Okolice jeziora

Dea

//Las Dębowy

Dotarła nad jezioro. Wiało. Otuliła się kurtka Marka. Znalazła sobie jakieś skałeczki i usiadła.
Wciagnęła powietrze głęboko w płuca.
Pachniało. Wodą. Czystym powietrzem. Wolnością.

Fiona

/Dom Nathaniela

Niezauważona przez nikogo dziewczyna, wyszła z terenu domu Nathaniela i gdy znalazła się w lesie, pobiegła nad jezioro.
Ubrana jedynie w sukienkę do kostek, weszła do wody, nie zważając na jej zimno. Nie musiała obawiać się temperatury. W końcu była wilkołakiem.
Przez kilka minut brodziła w niej, by potem wyjść na brzeg i skulić się przy jednej ze skał. Znowu zaczęła śpiewać pieśń pełną tęsknoty, a z jej oczu popłynęło kilka łez. Nie było to zachowanie do niej podobne, a jednak płakała. Czuła się samotna, niezrozumiana dla innych.

Kieran

// Ogrós

Szedł sobie z rękami w kieszeni i wzrokiem wbitym w ziemię. Kopał co chwila napotkane pod nogami małe kan\myczki gdy nagle wyczuł zapach siostry. Szedł po zapach i zobaczył ją siedzącą w jaskini i płaczącą.
- Fiona!
Zawołał, podbiegł do niej i uklęknął:
- Co się stało?

Embry

Kiedy już się znalazł w tym miejscu. Nigdy tu nie był ale zapach Dei rozpozna wszędzie. Było tu wiele wilków. Powiedział Cass że pojedzie mu na grzbiecie. Przemienił się. wziął plecak w ząbki. razem z Cass ostrożnie pobiegł za zapachem ukochanje.W końcu zobaczył Deę nad jeziorem. Jego serce zaczęło walić jak szalone. Podszedł do niej i trącił jej plecy nosem tym samym znów mógł poczuć intensywnie jej zapach.

Dea

Zatopiła się w tej ciszy. Zatonęła w spokoju.

Coś ją trąciło w plecy aż jej się tyłek zsunął ze skałki.
Odwróciła się
- Ma...- myślała że to Mark robi sobie głupie kawały. Tymczasem ujrzała jakiegos wilka z jej kuzyneczką na grzbiecie. Cassie spała w najlepsze. Dea rozejrzała się oszołomiona.
- Cass - wyszeptała rozradowana.
- Nie wiem ktoś ty - szepnęla do wilka - nie wiem skąd ona się tu wzięła ale dziękuję - wzięła małą na ręce i przytuliła mocno. Dziewczynka się nie obudziła. W nagrodę podrapała wilka za uchem i wróciła do wpatrywania się w twarzyczkę Cassie. Tuliła ją do siebie szepcząc po irlandzku słowa pełne radości.

Embry

Nie do końca rozumiał czemu go nie poznaje. Zawsze kiedy był wilkiem i spojrzała w jego oczu umiała go rozpoznać. Zamkął ślepka kiedy go drapała. Parsknął bo śmierdziała Markiem. Ułożył się przy jej nogach jak kiedyś i wpatrywał się w nią. Nastawił uszko żeby go jeszcze pogłaskała. Usiłował rozgryźć czemu nie dostał w dziób,nie został żabą albo czymś innym.

Dea

- O wiele wygodniej się rozmawia w ludzkiej postaci - mruknęła do wilka
- Czy to wasza narodowa cecha? - przypomniała sobie Nathaniela - Twój kolega juz mnie dziś o tym przekonał - zachichotała. Odgarnęła włosy ze swojego policzka. Wilk się w nią wgapiał. Poczuła się nieswojo.
- Właściwie dlaczego moja kuzynka jest z tobą? Zamorduję Gasa że ją puścił. No chyba ze to jeden z jego głupich kawałów - rozejrzała się szukając Gasparda.

Embry

Pobiegł za drzewo i przeminił się. Ubrał się . Podszedł do niej niepewnym krokiem.
- Jaka narodowa cecha? Znasz wilki z La Push. I Cassie nie była z Gasem tylko ze mną - wyjaśnił jej spokojnie. Zaniepokoił się jej zachowaniem. Usiadł obok i pogłaskał Cassie po główce. Była ubrana w czapke,kurtke. Tak jak mu Dea kazała ją ubierać nim ją u niego zostawiła.
- Dee możemy o tym porozmawiać?

