Kuchnia.

Alice Cullen

//z pokoju Alice

Rozejrzała się po kuchni nie bardzo wiedząc co zrobić... To było królestwo Esme, nie jej.
Co się dzieje z Jazzem? musze porozmawiac o tym z Edwardem... ale jeszcze nie teraz... jeszcze nie..
Przysiadła na krześle i zamarła w bezruchu... Dla wampirów to było takie naturalne...

Edward

/salon

-Dlaczego jeszcze nie teraz?- mruknął cicho opierając się o futrynę drzwi i w myślach przeklinając swoją urokliwą umiejętność.

Alice Cullen

Alice drgnęła i speszona spojrzała na brata.
- Edward?! ... mmm.. ja nie bardzo wiem co o tym sądzić. Nie wiem co się dziej w glowie Jazza... Ale niepokoi mnie jego zachowanie. Dziś na mnie warknął. Warknął?! On... na mnie... Nigdy tego nie robił. Najbardziej niepokoi mnie to, że żadna z moich wizji nie niesie nic zagrażającego. Wszytsko wydaje się takie... normalne - wydusiła z siebie znużona - To jest takie frustrujące! - wybuchła

Edward

-Przepraszam...-szepnął na początku widząc jej reakcję, a zaraz potem dodał- Może on naprawdę nie planuje zrobić nic niepokojącego? Alice... Ta cała nowa szkoła... Ta sytuacja... jest dla niego męcząca bardziej niż dla nas...-westchnął. Sam dobrze wiedział, że ostatnio nawet jemu samemu nie idzie najlepiej.

Alice Cullen

-Coś go gryzie. Ciebie z reszta również. Co się dzieje, Edwardzie? Czy naprawdę te wszystkie myśli aż tak cie dobijają? Przeciez możesz je wyciszyc, prawda? Możesz je zignorować... Czy myślisz, ze siedzenie w czterech scianach bedzie lepsze?

Edward

-Wiem, że mogę...-powiedział- ale myślałem, że posłuży mi to jako karta przetargowa w rozmowie z Carlisle'm- puścił Alice oczko.
-Myślę, że po prostu mnie to męczy. Przez wieczność bedę kończył szkołę średnią? -westchnął- Marudzę.

Alice Cullen

- Marudzisz - zgodziła się z nim uśmiechając się lekko - poza tym kto powiedział, ze jestes skazany na wieczne konczenie szkoły średniej? Nastepnym razem mozesz zostać genialnym dzieckiem swoich rodziców i pójść na studia, prawda?
kolejny raz dodała
- A jeżeli chodzi o rozmowy z Carlisem. Chyba przydałaby się mocniejsza karta - mrugnęła z przekorą - jakieś napady szału albo coś....

Edward

-Dokładnie...-przytaknął słysząc jej myśli.
-Jasper został na górze? -zapytał zastanawiając się czy powinien porozmawiać z bratem.

Alice Cullen

- Myślę, że jeszcze tam siedzi... - powiedziała zamyślona. - On naprawdę zachowuje się dziwnie ostatnio, nie uważasz? Może masz rację i to tylko nerwy. Może powinniśmy wybrać się na polowanie przed rozpoczeciem szkoły? Tak na wszelki wypadek... Co o tym myślisz? - zwróciła sie do brata patrząc wyczekujaco

Edward

-Może powinniśmy z Emmettem zabrać go 'w góry'? -wyszczerzył się zerkając na Alice pytająco.

Alice Cullen

- To mogłoby pomóc - uśmiechnęła się szeroko - Podobno w górach jest teraz bardzo sympatycznie. Sporo dzikiej zwierzyny można tam spotkać o tej porze roku. To nie byle jaka gratka. W końcu wszyscy LUBIMY przyrodę. - zachichotała. - Powinniście też wziąć Carlise'a. Mógłby rozruszać troszkę stawy, bo sie zacznie starzeć Wink

Edward

-Carlisle? -zaśmiał się- Przecież pacjentki nadal mdleją na jego widok...- uśmiechnął się złośliwie.
-A do Jaspera... To postaram się go przekonać.

