Podjazd/ganek

Emma

Podjazd był czysty, widać, że gospodyni dbała bardziej o ogród i tereny dookła domu niż o sam budynek. Na podjeździe stał zielony garbus, w różnokolorwe wzroy - był nawet podpisany na masce "Elizabet!".

Ganek przed domem był cały w drewnie. Trzy stopnie prowadziły do ciemnej, nieco skrzypiącej drewnianej podłogi schowanej pod niewielkim daszkiem. Na ganku znajdowała się spora ławka, a na niej kilka pustych doniczek po kwiatach.

Edward

Otworzył przed nią furtkę.
- To o której jutro mam się stawić? - spytał z uśmiechem.

Emma

Spojrzała na niego.

- Dzięki - przeszła przez furtkę i spojrzała na niego z uśmiechem - no nie wiem. Mamy chyba dopiero na dziewiątą, więc może o w pół?

Już wiem co zrobię! wiem! wiem! wiem! Spojrzała na niego i zaczęła dokładniej mu się przyglądać. Mimo, że serce biło jej mocniej była pewna tego co postanowiła, właśnie znalazła natchenienie.

Edward

- W takim razie będę czekał - powiedział spoglądając na nią.
- I jeszcze raz dzięki za miły wieczór - uśmiechnął się do niej najładniej jak umiał.

Emma

Zakręciło jej się w głowie. Przez myśl o jego wyglądzie, jego uśmiechu i oczach chyba zapomniała o oddychaniu. Zachwiała się lekko.

- T..to ja dziękuję... dziękuję za pomoc. - stanęła prosto na nogach patrząc w bok, serce nadal biło jej szybko.

Edward

- To była dla mnie przyjemność - skłonił się lekko i czekał aż wejdzie do domu.

Emma

- No to... do jutra. Dzięki jeszcze raz - uśmiechnęłą się i weszła do domu. Zza drzwi słychać było tylko krzyk "Już jestem!".

/Pracowania

Edward

/ ??

Podjechał swoim Volvo dokładnie o tej godzinie co się umówili. Zatrąbił czekając na nią.

Emma

//Dom

Prawie wypadła z domu, zbiegła szybko na ścieżkę prowadzącą do drogi, jednak upuściła swoją torbę.
- Kurde blaszka! - odgarnęła włosy i zabrała wszystkie wysypane książki, niepakując ich do torby podbiegła do srebrnego Volvo i wsiadła do niego.
- Przepraszam! Zaspałam! - zamknęła drzwi samochodu i zaczęła pakować książki do troby. - Mówiłam, że będziesz stratny... pewnie się spóźnisz przeze mnie... - spojrzała na niego.
Prowadzi: młody bóg - Edward, obok niego - nieuczesana wiedźma - Emma. Poprostu bosko... ja do niego pasuje jak pięść do nosa.

Edward

Uśmiechnął się do niej promiennie.
- Nie ma za co z moją jazdą przyjedziemy pewnie 10 minut wczesniej - zaśmiał się.
- I jak spędziłaś wieczór? - spytał przyglądając się jej.

Emma

- Rozumiem - powiedziała na dźwięk o "jego jeździe" po czym zaczęła zapinać pasy, nie mogła na niego patrzeć zbyt długo bo jej serce biło jak oszalałe.
- Troche rzeźbiłam... miałam plan uczenia się, ale mi nie poszło - uśmiechnęła się lekko do niego, kiedy spojrzała mu w oczy musiała wziąć głębszy oddech. Czemu on tak na mnie działa? Pewnie ma mnie za kompletną kretynkę... Przegarnęła dłonią włosy.
- Wybacz za mój wygląd... nie zdążyłam nawet zjeść śniadania, nie mówiąc o uczesaniu... - westchnęła. Przy nim wyglądam jak macocha Kopciuszka.

Edward

Uśmiechnął się do niej pocieszająco.
- Cóż...wyglądasz uroczo - zachichotał.
- A o śniadanie się nie martw, zjesz coś w szkole - dodał z uśmiechem.

Emma

- Nie jestem głodna... a kilka kalorii mniej mi nie zaszkodzi. - uśmiechnęła się do niego, jej serce powoli uspokajało się.
- Mam prośbę... zapnij pas. - spojrzała na niego - skoro już zamieszasz jechać jak kierowca formuły 1, to przynajmniej wolałabym żebyś przeżył ewentualny wypadek. - przewróciła oczami - przypominam Ci, że ja na pokładzie jakiegokolwiek pojazdu to prawie równoznacze z katastroficznym wypadkiem.