Dea

- Znam wilki z La Push, ale ciebie nie kojarzę. Jesteś nowy u Adasia? - uniosła brew. Ona Gaspardowi wyrwie całą sierść, włosek za włoskiem. - I jak to była z Tobą? Gaspard powierzył ci opiekę nad MOJĄ siostrzenicą?! - ledwie powstrzymała się od podniesienia głosu. Otoczyła Cassie prostym zaklęciem. Dziewczynka z całą pewnoscią nie usłyszy jej wrzasków. A w Dei się gotowało.
- Rozmawiamy. - zauważyła -I co to znaczy że Cassie była u ciebie? Kim ty w ogóle jesteś? Moze od tego zacznijmy - patrzyła nachmurzona.

Embry

- Przestań sobie ze mnie żartować . To co zrobiłem nie znaczy,że masz się zachowywać jakby mnie nei było. Przyjechałem tu dla Ciebie bo Cię kocham i nie dam Ci odejść. Przemyślałem wszystko i postanowiłam przyjechać - trochę się oburzył bo jak ona go mogła nie pamiętać. Widocznei znalazła nowy sposób żeby go zdenerwować

Dea

Zaskoczenie na jej twarzy nie mogło być udawane
- Przepraszam - powiedziała gdy juz odzyskała głos - Ale raczysz sobie żartować ze mnie chyba. Ja cię nie znam. Nie wiem kim jesteś. W zyciu cię nie widziałam. Jeżeli to kolejny z głupich dowcipów Gasparda to zapowiadam ze obu wam urwę uszy. - poirytowała się

Embry

- Dea do jasnej cholery - zdenerwował się o - przestań ze mnie żartować - warknął ale się uspokoił za chwilę.
- Przeprazam - westchnął - Skarbie chciałem to wszystko odkręcić. To co powiedziałem to nie prawda - wziął jej dłoń i przyjrzał się jej . Spojrzał na nią i na pierścionek i tak ztrzy razy. Chyba go coś ominęło.

Dea

- Do cholery to ty mnie posłuchaj. Nie wiem kim jesteś. I nie irytuj mnie. Nie mów do mnie skarbie, kochanie ani inne takie. Bo zadną z nich dla ciebie nie jestem. - rozejrzała się znów - Gaspard idioto! Wyłaź z tych krzaków! - coś jej się nie zgadzało - Mark! To kolejny z Twoich żartów? Zamorduję cię kiedyś! - nagle wpadło jej do głowy ze to Mark posłał po Cassie. Popatrzyła na chłopaka jak na niespełna rozumu. Zabrała mu swoją rękę. - Słuchaj. ja nie wiem który z nich postanowił sobie zażartować ze mnie tym razem, ale... - jej głos zadrżał - ja nie znosze takich żartów.

Embry

- Gasaprd ma do czynienie z Lee a Mark nie wiem gdzie jest i w tej chwili mnie to nie interesuje - wywrócił oczami.
- I nie robię takich żartów bo wiem,że ich nie lubisz - oparł się o jakiś pieniek.
- Posłuchaj, nie wiem co on Ci tu zrobił ale jak go tylko zobaczę to mu się odwdzięczę . A teraz porozmawiaj ze mną, proszę - podszedł do niej i ukucnął przy niej. Spojrzał jej głęęęboko w te piękne,czekoladowe oczka,które tak kochał.

Fiona

Dea

- Słuchaj... - odsunęła się - zaczynasz mnie przerażać. - nie kłamała. Zaczynał ją przerażać - Ja nie lubię kiedy się ze mnie wariatkę robi. Mógłbyś się chociaz przedstawić. I wydusić w końcu o co ci chodzi... - jego osoba zaczynała ją przerażać. Jej ciało reagowało pragnieniem ucieczki.

Embry

- Dobra, robisz ze mnie idiotę ale masz to tego prawo - westchnął.
- Jestem Embry Call i poznałem Cię w domu u Gasparda i Lee w La Push. Mam mówić dalej? - głupio to brzmiało. Przedstawiać sie akurat jej i robić z siebie idiotę.
- Pamiętasz jak do mnie przybiegłaś i jak się w Ciebie wpoiłem? - spojrzał na nią pytająco bo teraz sam nie wiedział czy żartuje czy nie

Dea

Jej oblicze pochmurniało z każdą chwilą.
- Acha! - krzyknęła. - Więc to ty jesteś Embry! - zabrzmiało to wyjątkowo oskarżycielsko - Pięknie... Jaja sobie wszyscy robicie?! - jej oczy przybrały doskonale znany mu kolor nieba przed burzą. Była wściekła - Ja cię nie znam! Nie poznałam cię. A Mark, Cassie... ciągle ktoś o tobie wspomina, ze niby cię znam tak dobrze. Mam dość robienia ze mnie idiotki! - zawarczała. Nad jeziorem zerwał sie wiatr.

