Pokój gościnny [dawny pokój Dei, poddasze]

Leah

Niezbyt duży, zawsze jasno oświetlony pokój.

Gość

Usiadała na łózku w pokoju.
Czuła się tu jak obca.
Nie wiedziała, czy powinna tu zostawać.

Gaspard

/Kuchnia

Zapukał do pokoju, i nie czekając na pozwolenie wszedł. Camille siedziała na łóżku. Wciągnął Leah za sobą.
-Camille... trzeba by to było wszystko wyjaśnić. - Zaczął twardo

Gość

Spojrzała na niego.
-Przydałoby się.
Przynała, sama nie wiedzą, czy nadal tego chce

Leah

Leah nie odezwała się. Dalej utwierdzała się w przekonaniu, że nie powinno jej tu być.

Gaspard

-Więc... bardzo prawdopodobne jest, ze jestem twoim ojcem. - Na tyle go było stać.

Gość

-prawdopodobne?
Spytała spoglądając na niego.
przejechała taki kawał, by dowiedzieć się, że jej ojcem prawdopodobnie może być on?

Leah

Leah warknęła. Zdenerwował ją.
-Gaspard proszę Cię! -podniosła głos- Jeśli byłeś z jej matką... To znaczy, że jest Twoja. Tak trudno Ci to zrozumieć? To nie zależy od Twojego widzi mi się. Bo to najwyraźniej miałeś 18 lat temu... -zerknęła na Camille.

Gaspard

Przełknął ślinę, aby nie powiedziec Leah czegos nie miłego. Zignorował ją, zwrócił się do Camille.
-Niech będzie, jestem twoim ojcem. Matka wie, ze tu jesteś. Niedługo możemy się jej spodziewać. - Wywarczał przez zęby.

Gość

Wzruszyła ramionami.
-Mogłabym wyjechać, wtedy pewnie i ona się nie zjawi.
Powiedziała do swojego "tatusia"

Leah

-Zaboli Cię to, kiedy ta kobieta tu się zjawi? -zapytała nadal zła. Zignorował ją. Jeszcze raz a wyjdzie stąd trzaskając drzwiami.
-Trzeba stawiać czoła problemom Gaspard. Jesteś dorosły na miłość boską!

Gaspard

-Więc dobrze. - Odparł spokojnie i odwrócił się do Leah. Ręce mu dygotały, po cile rozchodziły się znajome dreszcze.
-Przyjmę ją z otwartymi rękami. - Powiedział przesłodzonym tonem

Leah

-Jesteś chory! -warknęła na niego. Zauważyła te dreszcze. Zmarszczyła brwi.
-Uspokój się! Umiesz to kontrolować... -mruknęła zła.

Gaspard

Nabrał pare haustów powietrza i już opanowany rzucił jej przelotne, zimne spojrzenie.
-Myślę, że musisz tu zostać. - Powiedział spokojnie do Cam.

Leah

-On ma rację... Chyba, że chcesz wracać do matki... W takim wypadku nikt nie będzie Cię zatrzymywał... -mruknęła. Zbliżając się do Gasparda pogładziła go po łopatce.

Gaspard

-Ja będę. - Powiedział, nieco bardziej miękko. Dotyk Leah dodawał mu otuchy.
-Tylko minie się z matką w drodze. Zakładam, że Maria już tu jedzie.

Leah

Leah wtuliła się w jego plecy.
-Więc najwyżej będziecie musieli odbyć poważną rozmowę...w 3... -mruknęła opierając głowe na jego ramieniu.

Gość

-Zadzwonię do mamy żeby nie przyjeżdżała.
Powiedziała sięgając do kieszeni.
Po chwili zdała sobie jednak sprawę, że telefonu się pozbyła.
-Jednak nie, wyrzuciłam telefon

Gaspard

-Wyrzuciłaś komórkę? - Spytał unosząc brwi. - Zresztą nieważne, niech przyjedzie, trzeba to wszystko wyjaśnić.

Leah

Leah objęła Gasparda w pasie sapiąc lekko. Absolutnie nie było jej to na rękę. Była kobieta jej faceta... Co gorsza w jego domu. Z ich córką. Paranoja. Ciepłe, wydychane powietrze mogło przyjemnie podrażnić skórę Gasparda.