Edward

- Nie potrzebuję pasów - burknął pod nosem.
- Ale byłoby dobrze gdybyś Ty je zapięła - dodał.
- No to co ciekawego stworzyłaś wieczorem?- spytała zainteresowany jakie dzieło wyrzeźbiła lub namalowała.

Emma

Przewróciła oczami zapinając swój pas.
- Zapnij pas. Inaczej ja Ci go zapnę. - uśmiechnęła się sztucznie i groźnie wskazała placem na pas.
- A takie tam. - uśmiechnęła się bardziej szczerze, próbując unikać tego tematu. No raczej mu teraz nie powiem... może kiedyś.

Edward

- Nie lubię ich zapinać - mruknął.
- Muszę koniecznie kiedyś zobaczyć Twoje dzieła - zaśmiał się

Emma

- Tak, tak... zobaczysz jeśli przeżyjemy tę jazdę. - nachyliłą się i zaczęła mu nieudalnie zapinać pas.

Edward

- O nie! Nie dam sobie ich zapiąć - zaśmiał się i delikatnie żeby jej nie skrzywdzić położył jej ręce na jej kolanach.
- Możemy się założyć jeśli chcesz - uśmiechnął się łobuzersko.

Emma

- Dobrze... poddaje się. - usiadła spowrotem na swoim miejscu. - Ale jak nie zapniesz to nie ma mowy żeby Ci pokazała jaką kolwiek moją rzeźbę.

Edward

Spojrzała na nią zrezygnowany.
- Dobrze ale robię to pierwszy i ostatni raz więc zapamiętaj tą chwilę - zaśmiał się zapinając pasy.
- Pasuje? - spytał.

Emma

- Bardzo ładnie. Z pewnością zapamiętam tę chwile. - uśmiechnęła się do niego, powoli jej serce przestała bić jak szalone, było jej bardzo dobrze w jego towarzystwie.
- No to, chyba możemy ruszać? - zapytała dość niepewnie, mimo wszystko nie lubiła szybkiej jazdy.

Edward

- Możemy - stwierdził odpalając auto. Ruszył z piskiem opon szczerząc się do niej.
- Nie bój się - zaśmiał się.

/szkoła

[zaczynasz w szkole^^]

Emma

//Las

Podjechali pod dom. Koszmar... Elizabeth skutecznie pozbędzie się Edwarda... na nic jego obietnice. Nikt nie wytrzyma napadu radości mojej matki... Kiedy Edward zatrzymał auto spojrzała na niego.
- No to... to chyba nie był najlepszy pomysł. - uśmiechnęła się nieznacznie. - Możemy jeszcze zmienić plany jeśli chcesz.

Edward

- Nic nie będziemy zmieniać . Teraz idź do swojego pokoju a ja będę tam za 5 minut - zaśmiał się i pocałował ją w policzek.

Emma

Spojrzała na niego niepewnie.
- Dobrze... będę czekała. - uśmiechnęła się i pocałowała go w policzek. - Do zobaczenia... - odpieła pas i wyszła z samochodu, poszła szybko do domu, odwróciła się jeszcze i pomachała mu. Weszła do środka.

//Pracownia

Edward

/ szkoła

Przyjechali pod dom Emmy.
- Twoja mama gdzieś wyszła - uśmiechnął się.
- To jak mogę wejść czy mam iść? - spytał.

Emma

- Najpierw musisz kupić sobie bilet - pokazała na policzek i wzruszyła ramionami. - A zaraz potem wszystkie drzwi tego domu będą stały przed Tobą otworem. - uśmiechnęła się.

Edward

Zaśmiał się i pocałował ją w policzek dłużej niż zwykle.
- I jak mam bilet? - zaśmiał się.

Emma

- Powiedziałabym, że nawet tygodniowy - uśmiechnęła się i pocałowała go w policzek. - No to chodźmy. - wysiadła z samochodu, zaczekała na niego i poszła z nim do domu. Tam poszła z nim do swojego pokoju.

//Pokój Emmy

Edward

/ pokój Emmy