chwilę.
-Złość ale na siebie za swoją głupotę.
Patrzył jej prosto w oczy.
-Wiesz Kim tamtego wieczoru owszem zawaliłem ale nie byłem tego świadom.
-Ona wszystko uknuła.
-Kiedy zerwałaś nasze zaręczyny śmiała się w niebogłosy.
Zamilkł.
-Powiedziała że to zemsta. Co jej zrobiłaś?
Zapytał nie pewnie.
-Wiem że to już nie ważne. Ale zawsze się nad tym zastanawiałem.

Kim

Siedziała grzecznie i go słuchała. Nie mogła uwierzyć w to co mówi...
Gdy położył jej głową na ramieniu przeczesała m ręką włosy. Nie wiedziała co powiedzieć i co robić.
- Nie wiem co jej zrobiłam.... - powiedziała cicho przemyślając kolejne słowa.
- Tom... Ja nie wiem co mam teraz zrobić.... - zaczęła spokojnie patrząc mu w oczy.Cóż była w totalnej kropce.
Siedziała cicho zastanawiając się co dalej.
- Jesteś teraz moim przyjacielem... Co prawda mam jeszcze jakiś uraz po ostatnim.... - westchnęła -....Nie wiem co robić...Nie wiem co dalej... - powiedziała cicho. Tego akurat przed nim nie ukrywała.

Tomas Grant

Przytulił się do niej mocniej.
-Przyjaźni i nic więcej chce od Ciebie.
Zamknął oczy.
-Nic więcej nie chce bo nie kogę mieć przez to jaki jestem a raczej jaki byłem. Kocham Cię i najbardziej chce Twojego szczęścia

Kim

Westchnęła. Miała w głowie pustkę totalną.
i co ja mam zrobić ? Nawet zaczynała nie być do końca pewną swoich uczuć.
- I tak jestem w kropce - oznajmiła spokojnie i też się do niego przytuliła. Pogłaskała go spokojnie po głowie, pogrążona w swoich myślach i odczuciach

Tomas Grant

Tom popatrzył na nią.
-Kim jego siostra jest wampirem.
Zamilkł.
-A jeśli on będzie chciałbyć nim?
Zapytał troche nie pewnie.
Nie wiedział co na ten temat myśleć

Kim

Westhnęła ciężko.
- Nie wiem Tom... Wtedy chyba z naszego związku nici - powiedziała smutno.
Zamyśliła się. Cóż, nie było dla niej łatwe myślenie o takich rzeczach. Przytuliła się do Toma nadal pogrążona w myślach.

Tomas Grant

Przytulił ją mocniej.
-Myślę Kim że on będzie chciał być zawsze z siostrą a ona nie będzie chciała patrzeć jak on umiera.
Zamilkł na chwilę.
-Ale myślę też że jak Cię kochanie nie zrani Cię w ten sposób.
Popatrzył na nią.
-Ale przecież chyba nie przeszkadzałby Ci jako wampir. Na nas nie polują w końcu.

Kim

Wzruszyła ramionami.
- Może by nie przeszkadzał... Nie wiem. Trudno mi to sobie wyobrazić - przyznała spokojnie.
Oparła głowę o jego ramię, czując dokładniej jego zapach... Ten sam co kiedyś... Wspomnienia wróciły. Kim starała się aż tak bardzo o nich nie myśleć. Zawsze lubiła jego zapach...
O dziwo, mimo upływu takiej ilości czasu nadal czuła się bezpiecznei w jego ramionach, co nawet ją zdziwiło.
- Wiesz Tom, czasem żałuję że wszystko się tak potoczyłoa nie inaczej - powiedziała spokojnie sama nie wiedząc czemu.

Tomas Grant

Przytulił ją mocniej do siebie kładąc swoją głowę na jej.
Zamknał oczy i wdychał zapach jej włosów.
-Pachniesz tak samo jak te pare lat temu.
Wspominał jak to było jak byli tylko oni.
Be żadnych problemówi i zmatwień.
-Ty żałujesz?? Ja przez swoją ślepote wszystko zepsułem. Nie widziałem tego co ona knuje.
ZAmilkł. Ten okres bolał go tak samo jak ją. Zemścił się na Rox ale co mu to dało?
Więzienie i nic więcej.
-Nigdy sobie tego wszystkigo nie wybaczę. Nie umiem. Wtedy nie wiedziałem jak mam żyć ze świadomością że tak bardzo przeze mnie cierpisz