Pokój Emmy

Emma

- O niczym ważnym, mój przystojniaku. - uśmiechnęła się i pocałowała go w policzek. Szła obok niego, opóźniała mu strasznie chód przez bolącą kostkę. Ale nie dawała po sobie poznać, że ją boli. Tak spokojnie wyszli przed dom.

//Ulica [zaczynasz ^^]

Emma

//Park

Edward jak zwykle bardzo delikatnie ją wniósł po schodach, że nawet tego nie poczuła. Momentalnie znaleźli się w drzwiach jej pokoju. Ona nadal mocno go obejmowała bojąc się, że jednak zniknie jak w jej snach. Tyle razy mówi jej, że nie powinni być razem. I mimo, że ona jest tego pewna, ze jest on jej największa i jedyną miłością na wieczność, boi się, że Edward postanowi ją opuścić.

Edward

/ park

Położył ją na łóżku i przykrył ciepłą kołdrą. Nakrył ją jeszcze kocem a drugi włożył pomiędzy nich. Położył się obok i objął ją ramieniem

Emma

- Edward... - zebrała w sobie dość sił żeby ułożyć kilka słów przed zaśnięciem.
- Nie zostawisz mnie nigdy, prawda? - zapytała łamiącym się tonem i wtuliła w niego.
- Po co ten koc pomiędzy nami? Czemu ciągle powtarzasz, że nie powinnam z Tobą być... - w jej głosi wyraźnie było słychać smutek.

Edward

- Nigdy - pocałował ją w czoło - a koc żebyś nie zmarzła. Kocham Cię jak nic na świecie i boję się,że zrobię Ci krzywdę -wyjaśnił jej poprawiając koc.

Emma

Spróbowała wyciągnąć koc spomiędzy nich, ale jej się nie udało. Była zbyt zaspana.
- Nic mi nie zrobisz... proszę, wyjmij koc... przykryj nim nas oboje... proszę... - cały czas mówiła cicho i nie otwierała oczu. Miała ochotę na niego patrzeć, dotykać go, czuć jego nieziemsko pociągający zapach.

Edward

Wywrócił oczami z uśmiechem i kocem, którym ją nakrył przykrył ich obu.
- Już śpij - szepnął jej do ucha wtulając się w nią. Koca nie wyciągnął xD.

Emma

- Chyba chcesz żebym sobie zrobiła krzywdę wyciągając ten koc... - powiedziała lekko zirytowana.
- Jeśli nie wyjmiesz koca i nie będę mogła się cała do Ciebie przytulić to z pewnością nie zasnę, albo będę miała koszmary związane z obietnicą jaką złożył mi Victor. - powiedziała stanowczo. Nie miała już pomysłu jak go inaczej przekonać. Zrobiła smutną minę i odsunęła się nieco w tył tak aby mógł swobodnie wyciągnąć koc.

Edward

Wywrócił oczami i wyciągnął koc. Przyciągnął ją do siebie i przytulił. Jednak nakrył ją kocem.
- Lepiej? - uśmiechnął się.

Emma

Momentalnie przylgnęła do niego jak magnes. Objęła go na wysokości klatki piersiowej i wtuliła głowę w jego tors. Gdyby mogła weszłaby prawie pod niego bylby tylko być bardzo blisko.
- Obejmij mnie mocno. - znów zamknęła oczy, teraz spokojnie mogła zasypiać.
- Dobranoc. Kocham Cię... i dziękuję... za koc, no i że będziesz znów ze mną całą noc. - podniosła głowę i pocałowała go w usta, ale zaraz potem wtuliła spowrotem głowę w jego tors.

Edward

Zaśmiał się.
- Dobranoc piękna - szepnął i zaczął nucić tym razem inną melodię.
- Kocham Cię i zawsze będę - głaskał ją po głowie.