Embry

- Dea co Ci się stało? Wiadomo,że o mnie mówili bo byłaś znaczy jestes moja - dziewnie to zabrzmiało ale podszedł do niej i pogłaskał ją po policzku. Teraz był prawie pewnyże z niego nie żartuje. Tak mu wpadło do głowy co ma zrobić. W filmach pomagało więc czemu nie sprawdzić i tu. Zginie pewnie ale co tam....po prostu ją pocałował. Był na tyle silny a za razem delikatny żeby mu nie uciekła.

Dea

- Twoja- wyszeptała -Twoja????- krzyknęła oburzona
Pocałował ją
I dostał w pysk.
- Za kogo ty mnie masz? - wysyczała gniewnie - Za pierwszą lepszą? Jak chcesz obmacywać obce dziewczyny to poszukaj takich które się na to godzą. Zboczeniec... - odepchnęła go. Mocno. Zaklecie nie było na tyle silne by cos mu zrobic. Jedynie odsunęło go od niej.

Embry

Chwycił się za policzek. Trochę piekło.
- Dea jak mam Ci przypomnieć siebie? - westchnął. Musiał coś wymyślić.
- Nie pamiętasz jak Ci obiecałem,że wyremontuje dom i zamieszkamy razem? Albo wtedy kiedy Cassie do Ciebie przyjechała. Miałaś urodziny. Albo wtedy jak znalazłaś zdjęcia Lee w garażu - już nie wiedział co ma jej powiedziać albo co ma zrobić. Pewnie jakieś zaklęcie czy coś a on się na tym nie zna.

Dea

- Oczywiście ze pamiętam jak Cassie do mnei przyjechała - powiedziała oburzona - Ale wybacz, ciebie nigdzie tam nie ma. I jakie zdjęcia? Leah w garazu? Słuchaj... jesteś pewien że dobrze się czujesz? - zaczynała sądzić ze chłopak ma cos z głową. - I o czym ty mówisz? Jakie zamieszkamy razem? Ja mam już dom. Mieszkam w nim z Cassie i nie zamierzam się przeprowadzać. A już tym bardziej nie zamierzam mieszkać z mężczyzną którego nie znam - zmierzyła go zaskoczonym spojrzeniem.

Embry

- Dea błagam Cię przpomnij sobie - poprosił ją - wiem,że Cię skrzywdziłem inie dziwię się,że nie chcesz mnie pamiętać. Ale proszę odkręć to i przypomnij sobie - znów spojrzał jej w oczy.
- Muszę Ci to wyjaśnić. nie chcę znów Cię stracić. Nie mogę - podrapał się po czole. nie mógł już dłużej żyć bez niej. Potrzebował jej do normalnego funkcjonowania .

Dea

Wzięła go za wariata. Regularnego pomyleńca.
- Okeeeeeej - powiedziała powoli - Skoro ma ci to pomóc to słucham - usiadła na kamieniu przytulając do siebie Cassie. Może jak się wygada to mu się poprawi i pójdzie? Kto to w ogóle jest? Irlandia jest dziwna. Gaspard straci dupę. jak nic...
Wpatrywała się w chłopaka łagodnym, uspokajającym wzrokiem. Z wariatami trzeba ostrożnie...Żadnych gwałtownych ruchów...

Kieran

Embry

Wywrócił oczami i usiadł obok niej.
- Bo jak wtedy zobaczyłem Cię na polanie z Markiem i się pokłóciliśmy - westchnął - nie myślę wcale tego co powiedziałem. Wiesz,że jak się denerwuję to mówię różne rzeczy. Ja Cię kocham i nie mógłbym tak o Tobie myśleć. Zrozum - mówił jakby zmęczonym głosem.Chciał żeby sobie przypomniała wszystko i potem zabrać ją do domu do La Push.

Cassie Ordian

Unioosła swoje rączki prosząc żeby Dea wzięła ją na ręce.
- Mieszkamy u Embrego. - Zaśmiała się jej do ucha.
- I tak okropnie tęskniłam, bałam się o ciebie, bałam się że mnie zostawisz. - Wtuliła swoją główkę w jej rude włosy.

Fiona

Kieran

- Tak ty!
przytaknął z uśmiechem, a na wspomnienie o włosach uśmiechnął się jeszcze szerzej.
- Nie zgrywam się - zaprzeczył.
Podniósł głowę i spojrzał jej w oczy.
- Co robimy? - zapytał.
Była jego ukochanąsiostrą. Uwielbiał z niąspędzaćczas.

