Kamienica

Anabella

Wąska, wciśnięta pomiędzy innymi, lepiej utrzymanymi budynkami stoi dwupiętrowa kamienica. Jest nieco niższa i bardziej niepozorna niż pozostałe zabudowania, ale tętni życiem. W oknach, na szerokich kwietnikach rośnie zawsze, od pierwszych słonecznych dni, od groma kwiatów. Wygięte niczym pędy roślin kraty w okiennicach dolnego piętra osłaniają okna z malowanymi czerwoną farbą futrynami, zza szyb których świecą jaskrawą bielą haftowane firanki i misternie zdobione zasłonki.

Przed wejściem pachnie apetycznie świeżo pieczonym ciastem, oliwkami i nutą wina, którego miejscowy wyrób w niejednym domu jest dokonywany.

Wewnątrz, na każdym piętrze mieszczą się po dwa skromnie urządzone pokoje, które swoim lokatorom wynajmuje sympatyczne starsze małżeństwo Włochów. Jedyną wadą jest łazienka zbudowana w formie drewnianej przybudówki na tyłach budynku, ale w tak urokliwym miejscu, kto by się martwił wygodami...