Emma

Dłoń którą ją głaskał zostawiła w spokoju, drugą jego rękę przeniosła sobie na plecy tak że musiał ją objąć. sen ją jednak w końcu pokonał. Wyglądała na bardzo spokojną. Nie było jej nawet szczególnie zimno, leżała pod kołdrą i dwoma kocami więc nawet chłodna skóra Edwarda nie miała najmnejszych szans oziębienia jej.
- Jestem szczęśliwa... - powiedziała przez sen. Jak zwykle jej się to zdarzało.
- Szczęśliwa z Edwardem... - dokończyła w końcu. Czuła się tak bezpiecznie, że nie sniły jej się żadne koszmary. Nawet przerażający Victor nie miał wstępu do jej podświadomości.

Edward

Uśmiechnął się słysząc jej słowa.
- Zobaczymy - westchnął nucą dalej kołysankę. Nie chciał nawet myśleć, że Victor coś jej zrobi.

Emma

- Kocham... Edward... Kocham Cię... powiedziała znów przez sen wtulając się w niego mocno. Jego zapach sprawiał, że spała spokojnie, bez zbędnego kręcenia się.

Edward

uśmiechnął się delikatnie i bawił się jej włosami.
- Gdybyś miała pojęcie jak bardzo Cię kocham - westchnął cicho.

Emma

- Nie opuszczaj mnie... - wtuliła głowę w jego tors. Tak bardzo go kochała. Było jej przy nim bardzo ciepło. Za oknem widać już było pierwsze promienie wschodzącego słońca. Pierwsze promyki padły na rzeźbę przedstawiającą popiersię Edwarda. Nadal była to największa ozdoba tego pokoju.

Edward

- Nie mam zamiaru -pocałował ją w czoło. Nakrył ją bardziej kocem i spojrzał za okno. Jakieś promienie musnęły jego skórę, która zaczęła błyszczeć się w słońcu.

Emma

- Edward? - powiedziała cicho, kiedy słońce odbite w jego cudownej skórze dotarło do jej oczu.
- Jesteś... - uśmiechnęła się nadal nie otwierając oczu. Jego obecność była najwazniejsza więc okryła się kocem prawie do czubka głowy i położyła głowę na jego klatce piersiowej.

Edward

- Jestem piękna - uśmiechnął się szeroko i wtulił ją w siebie. Zakrywając kocem.

Emma

- Kocham Cię - szepnęła. Nadal była zmęczona. Nie miała ochoty iść do szkoły. Ani nawet ruszać się z łóżka. Strasznie bolała ją kostka.
- Dziękuję, że jesteś... śniło mi się, że śpiewam Ci taką jedną piosenkę... - Emma nigdy nikomu nie śpiewała, choć miała bardzo delikatny i ładny głos. Wstydziła się jednak i zawsze śpiewała tylko przy sprzątaniu.

Edward

- Widzę, że nie masz ochoty iść do szkoły więc zostaniemy w domu - pocałował ją delikatnie w usta.
- Tak? A jaką? Zaśpiewaj mi proszę - uśmiechnął się błagalnie w jej strone.

Emma

- Ech... chciałabym zostać z Tobą znów na cały dzień, ale potem nikt mi nie usprawiedliwi tych godzin nieobecnych. - westchnęła i wtuliła się w niego.
- Piosenkę... "Nie opuszczaj mnie", moja mama ją bardzo lubi. I tak jakoś się zaraziłam... ale nie umiem śpiewać. Więc raczej nic z tego. - delikatnie przesunęła policzkiem po jego klatce piersiowej.

Edward

- Tym się nie martw. Załatwię to - powiedział z uśmiechem i wstał z łóżka. Odsłonił zasłony. Słońce delikatnie muskało jego skórę

Emma

Podniosła się do pozycji siedzącej i odgarnęła włosy z twarzy. Uśmiechnęła się do niego.
- Victor chyba już dał sobie spokój... nie musisz już dłużej cierpieć głodu... - przygryzła dolną wargę. Nie chciała bowiem żeby Edward odczuwał pragnienie zbyt mocno, wiedziała jak mu z tym trudno. Patrzyła na niego nieustannie i wyciągnęła dłonie w jego stronę.

