Sypialnia Niny

Nina

/Salon

Zamknęła z trzaskiem drzwi, a sama od razu przysiadła przy biurku, kładąc na nim ręce. Pochyliła głowę, a długie, ciemne włosy zakryły jej twarz. Po policzkach płynęły łzy, a dziewczyna nawet nie miała zamiaru ich ocierać.
Chciała pomóc, ale jak zwykle wyszła na idiotkę, jak zawsze kazdy jej nie rozumiał. I to ją bolało najbardziej. Nikt nigdy nie chciał jej słuchać i jej rozumieć. A nigdy nie chciała dla innych źle. Zawsze najważniejsza była druga osoba.
W końcu położyła głowę na rękach, zaczynając głośniej szlochać, ze zwykłej bezsilności.

Jason Craig

Wszedł za nią, cały zły, na to, że jej nie zrozumiał-Nina, poczekaj-złapał ją za rękę i zlustrował ją spojrzeniem miodowych oczu-Ja nie chciałem, żeby tak wyszło.Po prostu chcę, żebyś czuła się przy mnie bezpieczna, bez względu na to czym jestem-wbił wzrok w podłogę-Mimo, że uważam się za potwora, ciebie nie skrzywdzę, bo...-nie potrafił dokończyć.To tak bardzo przypominało zachowanie Sary, kiedy chciała mu pomóc.

Nina

- Mówiłam, że się nie boję prawda? - powiedziała zapłakana.
- I to, ze chcę byś żył teraźniejszością i przyszłością, a nie zagrzebywał się w to, co było oznacza, że mam zamiar ci pomóc, że chcę bardzo ci pomóc i ja też nie zostawię cię z problemami samego! Rozumiesz? - nowa fala łez zalała jej twarz.

Jason Craig

Widząc, że ona płacze i to dość, wziął ją w ramiona i delikatnie wytarł jej policzki-Proszę cię, nie płacz już-wyszeptał jej do ucha-Wiem, że ty chcesz mi pomóc, doceniam to i jestem ci za to wdzięczny.Pragnę tylko, żebyś ty zrozumiała mnie.Teraz to jest dla mnie ważne-Tulił ją jak małe dziecko, tylko po to, żeby mu bardziej zaufała, bo on teraz tego potrzebuje.Stara się żyć tym co jest teraz.Jeśli ona mu pomoże, to to marzenie spełni się.

Nina

- Ja cię rozumiem, ale ty też musisz dać coś z siebie, a jeśli będziesz ciągle się załamywać... to nic nie osiągniemy - wtuliła się w niego mocno.
- Otwórz się na innych, a zobaczysz, jak wiele się zmieni. Co było to było. Możesz być kim chcesz! Możesz się śmiać i być szczęśliwy, ale zrób pierwszy krok do przodu sam, a ja nie pozwolę ci upaść!

Jason Craig

Gdyby mógł, płakał by razem z nią.Tulił ją, bo wiedział, że to ona pomoże mu zapomnieć o tym co było i napisze jego nową historię-Zrobię pierwszy krok, ale tylko wtedy, jeśli ty będziesz blisko mnie-szepnął jej do ucha i schylił się i pocałował ją delikatnie w szyję.Potrzebował jej, bez niej on sobie nie poradzi.

Nina

- Przecież wiesz, że nie odejdę, ja już wtedy wiedziałam, kiedy się poznaliśmy. wiedziałam, że nasza znajomość nie będzie taka zwyczajna i dobrze - bo chciałam by tak było. Nie zostawię cie samego, nigdy! - ścisneła jego dłoń mocno.

Jason Craig

Odwzajemnił uścisk-Dziękuję-uśmiechnął się i zamyślił na dłuższą chwilę.Po lekkim wahaniu, wziął jej twarz w swoje dłonie.Cały czas patrząc jej prosto w oczy, delikatnie, jak na wampira, pocałował ją.A zrobił to tak delikatnie, jakby był człowiekiem.

Nina

Jej serce nieco mocniej zabiło, gdy tak się do niej zbliżył, jednak nie miała zamiaru panikować, czy dać mu w twarz.
Po prostu odwzajemniła pocałunek z czułością, jednak delikatnie, by nie musiał się od razu odsuwać. Z opanowaniem, stojąc nieruchomo oddawała pocałunki, a potem znowu się do niego przytuliła.
- No i nie było tak źle - zaśmiała się cicho.

Jason Craig

Przytulił ją uśmiechając się zawadiacko-Przecież wiesz, że bym ci krzywdy nie zrobił.Prędzej bym sam sobie coś zrobił, niż miałbym skrzywdzić ciebie-Odgarnął niesforny kosmyk z jej czoła, uśmiechając się wesoło.Jego oczy śmiały się razem z ustami.

Nina

- Wiem, wiem, z resztą... Tylko byś spróbował - pogroziła mu paluszkiem.
- Już ja pokazałabym pazurki, ha! - uśmiechnęła się tryumfalnie. - Ale nie czas na to. Tobie może nie jest zimno, ale mnie niestety tak. Przydałoby się nagrzać dom. Nie lubię zimy. Tęsknię za Meksykiem w takich chwilach.

Jason Craig

Wypuścił ją z objęć-Fakt, trochę tu zimno-No dobra, jemu to nie przeszkadzało, bo i tak miał zminą skórę-A mnie szczerze powiedziawszy brakuje tych lasów, które musiałem opóścić-westchnął z udawanym bólem.

Nina

- Taaa, nie ma to jak leżycho na mchu z jelonkami - zachichotała, po czym wyszła z pokoju, pokazując mu ręką, by szedł za nią.
- Chodź, muszę zrobić coś do jedzenia, bo zgłodniałam. Przy okazji włączę ogrzewanie.

/Kuchnia