Alice Cullen

- Pacjentki zawsze beda mdlały w jego obecności. Mówię o Carlise'u. Robia to na widok każdego przystojnego lekarza. - zawtórowała Edwardowi. - Z reszta nie tylko na jego widok... W kimś tutaj też pewnie podkochuja sie jakies dzieczyneczki lub nawet moze wampireczki? - zasmiała się przewrotnie - Bez urazy, Edwardzie, ale jesteście do siebie troche podobni.. Chociaż Ty masz w sobie więcej takie łobuzerskiego uroku - puściła bratu oczko. - Poza tym dziewczyny lecą na tych, którzy ich odtrącaja... Coś na zasadzie zakazanego owocu, który smakuje lepiej. Coś ich od Ciebie odrzuca, a jednak zawsze bedzie je ciągnęlo. Ludzie to masochiści. - zakończyła swój wywód bebniąc palcami po blacie

Edward

Spojrzał na nią zdziwiony- Twoje przemyślenia brzmią o wiele lepiej wypowiedziane.. -zachichotał.
-Twierdzisz, że wampiry bywają pociągające? -podniósł delikatnie prawą brew.

Alice Cullen

Spojrzała na niego zdumiona On pyta serio czy tylko sobie żartuje? Przecież wystarczy żeby się rozejrzał... Emmet i Rosalie.. Carlise i Esme...
- Edwardzie, czy ty mówisz poważnie? Oczywiscie, ze wampiry sa pociągające. Czy to nie uroda stała sie nasza sekretną bronią? Poza tym spójrz na Rose. Ona jest piękna jak z obrazka - wskazała głową na piętro. i przy tym wielce próżna
- Poza tym, sam słyszałeś niejednokrotnie te "puste i płytkie - och jego piękne oczy", prawda? Jak mozesz wątpić w to że bywasz pociagający?
Och... To dlatego, że jeszcze nie znalezłeś TEJ jednej, prawda? - wpatrywała sie w oczy Edwarda zmieszana

Edward

Przez ułamek sekundy wytrzymał jej spojrzenie, jednak po chwili opuścił wzrok.
-Nie rozmawiajmy już na ten temat. -rzucił krótko.

Alice Cullen

- Przepraszam, Edwardzie. Ja... ja nie chciałam Cię urazić. Mo... Może wybrałbyś się ze mna na zakupy? Kupilibyśmy jakiś durny prezent dla Carlise'a i jakieś nowe książki... - próbowała odwrócić jego uwage od tego co pomyślała przed chwilą. - Co Ty na to? Albo moze pojechalibyśmy gdzieś tak NAPRAWDĘ szybko?

Edward

-Przepraszam Alice... ale chyba nie mam ochoty...- mruknął dość przygnębiony.
-Może wieczorem?

Alice Cullen

Gosh, Edwardzie naprawdę przepraszam. Ja nie chciałam Cię zranić. Czasem bywam taka nieodpowiedzialna i działam nieprzemyślanie. Zrobiłabym wszystko byle byś nie czuł się podle... - Gdyby mogła rozpłakałaby sie w tej chwili. jednak wampiry nie ronią łez. Stała więc z miną zbitego psiaka.
- Edwardzie, jeżeli jest coś co mogłabym zrobić... - urwała

Edward

Edward podszedł do niej z przepraszającą miną i delikatnie ją przytulił.
-Nie chciałem byś poczuła się źle z mojego powodu...-mimo, że starał się mówić bardziej nowoczesnym językiem nie zawsze mu się to udawało.
-Co możesz zrobić?-powtórzył jej pytanie i zaraz na nie odpowiedział- Nic. Po prostu się do mnie uśmiechnij i nie rób ze mnie emocjonalnej kaleki...-uśmiechnął się delikatnie i pogłaskał ją po policzku.

Alice Cullen

- Nie robię z ciebie emocjonalnej kaleki - oburzyła się lekko, po chwili uśmiechnęła się lekko - Jedynym emocjonalnym kaleką w tym domu jest ten chomik samobójca, którego przywlókł Jazz... - przytuliła się do Edwarda - Ciebie też powinnam zabrać na zakupy. Ostatnio widziałam zabójczy beżowy golf i pasujacą do niego brazową skórzaną kurtkę. Dobrze by Ci w niej było.. - zlustrowała brata szybkim spojrzeniem.

Edward

Zaśmiał się- Jesteś niesamowita Alice... -wymamrotał i z delikatnością charakterystyczną dla wampira popukał ją palcem w czoło, które następnie ucałował.
-Jesteś wymarzoną siostrą dla kochającego rozczulać się nad sobą wampira... -powiedział z delikatnym uśmiechem.