Edward

- Jedziemy z braćmi w weekend na polowanie - powiedział głaszcząc ją po policzku.
- A jak się czujesz? I jak noga? - pocałował ją delikatnie

Emma

- Nie boli, czuje się dobrze. Mam nadzieję, że będziesz się świetnie bawić na polowaniu. No i nie martw się o mnie. - uśmiechnęła się i przyciągnęła go biżej siebie. Wtuliła głowę w jego tors ponownie.

Edward

Wtulił ją w siebie i pocałował w szyję.
- Na co masz dziś ochotę? Co byś zjadał? - szeptał jej do ucha

Emma

- Ciebie? - zaśmiała się i pocałowała go w usta namiętnie. Zupełnie zapomniała o jego głodzie, i o tym że nie powinna go całować.

Edward

Uśmiechnął się i odwzajemniając pocałunek położył się na łóżku a ją na sobie. Zapomniał się, poniosły go emocje. Wciąż ją całował

Emma

Emma nie była lepsza, sama zapomniała o całym świecie. Serce biło jej szybciej, całowała go nieprzerwanie. Delikatnie wsunęła język między jego wargi i nakreśliła nim kilka wzroków na jego podniebieniu. Jego oddech był cudowny, jego zapach, skóra. Emma odruchowo wsunęła dłonie pod jego koszulkę.

Edward

Przyciągał ją coraz bliżej. Delikatnie językiem przejechał po jej dolnej wardze. Zamruczał cicho kiedy włożyła dłonie pod jego bluzkę.

Emma

Nie mogła przestać, nie teraz. Przygryzła mu delikatnie dolną wargę. Podniosła się lekko zdejmując mu koszulkę. Potem zaczęła całować jego szyję i klatkę piersiową. Delikatnie przesunęła językiem po jego torsie.

Edward

Było mu tak dobrze, wspaniale i cudownie ale otrząsnął się.
- Emmo - powiedział jej do ucha delikatnie ją odsuwając. Usiadł na łóżku.
- Kochanie, wystarczy. Mógłbym Ci coś zrobić - wyjaśnił

Emma

- Przepraszam... zapomniałam się... nie chciałam. - przytunęła się bliżej niego i przytuliła mocno.
- Kocham Cię... i wiem, że nie możemy teraz uprawiać seksu, ale skończ z tym robieniem mi krzywdy. Nigdy nic mi nie zrobisz, rozumiesz? - ujęła jego twarz w dłonie i złożyła pocałunek na jego wargach.

Edward

Przytulił ją delikatnie.
- Już dobrze, nie masz za co przeprasza - pocałował ją w czubek głowy.
- Może kiedyś spróbujemy, ale jeszcze nie teraz - stwierdził

Emma

- Kiedyś... to znaczy za rok może dwa? Czy bardzo kiedyś? - przytuliła się do niego opierając głowę o jego klatkę piersiową.
- Nie ważne... wystarczy mi, że jesteś blisko. I obiecałes, że będziesz zawsze...

Edward

Pogłaskał ją po głowie i przytulił.
- Nie wiem kiedy. Może za rok, za dziesięć. Nie mam pojęcia - wtulił się w nią wdychając jej zapach.
- Kocham Cię i zawsze będę - szepnął jej do ucha

Emma

- Ja Ciebie też kocham, teraz i na wiecznosć. - zaczęła go delikatnie głaskać po policzku.
- Nie przejmuj się seksem, ogłupia mnie nawet Twoja obecnść więc czuje się w pełni zaspokojna. - zaśmiała się cicho i położyła ciągnąć do ze sobą.
- Poleżmy jeszcze chwilkę... - ułożyła się tak aby głowa Edwarda leżała na jej piersi, mógł teraz słuchać znów jej serca. Głaskała go delikatnie po głowie.

Edward

Pokiwał głową i położył się tak jak ułożyła jego głowę. Wtulił się w jej piersi słuchając jej bicia serca. Wyłapał by je nawet kilka kilometrów dalej w tłumie ludzi. Nic nie mówił tylko słuchał.

Emma

- Wygodnie Ci? Może czegoś potrzebujesz? - głaskała go nadal, delikatnie odgarniając mu włosy. Drugą ręką okryła go kocem, nie wiadomo po co, była to może oznaka troszczenia się o niego?