Gaspard

Poczuł nerwowy oddech Leah na karku.
-Będzie dobrze. - Szepnął jej na ucho bez przekonania. Sam nie wierzył w swoje słowa. Pocałował ją w czubek głowy, żeby podkreślić udawany optymizm.

Leah

Spojrzała na niego swoimi wielkimi źrenicami. Jej wzrok był pełen zawierzenia.
-Pamiętaj, że Ci ufam... -szepnęła tylko.

Gaspard

-Zdążyłem zapomnieć. - Wytknął jej sarkastycznym tonem. Odciągnął ją na bok.
-Obiecaj, że jak przyjedzie Marie, będziesz się zachowywała w miarę... mniej jak Leah. - Uśmiechnął się zniżając ton. Wbił w nią niemal granatowe, przeszywające, ale również ciepłe spojrzenie.

Leah

-Pod warunkiem, że wyzbędziesz się na tę chwilę swoich zapędów... -zmierzyła go spojrzeniem. Poważnym. W końcu coś za coś.

Gaspard

-Niczego nie mogę obiecać.... - Szepnął miękkim głosem.
-Ale się postaram. Pocieszę cię, ze ona ma teraz ze 35 lat i myślę, że jest mniej seksowna od ciebie.

Leah

Tupnęła nogą niezadowolona jak małe dziecko.
-A to Ty jeszcze nie wiesz, że kobiety w tym wieku przechodzą rozkwit swojej atrakcyjności? -mruknęła rozzłoszczona- Obiecaj mi, że jej nie dotkniesz. Zrobisz to jeśli mnie kochasz.. -mruknęła. Mały szantaż emocjonalny jeszcze nikomu nie zaszkodził.

Gaspard

-To jest szantaż. - Mruknął obrażonym tonem. - Obiecuje przysięgam i... no w każdym razie inne takie pierdoły na wszystko co se wymyślisz. - Wyszczerzył pięknie ząbki.

Leah

-To nie jest szantaż. To tylko uargumentowana prośba... -mruknęła całując go w usta jednym, małym cmoknięciem.

Gaspard

-Ty mi tu nie pierdziel glupot. - Pogroził jej palcem, dla żartu oczywiście. Przyciągnął ją do siebie.
-Jeśli mnie kochasz, to nie zrobisz ŻADNEJ sceny zazdrości przy Marie. - Powiedział, po czym dodał:
-No co? To tylko dobrze uargumentowana prośba

Leah

-Jeśli wywiążesz się ze swoich zobowiązań... Nie będę miała podstaw do tego, by być zazdrosną... -oznajmiła.

Gaspard

-No to się postaram. - Uśmiechnął się jeszcze bardziej, o ile to w ogóle było możliwe i cmoknął ją w usta

Leah

Twarz Leah rozpogodziła się. Zerknęła przelotnie na Camille. Była szczęśliwa. Naprawdę była szczęśliwa. Tu i teraz.
-Powinnam już iść... -mruknęła cicho, schodząc na ziemię- muszę ukąpać Josephine.

Gość

-Czy..
Zaczęła swoje pytanie.
-Czy ja mogłabym się przejść?
Spytała mało pewnie.

Gaspard

Puścił Leah powracając do szarej rzeczywistości. Spojrzał na Cam.
-Pod warunkiem, ze nie uciekniesz. Zresztą nawet jakbyś próbowała... - Nie dokończył, bo zabrzmiało to jak groźba

Leah

-Wygląda na mądrą dziewczynę... -Leah uśmiechnęła się nieznacznie. Oparła się swoim ciałem o bok Gasparda. Mimo wszystko szkoda było jej go zostawiać... na noc Razz

Gość

-Dzięki-powiedziała uśmiechając się do Leah.
Wzięła kurtkę i wyszła z pokoju mijając ich.
Musiała trochę pobyć sama.
/Ulica

Gaspard

Sapnął cicho.
-Naprawdę nie chcesz zostać na noc? - Spytał niemal blagalnym tonem. Nie uśmiechała mu się noc sam na sam z córką, o której istnieniu dowiedział się kilka godz. temu.

Leah

-A co z Josephine? -mruknęła cicho zaczesując mu włosy za ucho. Chciała zostać.

Gaspard

-Nie wiem. - Przyznał. - Można jej zrobić jakieś spanie na tej dużej kanapie w moim pokoju

Leah

-A ja? -wyszczerzyła się lekko splatając dłonie na jego karku.