Seattle - Triest

Adam

//lotisko Seattle.

Adam usadowil się na siedzeniu obok Blanki
- Jestes zdecydowanie zbyt duzym czarnowidzem, kochanie. - mruknął obejmując ją ramieniem.
- Opowiedz mi o tej twojej znajomej. - zaproponowal z usmiechem

Blanka

Bez kurtki w czarnej sukience wyglądała ciekawie. I ona chyba o tym wiedziała, ale teraz jej to nie było potrzebne. nogę na nogę założyła nieświadomie. Oparła się o Adasia, nie kochała samolotów, ale co tam.
-Jest pisarką, ekscentryczną, ale ma złote serce, przynajmniej dla mnie. znalazłyśmy wspólny język. Uwielbia gadać, cały czas.- zaśmiała się do wspomnień.
-I kocha jak pada, mówi, ze to jest pogoda, w której czuje się najbardziej sobą.- nieświadomie opisywała wampira.

Adam

Właściwie jej nie słuchał aż tak bardzo, wsłuchiwał się po prostu w jej głos, pozwalając się mu uwodzić na nowo.
- Mhm - wymruczał potakująco - Jeszcze coś? - wpatrywał się w nią jak w obrazek.

Blanka

-Słuchaj mnie czasem jak odpowiadam na Twoje pytania.- oburzyła się i dźgnęła go paluchem w ramię. Stewardes spojrzał na nich najpierw tak ogólnie,a potem na Blankę. Speszony, gdy podniosła wzrok odszedł.
-Jesteś okropny, wiesz?- wywróciła oczyma i zabrała od niego grzecznie raczki składając je an sukience.

Adam

- Ale cię kocham - stwierdził z ujmującym uśmiechem i złapał ja delikatnie za palec, po czym zbliżywszy o do swoich ust, pocałował.
- I cóż ja poradzę na to, ze twój głos sprawia ze myślę tylko o jednym - zaśmiał się cicho z właściwą sobie rozbrajającą szczerością

Blanka

-Ty niewyżyty okropny wilku..- spojrzała na niego krzywo, ale dobra, długo nie wytrzymała.
-Kochanie, w samolocie odpada, powstrzymaj swoje rządzę, bo stwierdzę, ze pierwsza noc odpada... - uśmiechnęła się okropnie złośliwie i zdmuchnęła włosy z oczu.

Adam

Spojrzał na nią spode łba, jak zbity psiak.
- Ty wredna kobieto - westchnął i zabrał swoje łapki, które miał już położyć na jej kolanie.
- A może ja powinienem powiedzieć: Zero przytulania się do mnie? - uniósł brew

Blanka

-Uważasz, ze byś umiał odtrącić mnie?- zaśmiała się dźwięcznie i przejechała sobie ręką po jego udzie. Blann pokazywała różki. Ona chyba naprawdę zaczęła czerpać z tego przyjemność, chęci do życia i wszystko co się tylko da. Wyglądała kwitnąco i tak też się czuła.

Adam

- Nie odtrącić kochanie - zaprotestował - Jedynie nie pozwoliłbym ci się przytulać. Ja nadal mam niesamowitą przyjemność z patrzenia na ciebie - mruknął z uśmiechem.
Samolot z każdą chwilą zbliżał się do starego kontynentu. Adam poczuł się dziwnie odprężony. Wszystkie troski jakoś uleciały wraz z wysokością.

Blanka

-To ja mam taki plan.- mruknęła mu do ucha.
-Żądze na chwilę w kieszeń, we Włoszech spotkamy się z Adi, pogadamy, a wieczorem można pomyśleć nad mnożeniem się przez 1/2.- zaśmiała się mu do ucha i delikatnie je przygryzła. Po chwili się odsunęła. Polożyłą rękę na jego udzie, jakby nigdy nic. Pan z nieszczesnej obsługi podszedł do nich.
-Czy coś państwu podać?- spytał speszony patrząc na Blann, był w jej wieku no... Ale i tak miał ją za starszą.

Adam

- Na to mogę się zgodzić, kochanie - mruknął z aprobatą wpatrując się w jej oczy.
- Ale wolałbym się nie mnożyć przez 1/2. Zawsze uważałem, ze ten ułamek jest zbyt drastyczny - wywrócił oczami
- Wybaczysz jeżeli będę optował za jak najszybszym zakończeniu wieczornej rozmowy?

Blanka

-Wiesz co? Nie ja kończę rozmowy, przekonaj do siebie dziwaczną, ognistowłosą pisarkę.- zaśmiała się. I spojrzała na chłopaka z obsługi. Adaś go zlał.
-Wybacz mu, jest zajęty bzdetami.- zaśmiała się jakby nigdy nic.
-I uważam, ze niczego nam nie brakuje. No może poza tym, zeby on nie marudził, ale wiesz, to niemożliwe...- pokiwała głową. Czerwony niczym burak chłopaczek sobie poszedł. Samo życie, ale ona naprawdę nie chciała go urazić.

Adam

- W takim razie wykażę się samczym widem i zakończę ją sam - uznał z szerokim uśmiechem. Zmierzył wzrokiem stewarda i wywrócił oczami widząc jak się czerwieni.
- Nie pesz młodych chłopców kochanie - mruknął wielce rozbawiony.

Blanka

-No Ciebie nie umiem staruchu to szukam młodszego na chwilę.- prychnęła rozbawiona i oparła głowę o jego ramię. Ciążyła jej pustka chyba. Nawijała sobie na palec kosmyk włosów.

Adam

- Ciebie nie pobiję, ale tym młodszym na chwilę za chwilę mogę porachować kości - burknął przytulając ją.
- Bez takich żartów proszę bo mogę się nie poznać. - ugryzł ją delikatnie w ucho

Blanka

-Oj Ty mój raptowny stworku..- mruknęła, lubiła jego zazdrość. Czuła się alfą i omegą w tej chwili. Przytuliła się do niego i przysnęła nie wiadomo kiedy. Sny miała jakieś pełne dziwnego lęku, zupełnie jakby coś przeczuwała.

Adam

Spała niespokojnie. Obserwował i czuwał całą noc, odgarniając jej z czoła kosmyki.
Przespał się jedynie chwilę. Tuż przed lądowaniem otworzył oczy i delikatnie pocałował Blankę
- Kochanie - mruknął do jej ucha owiewając je swoim ciepłym oddechem

Blanka

Obudziła się. jego głos tak odbiegał o nienazwanych, niespokojnych myśli. Potrząsnęła głową. Lądowali, miło...
-Zasnęłam? Ojjj... - jak to kobieta w ramach rozbudzenia się mrugnęła pare razy, przecież nie może się rozmazać. Uśmiechnęła się do Adasia. Była dleikatnie zaspana.

Adam

- Chrapałaś - parsknął śmiechem łżąc jak pies.
- Żartowałem - wyjaśnił widząc jej niezadowoloną minę
-Spałaś jak aniołek kochanie - mruknął całując ją w czubek nosa.

Blanka

-Ja ogólnie aniołek jestem, a ze jest równowaga w przyrodzie to Ty jesteś diabełek.- zaśmiała się i ziewnęła. Przyjemny głos pilota poprosił ich o zapięcie pasów. Ogólne takie bhp, jak nie wypaść z zamkniętego samolotu, jak ten będzie łapał poziom na ziemi.

//? Zacznij gdzieś, boję się samolotów [wersja pierwotna: zamolotów]