Fiona

- Dzięki - pocałowała go soczyście w policzek, jak to zawsze robiła, gdy naprawdę ją pocieszył. Zastanawiała się bardzo często, co by z nią było, gdyby nie Kieran. Byli nie tylko rodzeństwem, ale i przyjaciółmi, w których mieszkał typowy, irlandzki duch.
- Hmm... - zaczęła się zastanawiać nad jego pytaniem.
- Możemy się dowiedzieć co to za jedni - wskazała na grupkę osób, siedzacych kawałek od nich - Albo... wrócić do domu - co osobiście w tym momencie jej się nie widziało - ...albo iść na zakupy, bądź... pobiegać po lesie jako wilki.

Kieran

Zamyślił się. Cóż ci ludzie siękłócili, a nie chciał się wtrącać, a na zakupy nie miał czasu. Do domu takze nie chciał wracać, a nie miał ochoty biegać.
- Inne pomysły?
Po chwili dodał:
- Możemy pośpiewać... pojeździć po lesie motorami... albo coś innego.

Fiona

- Pośpiewać? I wystraszyć tu wszystkich w okolicy - roześmiała się ponownie.
- Może być... - dodała po chwili, patrząc na jezioro.
- Tylko coś wybierz!

Kieran

- Jaaa? - przeciągnął wyraz.
- Ty wybierze repertuar!
Zaśmiał się i położył na ziemi.

Dea

Embry

- Dea. Przecież Ty mnie kochasz i ja Ciebie. Mieliśmy zamieszkać razem - przypomniał jej i pogłąskal Cassie po włosach.
- Cass powiedz jej - poprosił że może jak ona jej powie to sobie przypomni

Cassie Ordian

Zaśmiała się.
- Mam pokój u Embrego ale jak chcesz możemy mieszkać w domku na plaży. Ale wróć już albo pozwól mi tu z tobą zostać. - Spojrzała na nią prosząco.
- Embry, nie byłeś ostatnio dla niej dobry. - Spojrzała znacząco przypominając mu Anę.

Embry

- Nie pomagasz - spojrzał zirytowany na Cassie. On się starał być dla niej dobrym opiekunem a ona tak mu pomaga pięknie.
- Dee przypomnij sobie. Co mam Ci jeszcze opowiedzieć? - odgarnął kosmym włosów z jej ślicznej buzi i pogłaskał ją delikatnie po policzku

Dea

- Cassie, wrócimy niedługo do domu. Ale wrócimy razem. nie odeślę cię przecież teraz - uśmiechnęła się uspokajająco do dziewczynki. Chłopak ją pogładził po policzku.
Odsunęła się.
- Posłuchaj mnie - powiedziała tym swoim nie znoszącym sprzeciwu głosem - i zrozum. Chcę żeby to było jasne. NIE WIEM KIM JESTEŚ - juz bardziej dobitnym tonem nie mogła mówić. - I prawdę mówiąc zaczynam podejrzewać że niezły z ciebie świr. Byłam miła, bo miałam nadzieję, ze się jakoś opamiętasz, ale nie pozostawiasz mi wyboru. Nie potrzebuję co prawda do obrony nikogo, bo sama sobie świetnie radzę, ale... - zmarszczyła czoło - ale mój narzeczony jest bardzo zazdrosny, więc na twoim miejscu nie dotykałabym mnie więcej. - doszła do wniosku, ze to najlepszy sposób. Moze jak on się dowie że ona ma kogoś, to się odczepi. Pal licho ze ten narzeczony był dla picu jedynie.

Embry

Wstał wściekły kiedy wspomniała o narzeczony.
- Wiesz co?! - ojj był zły - ja powienem być tym narzeczonym. A nie Mark. I chciałem Ci to dać - wyjął z kieszeni pudełczko z pierścionkiem na kolana. Ciągle go nosił ze sobą.
-Ale skoro tak kochasz Marka to sobie z nim bądź 0 burknął i oparł się o drzewo tyłem do niej.

Dea

Zaczynała się go bać. Wariaci wcale nie są nieszkodliwi, a ten stawał się agresywny.
Przytuliła mocniej Cassie.
Nie pozwoli żeby co zrobił małej.
- Czy ty w ogóle rozumiesz co człowiek do ciebie mówi? - siliła się na spokojny ton
- Ja cię nie znam - cedziła wyraźnie każde słowo. - więc nie ma raczej mozliwośći zebym miała być twoją narzeczoną, prawda?