Alice Cullen

- Nie patrzę na to w ten sposób - powiedziała poważnie - nie uważam, zebyś kochał sie nad soba rozczulać. Czasem popadasz w melancholię, ot i cała tajemnica.Ty po prostu jesteś wrażliwy. - Uśmiechnęła się przytulając się do niego mocniej. - A ja musze być niesamowita - musnęła nosem jego ramię - od czego są starsze siostry? - błyskawicznym ruchem delikatnie pstryknęla go w nos.

Jasper Hale

/w kuchni
- Ach..Tu taj jestes - Jasper uśmiechnął sie na widok z lekka zakłopotanej Alice
- Czyżby cos mnie omineło?- zapytał głośno zerkająć uwąznie w stronę Edwarda przytulajacego do siebie dziewczynę

Alice Cullen

- Jasper! - ucieszyła się, jednak po chwili spoważniała - Lepiej Ci?
Spojrzała na Edwarda szukając jakiejś wskazówki

Edward

Edwarda przeszyło dziwne uczucie. Z myśli Jaspera wynikało, że patrzył na niego dość.. nieufnie. Chłopak zrozumiał też, że Jasper chciałby porozmawiać z Alice sam, więc delikatnie się od niej odsunął i żartobliwie żucił w kierunku Jazz'a.
-Myślałem już, że zamieniłeś się na górze w kamień..

Jasper Hale

- Hmm..patrząc na stan mojego umysłu i ciała chyba nie było lepiej - usmiechnął sie słodziutko
- A czemu pytasz?
- Przypomniałem sobie po co tutaj przyszedłem - spojrzał w jej stronę i ignorując obecność brata podskoczył do Alice, złapał za reke.
Zatapiajac wzrok w ciemnych oczach powiedział cichym głosem - Przepraszam ze moje zachowanie. Wiem..nie powinienem...poniosło mnie. Wybaczysz mi? - spytał proszacym głosem Alice.

Jasper Hale

Edwardzie mój drogi - odparł z lekkim sarkazmem w głosie. Nie zamieniam sie w głaz bo inaczej nie potrafiłbyć odczuwac ani słyszec tego co zamierzasz do mnie mówic

Jasper Hale

- Zrozumiałem, że zapewne chcesz mi o czymś powiedzieć - dodał z usmieszkiem. Zamieniam sie w słuch.

Alice Cullen

- Oczywiście, że wybaczę. Cóż to za pytanie - Alice zaśmiała się, jednak oczy pozostały poważne. - Chyba Was zostawię. Porozmawiajcie sobie w spokoju.

Edward

Skinął głową i posłał Jasperowi jeszcze jedno spojrzenie zanim powoli usunął się z kuchni.

/Teren przed domem.

Alice Cullen

Spojrzała za wychodzącym Edwardem. Nie pokłóćcie się tylko, prosze

Jasper Hale

Hmmm..chyba troche zirytowałem Edwarda - pomyslał w duszy
Przyciagnał Alice do siebie i pocałował w policzek po czym spytał - Nie wiesz przypadkiem dokad sie udał Edward?

Alice Cullen

Spojrzałą na niego zaskoczona.
- Jest przed domem.

Jasper Hale

- W takim razie ide za nim - krzyknałem wybiegając z kuchni
- Musze z nim porozmawiac...pomyslał i poszedł szukac Edwarda

Jasper Hale

/Teren przed domem

Alice Cullen

Alice spojrzala za Jasperem.
Ech.. Faceci.. Jakby życie wampira nie było wystarczajaco skomplikowane. Nawet u nas facet stanowi inny gatunek. Mam nadzieję, że się nie pokłócą. I tak w domu panuje atmosfera lekkiego przygnębienia
Podeszła do kuchennego okna i zapatrzyła się w czeluść ogrodu.

Alice Cullen

Alice ocknęła się i ze zdumieniem spostrzegła, że spędziła w kuchni sporo czasu. Usłyszała rozmowę toczącą się w salonie. Obróciła się z lekkością i tanecznym krokiem udała się w stronę rozbrzmiewających głosów.
//salon

Edward

/p.Carlisle'a

Edward wszedł do kuchni nadal trzymając Sam za rękę.
-Nie martw się...-mruknał